Γράφει ο Ἀντώνιος Οὐρεϊλίδης, Ταξίαρχος ἐ. ἀ. Πολεμικῆς Ἀεροπορίας
«…Ὅταν μοῦ πειράζουν τήν πατρίδα καί θρησκεία μου, θά μιλήσω, ἵνα ἐνεργήσω καί ὅ,τι θέλουν ἅς μοῦ κάνουν… καί αὐτείνη ἡ πατρίδα δέν λευτερώθη μέ παραμύθια, λευτερώθη μέ αἵματα καί θυσίες. Καί ἀπό αὐτά ἔγινε βασίλειον. […] Κι ὅσο ἀγαπῶ τήν πατρίδα μου δέν ἀγαπῶ ἄλλο τίποτας. Ναρθεῖ ἕνας νά μοῦ εἰπῆ ὅτι θά πάγη ὀμπρός ἡ πατρίδα, στέργομαι νά μοῦ βγάλη καί τά δυό μου μάτια…».
Στρατηγός Μακρυγιάννης
Θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω δημοσίως τούς τοπικούς μας ἄρχοντες γιά τόν μέγιστο ἐθνικό ἐξευτελισμό πού ζήσαμε τό κυριακάτικο βράδυ τῆς 4ης τοῦ Αὐγούστου, καθώς καί τήν ἀσέβεια στήν μνήμη τῶν προγόνων μας. Ὁ σφαγέας τῶν προγόνων μας ὑμνήθηκε στήν καρδιά τῆς Κομοτηνῆς, στήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα καί μάλιστα μέ δικά μας χρήματα!
Οἱ ἐκλεγμένοι ἄρχοντές μας, ὁ Περιφερειάρχης, ὁ Δήμαρχος καί οἱ πέριξ αὐτῶν, δέν γνώριζαν, δέν εἶδαν, δέν ἄκουσαν, δέν κατάλαβαν καί δέν ἔπραξαν τίποτε, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, πέραν κάποιων δικαιολογιῶν.
Ὁ Σύλλογος Ἐπιστημόνων τῆς Μειονότητας, ἐνῶ ἀπολαμβάνει ἐλεύθερα ὅλα τά δικαιώματά του καί ἔτσι πρέπει, συμπεριφέρθηκε ἀχάριστα καί προσβλητικά στήν ἴδια τους τήν πατρίδα πού τούς ἀγαπᾶ ἀλλά καί στούς συμπολῖτες τους, χριστιανούς καί μωαμεθανούς, πού συνυπάρχουν εἰρηνικά καί ἀγαπημένοι. Ἡ συμπεριφορά τους αὐτή πέρασε «ἀβρόχοις ποσί» καί ἴσως ἐπιχαίρουν γι’αὐτό.
Ὡς Ἕλληνες ὅμως καί οἱ ἴδιοι, θά γνωρίζουν τή σοφή παροιμία τοῦ λαοῦ μας πού λέει: «γελᾶ καλύτερα, ὅποιος γελάει τελευταῖος».
Νά χαιρόμαστε λοιπόν, τούς ἄρχοντές μας. Αὐτοί μᾶς ἀξίζουν. Ἄντε καί τοῦ χρόνου μέ τήν ἀναπαράσταση τοῦ διωγμοῦ τῶν «ἐχθρῶν» ἀπό τή Σμύρνη!