Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπομακρυσμένο ὀρεινὸ χωριὸ ποὺ κατάφερε μετὰ ἀπὸ συστηματικὴ προσπάθεια, ὄχι μόνο νὰ σταθεῖ ὄρθιο, ἀλλὰ νὰ γίνει πρότυπο ἀνάπτυξης. Στὶς δυτικὲς πλαγιὲς τῆς Ὄθρυος, σὲ ὑψόμετρο 1.000 μέτρων καὶ σὲ ἀπόσταση 40 χιλιομέτρων ἀπὸ τὴν κοντινότερη κωμόπολη (τὸν Ἁλμυρό), οἱ 700 κάτοικοι, ὅλοι τους κτηνοτρόφοι, ἀπολαμβάνουν εἰσοδήματα ἀπὸ 30 ἕως 100 χιλιάδες εὐρὼ καὶ μία ποιότητα ζωῆς ποὺ μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μόνο μὲ τὴν πλούσια Ἐλβετία. Ἐδῶ ὁ κόσμος δὲν φεύγει πρὸς τὰ ἀστικὰ κέντρα, ἀλλὰ ἐπιστρέφει στὸ χωριό του. Μὲ ποσοστὸ ἀνεργίας στὸ μηδὲν καὶ μὲ μέσο ὅρο ἡλικίας τὰ 40 ἔτη, ὁ πληθυσμὸς διπλασιάστηκε τὰ τελευταῖα 15 χρόνια.
Οἱ ὑποδομές του ὑποδειγματικές: Τὸ αἰολικὸ πάρκο, ποὺ δίνει ἔσοδα 100.000 εὐρὼ ἐτησίως στὴν κοινότητα, τὰ τρία ὑπερσύγχρονα κτηνοτροφικὰ πάρκα ποὺ στεγάζουν τὸ χειμώνα (ὅταν ἡ Ἀνάβρα ἀποκλείεται ἀπὸ τὰ χιόνια) 25.000 ζῶα, τὸ πρότυπο σφαγεῖο, ποὺ θυμίζει χειρουργεῖο, ὁ διώροφος χῶρος στάθμευσης, τὸ γυμναστήριο μὲ τὰ τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τὰ γήπεδα ποδοσφαίρου καὶ μπάσκετ, τὸ λαογραφικὸ μουσεῖο καὶ φυσικὰ τὸ περιβαλλοντικὸ-πολιτιστικὸ πάρκο, ἐκτάσεως 240 στρεμμάτων. Ἡ κοινωνικὴ μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγεῖο καὶ δημοτικό του «κουτιοῦ», ἀγροτικὸ ἰατρεῖο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεὰν στέγαση γιὰ τοὺς δασκάλους καὶ τοὺς γιατρούς, «Βοήθεια στὸ σπίτι», σχεδιασμὸς γιὰ γηροκομεῖο, ἀκόμα καὶ γιὰ πισίνα! Πoιο εἶναι ἄραγε τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιτυχίας; Πῶς μία μειονεκτικὴ περιοχὴ κατάφερε τὸ «θαῦμα»; Ἡ μάχη μὲ τὴ μιζέρια ἄρχισε στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ ’90, ὅταν τὰ ἡνία τῆς κοινότητας πῆρε ὁ Δημήτρης Τσουκαλᾶς, ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἄφησε τὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ γυρίσει στὸ χωριό του καὶ νὰ προσφέρει στὴ γενέτειρά του.
