Η ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ
Ἀντίφωνο ΙΕ΄
«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων βασιλεύς. Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανον ἐν νεφέλαις. ‘Ράπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχη ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμέν σου τὰ πάθη, Χριστέ. Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἒνδοξόν σου ἀνάστασιν».
ἡ ἄκανθα (ἀκὴ), 1. ἀγκάθι, βούκεντρο, 2. ἀκανθῶδες φυτό, γαϊδουράγκαθο
ἡ πόρφύρα (πορφύρω) πορφυρὴ βαφή, βυσσινὶ χρῶμα//πορφυρὸ ἔνδυμα
ἡ νεφέλη = σύννεφο
ῥάπισμα = χτύπημα, κόλαφος, χαστούκι στὸ πρόσωπο, ὁμόρριζα: ραβδί <μσν. ραβδίν < αρχ. ῥαβδίον, ὑποκορ. τοῦ ῥάβδος
ὁ ἧλος = καρφί, ὁμόρριζα: προσηλώνω, καθηλώνω, ἀποκαθήλωση, ξηλώνω
Κάθε στίχος περιέχει μιὰν ἀντίθεση.
Σήμερα κρεμᾶται ἐπάνω στὸ ξύλο Ἐκεῖνος ποὺ κρέμασε τὴν γῆ πάνω στὰ ὕδατα. Στεφάνι ἀπὸ ἀγκάθια φοράει στὴν κεφαλή, ὁ βασιλιὰς τῶν Ἀγγέλων. Περιβάλλεται μὲ ψεύτικη πορφύρα, αὐτὸς ποὺ περιβάλλει τὸν οὐρανὸ μὲ σύννεφα. Δέχτηκε ράπισμα, Ἐκεῖνος ποὺ στὸν Ἰορδάνη ἐλευθέρωσε τὸν Ἀδάμ. Μὲ καρφιὰ καρφώθηκε ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ λόγχη κεντήθηκε ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμε τὰ πάθη Σου Χριστέ. Δεῖξε μας καὶ τὴν ἔνδοξή σου Ἀνάσταση.