«Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ»*

19 Ιουνίου 2012 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Δρ. Ὄλ­γα Σα­ραν­το­πού­λου

Γραμ­μα­τέ­ας Παγ­κο­σμί­ου Συμ­βου­λί­ου Ἀ­πό­δη­μου Ἑλ­λη­νι­σμοῦ

Σε­βα­στοὶ Πα­τέ­ρες,

Ἀ­γα­πη­τοὶ κυ­ρί­ες καὶ κύ­ριοι,

Εἶ­ναι ἰ­δι­αί­τε­ρη τι­μὴ γιὰ μέ­να νὰ πα­ρα­στῶ στὶς ἐρ­γα­σί­ες τῆς Ἡ­με­ρί­δας ποὺ δι­ορ­γα­νώ­νει ἐ­δῶ στὴν Θεσ­σα­λο­νί­κη, τὴν πρω­τεύ­ου­σα τοῦ Ἀ­πό­δη­μου Ἑλ­λη­νι­σμοῦ,  τὸ Κέν­τρο Ἑ­νό­τη­τας, Με­λέ­της καὶ Προ­βο­λῆς τῶν ἀ­ξι­ῶν μας ἡ «Ἑ­νω­μέ­νη Ρω­μηο­σύ­νη».  

Ἡ ὁ­μι­λί­α μου μὲ θέ­μα τὸν «Ἑλ­λη­νι­σμὸ στὴν Δι­α­σπο­ρά», ἐ­πι­δι­ώ­κει νὰ ἀ­να­δεί­ξη τὴν ση­μα­σί­α τῆς ἀ­ξι­ο­ποί­η­σης τοῦ ση­μαν­τι­κοῦ δι­κτύ­ου τῶν Ἑλ­λή­νων τοῦ Ἐ­ξω­τε­ρι­κοῦ στὴ προ­ώ­θη­ση τῶν ἰ­δα­νι­κῶν καὶ ἀ­ξι­ῶν τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ. Νὰ ἀ­να­δεί­ξη τὴν ἀ­ξί­α τοῦ Ἀ­πό­δη­μου Ἑλ­λη­νι­σμοῦ ὡς πο­λύ­τι­μου σύμ­μα­χου τῆς χώ­ρας μας στὴν ἐ­πο­χὴ τῶν με­γά­λων προ­κλή­σε­ων, τῆς με­γά­λη κοι­νω­νι­κῆς, πο­λι­τι­σμι­κῆς καὶ οἰ­κο­νο­μι­κῆς κρί­σης ποὺ δι­έρ­χε­ται ἡ Πα­τρί­δα μας.

Ὁ Ἀ­πό­δη­μος Ἑλ­λη­νι­σμὸς με­τρᾶ ἕ­ναν καὶ πλέ­ον αἰ­ῶνα πα­ρου­σί­ας στὴ Βό­ρει­ο καὶ Λα­τι­νι­κὴ Ἀ­με­ρι­κή, τὴν Αὐ­στρα­λί­α. Ἡ πα­ρου­σί­α τῶν ἀν­θρώ­πων αὐ­τῶν στὴν ξέ­νη γῆ, συμ­πα­τρι­ῶ­τες μας ποὺ ἐγ­κα­τέ­λει­ψαν τὴν Ἑλ­λά­δα κυ­ρί­ως γιὰ οἰ­κο­νο­μι­κοὺς λό­γους, ἑ­δραι­ώ­θη­κε μὲ ἀ­γῶ­νες καὶ θυ­σί­ες.

Οἱ πρῶ­τοι με­τα­νά­στες ἐ­πι­δό­θη­καν σὲ ἕ­ναν ἀ­γῶνα ἐ­πι­βί­ω­σης, ἀ­τέ­λει­ω­τες ὧ­ρες ἐρ­γα­σί­ας, δί­χως τὴν γνώ­ση τῆς γλώσ­σας τῶν χω­ρῶν ὑ­πο­δο­χῆς καὶ μὲ πε­νι­χρὰ οἰ­κο­νο­μι­κὰ μέ­σα κα­τόρ­θω­σαν νὰ στα­θοῦν μὲ ἀ­ξι­ώ­σεις στὶς κοι­νω­νί­ες αὐ­τές.  

Οἱ πρῶ­τες μορ­φὲς ὀρ­γά­νω­σης τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ ἦρ­θαν πο­λὺ γρή­γο­ρα νὰ ὑ­πο­στη­ρί­ξουν τὴν κοι­νω­νι­κή τους ἔν­τα­ξη, πε­ρισ­σό­τε­ρο ὡς μί­α λύ­ση στὴν μο­να­ξιὰ τῆς νέ­ας πα­τρί­δας καὶ σύν­το­μα ὡς ὄ­χη­μα δι­α­τή­ρη­σης τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς συ­νεί­δη­σης.

Ἑλ­λη­νι­κὴ ταυ­τό­τη­τα, γλῶσ­σα, καὶ Ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη ἀ­πο­τέ­λε­σαν τοῦ βα­σι­κοὺς ἄ­ξο­νες πά­νω στοὺς ὁ­ποί­ους βα­σί­στη­κε ἡ θε­με­λί­ω­ση τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ σὲ ὁ­λό­κλη­ρο τὸν κό­σμο.

