Παν. Β. Δημακάκος
Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Παν. Αθηνών
Στη χώρα μας λειτουργούν το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και ποικίλες Εθελοντικές Οργανώσεις (ΑΡΣΙΣ, Χαμόγελο του Παιδιού, ΔΙ.Σ.Υ.Ν., Αγκαλιά), Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού κ.α., όλα με βασικό σκοπό την προστασία του παιδιού.
Η 1η Οκτωβρίου είναι επίσης γενέθλιος ημέρα της Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων των Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π), η οποία με το νέο έτος 2014 εορτάζει τα 45 χρόνια ακούραστης προσφοράς της άπορης, πολύτεκνης και υπερπολύτεκνης οικογένειας. Με συνεχές αναγνωρισμένο νυχθημέριο έργο και πλείστες διακρίσεις (βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πολλών δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, της Ιεράς Συνόδου τ. Ιεραρχίας Ελλάδος, Κύπρου κ.α.) αποτελεί τον «Σταθμό ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ άπορων υπερπολύτεκνων και πολύτεκνων Ελλάδος».
Η 20η Νοεμβρίου 1989 είναι η γενέθλιος ημέρα που ενεκρίθη από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Επικυρώθη από 191 χώρες και της Ελλάδος το 1992.
Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF στην έκθεση της με τίτλο «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα το 2012» μεταξύ των άλλων επισημαίνει: α) Ο πληθυσμός των παιδιών στην Ελλάδα μειώθηκε από 32% του συνολικού πληθυσμού το 1961 στο 17,4% το 2011. β) Μεταξύ 1991 και 2001 το ποσοστό των νοικοκυριών χωρίς παιδιά κάτω των 15 ετών αυξήθηκε κατά 27,5%. γ) Τα παιδιά στην Ελλάδα σήμερα αποτελούν μία ηλικιακή μειονότητα σε ένα πληθυσμό που διαρκώς γερνάει. δ) Σε ποσοστό 61,4% τουλάχιστον των διαζυγίων υπάρχουν παιδιά. ε) Οι ανήλικοι κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 439.000 (Eurostat 2010). στ) Το 2010 το 34,7% των νοικοκυριών με παιδιά 12-17 ετών βρισκόντουσαν σε φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό (Eurostat).
Η τραγική πορεία της ελληνικής πολιτείας-Μητριάς των πολυτέκνων αγνόησε ότι πρωταγωνιστές και εθνομάρτυρες στους αγώνες και τις πολεμικές περιπέτειες της πατρίδος μας ήσαν πολύτεκνοι και οι 165.000 πολύτεκνες οικογένειες του 1940 με πέντε και άνω παιδιά μειώθησαν το 1970 σε 39.592 και το 2008-2009 λόγω συνεχιζόμενης ολιγοτεκνίας κατέστη πολύτεκνη η τρίτεκνη οικογένεια. Ο θεσμός της πολύτεκνης και υπερπολύτεκνης οικογένειεας, εγγύηση της εθνικής μας πορείας, απειλείται να σβήσει στην λησμονιά του χρόνου· οι Κολοκοτρωναίοι 12 αδέλφια, ο Κ.Δαβάκης πρώτος επίσης από 12, Υψηλάντηδες 11, Μαυρομηχαλαίοι 10, Ο Βενιζέλος 9ος, ο Καποδίστριας από 8 αδέλφια, ο Μακρυγιάννης με 12 παιδιά, ο Σ.Δραγούμης με 11 παιδιά και ο Κανάρης με 9 παιδιά και ο κατάλογος του εθνικού οικοδομήματος δεν τελειώνει…φτωχοί, με φλόγα όμως στην καρδιά για την ελευθερία της Πατρίδος. Στα σπλάχνα της επανάστασης του 1821 ευρίσκοντο 70% πολύτεκνοι, στον Βαλκανικό και Μικρασιατικό πόλεμο 50% και οι θυσιασθέντες στο πρόσφατο κυπριακό απελευθερωτικό αγώνα 60%.