Μὲ ἕνα διάλειμμα 4 χρόνων, εἶναι ἀπὸ τότε κοινοτάρχης τῆς Ἀνάβρας. Ἡ κατάσταση ποὺ συνάντησε ἦταν ἀπελπιστική. Τὰ γελάδια, οἱ χοῖροι καὶ τὰ πρόβατα κυκλοφοροῦσαν ἐλεύθερα στὸ χωριό. Στοὺς χωματόδρομους. Δὲν ὑπῆρχε πουθενὰ ἄσφαλτος. Τὸν χειμώνα περπατοῦσες μέσα στὴ λάσπη, τὸ καλοκαίρι ἡ σκόνη σὲ ἔπνιγε. «Προτεραιότητά μας ἦταν ἡ κατασκευὴ κτηνοτροφικῶν πάρκων, γιὰ νὰ μπεῖ τέλος στὴν ἀναρχία ποὺ ἐπικρατοῦσε. Μὲ φῶς, νερὸ καὶ σωστὴ δόμηση, σταβλίζουν τὰ ζῶα τους τὸν χειμώνα. Τοὺς ὑπόλοιπους μῆνες βόσκουν ἐλεύθερα στὰ βουνά. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ τὸ κρέ- ας τους φημίζεται γιὰ τὴν ξεχωριστὴ γεύση του. Ἡ κτηνοτροφία εἶναι ἡ πηγὴ τῶν εἰσοδημάτων στὴν Ἀνάβρα», λέει στὸ ΕΤ.Κ ὁ πρόεδρος τῆς κοινότητας. «Ἴσως ἐγὼ εἶμαι ὁ πιὸ φτωχὸς τοῦ χωριοῦ, ἀφοῦ ἡ σύνταξη ποὺ παίρνω ἀπὸ τὴ ΔΕΗ, ὅπου ἔφυγα μὲ τὸ βαθμὸ τοῦ ἐπιθεωρητῆ, κυμαίνεται στὰ 2.500 εὐρώ». Ἡ πρόοδος συνεχίστηκε μὲ τὴν κατασκευὴ τοῦ σφαγείου βιολογικῆς γραμμῆς, τὸ μοναδικὸ δημόσιο στὴν Ἑλλάδα, μὲ πιστοποίηση ἀπὸ τὴ ΔΗΩ. Ἔτσι μπῆκε τάξη καὶ δημιουργήθηκε ἡ βάση γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς βιοκτηνοτροφίας, μὲ συνέπεια οἱ παραγωγοὶ νὰ κερδίζουν σημαντικὰ ποσὰ ἀπὸ τὶς ἐπιδοτήσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, μὲ χρήματα τῆς ὁποίας ἔγιναν οἱ παραπάνω ὑποδομές.
Ξύπνιος, σχολαστικὸς καὶ μὲ ὅραμα ὁ πρόεδρος παρακολουθεῖ ἀνελλιπῶς κάθε κοινοτικὸ πρόγραμμα καὶ τὸ ἐκμεταλλεύεται δεόντως. Τὸ μεγαλύτερο ἐπίτευγμά του, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, εἶναι ὅτι κατάφερε νὰ ἀλλάξει τὴ νοοτροπία τῶν συγχωριανῶν του. Στὴν ἀρχὴ ἔφεραν ἀντιρρήσεις στὰ σχέδιά του, ἀλλὰ μὲ ἐπιμονὴ καὶ ὑπομονὴ τοὺς ἔπεισε. Τώρα τοὺς καλεῖ νὰ δημιουργήσουν τυποποιη τήρια γιὰ τὰ προϊόντα τους, ὥστε νὰ ὁλοκληρωθεῖ τὸ φάσμα τῆς βιολογικῆς παραγωγῆς.Ἡ Ἀνάβρα δὲν βάσισε τὴν ἀνάπτυξή της στὸ κράτος. Ἤθελε ἔσοδα δικά της. Ἔτσι, πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια ὁλοκλήρωσε τὸ ἔργο τοῦ αἰολικοῦ πάρκου, μὲ τὶς 20 ἀνεμογεννήτριες καὶ ἀνάδοχο τὴν ἰσπανικὴ ἐταιρία Gamesa. Τὸ ρεῦμα τὸ ἀγοράζει ἡ ΔΕΗ, ἐνῷ ἡ κοινότητα γιὰ τὴ χρήση τοῦ χώρου, ποὺ τῆς ἀνήκει, εἰσπράττει ἕως καὶ 100.000 εὐρὼ τὸ χρόνο.Ὑπὸ δημοπράτηση βρίσκεται καὶ ἡ ἀνάπτυξη ὑδροηλεκτρικοῦ ἐργοστασίου, ἀπὸ τὸ νερὸ τῶν πηγῶν τῆς Ἀνάβρας. Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ εἰσπράττονται ἄλλα 100.000 εὐρώ. Ἡ ἐπιστροφὴ στὶς ρίζες εἶναι μία σταθερὴ πολιτικὴ γιὰ τὸν κ. Τσουκαλά.
Γιὰ νὰ ἐνισχυθεῖ κι ἄλλο ὁ πληθυσμός, ἔκανε ἐπέκταση τοῦ οἰκισμοῦ καὶ δίνει οἰκόπεδα σὲ ἄστεγους δημότες στὸ μισὸ τῆς ἀντικειμενικῆς τους ἀξίας καὶ μὲ ἀποπληρωμὴ σὲ 5 δόσεις. «Δὲν μᾶς λείπει τίποτα. Ἐγώ, παρόλο ποὺ γεννήθηκα στὴν Ἀθήνα, ἦρθα στὸ χωριὸ τῶν γονιῶν μου, μόλις γνώρισα ἐδῶ, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν διακοπῶν, τὸ σύζυγό μου τὸν Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε μὲ τὸν ἄνδρα μου φροντίζοντας τὰ 100 γελάδια ποὺ ἔχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τὰ τσιπουράκια μας στὶς 5 ταβέρνες τοῦ χωριοῦ καὶ ἂν θέλουμε νυχτερινὴ ζωὴ πεταγόμαστε μέχρι τὸν Δομοκὸ ἢ τὸν Ἁλμυρό», λέει στὸν ΕΤ.Κ ἡ Νίκη Μηλιώνη. Οἱ ἡλικιωμένοι αἰσθάνονται ἀσφάλεια μὲ τὴ μόνιμη παρουσία τῆς ἀγροτικῆς γιατροῦ. Ἡ Ἑλένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 μὲ 9 ἄτομα καθημερινὰ στὸ ἰατρεῖο. Πῆγε στὴν Ἀνάβρα στὶς 5 Αὐγούστου καὶ γιὰ τοὺς ἑπόμενους 9 μῆνες ποὺ θὰ μείνει ἐκεῖ νιώθει τυχερὴ ποὺ βρέθηκε σὲ ἕνα τόσο φιλικὸ περιβάλλον. Μάλιστα, δὲν ἐπιβαρύνεται ἀπὸ τὴν τσέπη της, γιατί μένει σὲ διαμέ- ρισμα ποὺ τῆς παραχώρησε ἡ κοινότητα (ὅπως καὶ οἱ τρεῖς δάσκαλοι). Ὁ Ἀποστόλης Καπέλος καὶ ὁ Πολύζος Κανατούλης εἶναι δύο νέοι κτηνοτρόφοι.
Παῖκτες στὴν ποδοσφαιρικὴ ὁμάδα τοῦ χωριοῦ (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στὸ καφενεῖο καὶ συζητοῦν πῶς θὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν ΔΟΜΟΚΟ, τὴν ἰσχυρότερη ὁμάδα τῆς περιοχῆς. Περηφανεύονται γιὰ τὴν ἄνοδό τους στὴν Α΄ Ἐρασιτεχνικὴ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἐπιτεύγματα τοῦ χωριοῦ τους. «Νὰ πάτε νὰ δεῖτε τὸ περιβαλλοντικὸ πάρκο», μᾶς λένε. Συναντᾶμε ἕναν παράδεισο. Αἰωνόβια πλατάνια, σὲ μία διαδρομὴ πέντε χιλιομέτρων, μὲ γεφύρια, παιδικὲς χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση καὶ μὲ τοὺς λαγοὺς καὶ τὰ ἐλάφια νὰ ξεπετάγονται μέσα ἀπὸ τὰ ξέφωτα, μὲ φόντο τὸν ὑδάτινο κόσμο τοῦ Ἐνιππέα (παραπόταμου τοῦ Πηνειοῦ). Ἐδῶ κρατάει ἀκόμα τὸ ἔθιμο τῆς δρυστέλας, ὅπου οἱ νοικοκυραῖοι πλένουν ροῦχα καὶ χαλιὰ μὲ τὰ ὁρμητικὰ νερὰ τῶν πηγῶν. Μία περιφραγμένη ἔκταση, συνολικοῦ ἐμβαδοῦ 240 στρεμμάτων, ποὺ ἀποτελεῖ ταυτόχρονα καὶ μουσεῖο παράδοσης. Ἄλλη μία εὐκαιρία γιὰ νὰ εἰσπράττει ἡ κοινότητα ἔσοδα, καθὼς πολλὰ σχολεῖα ἐκδηλώνουν ἐνδιαφέρον γιὰ ἐπίσκεψη καὶ ἀναμένεται νὰ μπεῖ συμβολικὸ εἰσιτήριο γιὰ τὰ ἔξοδα συντήρησής του. Τὸ πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αὐτὴ τὴν περίοδο, εἶναι ἡ ἐπικείμενη ἐγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης.
Μὲ προϋπολογισμὸ 1.700.000 εὐρὼ (ἀπὸ εὐρωπαϊκὰ κονδύλια) καὶ μὲ μελέτη ἀπὸ τὸ ΤΕΙ Κοζάνης ἡ Περιφέρεια ἔχει πεῖ ἤδη τὸ «ναί». Ἕνας κεντρικὸς λέβητας θὰ τοποθετηθεῖ στὸ πάνω μέρος τοῦ χωριοῦ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ θὰ διοχετεύονται ὑπόγειοι ἀγωγοὶ ἀπὸ τοὺς δρόμους τῆς Ἀνάβρας μὲ καυτὸ νερό. Τὸ κάθε σπίτι θὰ συνδέεται μὲ τὸ σύστημα καὶ θὰ ἔχει ὁλόκληρο τὸν χειμώνα ζεστὸ νερὸ καὶ θέρμανση, μὲ μία ἐλάχιστη ἐπιβάρυνση. Θὰ λειτουργεῖ μὲ τὴν καύση βιομάζας (κοπριὲς τῶν ζώων, ξερὰ φύλλα, ἄχυρο κ.ἄ).
Πηγη:http://www.kalanea.gr