Βέ­βαι­α, πέ­ραν τοῦ με­τα­να­στευ­τι­κοῦ κύ­μα­τος τῶν πρώ­των δε­κα­ε­τι­ῶν τοῦ προ­η­γού­με­νου αἰ­ῶνα, θὰ ἦ­ταν πα­ρά­λει­ψη νὰ μὴν  ἀ­να­φερ­θῶ στὴν κα­τα­λυ­τι­κὴ πα­ρου­σί­α τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ σὲ ἑ­στί­ες ποὺ ὑ­πῆρ­ξαν ἑλ­λη­νι­κὲς ἐ­δῶ καὶ αἰ­ῶ­νες ἀ­πὸ ὅ­που ξε­κί­νη­σε καὶ τὸ φι­λελ­λη­νι­κὸ κί­νη­μα. Καὶ μι­λῶ γιὰ τὶς ἱ­στο­ρι­κὲς Κοι­νό­τη­τες τῆς Βι­έν­νης, στὴν Αὐ­στρί­α, τῶν ἄλ­λων πα­ρα­δου­νά­βι­ων χω­ρῶν, τῆς Βε­νε­τί­ας, τῆς Μασ­σα­λί­ας, τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­σί­ας, τοῦ Πόν­του, τῆς Ἀ­λε­ξάν­δρειας, με­τα­ξὺ ἄλ­λων. Ὁ ρό­λος αὐ­τοῦ τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ ὑ­πῆρ­ξε ἀ­ναμ­φι­σβή­τη­τα πο­λύ­τι­μος στὴν ἐ­πι­βί­ω­ση τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Παι­δεί­ας, στὴν ἑ­δραί­ω­ση τῆς ἐμ­πο­ρι­κῆς καὶ οἰ­κο­νο­μι­κῆς αὐ­το­δυ­να­μί­ας τῶν Ἑλ­λή­νων σὲ ὁ­λό­κλη­ρο τὸν κό­σμο. Ἀ­κό­μη καὶ σή­με­ρα, τὰ κέν­τρα αὐ­τὰ τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ ἐκ­πέμ­πουν Ἑλ­λη­νι­κό­τη­τα ἀ­νὰ τὴν ὑ­φή­λιο.

Ὁ ρό­λος τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας ὑ­πῆρ­ξε κα­τα­λυ­τι­κὸς στὴν δι­α­τή­ρη­ση τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς ταυ­τό­τη­τας, τῆς γλώσ­σας καὶ τῆς πο­λι­τι­στι­κῆς κλη­ρο­νο­μιᾶς μας. Ἀ­κό­μη καὶ σή­με­ρα τὸ δί­κτυ­ο τῶν ἑλ­λη­νι­κῶν Ἐκ­κλη­σι­ῶν, τῶν Σχο­λεί­ων ποὺ λει­τουρ­γοῦν ὑ­πὸ τὴν εὐ­θύ­νη καὶ τὴν κα­θο­δή­γη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ τῶν κα­τὰ τό­πους Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πῶν, εἶ­ναι ἀ­ναγ­καῖ­ο καὶ γί­νε­ται βι­ώ­σι­μο χά­ριν στὴν προ­σφο­ρὰ καὶ τὴν ἐ­θε­λον­τι­κὴ ἐρ­γα­σί­α χι­λιά­δων ὁ­μο­γε­νῶν μας. Τὸ με­γά­λο φι­λαν­θρω­πι­κὸ καὶ ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κὸ ἔρ­γο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας σὲ δο­κι­μα­ζό­με­νες πε­ρι­ο­χὲς τοῦ πλα­νή­τη στη­ρί­ζει τὶς το­πι­κὲς κοι­νω­νί­ες ἀ­να­δει­κνύ­ον­τας τὸ ἀν­θρώ­πι­νο ἰ­δε­ῶ­δες, πά­νω στὸ ὁ­ποῖ­ο ἔ­χει βα­σι­στεῖ καὶ ἡ Ἑλ­λη­νι­κὴ Σκέ­ψη.

Σή­με­ρα, οἱ Ἕλ­λη­νες τοῦ ἐ­ξω­τε­ρι­κοῦ, εἴ­μα­στε ἰ­δι­αί­τε­ρα ὑ­πε­ρή­φα­νοι γιὰ τὰ παι­διὰ καὶ τὰ ἐγ­γό­νια ἐ­κεί­νων τῶν πρώ­των με­τα­να­στῶν ποὺ δι­α­πρέ­πουν σή­με­ρα σὲ ὅ­λους τούς το­μεῖς στὶς χῶ­ρες ποὺ ζοῦν. Εἴ­μα­στε ὑ­πε­ρή­φα­νοι νὰ με­τροῦ­με τὶς δυ­νά­μεις μας τό­σο στὸν ἐ­πι­χει­ρη­μα­τι­κό, ὅ­σο καὶ στὸν κοι­νω­νι­κό, πο­λι­τι­σμι­κό, ἐ­πι­στη­μο­νι­κὸ το­μέ­α. Καὶ δὲν ἀ­να­φέ­ρο­μαι στὴν δυ­να­μι­κὴ τῶν ἀ­ριθ­μῶν, ἀλ­λὰ κυ­ρί­ως στὴν δυ­να­μι­κὴ ἐ­πιρ­ρο­ῆς των, στὶς κοι­νω­νί­ες ὅ­που ζοῦν.

Πλη­θώ­ρα ἀν­θρώ­πων ἑλ­λη­νι­κῆς κα­τα­γω­γῆς συ­νο­δεύ­ουν με­γά­λα ἐ­πι­τεύγ­μα­τα τοῦ 21^ου αἰ­ῶ­να. Ἕ­να πο­λύ­τι­μο κε­φά­λαι­ο τῆς Ἑλ­λά­δας ση­μα­δεύ­ει τὴν πο­ρεί­α τῶν κοι­νω­νι­ῶν τῶν 140 χω­ρῶν τοῦ πλα­νή­τη ποὺ φι­λο­ξε­νοῦν σή­με­ρα πο­λί­τες ἑλ­λη­νι­κῆς κα­τα­γω­γῆς.

Ὁ Ἑλ­λη­νι­σμὸς τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς κα­τόρ­θω­σε μὲ ἐ­πι­τυ­χί­α νὰ δι­α­τη­ρή­ση τὴν ἑλ­λη­νι­κή του ταυ­τό­τη­τα καὶ πί­στη. Κα­τά­φε­ρε νὰ ἀ­πο­κτή­ση ξε­χω­ρι­στὴ ὑ­πό­στα­ση στὴν Παγ­κό­σμια Κοι­νό­τη­τα.

