Στη Γενεύη στα τέλη Μαΐου στην 75η συνάντηση του οργάνου λήψης αποφάσεων του Π.Ο.Υ., (δηλαδή) η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας- [World Health Assembly (WHA)], συζητήθηκαν και ψηφίστηκαν σχετικά οι τροποποιήσεις στους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας – [International Health Regulations (IHRs)]. Αν (το ψήφισμα) περνούσε, θα παραχωρούσαν στον Π.Ο.Υ. το δικαίωμα να ασκεί ασυνείδητη πίεση στις χώρες να δεχθούν την εξουσία του Π.Ο.Υ. και τις ενέργειές του στις πολιτικές υγείας αν ο ίδιος αποφασίσει πως υπάρχει μια δημόσια απειλή για την υγεία κάτι που πιθανόν να εξαπλωθεί πέρα από τα σύνορα μιας χώρας.
Όπως σημείωσε ο Ramesh Thakur, που είναι επί χρόνια βοηθός στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, οι τροποποιήσεις αυτές θα σήμαιναν «μια αύξηση της διεθνούς γραφειοκρατίας της οποίας ο αντιπροσωπευτικός σκοπός, η ύπαρξη, οι ικανότητες και οι προϋπολογισμοί θα εξαρτιόνταν από τις εξάρσεις των πανδημιών, όσο περισσότερες τόσο το καλύτερο.»
Αυτό είναι το πρώτο ξεκάθαρο παράδειγμα επιτυχημένης προσπάθειας της παγκοσμιοποίησης. Αυτό θα υπονόμευε την εθνική κυριαρχία παγκοσμίως εισάγοντας την πραγματική εξουσία στα χέρια μιας διεθνούς ομάδας γραφειοκρατών. Εδώ και καιρό υπάρχει η υποψία πως οι απολυταρχικές ελίτ που ανέκυψαν κατά την περίοδο του covid θα προσπαθούσαν να ενισχύσουν τις θέσεις τους υποσκάπτοντας τις εθνικές πολιτείες και αυτή η 75η γιορτή είναι το πρώτο αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο προκειμένου να αληθεύουν τα παραπάνω.
Ορίστε λοιπόν μια ευκαιρία να κατανοήσουμε ποιος βρίσκεται στην ομάδα συνομωσίας. Ποιος συνέταξε αυτές τις τροποποιήσεις; Τι υπήρχε μέσα σε αυτές; Ποια πρόσωπα τα υποστήριξαν ή εξέφρασαν δημόσια την άποψή τους ενάντια σε αυτές;
Ποιοι ήταν οι συνωμότες;
Οι τροποποιήσεις που βρίσκονταν επί τάπητος τον Μάιο στην συνάντηση WHA είχαν μεταδοθεί στον Π.Ο.Υ. από το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ [US Department of Health and Human Services (HHS)] στις 18 Ιανουαρίου, κυκλοφόρησαν από τον Π.Ο.Υ. στα κράτη- μέλη του («Συμβαλλόμενα Μέρη Κρατών») στις 20 Ιανουαρίου και επίσημα εισήχθηκαν στο Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ (HHS) στις 12 Απριλίου.
Οι προτάσεις, σύμφωνα με μια ανακοίνωση στις 26 Ιανουαρίου, χορηγήθηκαν από κοινού με 19 χώρες συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμη κι αν κάποιοι συν-χορηγοί είχαν ελάχιστη άμεση ανάμειξη στη σύνταξη των τροποποιήσεων αυτών, θα είχαν όλοι αποδεχτεί στη θεωρία τον πρωταρχικό στόχο του περιορισμού της εξουσίας του Π.Ο.Υ. πάνω στα κράτη μέλη όταν αυτά βρίσκονται αντιμέτωπα με περιστατικά δημόσιας υγείας.
