Παντελή Παπαδόπουλου
Θεολόγου
(Σκέψεις περί Ἐκκλησιασμοῦ παρμένες
ἀπό ὁμιλίες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)
Ἀφοῦ εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἀξία καί ἡ σημασία τῆς κοινῆς προσευχῆς, ἄς τῆς δώσουμε την προτεραιότητα πού τῆς ἀξίζει, ἀνάμεσα σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐργασία. Ἄς τρέχουμε πρόθυμα, ὅπου καί ἄν βρισκόμαστε, πρῶτα στήν Ἐκκλησία. Ἔτσι θά ἁγιάζεται ὅλη ἡ ζωή μας.
Ὅταν εἰσέλθουμε στόν Ἱερό Ναό, ἄς φροντίζουμε νά ἀφήνουμε ἔξω ὅλες τίς βιοτικές μέριμνες, τούς περισπασμούς καί τούς φόβους μας καί ἄς ἀποθέτουμε ὅλα τά προβλήματά μας στόν Θεό. «Πᾶσαν τήν βιοτικήν μέριμναν ἀποθώμεθα, ὡς τόν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι» λέει ὁ Χερουβικός ύμνος που ψάλλουμε κατά μίμηση τῶν ἀγίων ἀγγέλων.
Στή συνέχεια ἄς διώξουμε ἀπό τήν ψυχή μας κάθε μνησικακία, συγχωρώντας ὅσους μᾶς ἔχουν βλάψει, γιά νά μποροῦμε νά παρουσιασθοῦμε μπροστά στόν Θεό καί νά ἔχουμε τήν παρρησία νά τοῦ ζητήσουμε τή συγχώρηση καί τῶν δικῶν μας σφαλμάτων. Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε ὑπόδειγμα προσευχῆς λέγοντας : «Πάτερ ἡμῶν… ἅφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…». Προϋπόθεση, λοιπόν, τῆς συγχωρήσεως τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν εἶναι καί ἡ δική μας συγγνώμη γιά τούς ἄλλους.