Ἡ ἀν­θρω­πο­γε­ω­γρα­φί­α τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς ἐμ­φα­νί­ζε­ται στὶς μέ­ρες μας νὰ εἶ­ναι πο­λυ­σή­μαν­τη καὶ πο­λυ­ε­πί­πε­δη. Ἡ πρώ­τη γε­νιὰ με­τα­να­στῶν δι­α­τή­ρη­σε τὶς ἀ­ξί­ες τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ ἀ­ναλ­λοί­ω­τες. Φέ­ρει συ­νε­πῶς, τὴν εὐ­θύ­νη γιὰ τὴν ση­με­ρι­νὴ μορ­φὴ τοῦ οἰ­κο­δο­μή­μα­τος τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ, κρα­τᾶ ἀ­κό­μη τὰ σκῆ­πτρα στὴν ἡ­γε­σί­α τῶν με­γά­λων ὁ­μο­γε­νεια­κῶν ὀρ­γα­νώ­σε­ων, τῶν πα­ρα­δο­σια­κῶν μορ­φῶν ὀρ­γά­νω­σης τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς. Σι­γὰ-σι­γὰ ὅ­μως ἀ­πο­χω­ρεῖ. Ἡ δεύ­τε­ρη, τρί­τη καὶ τέ­ταρ­τη γε­νιὰ ἔρ­χε­ται στὸ προ­σκή­νιο μὲ δι­ευ­ρυ­μέ­νες ἀ­παι­τή­σεις καὶ δι­α­φο­ρο­ποι­η­μέ­νες ἀ­νάγ­κες.

Ὁ Ἑλ­λη­νι­σμὸς ἔ­χει πε­ρά­σει στὸ ἑ­πό­με­νο στά­διο ποὺ δὲν εἶ­ναι ἀ­ναγ­κα­στι­κὰ ὁ προ­πομ­πὸς τῆς ἀ­φο­μοί­ω­σης, ἀλ­λὰ ἡ δη­μι­ουρ­γί­α ἑ­νὸς νέ­ου, πε­ρισ­σό­τε­ρο λει­τουρ­γι­κοῦ μον­τέ­λου τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ ποὺ ἀ­κουμ­πᾶ στὰ ἰ­δα­νι­κὰ τῶν πε­ρα­σμέ­νων γε­νε­ῶν καὶ ἀ­πὸ ἐ­κεῖ χτί­ζει τὴν δι­κή του συ­νέ­χεια.

Ἡ πρό­κλη­ση λοι­πόν, γιὰ ὅ­λους μας ὡς Ἀπό­δη­μοι, ὡς Ἑλ­λα­δί­τες, ὡς ἐκ­πρό­σω­ποι ὀρ­γα­νώ­σε­ων γιὰ τὸν Ἑλ­λη­νι­σμὸ ἐν­τὸς καὶ ἐ­κτὸς τῶν τει­χῶν τῆς Ἑλ­λά­δας, στὴν ὁ­ποί­α πρέ­πει νὰ ἀν­τα­πο­κρι­θοῦ­με εἶ­ναι: «Πῶς ὁ Παγ­κό­σμιος Ἑλ­λη­νι­σμὸς μπο­ρεῖ, ἐ­πα­να­προσ­δι­ο­ρί­ζον­τας τὸν ρό­λο του, νὰ συμ­βάλ­λη στὴν δι­α­μόρ­φω­ση τῶν κοι­νω­νι­κῶν, πο­λι­τι­σμι­κῶν καὶ οἰ­κο­νο­μι­κῶν ἐ­ξε­λί­ξε­ων στὶς κοι­νω­νί­ες ὅ­που ζεῖ. Καὶ κυ­ρί­ως πῶς θὰ ἀν­τα­πο­κρι­θῆ στὶς προ­κλή­σεις τῆς νέ­ας ἐ­πο­χῆς δι­α­τη­ρών­τας τὴν ξε­χω­ρι­στή του φυ­σι­ο­γνω­μί­α. Μὲ ποι­ὸν τρό­πο θὰ ἐ­πα­να­προσ­δι­ο­ρί­ση τὴν σχέ­ση του μὲ τὸ Μη­τρο­πο­λι­τι­κὸ Κέν­τρο, δη­μι­ουρ­γών­τας μία­ ἀμ­φί­δρο­μη σχέ­ση ἀλ­λη­λο­ϋ­πο­στή­ρι­ξης καὶ ἀ­γα­στῆς συ­νερ­γα­σί­ας.

Τὸ ζη­τού­με­νο εἶ­ναι λοι­πόν, ἀ­να­μόρ­φω­ση τοῦ οἰ­κο­δο­μή­μα­τος τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ δη­λα­δὴ τοῦ λει­τουρ­γι­κοῦ μον­τέ­λου ποὺ πρέ­πει νὰ ἐ­φαρ­μο­στῆ ὥ­στε νὰ μι­λοῦ­με γιὰ τὴν πε­ραι­τέ­ρω ἀ­νά­πτυ­ξη τῶν Ὁ­μο­γε­νεια­κῶν Κέν­τρων. Μὲ αὐ­τὸ τὸν τρό­πο ὁ Ἕλ­λη­νας τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς θὰ μπο­ρέ­ση νὰ πα­ρα­κο­λου­θή­ση τὶς ἀλ­λα­γὲς ποὺ ἐ­πι­φέ­ρει ἡ νέ­α ἐ­πο­χή, ἐ­νῶ πα­ράλ­λη­λα τὸ Μη­τρο­πο­λι­τι­κὸ Κέν­τρο θὰ ἐ­πι­τύ­χη τὴν ἀ­ξι­ο­ποί­η­ση τοῦ Ἀ­πό­δη­μου Ἕλ­λη­να ὡς πη­γὴ δύ­να­μης γιὰ τὴν Ἑλ­λά­δα ἀ­πὸ τὴν Ἑλ­λά­δα.

Κυ­ρί­ες καὶ Κύ­ριοι,

Οἱ μέ­ρες ποὺ ἔρ­χον­ται προ­μη­νύ­ουν ἀλ­λα­γὲς σὲ κά­θε το­μέ­α δρά­σης. Ὁ Ἑλ­λη­νι­σμὸς ἀ­νὰ τὴν ὑ­φή­λιο πρέ­πει νὰ συ­σπει­ρώ­ση τὶς δυ­νά­μεις του. Εἶ­ναι ἐ­πι­τα­κτι­κὴ ἀ­νάγ­κη ὁ κα­θο­ρι­σμὸς τῆς πο­ρεί­ας μας στὸν και­νούρ­γιο αἰ­ῶνα. Στη­ρι­ζό­με­νοι στὸ πλού­σιο σύ­στη­μα ἀ­ξι­ῶν ποὺ κλη­ρο­νο­μή­σα­με, βα­σι­σμέ­νοι στὴν ἀ­γά­πη καὶ τὸ χρέ­ος μας ἔ­ναν­τι τῆς Κλη­ρο­νο­μιᾶς μας αὐ­τῆς, ἀν­τα­πο­κρι­νό­με­νοι στὸ κά­λε­σμα τῶν και­ρῶν ὀ­φεί­λου­με νὰ ἀν­τι­λη­φθοῦ­με ὅ­τι τώ­ρα εἶ­ναι ἡ στιγ­μὴ νὰ δρά­σου­με γιὰ τὴν συ­νέ­χεια τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ.