Η Loyce Pace, αναπληρώτρια υπουργός Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (HHS) σε παγκόσμιες υποθέσεις – επίσημη ηγέτιδα που θεωρητικά είναι υπεύθυνη για τις τροποποιήσεις που προτείνονται – κατέληξε στην διακυβέρνηση του Μπάιντεν ανανεωμένη από μια θητεία ως επικεφαλής διοίκησης ενός οργανισμού προώθησης που ονομάζεται Παγκόσμιο Συμβούλιο Υγείας.
Αυτό το Συμβούλιο λαμβάνει χρηματοδότηση από ο ίδρυμα Bill & Melinda Gates και τα μέλη του περιλαμβάνουν την πολυεθνική φαρμακευτική εταιρία Eli Lilly, την πολυεθνική φαρμακευτική και τεχνολογική εταιρία Merck (Group), την αμερικανική πολυεθνική φαρμακευτική και βιοτεχνολογική εταιρία Pfizer, την αμερικανική πολυεθνική εταιρία ιατρικών συσκευών και υγειονομικής περίθαλψης Abbott Labs (Εργαστήρια Abbott) και την αμερικανική πολυεθνική εταιρεία που αναπτύσσει ιατρικές συσκευές, φαρμακευτικά προϊόντα και καταναλωτικά συσκευασμένα αγαθά, Johnson & Johnson. Καταλάβατε το νόημα. Από γενναίος γίνεται κάποιος δειλός, έτσι φαίνεται πως το υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών «εργαζόταν στενά» πάνω σε αυτές τις τροποποιήσεις με μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, οι οποίες αδημονούν για μια περισσότερο δραστήρια (βλ. κερδοφόρα) αντίδραση σε οποιαδήποτε περίπτωση που η δημόσια υγεία τίθεται σε έκτακτη ανάγκη, πραγματική ή φανταστική.
Επομένως η συνωμοσιολογική ομάδα αποτελείται ως επί το πλείστον από αμερικανο-κυβερνητικούς και δυτικούς συμμάχους οι οποίοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την φαρμακευτική βιομηχανία Big Pharma και επιδιώκουν να υπονομεύσουν τόσο την κυριαρχία των δικών τους κυβερνήσεων όσο και των άλλων κρατών, κατά πάσα πιθανότητα με την ιδέα ότι θα διοικήσουν οι δυτικοί σύμμαχοι.
Τι περιείχαν οι τροποποιήσεις; Μια χιονοθύελλα από ακρωνύμια και ευφημισμούς
Προκειμένου να κατανοήσουμε τι πρότειναν οι ΗΠΑ στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας (WHA), χρειάζεται αρχικά να κατανοήσουμε πως λειτούργησαν τα πράγματα με τον Π.Ο.Υ. μέχρι το σημείο αυτό.
Οι Διεθνείς Κανονισμοί Υγείας (IHRs) στην παρούσα τους μορφή έχουν τεθεί σε ισχύ ως διεθνής νομοθεσία από τον Ιούνιο του 2007. Μεταξύ άλλων, επιβάλλουν απαραίτητες προϋποθέσεις στις χώρες προκειμένου να αναγνωρίζουν, να αναφέρουν και να ανταποκρίνονται σε «περιπτώσεις που η δημόσια υγεία τίθεται σε έκτακτη ανάγκη κάτι που αποτελεί διεθνή προβληματισμό» – [public health events of international concern, or PHEICs]. Ο Γενικός Διευθυντής του Π.Ο.Υ. συζητάει με το κράτος όπου έχει προκύψει κάποιο πιθανό περιστατικό δημόσιας υγείας, και μέσα σε 48 ώρες οι δυο συμβαλλόμενοι καλούνται να καταλήξουν σε μια αμοιβαία συμφωνία αναφορικά με το αν πρόκειται για περίπτωση δημόσιας υγείας διεθνούς προβληματισμού ή όχι, αν είναι απαραίτητο να ανακοινωθεί αυτό καθαυτό στον κόσμο ή όχι και τι αντίμετρα και αν, πρέπει να ληφθούν. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σύστημα το οποίο θα προειδοποιεί έγκαιρα σχετικά με μείζονες κρίσεις σε θέματα υγείας. Αυτό είναι κάτι θετικό αν λειτουργεί από ανθρώπους που μπορείς να εμπιστευθείς και αν διαθέτει ελέγχους και ισορροπίες για να χαλιναγωγήσει τις επεκτατικές τάσεις.
