Εν λευκώ (1992), «Μικρά έψιλον»
Αυτοί οι πεισματάρηδες υπάρχουν ! Είναι οι Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας που από την 1η Σεπτεμβρίου έχουν εκδιωχθεί από την εργασία τους και έχουν καταδικαστεί σε ασιτία.
Στέκι τους το Πάρκο Ελευθερίας. Ο συμβολισμός έντονος . Για αυτήν παλεύουν, την Ελευθερία να επιλέγει ο ασθενής (και ο υγιής, βέβαια) αν θα κάνει κάποια ιατρική πράξη ή θα δεχθεί κάποιο φαρμακευτικό σκεύασμα.
Θα μου πείτε ότι αυτά τα ζητήματα έχουν λυθεί προ πολλού! Έτσι νομίζαμε… Αλλά ξαφνικά ανακοινώθηκαν υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, μερίδα πληθυσμού μετατράπηκε σε αποδιοπομπαίο τράγο, άρχισαν οι εκβιασμοί, οι απολύσεις….
Πού βρίσκονται τα διαχρονικά και απαρασάλευτα κείμενα που επικύρωσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα; Πού είναι ο κώδικας της Νυρεμβέργης; Κατά που πέφτει το Οβιέδο; Το Σύνταγμα της Ελλάδας το έχουν διαβάσει οι πολίτες ή είναι σίγουροι ότι εφαρμόζεται χωρίς τη δική τους συμμετοχή;
Πολλά τα κροκοδείλια δάκρυα στην επέτειο του Ολοκαυτώματος. Πολλές οι υποκριτικές φωνές για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα, για τα θύματα των φρικιαστικών πειραμάτων του Μέγκελε, για το αίμα των Εβραίων και άλλων μειονοτήτων που εν μία νυκτί θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για κάθε κακό και έπρεπε να εξολοθρευθούν.
Οι υγειονομικοί που σεβόμενοι την ιδιότητά τους και με αίσθημα ευθύνης αποφάσισαν να πουν ένα βροντερό ΟΧΙ σε ό,τι καταπατούσε την δεοντολογία τους έχουν βρει καινούργιο στέκι. Έχουν μεταφέρει τη διαμαρτυρία τους έξω από το Υπουργείο Υγείας, εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις για το παρόν και για το μέλλον τους.
Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια όσων τόλμησαν να αμφισβητήσουν (αλήθεια, πώς θα ήταν τα πράγματα αν σε εκείνο το παιδιατρικό συνέδριο στο Ντίσελντορφ το 1961 δεν είχε εκφραστεί η υποψία ότι η λήψη του Contergan είναι υπεύθυνη για τις γεννήσεις χιλιάδων παιδιών με παραμορφώσεις;) η απόλυση.
Θα απολυθούν γιατί τόλμησαν να ορίσουν το σώμα τους; Θα απολυθούν γιατί δεν συναίνεσαν «υποχρεωτικά»; Θα απολυθούν γιατί έπραξαν αυτό που όφειλαν ως επιστήμονες, δηλαδή να ερευνήσουν και να απορρίψουν;
Εκείνοι σε αυτήν την παράνοια αντιτάσσουν τον αγώνα τους. Στην τιμωρία αντιτείνουν τα τραγούδια τους. Στο έγκλημα που συντελείται βάζουν ασπίδα το σώμα τους. Ένα σώμα που το ορίζουν οι ίδιοι κι όχι κάποιος άλλος!
Βρίσκονται κάθε μέρα εκεί και τραγουδούν. Και όταν δεν τραγουδούν λένε συνθήματα. Και όταν δεν λένε συνθήματα στέκονται σιωπηλοί. Με μια σιωπή εκκωφαντική που διαπερνά τους τοίχους και τα παράθυρα του Υπουργείου.
Ελευθερία! Δικαιοσύνη!
Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο!
Αυτοί είναι οι Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας.