Γράφει ο Αναστάσιος Λαυρέντζος, Οικονομολόγος – Συγγραφέας
Στις συνεντεύξεις τους οι τρεις μεγαλύτεροι σχηματισμοί του πολιτικού συστήματος, μας ενημερώνουν ότι με την Τουρκία θα συζητήσουμε, και αν διαφωνήσουμε, “θα πάμε στη Χάγη” μόνο για ένα θέμα: για την ΑΟΖ και τα ζητήματα θαλασσίων ζωνών. Αυτό είπε πρόσφατα σε συνέντευξή της η κ. Μπακογιάννη, για να την διορθώσει αμέσως ο δημοσιογράφος “για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα” εννοείται.
Το ερώτημα βεβαίως εδώ είναι κατά πόσο η τοποθέτηση αυτή εκφράζει εκτίμηση ή ευχή. Δηλαδή πώς θα υποχρεώσουν την Τουρκία να εγκαταλείψει όλη την υπόλοιπη ατζέντα διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδας, την οποία χτίζει επί δεκαετίες;
Μήπως τελικά η διαπραγμάτευση είναι στο πόσα θέματα “θα πάμε στη Χάγη” μέσω ενός συμπεριληπτικού όρου όπως τα “ζητήματα θαλασσίων ζωνών”, ο οποίος χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά τελευταίως; Διότι εδώ πρέπει να πούμε κάτι σημαντικό που παραβλέπεται: ότι “αν πας στην Χάγη” με συνυποσχετικό για “διευθέτηση ζητημάτων θαλασσίων ζωνών”, χωρίς να έχεις προηγούμενως ασκήσει το ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ σου δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 νμ, τότε το δικαίωμα αυτό το χάνεις.
Και βέβαια αν τεθεί υπό διαπραγμάτευση και συρρίκνωση το δικαίωμα των 12νμ, τότε τίθεται υπό αίρεση και ο εναέριος χώρος των 10 νμ (ο οποίος θα προσαρμοστεί εκεί που θα οριστικοποιηθούν τα χωρικά ύδατα). Σταματάμε εδώ γιατί δεν θέλουμε να διανοηθούμε ότι μια συζήτηση περί “θαλασσίων ζωνών” θα περιλάβει και ζητήματα βραχονησίδων που οι Τούρκοι γκριζάρουν μέσα στον οίστρο των διεκδικήσεών τους.
Φαίνεται λοιπόν ότι δηλώσεις του τύπου “στη Χάγη θα πάμε μόνο για ένα θέμα” δεν είναι τόσο ακίνδυνες, αν σε αυτό το θέμα “πακεταριστούν” πολλά θέματα μαζί στη συσκευασία του ενός. Αυτό βεβαίως δεν ακυρώνει τις υπόλοιπες τουρκικές διεκδικήσεις, οι οποίες μπορούν να επανέλθουν πιο μετά. Και αυτή θα είναι η “μεγάλη επιτυχία” που θα μας διαφημίσει το πολιτικό σύστημα: ότι θα έχουμε πετύχει να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσουν (=παραχωρήσεων) μόνο για ένα μέρος της τουρκικής ατζέντας και όχι για ολόκληρη. Πολύ μεγάλη “επιτυχία” πραγματικά! Και τα κέρδη τεράστια: μπορεί να χάσουμε ορισμένα δικαιώματα, αλλά θα έχουμε σιγουρέψει αυτά που θα μας απομείνουν. Πώς; Με μια τουρκική υπογραφή…
Μια υπογραφή που ιστορικά δεν τηρήθηκε ποτέ.
Ας τα έχουμε υπ’ όψιν μας όλα αυτά και ας ελπίσουμε ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν θα επαληθευτεί στη συνέχεια.