Οι τροποποιήσεις που προτάθηκαν θα ενίσχυαν ιδιαίτερα την εξουσία του Π.Ο.Υ. σχετικά με αυτό το επίπεδο αναφοράς, με πολλούς τρόπους.
Πρώτον, μείωσαν το όριο για τον Π.Ο.Υ. για να αναγγείλει κάτι έκτακτο για τη δημόσια υγεία με την ενδυνάμωση των Τοπικών Διοικήσεων προκειμένου να ανακοινώνουν ένα «περιστατικό δημόσιας υγείας που προκαλεί ανησυχία σε τοπικό επίπεδο» και για τον Π.Ο.Υ. να κυκλοφορήσει κάτι καινούριο που ονομάζεται ένας «ενδιάμεσος συναγερμός δημόσιας υγείας.»
Δεύτερον, επιτρέπουν στον Π.Ο.Υ. να αναλογιστεί ισχυρισμούς αναφορικά με ένα περιστατικό δημόσιας υγείας από ανεπίσημες πηγές, εννοώντας πηγές διαφορετικές από αυτές που ενδιαφέρουν την κυβέρνηση του κράτους, και επιτρέπουν στην κυβέρνηση μέσα σε μόνο 24 ώρες να επιβεβαιώσει τους ισχυρισμούς και επιπλέον 24 ώρες προκειμένου να δεχτεί την προσφορά «συνεργασίας» με τον Π.Ο.Υ.
Η συνεργασία είναι ουσιαστικά ένας ευφημισμός για την εσωτερική αποτίμηση από ομάδες ερευνητών του Π.Ο.Υ. και ταυτόχρονα πίεση στην ξαφνική επιθυμία του προσωπικού του Π.Ο.Υ. να θεσπίσει ενδεχομένως εκτεταμένα μέτρα όπως ήταν οι εγκλεισμοί, οι περιορισμοί μετακίνησης, το κλείσιμο των σχολείων, η κατανάλωση φαρμάκων, η χορήγηση εμβολίων και μερικά ή όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά, οικονομικά και υγειονομικά «εργαλεία» με τα οποία καλούμαστε να συσχετιστούμε με τον χαοτικό κορωνοϊό.
Σε περίπτωση που η αποδοχή της «προσφοράς» του Π.Ο.Υ. από την κυβέρνηση του κράτους δεν είναι προσεχής, ο Π.Ο.Υ. είναι εξουσιοδοτημένος να αποκαλύψει τις πληροφορίες που διαθέτει στις υπόλοιπες 194 χώρες, ενώ θα συνεχίζει να πιέζει την πολιτεία να υποκύψει στην πρόσκληση του Π.Ο.Υ. για «συνεργασία.» Μια μη συνεργάσιμη χώρα θα ρισκάρει να καταστεί απόβλητο της κοινωνίας.
Τρίτον, η πρόταση περιλαμβάνει ένα νέο Κεφάλαιο 4 – [Chapter IV], το οποίο θα εγκαθιδρύσει μια «Κοινωνία Συμμόρφωσης» αποτελούμενη από ειδικούς που έχουν προκαθοριστεί από έξι κυβερνήσεις από κάθε περιοχή του Π.Ο.Υ. που τους ανατέθηκε μόνιμα να ανακατεύονται αδιάκριτα ώστε να εξασφαλίζουν πως τα κράτη μέλη συμμορφώνονται με τους Διεθνούς Κανονισμούς Υγείας [IHR].
Υπάρχουν πολλές διαγραφές λέξεων από το υπάρχων λεξιλόγιο του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας και νέο λεξιλόγιο προστίθεται σε αυτό, αλλά η ιδέα την οποία προσπαθεί να πετύχει η συμμαχία που διοικείται από τις ΗΠΑ αφορά έναν Π.Ο.Υ. ο οποίος να μπορεί μονόπλευρα να αποφασίζει αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και τι να κάνει αναφορικά με αυτό και να μπορεί να απομονώνει τις χώρες που διαφωνούν.
