Ἡ Σιμωνία: ἕνα «εἰδικὸ πάθος»

Κωνσταντῖνος Ἀθ. Οἰκονόμου,δάσκαλος στὸ 32ο Δ. Σχ. Λάρισας – συγγραφέας

ΓΕΝΙΚΑ: Ὁ ὅρος “σιμωνία” ἀναφέρεται κυρίως σὲ περιπτώσεις χειροτονίας ἤ προαγωγῆς κληρικῶν σὲ ἐκκλησιαστικὸ ἀξίωμα, μὲ προσφορὰ οἰκονομικῶν ἀνταλλαγμάτων.

Ἐκτὸς αὐτοῦ ὅμως, ὁ ὅρος ἀναφέρεται καὶ στὴν μετάδοση τῶν ἐκκλησιαστικῶν μυστηρίων κατόπιν ἀπαίτησης ἀνταλλάγματος, ὅπως καὶ σὲ κάθε ἄλλη ἀνάλογη παράβαση.

Ἱστορικά, οἱ διαβρωτικὲς ἐπιπτώσεις τῆς φεουδαρχίας καὶ τοῦ γενικότερου χάους ποὺ ἐπικρατοῦσε κατὰ τὸν Μεσαίωνα μὲ τὴν ἀνεξέλεγκτη δύναμη τῶν φεουδαρχικῶν φατριῶν, βοήθησαν ἰδιαίτερα στὴν ἐξάπλωση τοῦ φαινομένου στὴν Δύση.

Τὸ φαινόμενο τῆς Σιμωνίας παρουσιάστηκε σὲ πολὺ μικρότερη ἔκταση, καὶ στὴν Ἀνατολή. Στὸν μεσαιωνικὸ εὐρωπαϊκὸ χῶρο, ὑπῆρχε συνύπαρξις κοσμικῆς καὶ πνευματικῆς ἐξουσίας, στοιχεῖα καισαροπαπισμοῦ.

Λόγῳ τῶν κατηγοριῶν ποὺ δέχτηκε ὁ κλῆρος γιὰ σιμωνία, ἡ Παπικὴ ἐκκλησία θέσπισε πλῆθος κανόνων γιὰ νὰ καθορίσει τὸ τί εἶναι καὶ τὸ τί δὲν εἶναι σιμωνία. Ὁ ἀριθμὸς τῶν σχετικῶν διαταγμάτων δείχνει τὴν ἔκταση ποὺ εἶχε πάρει τὸ πρόβλημα.

Ἡ σιμωνία ἔβλαψε ἀρκετὰ τὴν φήμη τοῦ καθολικισμοῦ. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ὅτι ὁ Δάντης, στὴν Θεία Κωμωδία, κατεδίκασε στὸν ὄγδοο κύκλο τῆς κολάσεως ὅσους ἔπεφταν στὸ ἁμάρτημα τῆς σιμωνίας.

Ὁ Μακιαβέλι καὶ ὁ Ἔρασμος κατεδίκασαν τὴν πρακτικὴ αὐτή, ἀρκετοὺς αἰῶνες ἀργότερα. [Μήπως δεῖγμα σιμωνίας τοῦ χειρίστου εἴδους δὲν εἶναι καὶ τὰ συγχωροχάρτια ποὺ  μοίραζε, ἤ καὶ μοιράζει ἡ παπικὴ ἐκκλησία, μὲ ἀνάλογα οἰκονομικὰ ἀνταλάγματα;]

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ: Ὁ ὅρος προέρχεται ἀπὸ τὴν διήγηση τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων [η΄9-23], γιὰ τὸν μάγο Σίμωνα ἀπὸ τὴν Σαμάρεια, γιὰ τὸν ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι, ἐνθουσιασμένοι ἀπὸ τὶς μαγικές του ἰκανότητες, ἔλεγαν: «Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἡ Δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ Μεγάλη».

Ὅταν ὅμως ὁ Σίμων βαφτίστηκε Χριστιανός, ἀντιλήφθηκε ὅτι ὑπῆρχε μιὰ δύναμη ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπὸ αὐτὴν ποὺ κατεῖχε ἐκεῖνος προηγουμένως.

Ἦταν ἡ δύναμη ποὺ εἶχε χορηγηθεῖ στοὺς Μαθητὲς τοῦ Κυρίου ποὺ τοὺς καθιστοῦσε ἰκανοὺς νὰ μεταδίδουν σὲ ἄλλους τὰ θαυματουργικὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ Σίμων, ἐντυπωσιασμένος, πρόσφερε στοὺς ἀποστόλους χρήματα (!) λέγοντας: «Δῶστε καὶ σὲ μένα αὐτὴ τὴν ἐξουσία ὥστε, πάνω σὲ ὅποιον θέτω τὰ χέρια μου, νὰ λαβαίνει ἅγιο πνεῦμα».

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐπιτίμησε τὸν Σίμωνα, λέγοντας: «Τὸ ἀσήμι σου ἄς ἀφανιστεῖ μαζὶ μὲ ἐσένα, ἐπειδὴ νόμισες ὅτι μὲ χρήματα θὰ ἀποκτήσεις τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἔχεις οὔτε μέρος οὔτε κλῆρο σὲ αὐτὸ τὸ ζήτημα, γιατί ἡ καρδιά σου δὲν εἶναι εὐθεία στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ», ἐνῶ τὸν ἀπεκάλεσε «δηλητηριώδη χολὴ καὶ δεσμὸ ἀδικίας» κάνοντάς του ἔκκληση νὰ μετανοήσει ὥστε νὰ συγχωρηθεῖ.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΩΣ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ: Ἡ Σιμωνία, ἐξαγορὰ θέσεων στοῦ,  ἀνωτέρου βαθμοῦ κληρικούς, αὐτὴ ἡ «ἀσεβὴς καὶ βδελυρὰ» συνήθεια, ὅπως ἀπεκάλεσε τὴν Σιμωνία, τὸ 459 μ.Χ., ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Α΄, ἡ λεγόμενη «χριστεμπορία», θὰ παρακολουθεῖ τὸν ἀνώτερο κλῆρο ἐπὶ δύο χιλιετίες.

Ἡ παράφορη ἐξουσιολαγνεία, ἡ κενοδοξία καὶ δοξολαγνεία, ἡ ἀπληστία, ἡ ἐπιδειξιομανία, ἡ ἰδιοτέλεια, ἡ ἐξαχρείωση ποὺ διαβρώνουν ἱερατεῖα καὶ μερίδα τῶν λειτουργῶν τοῦ Ὑψίστου ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες ἐπισημαίνονται καὶ στηλιτεύονται ἀπὸ Συνόδους καὶ ἐνάρετους ἱεράρχες.

Ὁ Ζ΄ κανόνας τῆς Συνόδου τῆς Σαρδικῆς, τὸ 343, καταδικάζει ἐπισκόπους ποὺ περιφέρονται μὲ αὐτοκρατορικὴ συνοδεία καὶ ὁρίζει ὅτι πρέπει νὰ σταματήσουν οἱ πιέσεις καὶ οἱ διαγκωνισμοὶ γιὰ μετακίνηση ἀπὸ τὶς φτωχὲς μητροπόλεις στὶς πλούσιες, καυτηριάζοντας τὴν ἀχαλίνωτη φιλαργυρία.

Ὁ Σωζόμενος,καταγγέλλει τοὺς ἐξοντωτικοὺς ἀνταγωνισμοὺς ὁμάδων ἐπισκόπων γιὰ ὑφαρπαγὴ προνομίων. Ἀναφέρεται στὴν δράση εὐνοιοκρατικῶν κυκλωμάτων στὴν Κωνσταντινούπολη διὰ μέσου προστατευομένων, ἀκόμη καὶ τῶν εὐνούχων.

Ὁ Θεοδώρητος καταγγέλλει κληρικὸ ποὺ ἔγινε Ἐπίσκοπος μὲ δωροδοκία [«χρυσίου τὴν ἐπισκοπὴν ὡς ἀξίωμα κοσμικὸν ὠνησάμενος»].

Ὁ ἐκκλησιαστικὸς συγγραφέας Παλλάδιος, ἐπίσκοπος Βιθυνίας, γράφει ὅτι ὁ Θεόφιλος, Ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας, ἔστειλε ἔμπιστους στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ ἀγοράσουν ἀπὸ νεοδιορισμένους ἀξιωματούχους ὅλες τὶς Ἐκκλησιαστικὲς θέσεις τῆς Αἰγύπτου !

Μία σκανδαλώδη περίπτωση διαφθορᾶς ἱεράρχη θὰ καταγγείλει ὁ Εὐσέβιος τὸ 400 μ.Χ. στὴν τοπικὴ Σύνοδο Κωνσταντινουπόλεως. Ἐπὶ Θεοδοσίου, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀντωνῖνος ἀπεγύμνωσε Ναὸ γιὰ νὰ στολίσει τὴν κατοικία του. Πούλησε ἀργυρὰ σκεύη, ξήλωσε μάρμαρα τοῦ Βαπτιστηρίου καὶ τὰ χρησιμοποίησε γιὰ τὸ λουτρό του, ἐνῶ ἀπέσπασε τοὺς μικροὺς κίονες διακοσμῶντας τὴν τραπεζαρία του !!  Ἀκόμη, ἐμπορευόταν τὴν χειροτονία νέων ἱερέων.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅταν ἐπιφορτίσθηκε μὲ ἔρευνα στὴν Ἔφεσο, ὕστερα ἀπὸ καταγγελίες γιὰ Σιμωνία, κατέληξε στὸν ἀποσχηματισμὸ ἕξι ἐπισκόπων. Ὅλοι τους εἶχαν ἐξαγοράσει τὰ ἀξιώματά τους.

Ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος ὁ Α΄ πρότεινε στὴν Σύνοδο τοῦ 459 αὐστηρὰ μέτρα. Ζήτησε τὴν ἐπέμβαση τοῦ αὐτοκράτορα γιὰ νὰ ἀναχαιτισθεῖ τὸ κῦμα διαφθορᾶς ποὺ σκανδάλιζε τοὺς πιστοὺς καὶ καθιστοῦσε ἀνυπόληπτη τὴν Ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία.

Λίγο ἀργότερα, ὁ Λέων Α΄ ὅρισε ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νὰ εἶναι λαοπρόβλητος καὶ ἡ ἐκλογή του νὰ γίνεται φανερὰ καὶ ἐλεύθερα, τονίζοντας πὼς ἡ ἱεροσύνη δὲν ἀγοράζεται ἀλλά,ἀποκτᾶται μὲ ἀρετὴ καὶ ἀξία.

Οἱ Σιμωνιακοὶ Ἐπίσκοποι καὶ ἐκεῖνοι ποὺ χρηματίζονται γιὰ νὰ ψηφίσουν,θὰ ἀποσχηματίζονται καὶ θὰ καταδικάζονται στὴν ποινὴ τῆς ἀτιμίας. Ὡστόσο, ἡ φαυλότητα στὴν χειροτονία τῶν κληρικῶν θὰ συνεχισθεῖ.

Ἐπί Ἰουστινιανοῦ ἀπαγορεύτηκε καὶ πάλι τὸ ἐμπόριο τῶν χειροτονιῶν, προσφιλὴς μέθοδος πλουτισμοῦ ἀνωτάτων κληρικῶν, καὶ ὁρίστηκε ὅτι ὅσοι ἀποκτοῦσαν τὴν ἱεροσύνη μὲ εὐνοιοκρατικὲς παρεμβάσεις ἤ ἐξαγορά, θὰ ἀποσχηματίζονταν, ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν χρηματισθεῖ θὰ κατέθεταν τὰ ἀργύρια στὸ ἐκκλησιαστικὸ ταμεῖο. Ἡ «χριστεμπορία», ὅμως, ἐξακολουθοῦσε ἀκλόνητη, προκαλῶντας ἠθικὴ ἀποσύνθεση.

Τὸ 565,Νεαρὰ τοῦ Ἰουστινιανοῦ ὑποχρέωνε τοὺς κληρικοὺς νὰ ὑπογράψουν ὑπεύθυνη δήλωση ὅτι κατὰ τὴν χειροτονία τους δὲν δωροδόκησαν μεσάζοντες, ἱεράρχες, ἤ ψηφοφόρους.

Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ καταδίκη τῆς σιμωνίας ἀπὸ τὴν ἐν Τρούλλῳ Πενθέκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (691-692): Κανὼν κγ΄: Μὴ χρηματίζεσθαι ἔνεκα τῆς μεταλήψεως.