Ἡ σφυ­ρη­λά­τη­ση τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς ταυ­τό­τη­τας στὶς νέ­ες γε­νι­ὲς τῶν Ἑλ­λή­νων σὲ ὁ­λό­κλη­ρο τὸν κό­σμο, ἀ­πο­τε­λεῖ ἴ­σως καὶ τὸ με­γά­λο στοί­χη­μα γιὰ ἐ­μᾶς ποὺ ζοῦ­με στὸ ἐ­ξω­τε­ρι­κό.

Ἡ ἐ­πι­τυ­χί­α τοῦ στό­χου περ­νᾶ κυ­ρί­ως μέ­σα ἀ­πὸ τὴν ἐκ­μά­θη­ση τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς γλώσ­σας ὡς φο­ρέ­ας τῶν ἀ­ξι­ῶν καὶ τῶν ἰ­δα­νι­κῶν τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ μας στὶς νε­ό­τε­ρες γε­νι­ές. Πρέ­πει νὰ προ­σφέ­ρου­με στὴν δεύ­τε­ρη, τρί­τη καὶ τέ­ταρ­τη γε­νιά, τὴν εὐ­και­ρί­α ἐκ­μά­θη­σης τῆς πιὸ πλού­σιας γλώσ­σας στὸν κό­σμο στοὺς νέ­ους μας νὰ τοὺς δώ­σου­με τὴν δυ­να­τό­τη­τα νὰ μά­θουν μέ­σα ἀ­πὸ αὐ­τή, τὴν ἱ­στο­ρί­α, νὰ γνω­ρί­σουν τὸν τό­πο κα­τα­γω­γῆς τους, νὰ ταυ­τι­στοῦν μὲ τὶς ἀ­ξί­ες ποὺ συν­θέ­τουν τὸν Ἑλ­λη­νι­σμό, νὰ ἀ­γα­πή­σουν τὴν Ἑλ­λά­δα καὶ αὐ­τὸ ποὺ πρε­σβεύ­ει.

Ἰ­δι­αί­τε­ρη βα­ρύ­τη­τα πρέ­πει νὰ δο­θῆ λοι­πὸν στὴν Ἑλ­λη­νό­γλωσ­ση Ἐκ­παί­δευ­ση.

Ζω­τι­κῆς ση­μα­σί­ας εἶ­ναι ἡ ἐ­πα­να­σύν­δε­ση μὲ τὸ Μη­τρο­πο­λι­τι­κὸ Κέν­τρο, κυ­ρί­ως γιὰ τὴν νέ­α γε­νιά. Ση­μεῖ­ο ἀ­να­φο­ρᾶς ἀ­πο­τε­λεῖ πάν­τα, ἡ Ἑλ­λά­δα, ὡς τό­πος κα­τα­γω­γῆς ὡς ἰ­δέ­α καὶ οὐ­σί­α Πα­τρί­δας γιὰ τοὺς πα­λαι­ό­τε­ρους, ὡς τό­πος δι­α­σύν­δε­σης μὲ τὶς ρί­ζες τους γιὰ τοὺς νέ­ους μας. Ἡ συ­νέ­χι­ση τῶν ἤ­δη ὑ­παρ­χόν­των προ­γραμ­μά­των τῆς ΓΓΑΕ  καὶ τῆς το­πι­κῆς αὐ­το­δι­οί­κη­σης ἀλ­λὰ καὶ ἡ δη­μι­ουρ­γί­α νέ­ων, ποὺ δί­νουν τὴν εὐ­και­ρί­α τῆς γνω­ρι­μί­ας τῆς νέ­ας γε­νιᾶς τῶν Ἀπο­δή­μων μὲ τὴν Ἑλ­λά­δα εἶ­ναι πο­λὺ ση­μαν­τι­κή.  

 Πέ­ραν τού­των, τὸ βα­σι­κὸ ζη­τού­με­νο εἶ­ναι μί­α συ­στη­μα­το­ποι­η­μέ­νη προ­σέγ­γι­ση τῆς σχέ­σης ποὺ ἡ Ἑλ­λά­δα ἐ­πι­δι­ώ­κει μὲ τὰ παι­διά της στὸν κό­σμο, ἀ­νάγ­κη ποὺ ἐ­πι­βάλ­λουν οἱ ἐ­ξε­λί­ξεις στὸ παγ­κό­σμιο γί­γνε­σθαι. Χρει­ά­ζε­ται μί­α μα­κρό­πνο­η στρα­τη­γι­κὴ ποὺ θὰ ἀ­ξι­ο­ποι­ή­ση τὶς ὑ­πάρ­χου­σες ὑ­πο­δο­μὲς στὸν Ἑλ­λη­νι­σμὸ τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς γιὰ νὰ πε­ρά­ση τὰ δι­κά της μη­νύ­μα­τα, νὰ ἑ­νώ­ση καὶ νὰ δώ­ση κα­τευ­θύν­σεις. Νὰ ἀγ­κα­λιά­ση τὶς δι­α­φο­ρε­τι­κὲς ἀ­νάγ­κες τῆς νέ­ας γε­νιᾶς. Καὶ ὅ­λα αὐ­τὰ μὲ γνώ­μο­να τὸ συμ­φέ­ρον τῆς Πα­τρί­δας.