Τα συμμορφούμενα κράτη μέλη του Π.Ο.Υ. θα μπορούν να δρουν έχοντας υποστηρικτικό ύφος στην προσπάθεια απομόνωσης, μέσω της κατανομής του δικού τους προϋπολογισμού για την υγεία και των δικών τους «σχετικών με την υγεία» πολιτικών, οι οποίες θα περιλαμβάνουν ταξιδιωτικούς και εμπορικούς περιορισμούς. Ο Π.Ο.Υ. θα καταστεί ως ένα είδος εξουσιαστικού και διοικητικού κέντρου για παγκόσμιες ατζέντες, πουλώντας την παραγωγή της [Δυτικής- (Western)] φαρμακευτικής εταιρίας Big Pharma.
Γιατί και πως θα λειτουργεί αυτό;
Μάθαμε κατά τα χρονικά του κορωνοϊού τον λόγο για τον οποίο έχει νόημα ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της επιμένουν σε αυτές τις τροποποιήσεις.
Μειώνοντας την αντίσταση στην ανακοίνωση μιας παγκόσμιας (ή τοπικής) απειλής της δημόσιας υγείας πυροδοτεί μια τεράστια ευκαιρία για τις φαρμακευτικές εταιρίες. Όπως οι νόμιμοι ειδικοί έχουν παρατηρήσει: «Οι ανακοινώσεις έκτακτης ανάγκης του Π.Ο.Υ. μπορούν να αποτελέσουν το έναυσμα για την πορεία ταχείας ανάπτυξης και ως επακόλουθο της παγκόσμιας κατανομής και διοίκησης των μη αδειοδοτημένων ερευνητικών διαγνωστικών, θεραπευτικών και εμβολίων.
Αυτό πραγματοποιείται μέσω της Διαδικασίας Έκτακτης Χρήσης Καταλόγου του Π.Ο.Υ. – [Emergency Use Listing Procedure (EULP)]. Η εισαγωγή ενός «ενδιάμεσου συναγερμού δημόσιας υγείας» ειδικότερα θα παρακινήσει περαιτέρω τις φαρμακευτικές εταιρίες να στρέψουν την προσοχή τους στην ενεργοποίηση των τοπικών πρωτοκόλλων κλινικών δοκιμών έκτακτης ανάγκης καθώς επίσης και την ενίσχυση των συμφωνιών με τις κυβερνήσεις για αγορά, παραγωγή και δημιουργία αποθέματος πριν εντοπιστεί η ύπαρξη μιας πραγματικής απειλής της υγείας του παγκόσμιου πληθυσμό, καθώς ήδη ο Π.Ο.Υ. μέσω των διαδικασιών αυτών ανέπτυξε ένα «προ- στάδιο έκτακτης απειλής της δημόσιας υγείας.»
Μπορείς να στοιχηματίσεις ότι οι «ομάδες ειδικών» του Π.Ο.Υ. απέστειλαν αυτόν (τον συναγερμό) για να δημιουργήσουν επί τόπου συμφωνίες, υπό το πρίσμα της «συνεργασίας» με την διοργανώτρια χώρα που βιώνει το περιστατικό υγείας, θα είναι γεμάτη με μυστικούς πράκτορες από το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών [Center for Disease Control and Prevention (CDC)] και ποιος ξέρει και ποια άλλα Δυτικά πρακτορεία, θα ανακατεύονται όλα στις δυνητικές απόρρητες εγκαταστάσεις τις οποίες η οικοδέσποινα χώρα ίσως δικαίως να υποστηρίζει το ύψιστο δικαίωμά της να τις κρατήσει για τον εαυτό της. Παρομοίως με την «Κοινωνία Συμμόρφωσης» που προτάθηκε από τις ΗΠΑ υπό το νέο Chapter IV του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας [IHR]: τα προκαθορισμένα από την κυβέρνηση μέλη έχουν ένα αβέβαιο σύντομο αποτέλεσμα, κατοχυρωμένο μέσω διεθνούς νομοθεσίας, να είναι αδιάκριτο.
