Νικολάου Μάρτη
Πρώην Ὑπουργοῦ
Τὰ οἰκονομικὰ πλεονεκτήματα τῆς Ἑλλάδας:
1) ἡ Ἐμπορικὴ Ναυτιλία,
2) ὁ Ὀρυκτός της πλοῦτος καὶ
3) τὸ ἐπιχειρηματικὸ δαιμόνιο τῶν Ἑλλήνων.
ΠΟΙΟΙ ΜΟΝΙΜΩΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ;
Τὸ 1981, ἔτος ἀφετηρία τῆς εἰσόδου τῆς Ἑλλάδας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Κοινότητα ὡς δέκατο μέλος, ὁ Πρόεδρος τῆς ΕΟΚ Γκάστον Τὸρν δήλωνε ὅτι: «Ἡ Ἑλλάδα μπαίνει στὴν Εὐρώπη μὲ τρία πλεονεκτήματα. 1) Τὴν Ἐμπορικὴ Ναυτιλία, 2) τὸν Ὀρυκτό της πλοῦτο καὶ 3) τὸ ἐπιχειρηματικὸ δαιμόνιο τῶν Ἑλλήνων». Ἡ Ἐμπορική μας Ναυτιλία ὑποβαθμίστηκε μὲ τὴν κατάργηση τοῦ Ὑπουργείου Ἐμπορικῆς Ναυτιλίας. Ὁ ὀρυκτὸς πλοῦτος ἀγνοήθηκε καὶ τὸ ἐπιχειρηματικὸ δαιμόνιο τῶν Ἑλλήνων, ποὺ προϋπόθεση εἶχε γιὰ νὰ ἀναπτυχθεῖ τὴν ἀνεμπόδιστο ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία, ἀποδυναμώθηκε μὲ τὸ διακηρυχθὲν καὶ ἀκολουθούμενο ἀπὸ τὸ 1981 καὶ μετὰ δόγμα τῶν κοινωνικοποιήσεων.
ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
Προτάσσω τὸ πλεονέκτημα τοῦ ὀρυκτοῦ μας πλούτου, διότι ἐὰν θεμελιωνόταν τὸ βιομηχανικὸ συγκρότημα τῆς Ἀμφιπόλεως (τοῦ Στρυμῶνα), ὅπως ἀναγγέλθηκε ὡς ὁριστικὴ ἀπόφαση καὶ ἀνακοινώθηκε τὴν 9η Νοεμβρίου 1982 ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ Ἐθνικῆς Οἰκονομίας Γερ. Ἀρσένη καὶ τὴν 4η Μαρτίου 1983 ἀπὸ τὸν Διοικητὴ τῆς ΕΤΒΑ Κουμπῆ, θὰ εἴχαμε ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ βιομηχανικοῦ συγκροτήματος, πλὴν ἄλλων προϊόντων, τρεῖς τόννους χρυσοῦ ἐτησίως καὶ 150 τόννους ἀργυροῦ ἐτησίως. Σήμερα θὰ εἴχαμε τοὐλάχιστον 60 τόνους χρυσοῦ, 300 τόνους ἀργυροῦ καὶ πολλοὺς τόνους τῶν ἄλλων προϊόντων. Ἡ οἰκονομικὴ κατάσταση τῆς Ἑλλάδας θὰ ἦταν διαφορετική. Ἡ Μονάδα ποὺ ἀνέφερα θὰ ἀντλοῦσε κοιτάσματα ἀπὸ τὴ Χαλκιδική, τὴ Θάσο καὶ τὴ Θράκη. Τὸ ΙΓΜΕ ἀνακάλυψε μεικτὰ θειοῦχα στὸ Παγγαῖο, στὸ Κιλκὶς καὶ στὴ Λακωνία. Συνεπῶς θὰ ἦταν δυνατὴ ἡ ἀνέγερση καὶ δεύτερου συγκροτήματος ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸ τοῦ Στρυμῶνα. Ἂν συνεπῶς στὰ μεταλλεύματα ποὺ ἀποδεδειγμένα ὑπάρχουν στὴ χώρα καί, κατὰ πληροφορίες, δὲν ὑπάρχουν ὅλα σὲ ἄλλες χῶρες τῆς ΕΟΚ, ὅπως βωξίτες, λευκόλιθοι, νικέλιο, χρώμιο, προστεθοῦν τὸ οὐράνιο καὶ τὰ μεικτὰ θειοῦχα, ἡ Ἑλλάδα μόνο μὲ τὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο θὰ εἶναι στὴν πρωτοπορία τῶν χωρῶν τῆς Εὐρώπης. Οἱ ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὸ Μνημόνιο δὲν θὰ ἦταν ὀδυνηρὲς καὶ τὸ δημοσιονομικὸ χρέος τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ ἀπασχολοῦσε ἔντονα τρίτους, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἕλληνες.
Τὸ ἱστορικό τῆς προαναφερόμενης ἐπενδύσεως ἔχει ὡς ἑξῆς:
Ἡ πρόταση τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ-Καθηγητῆ τοῦ Πολυτεχνείου (μεταλλειολόγου) Λουκᾶ Μούσουλου γιὰ τὴν ἵδρυση Μεταλλουργικοῦ Συγκροτήματος κατεργασίας συμπυκνωμάτων μολύβδου καὶ ψευδαργύρου, ποὺ παράγονται στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐξάγονται ἀκατέργαστα, ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ καὶ ἀνέθεσε μέσῳ τῆς ΕΤΒΑ σὲ δύο Οἴκους -ἕναν Ἀγγλικὸ καὶ ἕναν Γερμανικὸ- τὴ σύνταξη προμελέτης σκοπιμότητας.
Τὸ φθινόπωρο τοῦ 1979 ὑποβάλλονται οἱ προμελέτες τῶν δύο Οἴκων καὶ ἡ Κυβέρνηση ἀναθέτει τὴν ἀξιολόγησή τους σὲ εἰδικὴ Ἐπιτροπή. Τὰ συμπεράσματα τῆς ἀξιολόγησης ἦταν θετικὰ καὶ ἡ Κυβέρνηση ἔλαβε τὴν ἀπόφαση νὰ προχωρήσει στὴν ἵδρυση συγκροτήματος γιὰ παραγωγὴ 60.000 τόννων ψευδαργύρου καὶ 30.000 τόνων μολύβδου ἐτησίως. Ἡ Κυβέρνηση ἀνέθεσε τὴν ὑλοποίηση τοῦ ἔργου στὴν ΕΤΒΑ, ἡ ὁποία δημιούργησε εἰδικὸ φορέα, τὴν ἑταιρεία «ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ» (ΜΕΤΒΑ) καὶ προσκάλεσε τὸν Καθηγητή Λ. Μούσουλο νὰ ἀναλάβει τὴν εὐθύνη πραγματώσεως τοῦ ἐπενδυτικοῦ αὐτοῦ σχεδίου. Τὸ 1980 διαμορφώθηκε τὸ πρὸς κατασκευὴ Μεταλλουργικὸ Συγκρότημα Ἀμφιπόλεως, μὲ τὶς ἑξῆς βασικὲς Παραγωγικὲς Μονάδες:
α) Μονάδα Ψευδαργύρου 60.000 τόνων ἐτησίως
β) Μονάδα Μολύβδου 30.000 τόνων ἐτησίως
γ) Μονάδα Θειϊκοῦ Ὀξέος 800.000 τόνων ἐτησίως
δ) Μονάδα παραγωγῆς Χρυσοῦ καί Ἀργύρου, καί
ε) Διάφορα ὑποπροϊόντα, πού φυσικά παράγονται στίς Μονάδες αὐτές.
Μὲ βάση τὴν παραπάνω σύνθεση, ἄρχισαν προκαταρκτικὲς ἐπαφὲς καὶ συζητήσεις μὲ διεθνεῖς κατασκευαστικοὺς Οἴκους, γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τῶν τεχνολογιῶν καὶ διευκρίνηση τῶν δυνατοτήτων, ὅσον ἀφορᾶ τὸ κόστος τῆς ἐπενδύσεως καὶ τὴ χρηματοδότησή της. Ὑποβλήθηκαν προκαταρκτικὲς προσφορὲς ἀπὸ 10 σοβαροὺς Οἴκους ἀπὸ διάφορες χῶρες, ἔγινε ἐπανασύνταξη τῆς ἀρχικῆς μελέτης σκοπιμότητας καὶ ἀποφασίσθηκε ἡ μείωση τῆς δυναμικότητας τῆς μονάδος ψευδαργύρου ἀπὸ 60.000 τόννους σὲ 40.000 τόννους, λόγῳ τῶν τότε δυσχερῶν συνθηκῶν διαθέσεως στὴ διεθνῆ ἀγορά. Γιὰ τὸν ἀσφαλῆ ἔλεγχο τῶν παραπάνω μεθόδων ἀποφασίσθηκε ἡ διεξαγωγὴ προκαταρτικῶν δοκιμῶν σὲ ἐγκατάσταση PILOT. Ἡ ΜΕΤΒΑ προώθησε τὴν ἐπίλυση σωρείας δευτερευόντων προβλημάτων, ὅπως ἐπιλογὴ χώρου, ἐδαφοτεχνική μελέτη χώρου, δημιουργία Βιομηχανικῆς Περιοχῆς, ἔνταξη στοὺς νόμους ἐπενδύσεων, χρηματοδοτικὸ σχῆμα κ.λπ.
Στὶς 18 Ἀπριλίου 1981, κατὰ τὰ ἐγκαίνια τῆς λειτουργίας τῆς Μονάδας Ἀμιάντου, κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Πρωθυπουργοῦ Γεωργίου Ράλλη, παρόντος στὰ ἐγκαίνια, ἀνήγγειλα, ὡς Ὑπουργὸς Μακεδονίας-Θράκης, τὴν προσεχὴ θεμελίωση τοῦ ἔργου, ὕψους ἐπενδύσεως 350 ἑκατομμυρίων δολλαρίων. Ὅταν δὲ περὶ τὸ τέλος τοῦ πρώτου ἑξαμήνου τοῦ 1981, τὸ σχέδιο ἔφθασε στὸ στάδιο τῆς παραγγελίας τοῦ ἐξοπλισμοῦ, κρίθηκε, λόγῳ τοῦ ὕψους τῆς ἐπένδυσης, πὼς κάθε τέτοια ἐνέργεια θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνασταλεῖ ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν. Τὶς ἐκλογὲς κέρδισε τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ μόνο τὴν 9η Νοεμβρίου 1982 ὁ τότε Ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Οἰκονομίας, Γεράσιμος Ἀρσένης ἀνήγγειλε, ὅτι ἡ Μεταλλουργικὴ Μονάδα τοῦ Στρυμῶνα θὰ ἀρχίσει νὰ κατασκευάζεται στὰ μέσα τοῦ 1983. Στὶς 4 Μαρτίου 1983 ὁ Διοικητὴς τῆς ΕΤΒΑ Κουμπῆς ἀνήγγειλε τὴν ὁριστικὴ ἀπόφαση τῆς ΜΕΤΒΑ γιὰ τὴν ἵδρυση τῆς Μονάδας Ἐπεξεργασίας Μεικτῶν Θειούχων μὲ ὕψος ἐπενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχὴ ΜΕΤΒΑ 80% καὶ Ἱδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Ἀρχὲς Ἰουνίου 1983 περατώθηκε ἡ σύνταξη τῶν προδιαγραφῶν (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει τῶν ὁποίων θὰ προκηρύσσετο Διεθνὴς Διαγωνισμὸς κατασκευῆς τοῦ ἔργου. Τὸ σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ἐτησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων.
2. Μονάδα ψευδαργύρου ἐτησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων.
3. Μονάδα φρύξης πυριτῶν καί ἐξαγωγῆς ἀρσενικοῦ ἐτησίας δυναμικότητας 160.000 τόνων.
4. Μονάδα θειϊκοῦ ὀξέος ἐτησίας δυναμικότητας 360.000 τόνων.
5. Μονάδα φωσφορικοῦ ὀξέος ἐτησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων.
6. Μονάδα ΑLF 3ετησίας δυναμικότητας 3.500 τόννων.
7. Μονάδα καθαρισμοῦ φρυγμάτων σιδηροπυρίτου.
8. Μονάδα ἐξαγωγῆς χρυσοῦ καὶ ἀργυροῦ ἀπὸ τὰ φρύγματα συδηροπυρίτου ἐτησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων.
9. Μονάδα καθαρισμοῦ πολυτίμων μετάλλων ἐτησίας δυναμικότητας:
χρυσοῦ 3 τόνων, ἀργυροῦ 150 τόνων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οἱ ἀναπτυγμένες χῶρες στηρίζουν τὸ οἰκονομικὸ οἰκοδόμημά τους καὶ στὰ προϊόντα ποὺ παράγουν, ἀπὸ μεταλλεύματα ποὺ εἰσάγουν ἀπὸ ἄλλες χῶρες. Ἡ Ἑλλάδα μὲ τὸ ὑψηλὸ μεταλλευτικὸ δυναμικὸ ἔπρεπε καὶ μπορεῖ νὰ κατέχει ἐξέχουσα θέση στὸν παγκόσμιο οἰκονομικὸ στίβο σὲ ὅτι ἀφορᾶ στὸν τομέα αὐτό.
Ἡ κατάργηση τοῦ Ὑπουργείου Ἐμπορικῆς Ναυτιλίας, παρὰ τὶς διαμαρτυρίες τῶν Ἑλλήνων ἐφοπλιστῶν, ἀντὶ ἐπαίνου γιὰ τὴν προσφορά τους καὶ γιὰ τὶς δυνατότητές τους νὰ βοηθήσουν τὴ χώρα στὴ δύσκολη οἰκονομικὴ κατάσταση ποὺ βρίσκεται σήμερα, θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς ἐφοπλιστὲς ὡς ὑποβάθμιση τῆς Ἐμπορικῆς μας Ναυτιλίας. Χάρις στὴ ναυτικὴ παράδοση ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα καὶ τὸ ἐπιχειρηματικὸ δαιμόνιο τῶν Ἑλλήνων ἐφοπλιστῶν σὲ διεθνῆ ἀνταγωνισμό, ἡ ἑλληνόκτητη Ἐμπορικὴ ναυτιλία εἶναι πρώτη στὸν κόσμο καὶ παραμένει στὴν κορυφὴ κάθε χρόνο τὰ τελευταῖα 30 χρόνια.
Κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ἡ Ἐμπορική μας Ναυτιλία, μὲ τὴ συμπαράσταση τοῦ Ὑπουργείου Ναυτιλίας, ὡς τὸ τέταρτο ὅπλο τῶν Ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων (Ἐπιστολὴ Πλοιάρχου Ἐμπορικοῦ Ναυτικοῦ κ. Φρίξου Δήμου, Ἐφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 28.10.2010) μὲ ἀπώλεια 2.500 Ἀξιωματικῶν καὶ Ναυτῶν καὶ καταστροφὴ 120 πλοίων καὶ 551 πετρελαιοκίνητων ἱστιοφόρων, μετέφερε συμμαχικὰ ἐφόδια σὲ ὅλες τὶς θάλασσες.
Τὸ ἐπιχειρηματικὸ δαιμόνιο τῶν Ἑλλήνων ἀποδεικνύεται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἐφοπλιστές, οἱ ὁποῖοι σὲ διεθνῆ ἀνταγωνισμὸ πέτυχαν νὰ δημιουργήσουν τὴν ἑλληνόκτητη Ἐμπορικὴ Ναυτιλία, τὴν πρώτη στὸν κόσμο καὶ τοὺς ἀπόδημους Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐλεύθερη τὴν ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία ἐπιτυγχάνουν καὶ διακρίνονται στὸ ἐξωτερικό.
Στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 1981 διακηρύχτηκε καὶ ἔκτοτε ἐφαρμόστηκε ἡ κοινωνικοποίηση τῶν ἐπιχειρήσεων, μὲ συνέπεια ἀπεργίες καὶ στάσεις ἐργασίας. Οἱ συνδικαλιστές, οἱ ὁποῖοι μποροῦν νὰ εἶναι χρήσιμοι στὴν Ἐθνικὴ Οἰκονομία, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἐργαζόμενους, ἐὰν παράλληλα πρὸς κύρια ἀποστολή τους, τοῦ νὰ συμπαραστέκονται στοὺς ἐργαζόμενους, ἀντιληφθοῦν ὅτι τὸ ἴδιο ἀτομικὸ καὶ οἰκογενειακὸ συμφέρον συμπίπτει ἀπόλυτα μὲ τὴν ὑγιῆ ἀνάπτυξη τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας καὶ τὴν ἄνθηση τῆς ἐλεύθερης οἰκονομίας. Δυστυχῶς ὁ κακῶς νοούμενος συνδικαλισμὸς ἀντὶ νὰ βοηθήσει στὴν ἄνθιση τῶν ἐπιχειρήσεων στὴν Ἑλλάδα, ἀφήρεσε ἐπιχειρήσεις ἀπὸ τοὺς δημιουργούς τους, μὲ δυσμενέστατες σήμερα συνέπειες γιὰ τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία. Παράδειγμα ἡ ΛΑΡΚΟ, ἡ ὁποία παράγει ΝΙΚΕΛΙΟ (ποὺ δὲν ἔχουν οἱ χῶρες τῆς Ε.Ε. πλὴν τῆς Φιλανδίας), γιὰ τὴν ὁποία στὶς 18 Νοεμβρίου 1958 βουλευτὴς τῆς ΕΔΑ στὴ Βουλὴ χαρακτήρισε «Τὸ Μεταλλεῖο Λαρύμνης» ἀπὸ τὰ λίγα μεγάλα ἔργα πολύτιμου μετάλλου στὸν κόσμο», κοινωνικοποιήθηκε καὶ σήμερα πωλεῖται.
ΠΗΓΗ http://greeknation.blogspot.com