Ἐ­δῶ ἔρ­χε­ται ὁ ρό­λος τοῦ Συμ­βου­λί­ου Ἀ­πό­δη­μου Ἑλ­λη­νι­σμοῦ. Ὡς θερ­μι­κὰ κα­το­χυ­ρω­μέ­νος ἀ­πὸ τὴν Ἑλ­λη­νι­κὴ Πο­λι­τεί­α ἐκ­φρα­στὴς τοῦ Ἀ­πό­δη­μου Ἑλ­λη­νι­σμοῦ, δη­μι­ουρ­γή­θη­κε γιὰ νὰ συμ­βάλ­λη ἀ­κρι­βῶς σὲ αὐ­τὴ τὴν δι­α­δι­κα­σί­α. Μέ­χρι σή­με­ρα ἔ­χει νὰ ἐ­πι­δεί­ξη ἔρ­γο τὸ ὁ­ποῖ­ο ὅ­μως δὲν εἶ­ναι ἀ­νά­λο­γο τῶν δυ­να­το­τή­των του. Ὁ ρό­λος καὶ ἡ λει­τουρ­γί­α του ἀμ­φι­σβη­τοῦν­ται ἀ­πὸ τοὺς ἴ­διους τούς Ἀ­πό­δη­μους.

Σκο­πὸς μας εἶ­ναι νὰ κα­τα­στή­σου­με τὸ ΣΑΕ ἀ­ξι­ό­πι­στο ἐκ­φρα­στὴ τῆς Ὁ­μο­γέ­νειας, ἰ­σό­τι­μο συ­νο­μι­λη­τὴ καὶ συ­νερ­γά­τη τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Πο­λι­τεί­ας σὲ ὅ­λο τὸ φά­σμα τῶν κρί­σι­μων θε­μά­των τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ, συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων καὶ τῶν Ἐ­θνι­κῶν μας θε­μά­των ποὺ σή­με­ρα βρί­σκον­ται καὶ πά­λι στὸ προ­σκή­νιο, σὲ κρί­σι­μη καμ­πή. Ἀ­πὸ τὸ Κυ­πρια­κό, τὸ ζή­τη­μα τῆς ὀ­νο­μα­σί­ας τῶν Σκο­πί­ων, μέ­χρι τὸ Αἰ­γαῖ­ο καὶ τὴν προ­στα­σί­α τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς μει­ο­νό­τη­τας στὴν Τουρ­κί­α καὶ τὴν Ἀλ­βα­νί­α, τὴν ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῆς Γε­νο­κτο­νί­ας τοῦ Πον­τια­κοῦ καὶ Μι­κρα­σι­α­τι­κοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ, τὴν στή­ρι­ξη τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­αρ­χεί­ου.

Ἡ ἀ­ξι­ο­ποί­η­ση τῶν δι­κτύ­ων τῆς Ὁ­μο­γέ­νειας ποὺ ἔ­χουν δι­α­μορ­φω­θεῖ πλέ­ον καὶ λει­τουρ­γοῦν σὲ πολ­λὲς πε­ρι­πτώ­σεις ἀ­νε­ξάρ­τη­τα ἀ­πὸ τὸ Μη­τρο­πο­λι­τι­κὸ Κέν­τρο, πρέ­πει νὰ ἀ­πο­τε­λέ­ση ἕ­ναν ἀ­κό­μη στό­χο μας.

Τὰ δί­κτυ­α τῶν ἐ­πι­στη­μό­νων, τὰ δί­κτυ­α τῶν πο­λι­τι­κῶν ἑλ­λη­νι­κῆς κα­τα­γω­γῆς, τῶν ἐ­πι­χει­ρη­μα­τι­ῶν, συ­νι­στοῦν μί­α πη­γὴ ἀ­στεί­ρευ­του καὶ μέ­χρι στιγ­μῆς ἀ­νεκ­με­τάλ­λευ­του πλού­του γιὰ τὴν Ἑλ­λά­δα.

Σὲ πε­ρι­ό­δους κρί­σης, ποὺ δὲν ἀγ­γί­ζει ὅ­πως ἔ­χω ἤ­δη πεῖ μό­νον τὴν οἰ­κο­νο­μί­α μας ἀλ­λὰ ἐ­κτεί­νε­ται πιὸ βα­θιὰ στὴν ἀμ­φι­σβή­τη­ση τῆς πο­λι­τι­σμι­κῆς μας ἰ­δι­αι­τε­ρό­τη­τας ὡς Ἑλ­λη­νι­σμός, στὴν κοι­νω­νι­κὴ ἀ­πο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση, τὰ μέ­λη τῶν δι­κτύ­ων μπο­ροῦν μὲ τὴν σω­στὴ προ­σέγ­γι­ση νὰ ὑ­πο­στη­ρί­ξουν ση­μαν­τι­κὲς πρω­το­βου­λί­ες γιὰ τὴν ἀ­να­στρο­φὴ τοῦ ἀρ­νη­τι­κοῦ κλί­μα­τος, ἀλ­λὰ καὶ τὴν οἰ­κο­νο­μι­κὴ στή­ρι­ξη.

Ἕ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ πα­ρά­δειγ­μα γιὰ τὸ πῶς μπο­ροῦ­με νὰ ὠ­φε­λή­σου­με τὴν Ἑλ­λά­δα καὶ τὴν Δι­α­σπο­ρὰ εἶ­ναι τὸ ἑ­ξῆς: Τοὺς τε­λευ­ταί­ους μῆ­νες γί­νε­ται λό­γος γιὰ τὴν ἐ­κρο­ὴ ἐ­ξει­δι­κευ­μέ­νου ἀν­θρώ­πι­νου δυ­να­μι­κοῦ ἀ­πὸ τὴν Ἑλ­λά­δα στὸ ἐ­ξω­τε­ρι­κό. Οἱ νέ­οι ἄν­θρω­ποι δὲν μπο­ροῦν νὰ ἐ­πεν­δύ­σουν σὲ μί­α κοι­νω­νί­α ποὺ δὲν λει­τουρ­γεῖ ἀ­ξι­ο­κρα­τι­κά, ὑ­πο­τι­μᾶ τὸ τα­λέν­το, δι­ώ­χνει τὰ παι­διά της γιὰ μί­α ἀ­κό­μη φο­ρά. Τὰ δί­κτυ­α ἐ­δῶ μπο­ροῦν νὰ δη­μι­ουρ­γή­σουν εὐ­και­ρί­ες γιὰ τοὺς νέ­ους ἐ­πι­στή­μο­νες, τὴν προ­ώ­θη­ση τῆς ἔ­ρευ­νας καὶ τε­χνο­λο­γί­ας στὴν Ἑλ­λά­δα.