Με απλά λόγια, ο Π.Ο.Υ. θα μετατρεπόταν σε ένα διεθνές κακοποιό στοιχείο, με τα κράτη μέλη του να έχουν τον ρόλο των μελών μιας συμμορίας που βρίσκεται στον περίγυρό του.
Ως επιβράβευση για τις Δυτικές ελίτ, οι προτάσεις είναι μια ύπουλη μορφή επαναπροσδιορισμού της ιστορίας. Ενισχύοντας την εξουσία στο εσωτερικό ενός διεθνούς οργανισμού προκειμένου να αποφασίζει την ύπαρξη κρίσεων δημόσιας υγείας και να κατευθύνει δυνητικά με δρακόντειες έκτακτης ανάγκης αντιδράσεις, οι δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει να σεβαστούν και να νομιμοποιήσουν τις δικές τους ακραίες αντιδράσεις σε ένα ξέσπασμα κορωνοϊού, όπως έχουν επισημάνει προηγουμένως. Κατ’ αυτόν τον τρόπο στις πίσω πλευρές τους θα δοθεί κάποια προστασία από νόμιμες προκλήσεις.
Οι αντιφρονούντες: Αναπτυσσόμενες χώρες
Οι προτάσεις ωθήθηκαν ως επί το πλείστον από τις Δυτικές χώρες: Οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε διαπληκτισμό με την Αυστραλία, την Μεγάλη Βρετανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με το ψήφισμα. Η αντίσταση καθοδηγήθηκε από τις αναπτυσσόμενες χώρες οι οποίες το θεώρησαν ως αποικιοκρατική ενέδρα στην οποία η ικανότητά τους να εφαρμόσουν πολιτική και αντίδραση σε απειλές υγείας κατά έναν τρόπο θα ανατρέπονταν οι τοπικές τους συνθήκες.
Φημολογείται πως η Βραζιλία απειλείται να αποσυρθεί από τον Π.Ο.Υ. και μια αφρικανική ομάδα από περίπου 50 χώρες, μαζί με την Ινδία, ισχυρίστηκαν πως οι τροποποιήσεις πέρασαν βιαστικά χωρίς ικανοποιητική διαβούλευση. Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν επίσης διαφώνησαν.
Αποτυχία με την πρώτη προσπάθεια, αλλά οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της στη Δύση θα επιχειρήσουν περισσότερες προσπάθειες για να το επιβάλλουν.
Πως εμείς αναμένουμε να το κάνουν αυτό; Λοιπόν, όταν μια πρόταση πρόκειται να «βουλιάξει» μέσα σε μια τεράστια γραφειοκρατική μηχανή όπως ο Π.Ο.Υ., η αναπόφευκτη αντίδραση είναι να δημιουργηθούν επιτροπές για να εργάζονται στο υπόβαθρο και να επιστρέφουν ένα νέο σύνολο από προτάσεις οι οποίες θα παρουσιαστούν σε μια επόμενη σύσκεψη. Ως συνήθως, μια «ομάδα που εργάζεται» και μια «επιτροπή ειδικών» συγκεντρώνονται προκειμένου να δεχτούν τις προτάσεις των κρατών μελών για μεταρρυθμίσεις στον Διεθνή Κανονισμό Υγείας [IHR] μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου τρέχοντος έτους. Οι προτάσεις θα «ξεκαθαριστούν» και οι αναφορές θα προετοιμαστούν για επανεξέταση από το συμβούλιο ειδικών του Π.Ο.Υ. τον επόμενο Ιανουάριο. Ο στόχος είναι να έχουν ένα καινούριο σύνολο προτάσεων επί τάπητος όταν συγκληθεί η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας (WHA) για 77η φορά το 2024.
