ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο Ἁγιορείτης γερω–Χαράλαμπος ὁ Καψαλιώτης, ὁ κομποσχοινᾶς, διηγήθηκε τό ἑξῆς γιά νά δείξη τήν ἀρετή μερικῶν λαϊκῶν:
«Γνώρισα παλαιά στῶν Ἰβήρων ἕνα μοναχό, τόν π. Γεράσιμο[1], ἀπό τό Ἀϊβαλί τῆς Μ. Ἀσίας, πού ἡ μητέρα του ἦταν ἁγιασμένη ψυχή καί εἶχε χάρισμα προορατικό. Ἔλεγε στόν γυιό της: “Παιδί μου, μήν κάνης ἁμαρτίες, νά ζῆς μέ φόβο Θεοῦ, γιατί ὅταν θά μεγαλώσης θά γίνεις καλόγερος στό Ἅγιον Ὄρος, στό μοναστήρι τῆς Πορταΐτισσας”. Ἔπαιρνε στά χέρια της ἀναμμένα κάρβουνα, ἔβαζε πάνω θυμίαμα καί θυμίαζε τίς εἰκόνες χωρίς νά καίγεται».
[1]. Κατά κόσμον Βασίλειος Κουπαράκης, γεννηθείς τό 1881 στὶς Κυδωνιές (Ἀϊβαλί) Μ. Ἀσίας. Τό 1910 προσῆλθε στήν Ἱερά Μονή Ἰβήρων καὶ τό 1912 ἔγινε ἡ μοναχική του κουρά. Δυστυχῶς δέν ἀναφέρεται τό ὄνομα τῆς μητρός του στό Μοναχολόγιο τῆς Μονῆς.
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα
ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ.
Ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις.
Νομίζει ἑαυτὴν εὐτυχῆ γενομένη ὄργανον, δι᾿ οὗ τὸ Ἔθνος ἐκπληροῖ τὸ πλέον ἐφετὸν τῶν χρεῶν του, δηλαδὴ τὸ νὰ ἀναπέμψῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν Θεόν, Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διὰ νὰ τὸ σώσῃ.
Κατὰ συνέπειαν, ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις ψηφίζει:
Α΄. Ὅταν ἡ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ καθέδρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσιν ὁριστικῶς, οἱ δὲ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ κράτους τὸ ἐπιτρέψωσιν, ἡ Κυβέρνησις θέλει διατάξει νὰ ἐγερθῇ εἰς τὴν καθέδραν εἷς Ναὸς ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος.
(ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ, τόμος 4ος. Δ΄ ἐν Ἄργει Ἐθνικὴ Συνέλευσις 1828-1829,
-Δεύτερος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων, σελ. 116)
Ὅταν οἱ ὑπεύθυνοι ἐνθυμηθοῦν νά πραγματοποιήσουν τό λησμονημένο καί ἀνεκπλήρωτο τάμα τοῦ Ἔθνους καί ἀρχίση ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ, τά ἔσοδα ἀπό τήν διάθεση τοῦ παρόντος βιβλίου θά διατεθοῦν γιά ἕνα λιθαράκι στό Ναό τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ.