Ν.Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Κύριε διευθυντά
Ο Παντελής Μπουκάλας, μολονότι σπούδασε Οδοντιατρική, έχει φιλολογική κατάρτιση, την οποία θα ζήλευαν φιλόλογοι παλαιάς κοπής. Στην αντιμαχία του με τον Χρήστο Γιανναρά για το μονοτονικό δεν θα παρέμβω. Απλώς οφείλω να δηλώσω ότι ποτέ μου δεν κατόρθωσα να γράψω έστω και μιαν αράδα μονοτονική.
Οταν η επιβολή του μονοτονικού δημιούργησε αντιδράσεις, η Εταιρεία Συγγραφέων ανέθεσε σε μιαν ομάδα φιλολόγων που ήσαν μέλη της να συζητήσει το θέμα. Ατυπος πρόεδρός της ο Δημήτρης Μαρωνίτης, ο οποίος στη μία και μόνη σύναξή τους διατύπωσε την άποψη ότι τα κείμενα, που γράφτηκαν πριν από τη λεγόμενη «Γενιά του ’30» αλλά και από συγγραφείς αυτής της Γενιάς, πρέπει να εκδίδονται πολυτονικά. Ο ίδιος, καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης, σημαιοφόρου του μονοτονικού, δημοσίευε τα δικά του κείμενα μονοτονικά. Εντούτοις, όταν άρχισε να δημοσιεύει μεμονωμένα άσματα της μεταφρασμένης από τον ίδιο «Οδύσσειας», η γραφή ήταν πολυτονική. Ο Δ. Μαρωνίτης ήταν ένας εν πεποιθήσει πολυτονικός, που ενέδιδε στο μονοτονικό –το οποίο ουδέποτε προσκύνησε ο συμφοιτητής και φίλος του Ντίνος Χριστιανόπουλος– για να μη διαταράσσονται οι ισορροπίες.
Δεύτερος κρυπτοπολυτονικός ήταν ο Λίνος Πολίτης, καθηγητής της ίδιας Σχολής. Τα δημοσιεύματά του σε περιοδικά κι εφημερίδες μονοτονικά. Φρόντισε όμως να εκδοθούν τα σημαντικότερά του έργα από το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης του οποίου οι εκδόσεις ήσαν πολυτονικές. Ο μακαρίτης Εμμ. Κάσδαγλης, επιμελητής –και συχνότατα διορθωτής– των εκδόσεων του ΜΙΕΤ, μου είπε κάποτε γελώντας ότι ο Λ. Πολίτης μπλόφαρε συχνά: «Στις συζητήσεις του Διοικητικού Συμβουλίου, εγώ θα προτείνω οι εκδόσεις να ακολουθούν το μονοτονικό, εσύ όμως θα τις εκδίδεις πολυτονικά!». Τα κυριότερα έργα του αείμνηστου Λίνου Πολίτη, στον οποίο είμαι οφειλέτης, εκδόθηκαν από το ΜΙΕΤ πολυτονικά.
Αυτά περί των κρυπτοπολυτονικών που και τώρα δεν είναι λίγοι. Και προς παρηγορίαν τους, ας υπενθυμίσω ότι η Νεοελληνική Γραμματεία του μακαρίτη Αγαπητού Γ. Τσοπανάκη, ακραιφνούς δημοτικιστού και επίσης καθηγητού στη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης είναι πολυτονική και αριθμεί έως το 2014 πέντε εκδόσεις.