23/12/1971
Παραμονές Χριστουγέννων! Το πρώτο που αισθάνεται κανείς είναι κόπωσι. Όλα τα κύτταρα βαρυφορτωμένα. Λες και δεν ήλθε ο Χριστός στον κόσμο για να μας ξεκουράση. Σκέπτομαι πολλά. Ανακρίνω τον εαυτό μου και απελπίζομαι, βλέπω τον Χριστό μου και γεμίζω ελπίδες, χρυσές ελπίδες. Είμαι πεπεισμένος πια για την αδυναμία μου. Ας μη φαίνεται, ας με θεωρούν όπως θέλουν. Είμαι ένας αδύνατος. Αδύνατος χωρίς την απελπισία. Οι ώρες της πάλης είναι τραγικές. Σε πιάνει φρίκη. Ταπεινωμένος στα πόδια Του ζητείς την αγάπη Του και σου τη δίνει. Έρχεται ο Λυτρωτής, ο Σωτήρ που τον ζητούν οι αμαρτωλοί και οι Φαρισαίοι τον κρύβουν. Εν ονόματί Του κάνουν τα χειρότερα πράγματα και για να μη φανούν κράζουν: Ορθοδοξία! Ώρες-ώρες σφίγγω τα δόντια μπρος στη θρασύτητα μερικών μεγαλοσχήμων. Και ο λαός τα πληρώνει όλα. Εφέτος αισθάνομαι πιο πολύ απελεύθερος Χριστού. Έχω πιο μεγάλη απιστία στα κότσια μου και πιο πολλή πίστη στην αγάπη Του. Έρχονται και οι στιγμές της αμφιβολίας, σαν αστραπές. Μια πίστι όμως, για να ‘ναι πίστι γερή, τις χρειάζεται και αυτές. Ο κόσμος μόνο από τον Χριστό θα σωθή. Ας το καταλάβουν οι εργάτες του καλού και ας προσεύχωνται πιο πολύ. Είχε δίκηο ο Άγιος Σεραφείμ που έλεγε: “Βρες εσύ την εσωτερική σου ειρήνη και πλήθος ανθρώπων θα βρουν την σωτηρία κοντά σου”!
Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου (Σελέντη)
«Ξεσπάσματα της καρδιάς μου», σελ. 89, Β’ Έκδοση, Εκδόσεις Τήνος, 2000
«Ξεσπάσματα της καρδιάς μου», σελ. 89, Β’ Έκδοση, Εκδόσεις Τήνος, 2000