Δεν έχουν χαθεί όλα
Διασώζοντας κάτι από το γεγονός ότι η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας (WHA) απέτυχε να λάβει ομοφωνία σχετικά με το μεγαλύτερο θέμα της ατζέντας της, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της κέρδισαν μια μικρή νίκη σε σημείο όπου μπορούν να προσπαθήσουν ξανά- ωστόσο με την απελπισία τους θα χρειάζονταν να παραβιάσουν τις αποφάσεις του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας [IHR] αυτού καθ’ αυτού προκειμένου να το πετύχουν. Το Άρθρο 55 του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας [IHR] αναφέρει με σαφήνεια ότι η περίοδος της τετράμηνης προειδοποίησης είναι υποχρεωτική για οποιεσδήποτε τροποποιήσεις.
Σε αυτήν την περίπτωση, οι αναθεωρημένες τροποποιήσεις που συστάθηκαν στις 24 Μαΐου, την ίδια μέρα η πρώτη παρτίδα απορρίφθηκε. Αυτά συζητήθηκαν, τροποποιήθηκαν περεταίρω στις 27 Μαΐου και έπειτα υιοθετήθηκαν την ίδια μέρα. Οι εγκεκριμένες τροποποιήσεις μειώνουν κατά το ήμισυ την περίοδο των δυο ετών για οποιεσδήποτε (επιπλέον) εγκεκριμένες τροποποιήσεις που απαιτούνται από τον Διεθνή Κανονισμό Υγείας προκειμένου να ενεργήσει. (Ο Διεθνής Κανονισμός Υγείας που τέθηκε σε ισχύ το 2007 είχε συμφωνηθεί το 2005- αλλά υπό το νέο ψήφισμα, οτιδήποτε συμφωνηθεί το 2024 θα τεθεί σε ισχύ το 2025 αντί το 2026.)
Τελικά, ότι κατορθώθηκε σε ότι αφορά την επίσπευση της ισχύος των νέων τροποποιήσεων χάθηκε στην καθυστέρηση της εφαρμογής τους. Τα έθνη θα είχαν πάνω από 12 μήνες- διπλάσιο χρόνο από την προηγούμενη σύσταση των έξι μηνών- προκειμένου να εφαρμόσουν οποιεσδήποτε τροποποιήσεις στον Διεθνή Κανονισμό Υγείας [IHR] που πρόσφατα τέθηκε σε ισχύ από τον νόμο.
Τρέχουσα κατάσταση
Που οδηγεί όλο αυτό;
Αν ο Π.Ο.Υ. λάβει τα ηνία για αποφάσεις σχετικά με το τι συνιστά μια κρίση σε θέματα υγείας, και μπορεί να πιέσει κάθε χώρα σε ένα σύνολο αντιδράσεων που να είναι κατάλληλο για όλες, και το οποίο επίσης καθορίζει ο Π.Ο.Υ., αυτό είναι πολύ άσχημο. Αλλά τι θα συμβεί αν η πρόσκλησή του για «συνεργασία» με τις χώρες υποστηρίζεται με σθένος, όπως κυρώσεις ενάντια σε όσους προβάλλουν αντίσταση; Και τι θα συμβεί αν διευρύνει έπειτα τον ορισμό της «δημόσιας υγείας» ανακοινώνοντας, επί παραδείγματι, ότι η κλιματική αλλαγή εμπίπτει σε αυτόν τον ορισμό; Ή ρατσισμό; Ή διάκριση ενάντια στους ανθρώπους ΛΟΑΤΚΙ+; Οι πιθανότητες που κατ’ αυτόν τον τρόπο διατίθενται για την διοίκηση του κόσμου είναι ανεξάντλητες.
Μια παγκόσμια αυτοκρατορία «υγείας» θα φέρει τεράστιες βλάβες στην ανθρωπότητα, αλλά αρκετή εξουσία και χρήματα το ωθούν. Μην νομίσετε ότι δεν μπορεί να συμβεί.