Περὶ τοῦ μηδένα τῶν, εἴτε ἐπισκόπων, εἴτε πρεσβυτέρων, ἤ διακόνων, τῆς ἀχράντου μεταδιδόντα κοινωνίας, παρὰ τοῦ μετέχοντος εἰσπράττειν, τῆς τοιαύτης μεταλήψεως χάριν, ὀβολούς, ἤ εἶδος τὸ οἰονοῦν [Φαίνεται σαφέστατα πὼς πωλοῦνταν τὸ ἄχραντο Σῶμα καὶ τὸ πάναγνο Αἷμα Κυρίου, δηλαδὴ ἡ Θεία Κοινωνία !!].

Οὐδὲ γὰρ πεπραμένη ἡ χάρις, οὐδὲ χρήμασι τὸν ἁγιασμὸν τοῦ Πνεύματος μεταδιδόαμεν [δὲν μεδίδουμε μὲ χρήματα τὸν Ἁγιασμὸν τοῦ Πνεύματος], ἀλλὰ τοῖς ἀξίοις τοῦ δώρου [μόνο στοὺς ἀξίους] ἀπανουργεύτως μεταδοτέον.

Εἰ δὲ φανείη τὶς τῶν ἐν κλήρῳ καταλεγομένων ἀπαιτῶν, ὥ μεταδίδωσι τῆς ἀχράντου κοινωνίας, τὸ οἰονοῦν εἶδος, καθαιρείσθω, ὡς τῆς Σίμωνος ζηλωτὴς πλάνης καὶ κακουργίας [ὅποιος κληρικὸς πέσει σὲ τέτοιο παράπτωμα νὰ καθαιρεῖται].

Ἄλλοι κανόνες ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὰ παραπάνω εἶναι: Ἀποστολικοὶ κθ’ – Δ’ Οἰκ. Συν.β’ – ΣΤ’ Οἰκ. Συν.κβ’ – Ζ’ Οἰκ. Συν. δ’, ιε’, ιθ’ -Μ. Βασιλείου κ’ –Γενναδίου καὶ Ταρασίου Ἐπιστολή.
 
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ: Ἡ διαφθορὰ κορυφώθηκε στοὺς αἰῶνες τῆς τουρκοκρατίας. Οἱ τέσσερες πρῶτοι Πατριάρχες μετὰ τὴν Ἅλωση τίμησαν τὸ ἀξίωμά τους. Ὕστερα ἐμφανιζόταν συχνὰ ἡ συναλλαγὴ καὶ ὁ ἐκπλειστηριασμὸς τοῦ θρόνου !

Τὸ ἐξαχρειωμένο ὀθωμανικὸ κράτος ἐκμεταλλεύτηκε ἀνταγωνισμοὺς ὑποψηφίων, ὑποκινῶντας τους, γιὰ νὰ πλουτίζει τοὺς ἀξιωματούχους του. «Οἱ περὶ τὸν Πατριάρχην ἀρχιερεῖς », γράφει ὁ Ἀθ. Κομνηνὸς Ὑψηλάντης, «οὐδὲν ἄλλο ἐσυλλογίζοντο ἤ τὸ φατριάζειν καὶ ἀλλαξοπατριαρχεύειν».

Γράφει ὁ Παπαρρηγόπουλος ὅτι « ἐδαπανῶντο πολλὰ χρήματα εἰς αὐλικούς, εἰς βεζίρας, εἰς εὐνούχους, εἰς γυναῖκας τοῦ σουλτάνου, εἰς γενιτσάρους, διὰ τῶν ὁποίων προεχειρίζοντο καὶ ὑπεστηρίζοντο οἱ πατριάρχαι,πάντοτε ταῦτα ἔπιπτον, ἐννοεῖται, εἰς βάρος τοῦ λοιποῦ κλήρου καὶ ἐπιτέλους εἰς βάρος τοῦ λαοῦ ».

Oἱ μεγάλες αὐτὲς δαπάνες δημιουργοῦσαν κάποτε τὴν ἀνάγκη προσφυγῆς σὲ χορηγούς, τοὺς ὁποίους θέλουμε νὰ φανταστοῦμε ἀπολύτως ἀνιδιοτελεῖς, χωρὶς ὅμως νὰ εἴμαστε καὶ τελείως σίγουροι.

Ὁ ἐθνικός μας ἱστορικός, ἀφηγεῖται ἐπεισόδια ποὺ θυμίζουν πλειστηριασμοὺς περισσότερο. Δὲν παραλείπει ἀκόμη ὁ K. Παπαρρηγόπουλος νὰ γράψει γιὰ τὶς περιοδεῖες ὁρισμένων ἐπισκόπων στὴν ἐπικράτειά τους:« Αὐτὸς ὁ ἀναίσχυντος καὶ βάρβαρος καὶ ἀμαθέστατος ἄνθρωπος, ἀφοῦ τρώγει δι’ ὅσας ἡμέρας μένει εἰς τὸ χωρίον ἀπὸ τὴν πτωχὴν κοινότητα, ἀφοῦ ἁρπάζει ὅσα περισσότερα δυνηθῆ, τότε ἀφορίζει ἕνα – δύο καἰ, ἄλλους τόσους κάμνει παπάδες καί, ἔπειτα φεύγει».

Καταγγέλλει ἐπίσης τοὺς κληρικοὺς καὶ μοναχούς γιὰ τὴν ἐξαπάτηση τῶν ἀνυποψίαστων χριστιανῶν μὲ ψευδολείψανα ἁγίων.

Η ΣΙΜΩΝΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ: Στὰ χρόνια τοῦ Ἀγῶνα, ἀρκετοὶ παράγοντες ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν κατώτερο κλῆρο καὶ τοὺς μοναχοὺς ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν ἐθνικὴ ὑπόθεση, προσχώρησαν σὲ φατρίες καὶ πρωτοστάτησαν σὲ πολιτικοὺς ἀνταγωνισμούς.

Ὁρισμένοι, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση, τάχθηκαν μάλιστα ὑπὲρ τοῦ μοναρχικοῦ καθεστῶτος καὶ μάλιστα μὲ ξένο βασιλιά. «Καὶ οἱ ἀναθεματισμένοι τῆς πατρίδος πολιτικοί μας καὶ οἱ διαφταρμένοι ἀρχιγερεῖς», γράφει ὁ Μακρυγιάννης.

Ἡ χριστεμπορία θὰ εὐδοκιμήσει καὶ μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση. Ἡ διαφθορὰ τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας εὐνοεῖ καὶ τὶς ἄνομες συναλλαγὲς τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων καὶ κυρίως τὴν σιμωνία.

Πρὶν 150 χρόνια, ὁ πρῶτος φαῦλος Ἰω. Κωλέτης, ἀνέθεσε στὴν Ἱερὰ Σύνοδο νὰ κεραυνοβολεῖ τὴν ἀντιπολίτευση !!

Ἀκολούθησε ἡ σχετικὴ ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου: «Ὀφείλετε νὰ ἀποφεύγετε ὡς λοιμὸν πάντα τὸν ἐναντίον τῆς καθεστώσης τάξεως καὶ ἡσυχίας λαλοῦντα ἤ γράφοντα καί, ὡς ἐπίβουλον τῶν κοινῶν συμφερόντων νὰ θεωρῆτε » !

Οἱ Συνοδικοὶ τοῦ Κωλέτη συμπεριφέρονταν ὅπως ὁ σημερινὸς καθολικὸς κλῆρος στὴν Δύση. Κατὰ τὴν προεκλογικὴ περίοδο – καὶ ὄχι μόνο – οἱ ἱερεῖς ἐκφωνοῦν ἀπὸ τὸν ἄμβωνα πύρινους λόγους κατὰ τῶν «ἐχθρῶν» τῆς παπικῆς ἐξουσίας.

Τὸ Βατικανὸ ὑπῆρξε πάντοτε σύμμαχος, συνεταῖρος, καὶ συχνὰ κηδεμόνας, ἡγεμόνων.

Στὴν Ἑλλάδα ἕνα σκάνδαλο δωροδοκίας καὶ σιμωνίας συγκλόνισε τὴν κοινὴ γνώμη τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1875 στὸ ὁποῖο ἦταν ἀναμεμιγμένοι,δύο ὑπουργοὶ τῆς κυβέρνησης Βούλγαρη ποὺ εἶχαν δωροδοκηθεῖ ἀπὸ τρεῖς ἀνώτερους κληρικοὺς γιὰ νὰ ἐπηρεάσουν τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ὥστε, νὰ τοὺς ἐκλέξει ἐπισκόπους.

Ἀπὸ τὶς ἀνακρίσεις, ποὺ διέταξε ὁ Χ. Τρικούπης, προέκυψε ὅτι ὁ ὑπουργὸς Δικαιοσύνης Β. Νικολόπουλος καί, Ἐκκλησιαστικῶν καὶ Δημοσίας Ἐκπαιδεύσεως Ἰ.Βαλασόπουλος, δωροδοκήθηκαν ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους Πατρῶν, Κεφαλληνίας καὶ Μεσσηνίας ὥστε νὰ ἐξασφαλίσουν τὶς ἔδρες !

ΕΝ ΕΣΧΑΤΟΙΣ ΚΑΙΡΟΙΣ: Οἱ χειρότερες σιμωνιακὲς κατηγορίες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας ἀφοροῦν τὴν ἀνάδειξη ἱεραρχῶν.

Τὸ 1965 ἕξι « ὀρθόδοξα χριστιανικὰ σωματεῖα » κατήγγειλαν ἀνοιχτὰ ἐπαίσχυντες συναλλαγές, σαρδαναπαλικὸ βίο ἱεραρχῶν, «σατανικὲς κινήσεις» ὑποψηφίων ποὺ ἀγωνίζονται « νὰ ἀναρριχηθοῦν ὡς αἴλουροι » στὸ κορυφαῖο ἐκκλησιαστικὸ ἀξίωμα, « ἀσυνειδησία » παραγόντων τῆς Ἐκκλησίας καὶ χειροτονία « ἀνικάνων καὶ φαύλων ὑποκειμένων ».

Ἄς δοῦμε ὀρισμένα σημεῖα τῆς ἔγγραφης καταγγελίας :<< Ἴδετε καὶ κλαύσατε >> !

Ὁ ἕνας ὑποψήφιος εἰσέρχεται εἰς πολιτικὸν γραφεῖον,γονατίζει καὶ ἀσπάζεται τὴν χεῖρα ἰσχυροῦ πολιτικοῦ παράγοντος καὶ τὸν ἐκλιπαρεῖ νὰ τὸν βοηθήση πρὸς ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του.

Ὁ δεύτερος, συνδεόμενος μὲ στρατηγὸν ἔχοντα σχέσεις μὲ ἐπισκόπους καὶ ἀρχιεπισκόπους, πίπτει καὶ ἀσπάζεται τὴν χεῖρα τοῦ στρατηγοῦ καὶ παρακαλεῖ  ἴνα μεσολαβήση πρὸς ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του.

Ὁ τρίτος γνωρίζει ναύαρχον καὶ τοῦτον ἰκετεύει, διὰ νὰ συντελέση εἰς τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του.

Ὁ τέταρτος, προσκυνεῖ ἐδαφιαίως καθηγητὴν Πανεπιστημίου ποὺ ὡς ἐκ τῆς θέσεώς του ἔχει συχνὰς ἐπαφὰς μὲ πρίγκιπας τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τοῦτον παρακαλεῖ νὰ ἐπηρεάση τὰς σκέψεις τῶν ἐκλεκτόρων διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του.

Ὁ πέμπτος, προσκομίζει πολύτιμα δῶρα εἰς ἀνεψιὸν μητροπολίτου διακρινόμενον διὰ συλλαγὴν αὐγῶν, ἐριφίων καὶ ἀρνίων καὶ εἴ τινος ἄλλου ἐκλεκτοῦ φαγωσίμου, καὶ τοῦτον παρακαλεῖ διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του.

Ὁ ἕκτος, πίπτει καὶ ἀσπάζεται τὴν χαριτόβρυτον χεῖρα ἁγιωτάτης (!) δεσποινίδος, ἡ ὁποία, στενὴ συγγενῆς ἰσχυροῦ ἐκκλησιαστικοῦ παράγοντος, ἔχει τὸ προνόμιον νὰ βλέπη ἡμέρας καὶ νυκτὸς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἰκανοῦ νὰ συντελέση εἰς τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του.

Ὁ ἕβδομος, τρέχει ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτὸς καὶ ἐπισκέπτεται τὰ καταλύματα τῶν ἁγίων ἀρχιερέων καὶ πίπτει, προσκυνεῖ καὶ κολακεύει αἰσχρῶς… Τί λέγουν καὶ τί πράττουν οἱ ὑποψήφιοι διὰ ν’ ἀρέσουν τοῖς ἀρχιερεύσιν, ὑπερβαίνει πᾶσαν φαντασίαν.

Ξεσκονίζουν τὰ καλυμμαύχια καὶ τὰ ράσα τῶν ἀρχιερέων, γίνονται μεταφορεῖς τροφίμων, γίνονται μάγειροι, καὶ τραπεζοκόμοι, τρέχουν νὰ παραγγείλουν αὐτοὶ τοὺς καφέδες, θωπεύουν καὶ τὰ κατοικίδια ζῶα των, ἐγκωμιάζουν ὅλας τὰς ἰδιοτροπίας των…

Ὁ ὄγδοος, κατορθώνει καὶ εἰσδύει εὶς τὰ ἄδυτα τοῦ οἰκογενειακοῦ περιβάλλοντος τῶν ἀρχιερέων, καὶ ἄν ἐκεῖ τὸ ὀξυδερκὲς βλέμμα του ἀνακαλύψη τὴν «συνείσακτον», τὸ γύναιον δηλ. ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐξασκεῖ τεραστίαν ἐπιρροὴν ἐπὶ τοῦ ἐπισκόπου καὶ ἅγει καὶ φέρει αὐτὸν καθὼς βούλεται, δὲν διστάζει νὰ γονυπετήση ἐνώπιόν της καὶ μὲ τὰ θερμότερα λόγια νὰ τὴν παρακαλέση διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του.

Τέλος, ἀφοῦ οἱ ὑποψήφιοι κάμψουν τὴν σπονδυλικὴν στήλην μυριάκις, καὶ προσκυνήσουν καὶ τὰ πλέον ἐλεεινὰ ὑποκείμενα, καὶ διατρέξουν ὅλα τὰ στάδια τῆς ἀναξιοπρεπείας, τότε εὐδοκιμεῖ ν’ ἀνοίξη ἡ μαγικὴ θύρα, νὰ ἐμφανισθῆ ὁ κοσμοκράτωρ τοῦ αἰῶνος τοῦτου,καὶ πλήρης μειδιαμάτων νὰ ἐπιθέση ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ ὑποψηφίου τὴν σπινθηροβολοῦσαν μίτραν, ἴνα πληρωθῆ τὸ ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ  Σατανᾶ, ῥηθὲν ἐν τοῖς πειρασμοῖς τοῦ Κυρίου. « Ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσης μοι » (Ματθ. δ΄ 9).

Καταγγέλλουν ἐπίσης ἀρριβισμὸ « κενῶν καὶ μωροφιλοδόξων ἀρχιμανδριτῶν, οἱ ὁποῖοι, προκειμένου ν’ ἁρπάξουν αὐτὸ τὸ σίδερο ποὺ ὀνομάζεται πατερίτσα, δὲν τὸ ἔχουν τίποτε νὰ πατήσουν ἐπὶ πτωμάτων » (περιοδικὸ «Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι», ἀριθ. φ. 1226/65 καὶ « Ἐνορία», φ. 401/65).

Ἴσως αὐτὴ ἡ ζοφερὴ προϊστορία ἐξηγεῖ γιατὶ ἡ «κρίση ἡγεσίας» στὴν ἑλληνικὴ Ἐκκλησία καὶ τὰ φαινόμενα διαφθορᾶς διαιωνίζονται. Ἀκόμη, στὰ κρίσιμα προβλήματα ποὺ συνταράσσουν τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία παραμένει σιωπηλή, ἀδιάφορη ἤ οὐδέτερη.

Ἀνέχεται, ὡστόσο, πολιτικοὺς τυχοδιῶκτες νὰ καπηλεύονται τὶς χριστιανικὲς ἑορτὲς μὲ ἐπιδεικτικὴ καὶ ἄκρως ὑποκριτικὴ παρουσία μπροστὰ στοὺς τηλεοπτικοὺς φακούς.

Στὴν τελετὴ τοῦ  Ἐπιταφίου,κομματικοὶ τυχοδιῶκτες «προσκυνοῦν» ἕνιους ἐπισκόπους καὶ ἐκεῖνοι τοὺς χτυποῦν θωπευτικὰ στὴν πλάτη. Στὴν τελετὴ τῆς Ἀνάστασης συνωστίζεται στὴν ἐξέδρα ὁ κομματαρχικὸς  εσμὸς ὑπὸ τὸ φῶς τῶν προβολέων.

Ἀνέχεται μάλιστα ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία τὴν βάρβαρη ἐμφάνιση κορυφαίων τῆς πολιτικῆς μὲ κουστωδία στὸν Οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ὑποδοχή τους μετὰ σαλπίγγων ἐμβατηρίων καὶ χαιρετισμῶν ἀπὸ παρατεταγμένα στρατιωτικὰ τμήματα.

Καὶ πορφυρὸ θρόνο στὸ ναὸ κατὰ τὴν δοξολογία γιὰ τοὺς « ἀνώτατους ἄρχοντες », ποὺ συχνὰ κομψευόμενοι θὰ ποῦν καὶ τὸ “Σύμβολον τῆς Πίστεως” !

Ἔτσι, ὅμως,Ἀδελφοποιτὲς ἐξουσίες, ἡ πολιτικὴ καὶ ἡ ἐκκλησιαστική, δείχνουν κυνικὴ καὶ ἀσεβὴ συμπαιγνία.

Οἱ μὲν ποδοπατοῦν τοὺς δημοκρατικοὺς θεσμοὺς μὲ τὴν ἀλαζονεία τους, οἱ δὲ προσβάλλουν τοὺς πιστοὺς μὲ τὴν ἀκηδία τους, ἐξευτελίζοντας ἀμφότεροι τὸν πολίτη καὶ τὸν πιστό, τὴν δημοκρατία καὶ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com  ,  www.scribd.com/oikonomoukon

 

1. Ἡ απάτη τῶν ψευδολειψάνων καὶ ψευδοκειμηλίων, μιὰ ἄλλη πλευρὰ τῆς διαφθορᾶς τοῦ ἱερατείου, ἄνθισε ἀπὸ τοὺς πρώτους μεταχριστιανικοὺς αἰῶνες στοὺς ἁγίους Τόπους, στὴν Ρώμη, τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἀλλοῦ.

Πονηροὶ ρασοφόροι καπηλευόμενοι τὴν εὐλάβεια τῶν πιστῶν ἐπιδίδονταν στὴν ἀναιδέστερη μορφὴ χριστεμπορίας μέ, ἀγοραπωλησίες πλαστῶν ἁγίων λειψάνων καὶ ἱερῶν κειμηλίων.

Ἔτσι ἐμφανίστηκαν μυριάδες ἥλοι [καρφιὰ] τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου καὶ ἄκανθες ἀπὸ τὸν Στέφανο τοῦ μαρτυρίου, φορτία ἀμέτρητα «τιμίου ξύλου», ποσότητες αἵματος τοῦ Χριστοῦ (!)  καὶ δακρύων τῆς Παναγίας (!), ἀμέτρητες κάρες τοῦ ἰδίου ἁγίου.

Στὴν Κωνσταντινούπολη καλοῦσαν ξένους ἐπισκέπτες νὰ προσκυνήσουν τὸ κλαδὶ τῆς ἐλιᾶς ποὺ ἔφερε στὴν κιβωτὸ τοῦ Νῶε τὸ περιστέρι μετὰ τὸν κατακλυσμό, τὴν σάλπιγγα τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ ποὺ γκρέμισε τὰ τείχη τῆς Ἰεριχοῦς, καλάθια μὲ τοὺς ἄρτους ποὺ εὐλόγησε ὁ Χριστὸς στὸν ἐν Κανᾶ γάμο, τὸ λίκνο τοῦ Ἰησοῦ (!), τὰ πριόνια (!) ποὺ χρησιμοποιήθηκαν γιὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ Σταυροῦ, ἀμπάρες ἀπὸ τὴν φυλακὴ τοῦ ἀποστόλου Παῦλου, τὰ φτερὰ τῶν ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καὶ Γαβριήλ (!!), τὸ ψωμὶ ποὺ « ἐνέβαψεν » ὁ Χριστὸς « εἰς τὸ τρυβλίον » καὶ ἔδωσε στὸν Ἰούδα, τρίχες ἀπὸ τὰ γένεια τοῦ Χριστοῦ (!), τὴν σχάρα ὅπου ψήθηκε ὁ Ἅγιος Λαυρέντιος κ.ἄ.