Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος *
Ο φόβος του συστήματος είναι να φας τη σφαίρα και να ζήσεις.
Εάν ο Σολωμός Σολωμού είχε φάει τη σφαίρα κι είχε ζήσει, τότε θα μπορούσε να βαδίζει στους δρόμους της Κύπρου και οι άνθρωποι να συγκεντρώνονται γύρω του και να μη συσπειρώνονται γύρω απ’ αυτούς που είναι οι ηγέτες ενός άλλου επηρεασμού.
Εάν ο Παύλος Μελάς είχε φάει τη σφαίρα στην κοιλιά και ζούσε, θα μπορούσε να είχε επιστρέψει στους δρόμους της Αθήνας και ο λαός να ξεσηκώνεται γύρω του και να μην ηττοπαθεί γύρω απ’ αυτούς που είναι του ιδίου επηρεασμού μέχρι σήμερα.
Πηγαίνεις να πεις «επηρεασμός» και δε χρειάζεται να εξηγήσεις.
Ξέρει ο κόσμος ποιανού συνήθως επηρεασμού είναι οι πολιτικοί του, αν και τους υποστηρίζει εδώ και ενάμισι αιώνα για λόγους που δεν έχουν καταλάβει ούτε καν τα πουλιά πάνω στα σύρματα που φεύγουν άμα δουν σύγχρονους ηγέτες να περνούν στον δρόμο με τα αμάξια τους.
Κάποιοι άνθρωποι συζητούν συζητήσεις για το πως η Ορθοδοξία και η Ελλάδα, έστω με μια κίνηση, θα ξαναμπούν στα πράγματα και για μην τα πολυλογούμε, το πως θα ξαναγίνουμε Βυζάντιο και το πως η Ελλάδα θα ξαναμπεί στην Ελλάδα μας και τέτοια πράγματα.
Η έστω μια κίνηση προϋποθέτει την έστω μια προσωπική επανάσταση ενός ανθρώπου που θα πάει αυτοπροαίρετα τον εαυτό του προς τη σφαίρα, που θα φάει τη σφαίρα και θα θέλει να θυσιαστεί αλλά θα ζήσει και δε θα τον έχουμε μόνο για ήρωα αλλά για έπειτα ηγέτη που θα εμπνεύσει ακαριαία. Είναι τόσο το τσιμέντο που έχει ρίξει ενέσιμα το σύστημα μέσα στο σύστημα του που δε φεύγει αλλιώς αυτό το τσιμεντένιο βούλωμα, δε ξεβουλώνει έτσι εύκολα με σόδα και ξύδι, αν όχι από κάποιον αιματοβαμμένο που του έριξαν στον κρόταφο κι έζησε και εμπνέει ακόμη και τα πουλιά που κάθονται καρφιά στο σύρμα τους καθώς περνάει.
Ο Χριστός είναι έτσι κι αλλιώς στα πράγματα.
Δεν πειράζει να μην έρθουμε στα πράγματα σε έναν κόσμο καταδικασμένο στη φθορά του. Συζητώντας όμως συζητήσεις για να είναι αλλιώς τα πράγματα, τότε θα πρέπει να φάμε τη σφαίρα και να ζήσουμε, γιατί δε γίνονται αλλιώς αυτά τα πράγματα.
Σε κάνουν ήρωα και συνεχίζουν να πολιτεύονται αυτοί στα πράγματα.
Πρέπει να φας τη σφαίρα και να ζήσεις.
Μην τους ψηφίζεις.
Κ.Γ.Π. – Νοεμ. 2022
* Ο Κώστας Παναγόπουλος ασχολείται με το ορθόδοξο θεολογικό κείμενο για αρκετά χρόνια. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί και αναδημοσιευθεί σε ορθόδοξους διαδικτυακούς τόπους ευρείας επισκεψιμότητας. Έχει εργασθεί ως εξωτερικός πολιτικός συντάκτης σε εφημερίδες και περιοδικά, ως κειμενογράφος, ως συντάκτης πρακτικών συνεδριάσεων, απασχολούμενος και σε άλλες εργασίες που δεν είχαν να κάνουν με το γράψιμο. Από το 2018 και για μία τριετία εργάστηκε ως συντάκτης πλήρους απασχόλησης σε διαδικτυακό Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων. Στα τέλη του 2021 κυκλοφόρησε σε Ελλάδα και Κύπρο από τις Εκδόσεις Άθως το πρώτο συγγραφικό έργο του “Ο Κορυφαίος της Αγάπης – Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός” το οποίο σε σύντομο χρονικό διάστημα μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα Ρουμανικά από τις Εκδόσεις Egumenita (2022). Γεννήθηκε το έτος 1981 και ζει στην Αγία Παρασκευή Αττικής.