Φωνάζω, Ελλάδα, δεν μ’ ακούς,
πονώ και δεν με βλέπεις·
με βασανίζουν, με χτυπούν
και συ δεν με προσέχεις.
πονώ και δεν με βλέπεις·
με βασανίζουν, με χτυπούν
και συ δεν με προσέχεις.
Δεν έκανα, μανούλα μου,
κακό ή αδικία·
ζητώ αυτά που μ’ έμαθες:
Πατρίδα και Θρησκεία!
κακό ή αδικία·
ζητώ αυτά που μ’ έμαθες:
Πατρίδα και Θρησκεία!
Σε ποιον να πω τον πόνο μου
και το παράπονό μου·
το χώμα έχω κρεββάτι μου,
την πέτρα προσκέφαλό μου.
και το παράπονό μου·
το χώμα έχω κρεββάτι μου,
την πέτρα προσκέφαλό μου.
Ποιος θα μου δέσει τις πληγές,
το αίμα μου ποιος θα πλύνει;
Ποιος θα μου πει, Βόρειο-Ήπειρος,
ελεύθερη, αχ, θα γίνει;
το αίμα μου ποιος θα πλύνει;
Ποιος θα μου πει, Βόρειο-Ήπειρος,
ελεύθερη, αχ, θα γίνει;
Φωνάζω, Ελλάδα, δεν μ’ ακούς,
πονώ και δεν με βλέπεις·
με βασανίζουν, με χτυπούν
και συ δεν με προσέχεις.
πονώ και δεν με βλέπεις·
με βασανίζουν, με χτυπούν
και συ δεν με προσέχεις.