Όλοι μας το τελευταίο καιρό, μικροί και μεγάλοι, παρακολουθήσαμε την κοινωνική σειρά που προβάλλεται στο τηλεοπτικό σταθμό mega «Άγιος Παΐσιος».
Μας εντυπωσίασε το γεγονός αυτό, γιατί πρώτη φορά η ζωή ενός αγίου πολύ κοντινού μας, ενδιαφέρει την ελληνική τηλεόραση. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η ταινία είναι ένα πραγματικό κομψοτέχνημα. Πέρα από θρησκευτικό ενδιαφέρον και μια αυτοβιογραφία, αναπολεί ιστορικές μνήμες του παρελθόντος που η νέα γενιά έχει ξεχάσει. Η άριστη επιλογή των ρόλων, η ενσάρκωση τους από τους ηθοποιούς, τα ηχηρά διδάγματα που μεταδίδουν την καθιστούν πρωτοπόρα στο είδος της. Είναι κάτι το καινούργιο, που αναζητά ο σύγχρονος νεοέλληνας, που θέλει να ξεφύγει από τη βρωμιά και σαπίλα της σημερινής διαφθοράς των ηθών. Βλέπουμε την ατόφια ελληνική ψυχή, ξεχασμένη από εμάς, που είχε αυτή την πνευματική λεβεντιά.
Ξεκινά με το ξεριζωμό του μικρασιατικού ελληνισμού από τα πατροπαράδοτα χώματα μας ,που η ριζωμένη βαθιά πίστη του τον βοηθά να αντέξει. Συνεχίζοντας βλέπουμε την απαράδεκτη αντιμετώπιση από τους ομοεθνείς Έλληνες που τους αντιμετωπίζουν σαν ξένα ,αλλότρια στοιχεία και αποτελούν κίνδυνο γι αυτούς. Η βαθειά όμως πίστη στο Θεό ,η αλύγιστη υπομονή τους, τους βοηθάνε να αντέξουν και να καρποφορήσουν.
Αυτή η ταινία αποτελεί το καλύτερο φροντιστήριο για γονείς και εκπαιδευτικούς. Συνάμα αποτελεί την μέγιστη κατήχηση πνευματικής ζωής που αρμόζει σ’ έναν που θέλει να λέγεται ορθόδοξος χριστιανός. Ο ρόλος της γιαγιάς στη διαπαιδαγώγηση των εγγονών της και η συμβολή της στο να κρατά δεμένη την οικογένεια, μας διδάσκει πως η πείρα της ζωής των ηλικιωμένων τους κάνει σημαντικούς και απαραίτητους για να μεταδώσουν τις αξίες στην νέα γενιά.
Ο ρόλος του πατέρα μέσα στην οικογένεια είναι καταλυτικός. Διδάσκει αγάπη και πειθαρχία, συμβουλεύεται από την σύζυγο μα πάνω απ όλα τον Δημιουργό Του. Μαθαίνει τα παιδιά στη συχνή προσευχή διδάσκοντας τα περισσότερο με έργα. Τα λόγια του εμπνέουν, νουθετούν, παιδαγωγούν. Χαίρει του σεβασμού όλων.
Ο ρόλος της συζύγου και μητέρας είναι πολύ σημαντικός στο να κρατάει ισορροπίες μέσα στο σπίτι. Στηρίζει τον άντρα της και νουθετεί τα παιδιά της. Με προσευχή και πίστη αμβλύνει τις διαφορές, παιδαγωγεί τα παιδιά της στο δρόμο της αρετής και της ταπείνωσης ,τα μαθαίνει να είναι κοντά στο Χριστό και να στηρίζονται σ’ αυτόν. Δεν της ενδιαφέρουν οι διακρίσεις και τα αξιώματα . Μόνο να είναι κοντά στο Χριστό.
Τα παιδιά της οικογένειας έχουν το ασυνήθιστο για την εποχή μας χαρακτηριστικό. Ζητούν ευλογία από τους γονείς τους ότι κι αν κάνουν.
Έχουν σεβασμό στους γονείς τους, ευλάβεια στους αγίους, προσεύχονται με πίστη και αναζητούν την αλήθεια. Έξοχο παράδειγμα αποτελεί το παράδειγμα του μεταξοσκώληκα, το οποίο χρησιμοποιεί η γιαγιά για να τους διδάξει την ανάσταση των νεκρών. Καθώς επίσης και την εγκυμοσύνη της γυναίκας για τη ζωή και το θάνατο.
Αυτό όμως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση σ όλους τους τηλεθεατές είναι ότι όλη η οικογένεια, μικροί και μεγάλοι απαγγέλουν την ευχή του Ιησού, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Όλη την ημέρα και όταν ακόμα εργάζονται. Αυτό δηλαδή που κάνουν σήμερα οι μοναχοί στα μοναστήρια. Έτσι όλη η οικογένεια εκπέμπει αγιαστική χάρη.
Επίσης, βλέπουμε την ζωογόνο χάρη των ευχών της εκκλησίας προς λύτρωση των ασθενειών, στη θεραπεία της γιαγιάς από το άγιο Αρσένιο.
Από τότε που άρχισε να προβάλλεται όλοι μικροί και μεγάλοι το παρακολουθούν. Μαζεύτηκε η ελληνική οικογένεια. Αντιλήφθηκαν ότι υπάρχουν μεγαλύτερες αξίες από αυτές που προβάλλονται συνέχεια. Ας δούμε όμως τι είπε η γιαγιά στα εγγόνια τους όταν έχασαν τα πάντα ερχόμενοι πρόσφυγες στην Ελλάδα.
«Έχουμε την τιμή μας, πίστη μας τους αγίους μας μάθαμε να είμαστε άνθρωποι ,να συντρέχουμε τον διπλανό μας στην ανάγκη του να μοιραζόμαστε το ψωμί μας μ αυτόν που δεν έχει. Μάθαμε να είμαστε άνθρωποι. Κι αυτό να το κρατήσουμε σαν το Άγιο Φως μέσα στη ψυχή μας»
Ας ελπίσουμε να προβληματιστούν κάποιοι και να προβάλλουν ανάλογες ποιοτικές ταινίες, μήπως οι Έλληνες ξαναποκτήσουν το θησαυρό που είχαν, αλλοτριώνοντας τον με ψεύτικες και απατηλές απομιμήσεις ξένων προτύπων για μας .
ΝΙΛΟΛΑΟΣ ΚΑΛΙΤΣΑΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