Σὲ κά­θε ὅ­μως πρό­τα­ση ποὺ ἀ­φο­ρᾶ σὲ με­γά­λα ζη­τή­μα­τα, τὰ ὁ­ποῖ­α ἀγ­γί­ζουν τὴν κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα καὶ τὴν δι­α­σύν­δε­ση τῶν Ἀπο­δή­μων μας μὲ τὴν Πα­τρί­δα, ἀ­πα­ραί­τη­τη εἶ­ναι καὶ ἡ πο­λι­τι­κὴ βού­λη­ση τῆς ἑ­κά­στο­τε κυ­βέρ­νη­σης καὶ πέ­ραν τού­του ἡ πο­λι­τι­κὴ συ­νο­χή, ἡ στή­ρι­ξη μί­ας συγ­κε­κρι­μέ­νης μα­κρό­πνο­ης στρα­τη­γι­κῆς γιὰ τὸν Ἀ­πό­δη­μο Ἑλ­λη­νι­σμὸ ἀ­πὸ ὅ­λες τὶς  πο­λι­τι­κὲς δυ­νά­μεις στὸν τό­πο μας. Μέ­χρι στιγ­μῆς καμμί­α κυ­βέρ­νη­ση δὲν εἶ­χε ἀ­να­δεί­ξει μί­α μα­κρο­πρό­θε­σμη στρα­τη­γι­κὴ μὲ συγ­κε­κρι­μέ­νους στό­χους καὶ δι­α­δι­κα­σί­ες ὑ­λο­ποί­η­σης γιὰ τὸν Ἑλ­λη­νι­σμὸ τοῦ Ἐ­ξω­τε­ρι­κοῦ.

Πῶς μπο­ροῦ­με λοι­πὸν νὰ κα­τα­στή­σου­με ἐ­ποι­κο­δο­μη­τι­κὴ τὴν σχέ­ση με­τα­ξὺ τῶν Ἑλ­λή­νων ἐν­τὸς Ἑλ­λά­δος καὶ τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς;

1. Μὲ τὴν ἐ­νί­σχυ­ση τῆς ἀμ­φί­δρο­μης ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας καὶ ἐ­νη­μέ­ρω­σης τοῦ Μη­τρο­πο­λι­τι­κοῦ Κέν­τρου γιὰ θέ­μα­τα ποὺ ἀ­φο­ροῦν καὶ στὸν Ἀ­πό­δη­μο Ἑλ­λη­νι­σμό.

Ὑ­πάρ­χουν ἀ­νεκ­με­τάλ­λευ­τοι ἐ­θε­λον­τές, ἄν­θρω­ποι τῶν γραμ­μά­των, ξέ­νοι ἀν­τα­πο­κρι­τές, πα­τρι­ῶ­τες στὴν ψυ­χή, ποὺ μπο­ροῦν ν᾿ ἀλ­λά­ξουν τὸ το­πί­ο μέ:

2. Τὴν σφυ­ρη­λά­τη­ση συ­νερ­γα­σι­ῶν στὸν πο­λι­τι­στι­κὸ καὶ ἐκ­παι­δευ­τι­κὸ το­μέ­α.

3. Τὴν ἀ­νά­πτυ­ξη κοι­νῶν πρω­το­βου­λι­ῶν γιὰ τὴν του­ρι­στι­κὴ προ­βο­λὴ καὶ τὴν ἐ­πι­χει­ρη­μα­τι­κὴ δρά­ση τῆς πε­ρι­φέ­ρειας πρὸς τὸ παγ­κό­σμιο χω­ριὸ ποὺ ἔ­χει τὴν Ἑλ­λά­δα ση­μεῖ­ο ἀ­να­φο­ρᾶς τοῦ Παγ­κό­σμιου Πο­λι­τι­σμοῦ.

Καὶ ἐ­δῶ ὁ ρό­λος ποὺ μπο­ρεῖ νὰ δι­α­δρα­μα­τί­σουν οἱ τη­λε­ο­πτι­κοὶ σταθ­μοὶ τῆς πε­ρι­φέ­ρειας ἀ­να­φο­ρι­κὰ μὲ τοὺς Ἕλ­λη­νες τοῦ ἐ­ξω­τε­ρι­κοῦ, καὶ σὲ συ­νερ­γα­σί­α μὲ τὰ Ὁ­μο­γε­νεια­κὰ ΜΜΕ, τὰ ἐ­πι­κοι­νω­νια­κὰ δί­κτυ­α τῆς Ὁ­μο­γέ­νειας, -ὁ­μο­γε­νεια­κὰ ἔν­τυ­πα, ἐ­φη­με­ρί­δες, πε­ρι­ο­δι­κά, ρα­δι­ό­φω­νο καὶ τη­λε­ό­ρα­ση-, εἶ­ναι ση­μαν­τι­κὴ.

Μί­α πρό­τα­ση θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ εἶ­ναι ἐν­δε­χό­με­νη συ­νερ­γα­σί­α τῶν Ὁ­μο­γε­νεια­κῶν ΜΜΕ μὲ τὰ Μέ­σα τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς πε­ρι­φέ­ρειας, τὰ ὁ­ποί­α μπο­ρεῖ νὰ ἀ­πο­τε­λοῦν βῆ­μα δι­α­λό­γου γιὰ τὸν Ἑλ­λη­νι­σμὸ τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς καὶ ὁ Ἀ­πό­δη­μος Ἑλ­λη­νι­σμὸς νὰ κα­τα­στῆ ἡ πλατ­φόρ­μα δι­α­σύν­δε­σής τους μὲ τὴν Παγ­κό­σμια Κοι­νό­τη­τα. Μὲ τὴν ἀμ­φί­δρο­μη αὐ­τὴ σχέ­ση στη­ρί­ζου­με τὴν Ὁ­μο­γέ­νεια καὶ δι­α­σφα­λί­ζου­με τὴν συ­νέ­χειά της.

Ἐ­ξί­σου ση­μαν­τι­κὸς εἶ­ναι ὁ ρό­λος τῶν Ἀ­πο­δή­μων στὴν ἀ­νά­πτυ­ξη καὶ ἐ­νί­σχυ­σή τῆς  Του­ρι­στι­κῆς βι­ο­μη­χα­νί­ας μὲ τὴν ἐ­νί­σχυ­ση ὅ­λων τῶν μορ­φῶν του­ρι­σμοῦ, ὅ­πως εἶ­ναι ὁ ἐκ­παι­δευ­τι­κός, ὁ θρη­σκευ­τι­κός, ὁ πο­λι­τι­στι­κὸς του­ρι­σμός. Καὶ ὁ Ἑλ­λη­νι­σμὸς τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς μπο­ρεῖ νὰ συν­δρά­μη ποι­κι­λο­τρό­πως συ­νε­πι­κου­ρού­με­νος καὶ ἀ­πὸ τὴν το­πι­κὴ αὐ­το­δι­οί­κη­ση, τοὺς το­πι­κοὺς καὶ πε­ρι­φε­ρεια­κοὺς σταθ­μούς, ἀλ­λὰ καὶ τὴν το­πι­κὴ κοι­νω­νί­α.

Ὁ πο­λι­τι­σμι­κὸς πλοῦ­τος τῆς κά­θε πε­ρι­ο­χῆς τῆς Ἑλ­λά­δας ἀ­πο­τε­λεῖ πη­γὴ ἀ­ξι­ο­ποί­η­σης, ἀλ­λὰ καὶ πό­λο ἕλ­ξης γιὰ Ἕλ­λη­νες καὶ μή. Ἤ­δη, τὴν κα­λο­και­ρι­νὴ πε­ρί­ο­δο δι­ορ­γα­νώ­νον­ται ἐ­πι­σκέ­ψεις ἐκ­παι­δευ­τι­κοῦ χα­ρα­κτή­ρα ἀ­πὸ μα­θη­τὲς καὶ φοι­τη­τές, Ἕλ­λη­νες καὶ φι­λέλ­λη­νες.

Ἐ­πί­σης, πρὸς ἐ­νί­σχυ­ση τοῦ Ἐκ­παι­δευ­τι­κοῦ Του­ρι­σμοῦ, σὲ συ­νερ­γα­σί­α μὲ ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κοὺς ἑλ­λη­νι­κῆς κα­τα­γω­γῆς ποὺ δι­δά­σκουν σὲ ξέ­να πα­νε­πι­στή­μια μπο­ρεῖ νὰ ὀρ­γα­νω­θοῦν ἐκ­παι­δευ­τι­κὲς ἐκ­δρο­μὲς στὴν πε­ρι­φέ­ρεια, ἀλ­λὰ καὶ συ­νέ­δρια μὲ ἐ­πι­στη­μο­νι­κὸ χα­ρα­κτή­ρα.

Ἀ­κό­μη καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μέ­σῳ τῶν Μη­τρο­πό­λε­ων ποὺ βρί­σκον­ται στὸ ἐ­ξω­τε­ρι­κὸ μπο­ροῦν νὰ ἀ­να­λά­βουν πα­ρό­μοι­ες πρω­το­βου­λί­ες.

Μέ­σῳ τοῦ δι­κτύ­ου ποὺ δι­α­θέ­τει ἡ τη­λε­ό­ρα­ση τῆς Πε­ρι­φέ­ρειας, τέ­τοι­ες δρά­σεις μπο­ροῦν νὰ ἀ­να­δει­χθοῦν, κά­νον­τας κοι­νω­νοὺς σὲ πα­ρό­μοι­ες προ­σπά­θει­ες καὶ τοὺς κα­τοί­κους τῆς πε­ρι­φέ­ρειας.

Ἐ­πι­πλέ­ον, κά­θε χρό­νο λαμ­βά­νουν χώ­ρα τὰ Συ­νέ­δρια τῶν ἐ­θνι­κο­το­πι­κῶν ὀρ­γα­νώ­σε­ων σὲ ὅ­λη τὴν Ἑλ­λά­δα. Ἀ­ξι­ο­ποι­ών­τας αὐ­τὰ τὰ Συ­νέ­δρια, μπο­ρεῖ νὰ ἀ­να­πτυ­χθοῦν οἱ ἐ­πι­χει­ρη­μα­τι­κὲς συ­νερ­γα­σί­ες καὶ νὰ δη­μι­ουρ­γη­θῆ θε­τι­κὸ κλί­μα μὲ σω­στὴ ἐ­νη­μέ­ρω­ση καὶ ἀ­πὸ τοὺς ἁρ­μό­διους φο­ρεῖς τῆς Πε­ρι­φέ­ρειας, γιὰ ἐ­πεν­δύ­σεις.

Ἐ­δῶ, τὰ ἐ­πι­κοι­νω­νια­κὰ δί­κτυ­α κα­θί­σταν­ται κοι­νω­νοὶ μη­νυ­μά­των μὲ στό­χο τὴν ἀ­νά­πτυ­ξη καὶ σύ­σφι­ξη τῶν ἐ­πι­χει­ρη­μα­τι­κῶν δε­σμῶν.

Οἱ σταθ­μοὶ τῆς Πε­ρι­φέ­ρειας ἔ­χουν ἱ­ε­ρὴ ἀ­πο­στο­λὴ νὰ ξυ­πνοῦν τὴν συ­νεί­δη­ση τοῦ Ἕλ­λη­να τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς, νὰ τοῦ ἀ­φυ­πνί­ζουν τὴν νο­σταλ­γί­α γιὰ τὴν Πα­τρί­δα καὶ νὰ συν­δέ­ουν ψυ­χι­κὰ καὶ συ­ναι­σθη­μα­τι­κὰ τὶς νέ­ες γε­νε­ὲς Ἑλ­λή­νων τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς μὲ τὴν Μη­τρο­πο­λι­τι­κὴ Ἑλ­λά­δα, τὰ ἤ­θη καὶ ἔ­θι­μα, τὴν κουλ­τού­ρα, τὴν παι­δεί­α καὶ τὸν πο­λι­τι­σμό μας, τὴν θρη­σκεί­α μας.

Ὁ ρό­λος τῶν πε­ρι­φε­ρεια­κῶν ΜΜΕ μπο­ρεῖ νὰ εἶ­ναι κα­τα­λυ­τι­κὸς γιὰ τὴν οἰ­κο­νο­μι­κὴ καὶ κοι­νω­νι­κὴ ἀ­να­βί­ω­ση τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς πε­ρι­φέ­ρειας, σφυ­ρη­λα­τών­τας συ­νερ­γα­σί­ες μὲ τὸν Ἀ­πό­δη­μο Ἑλ­λη­νι­σμό. Νὰ ἐ­πι­ση­μά­νω ὅ­τι ἀ­πὸ τὴν πρώ­τη στιγ­μή, στὴν δύ­σκο­λη πε­ρί­ο­δο ποὺ βι­ώ­νει ἡ Πα­τρί­δα μας, οἱ ὁ­μο­γε­νεῖς δή­λω­σαν ἕ­τοι­μοι νὰ προ­σφέ­ρουν. Καὶ ὁ Ἀ­πό­δη­μος Ἑλ­λη­νι­σμὸς ἦ­ταν καὶ θὰ εἶ­ναι καὶ πά­λι στὸ πλά­ι τῆς Ἑλ­λά­δας στὶς δύ­σκο­λες αὐ­τὲς στιγ­μές.

Ἀ­πὸ αὐ­τὸ ἐ­δῶ τὸ βῆ­μα ἀ­πευ­θύ­νω ἔκ­κλη­ση ὅ­λοι μα­ζὶ νὰ συ­νερ­γα­στοῦ­με μὲ ὁ­μο­ψυ­χί­α καὶ ἑ­νό­τη­τα καὶ ἡ το­πι­κὴ αὐ­το­δι­οί­κη­ση καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας, οἱ ὁ­μο­γε­νεια­κὲς ὀρ­γα­νώ­σεις ἀ­νὰ τὸν κό­σμο, οἱ ὀρ­γα­νώ­σεις στὴν Ἑλ­λά­δα, τὰ Πε­ρι­φε­ρεια­κὰ καὶ Ὁ­μο­γε­νεια­κὰ ΜΜΕ, τὸ ΣΑΕ, ὥ­στε νὰ φέ­ρου­με κον­τὰ στὴν Ἑλ­λά­δα τό­σο τοὺς Ἕλ­λη­νες Ὁ­μο­γε­νεῖς ὅ­σο καὶ τοὺς φι­λέλ­λη­νες.

Μὲ αὐ­τὸ τὸν τρό­πο θὰ ἐ­νι­σχυ­θῆ ὁ του­ρι­σμός μας, ἡ οἰ­κο­νο­μί­α μας, θὰ γί­νουν ἐ­πεν­δύ­σεις, θὰ δη­μι­ουρ­γη­θοῦν θέ­σεις ἐρ­γα­σί­ες, θὰ ἀ­να­δεί­ξου­με τὸν πο­λι­τι­σμὸ μας. Θὰ δώ­σου­με πνο­ὴ καὶ στὴν  ξε­χα­σμέ­νη ἐ­παρ­χί­α μας. Αὐ­τὴ εἶ­ναι οἱ αὐ­θεν­τι­κὴ Ἑλ­λά­δα, ἡ Ἑλ­λά­δα τῆς πα­ρά­δο­σης καὶ τῶν ἀ­ξι­ῶν, ἡ Ἑλ­λά­δα τῶν Γραμ­μά­των, τῆς Τέ­χνης, τοῦ Πνεύ­μα­τος, τῆς Ἀλ­λη­λεγ­γύ­ης καὶ τῆς Εὐ­γε­νῆς Ἅ­μιλ­λας, εἶ­ναι ἡ Ἑλ­λά­δα ποὺ θέ­λουν νὰ δοῦν οἱ ξέ­νοι, οἱ φι­λέλ­λη­νες, οἱ ὁ­μο­γε­νεῖς, ἡ Ἑλ­λά­δα, τὴν ὁ­ποί­α ἐ­μεῖς οἱ Ἀ­πό­δη­μοι δὲν ξε­χνᾶ­με, ἡ Ἑλ­λά­δα ποὺ ἔ­χου­με στὴν καρ­διά μας.

 Ἡ Πα­τρί­δα μας ἔ­χει ἕ­να ἱ­στο­ρι­κὸ πα­ρελ­θόν, ἕ­ναν πο­λι­τι­σμό, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­θε­σε τὶς βά­σεις γιὰ τὴν Δυ­τι­κὴ Σκέ­ψη, ἕ­να λαμ­πρὸ μέλ­λον, καὶ ἀ­ξί­ζει νὰ ἀ­να­κάμ­ψη ἀ­λώ­βη­τη ἀ­πὸ τὴν κρί­ση, ἀ­ξί­ζει ἕ­να λαμ­πρὸ μέλ­λον.

Ὁ Ἕλ­λη­νας τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς, δι­α­θέ­τει τὸ πά­θος νὰ δι­α­τη­ρῆ τὴν ἐ­πα­φὴ μὲ τὶς ρί­ζες του, τὴν ἀ­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τα νὰ ἀ­γω­νί­ζε­ται γιὰ τὸ δί­και­ο. Ἐ­ὰν σὲ αὐ­τὰ τὰ στοι­χεῖ­α προ­σθέ­σου­με τὴν δύ­να­μη τῆς ἑ­νό­τη­τας, θὰ ἐ­πι­τύ­χου­με. Ὀ­φεί­λου­με νὰ συ­νε­χί­σου­με τὸν ἀ­γώ­να γιὰ τὴν δι­α­φύ­λα­ξη τῆς δι­κῆς μας ἱ­στο­ρί­ας, τῆς  γλώσ­σας μας, τῆς θρη­σκεί­ας μας καὶ τῆς ἐ­θνι­κῆς μας ταυ­τό­τη­τας, ἀγ­κα­λι­ά­ζον­τας ὅ­μως ὅ­λους τούς λα­οὺς αὐ­τῆς τῆς γῆς, σὲ μί­α Παγ­κό­σμια Κοι­νω­νί­α, ὅ­που μπο­ροῦ­με νὰ προ­σφέ­ρου­με στὴν πρό­ο­δο ,τὴν εὐ­η­με­ρί­α, καὶ τὴν εἰ­ρή­νη αὐ­τοῦ τοῦ κό­σμου.

Σᾶς εὐ­χα­ρι­στῶ

*ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ‘ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ’, ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΣΤΟ ΑΠΘ, ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2010