Ασφαλές και αποτελεσματικό; Με ερωτηματικό…

Μετά την αγωγή των New York Times κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την μη δημοσιοποίηση των επίμαχων sms μεταξύ της Ursula von der Leyen και του Albert Bourla (σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες η εκδίκαση της υπόθεσης αναμένεται στις αρχές του 2024), η σύμβαση της Ε.Ε. με την Pfizer για την αγορά των εμβολίων της εταιρείας κατά του Covid-19 έρχεται ξανά στο προσκήνιο, με την πρόσφατη διαρροή του πλήρους κειμένου της. Στην σελίδα 48,  η μέχρι πρότινος απόρρητη παράγραφος 4 (στο αρχικά δημοσιοποιημένο εκ της αρμόδιας επιτροπής έγγραφο) πλέον αποκαλύπτεται, και αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

“Το Συμβαλλόμενο Μέλος Κράτος [σημ. της Ε.Ε.] αναγνωρίζει ότι το Εμβόλιο και τα υλικά που σχετίζονται με το Εμβόλιο, και τα συστατικά τους, αναπτύσσονται ταχύτατα λόγω της επείγουσας κατάστασης της πανδημίας Covid-19 και θα συνεχίσουν να μελετώνται μετά την προμήθεια του Εμβολίου στα Συμβαλλόμενα Μέλη Κράτη υπό την παρούσα Σύμβαση. Το Συμβαλλόμενο Μέλος Κράτος αναγνωρίζει επιπλέον ότι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις και η αποτελεσματικότητα του Εμβολίου δεν είναι επί του παρόντος γνωστές, και ότι μπορεί να υπάρχουν ανεπιθύμητες ενέργειες του Εμβολίου που δεν είναι επί του παρόντος γνωστές.”

Κατόπιν όλων αυτών, τα ερωτηματικά πολλαπλασιάζονται:

  • Γιατί επέμεναν οι “ειδικοί” ότι το εν λόγω εμβόλιο δεν ήταν/είναι πειραματικό;
  • Γιατί στιγματίστηκαν από “ειδικούς” και ανθρώπους της εξουσίας (με πλείστους όσους απαξιωτικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς) όλοι εκείνοι που -εύλογα, όπως αποδεικνύεται- δίσταζαν ή/και αρνήθηκαν να εμβολιαστούν;
  • Γιατί κανένας “ειδικός” δεν διόρθωσε τον πρωθυπουργό για την δήλωσή του ότι “το καλύτερο εμβόλιο είναι το γρηγορότερο”, αφού ισχύει το ακριβώς αντίθετο;
  • Γιατί οι “ειδικοί” υποστήριζαν κατηγορηματικά ότι το εν λόγω εμβόλιο ήταν/είναι “απόλυτα ασφαλές και αποτελεσματικό”;
  • Γιατί, μετά τα παραπάνω, οι εν λόγω “ειδικοί” θεωρούνται και εμφανίζονται ακόμα ως τέτοιοι;
  • Δηλώσεις σαν τις παραπάνω, συμβάλλουν άραγε στην “διασπορά ψευδών ειδήσεων στον τομέα της δημόσιας υγείας” και επομένως είναι ποινικώς κολάσιμες;
  • Έπειτα από όλα αυτά, εξαπατήθηκαν ή όχι όσοι συνάνθρωποί μας προχώρησαν στον εμβολιασμό τους -και, πολύ περισσότερο, όσοι υπέστησαν ή πρόκειται να υποστούν τις συνέπειες κάποια σοβαρής (έως μοιραίας) ανεπιθύμητης ενέργειας του εμβολίου;
  • Επί τη βάσει ποιων “επιστημονικών δεδομένων” κρίθηκαν νόμιμοι οι περιορισμοί των ανεμβολίαστων σε διάφορους τομείς της επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής, με αποκορύφωμα την πολύμηνη αναστολή εργασίας των ανεμβολίαστων στην ΕΜΑΚ και στον χώρο της υγείας;
  • Ποια είναι τα “έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα” και οι “έγκυρες και κρατούσες επιστημονικές παραδοχές” επί τη βάσει των οποίων το ΣτΕ έκρινε συνταγματικώς ανεκτή την επιβολή χρηματικού προστίμου στους ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών;

Αντί επιλόγου, παραθέτουμε την απάντηση του Οδυσσέα Ελύτη, όταν ρωτήθηκε: “Τί σας ανησυχεί περισσότερο όταν αναλογίζεστε το μέλλον;”.

«Είναι η βαρβαρότητα. Την βλέπω να έρχεται μεταμφιεσμένη κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του. Οπόταν αναρωτιέται κανείς, γιατί παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήρια μας; Παλεύουμε για ένα τίποτε, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα που γι’ αυτήν δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι πρακτικοί άνθρωποι, κατά πλειονότητα οι σημερινοί αστοί, μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό. Εκείνοι βλέπουν το τίποτε, εμείς το παν. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα είμαστε πια εδώ. Θα είναι όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Κι αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας. Και της εποχής μας».