Στις 13 Φεβρουαρίου 2022, ημέρα Κυριακή, γνώρισα, επιτέλους, αυτούς τους Ανθρώπους που έχουν τον πλούτο μέσα στην ψυχή τους.
Αυτούς τους ακάματους Αγωνιστές της Ελευθερίας, της Αξιοσύνης, της Λεβεντιάς.
Ομιλώ για τους Υγειονομικούς που βρίσκονται σε αναστολή.
Αυτούς τους Αντρειωμένους ανύσταχτους φύλακες των αξιών που χαιρετίζουν με ευγνωμοσύνη κάθε πρωί το φως του ήλιου.
Αυτούς τους όμορφους ανθρώπους που καταφέρνουν, στους γκρεμνούς που φτιάχνουν οι επηρμένοι κι απαίδευτοι ξενολάτρες, να χτίζουν γέφυρες.
Αρματωμένοι με Πίστη, Ελπίδα, Υπομονή και Αξιοπρέπεια «κοιτάζουν με αθόλωτα μάτια όλα τα σκοτάδια».
Ασυμφιλίωτοι με το άλογο, τη νωθρότητα και τη βόλεψη ζητούν να ξαναπερπατήσουν ανάμεσα στα ρόδα και του κρίνους που οι ίδιοι φύτεψαν.
Οι φοβέρες και οι εκβιασμοί δε λιγοστεύουν τη δύναμη της φωνής τους. Στα χέρια τους – αυτά τα ακούραστα χέρια που έχουν σώσει τόσες ζωές – κρατούν καλά τη γνώση και το φρόνημα.
Με συνείδηση καθάρια ειρηνεύουν κύματα και καταιγίδες. Ειρηνικά συγκεντρώνονται, ειρηνικά πορεύονται, ειρηνικά στοχάζονται , ειρηνικά διεκδικούν.
Κι αν κάποιος αμφιβάλλει για τα γραφόμενά μου, παρακαλώ, ας βρεθεί κοντά τους, δίπλα τους κι ας τους κοιτάξει στα μάτια. Τότε θα καταλάβει πόσο βλογημένοι από τον Θεό είναι.
Ιωάννα Α. Αγγελή
Εκπαιδευτικός