Οι Έλληνες, φιλτραρισμένοι με τέτοιες γονιδιακές καταβολές, θ’ ασφάλιζαν την Θράκη μας από καθημερινές «τουρκικές» αποθρασύνσεις και θα μιλούσαν και αυτοί για την Πόλη μας και την Αγία Σοφία μας, για τον Πόντο και τα Μικρασιατικά μας παράλια μέχρι προ ολίγων χρόνων ελληνικά, όταν ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογάν ανυπολόγιστα μιλά στα Σκόπια για «Μακεδονία» θα μιλούσαμε και εμείς για Κουρδιστάν την Τουρκία. Οι Αλβανοί θα εσκέπτοντο δίπλα για κατακτήσεις μέχρις Αμφιλοχίας και οι Σκοπιανοί μέχρι του Ολύμπου νοτίως και ανατολικά… και δεν θα είχαν τα όποια οικονομικά οφέλη ν’ απολαμβάνουν σήμερα.
Το μέγεθος του δημογραφικού μας προβλήματος καθιστάται ολοφάνερο μ’ επίσημα συγκριτικά στοιχεία και αντίστοιχα της γειτονικής Τουρκίας (Β.Θωμαΐδης 1977. Ελληνορθ. Πολ. οικογένεια 2009): 1940: Ελλάς 7.344.860/ Τουρκία 17.713.00 – 1971: Ελλάς 8.745.084 / Τουρκία 37.000.000 – 1979: Ελλάς 8.900.000 / Τουρκία 48.000.000 – 2000: Ελλάς 10.000.000 / Τουρκία 80.000.000. Η Τουρκία αποδεικνύεται με επταπλάσιο ρυθμό πληθυσμιακής αυξήσεως συγκριτικά με την Ελλάδα. Γιατί;
Η οικογένεια είναι ο αναντικατάστατος ηθικοκοινωνικός θεσμός μέσα στον οποίο ο άνθρωπος διδάσκεται και βιώνει τ’ αξιώματα αρχής και τάξεως του ανθρώπινου βίου, σκελετός του οποίου για τον Έλληνα αποτελεί το ελληνορθόδοξο τρίπτυχο: Οικογένεια-Πατρίδα-Ορθοδοξία.
Κατά τον Μ.Βασίλειο ο άνθρωπος είναι πρώτα «οικογενειακό και κοινωνικό όν» και ακολούθως κατά τον Αριστοτέλη «πολιτικόν» αποχωριζόμενος όμως από το γονικό και το οικογενειακό του περιβάλλον, κυριαρχείται από προσωπικές – εγωιστικές τάσεις και παύει να είναι και φυσιολογικόν ον.
Ο οικογενειακός θεσμός στη χώρα μας διέρχεται συνέπεια της ηθικής και πνευματικής κοινωνικής μας παρακμής, ιστορική κρίση με τον πολιτικό γάμο, το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, την αντισύλληψη, ομοφυλοφιλία, αύξηση διαζυγίων (πλέον 50%), δωρεάν παρεχόμενες εκτρώσεις (περίπου 300.000 ετησίως), υπογεννητικότητα (ο Δείκτης γονιμότητος εγγίζει το 0,8) αλλά και τις πολιτικής «μέρινας» αφού η γέννηση κάθε ελληνόπουλου αποτελεί τεκμήριο οικογενειακής ευμάρειας! Πρόκειται για κραυγαλέα αυτογενοκτονία και σοβαρότητη πληρθυσμιακή παρακμή, αλλά σε ώτα αρχόντων διαχρονικά μη ακουόντων, μεταφράζεται σε εθνική καταστροφή αφού η χώρα μας είναι από τις πρώτες σε υπογεννητικότητα στον κόσμο με περισσότερους θανάτους από γεννήσεις ετησίως, αντικειμενικό τεκμήριο δημογραφικού αφανισμού.
Τ’ ανωτέρω ευκόλως μαρτυρούν ότι πρώτη εθνική επιταγή παντός αρμοδίου είναι η άμεση δημογραφική αναγέννηση της Πατρίδος μας εάν όντως επιθυμούμε επιβίωση των απογόνων και συνέχιση της ιστορίας μας.