Οἱ δυνατότητες τῆς πατρίδας μας σὲ νερό: ὕδρευση, ἄρδευση.
Ὑδραυλικὲς δυνάμεις καὶ ὑδρενέργεια.
Οἱ στρατηγικοὶ καὶ κοινωφελεῖς ὀργανισμοὶ πρέπει νὰ μείνουν στὸν ἔλεγχο τῆς Ἑλλάδας.
Στὸ προηγούμενο ἄρθρο μᾶς (ἐδῶ) μελετήσαμε μέρος ἀπὸ τὶς ὑδραυλικὲς δυνάμεις τῆς πατρίδας μας καὶ τὶς προοπτικὲς ἀξιοποίησής τους πρὸς ὄφελος τῆς ἀνάπτυξης τῆς οἰκονομίας.
Εἶναι σημαντικό, πρὶν ἀπ’ ὅλα, νὰ γνωρίσουμε τὶς δυνατότητες ποὺ ἔχει ἡ χώρα μας, τὰ στρατηγικά της πλεονεκτήματα καὶ νὰ τὰ ἀξιολογήσουμε σωστὰ ὥστε νὰ φύγουμε ὁριστικὰ καὶ ἀποφασιστικὰ ἀπὸ τὴν ὠχαδελφίζουσα στάση τοῦ ‘’τίποτε δὲν γίνεται’’, ‘’δὲν μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε αὐτὸ’’ κλπ. Δυστυχῶς γιὰ τὴν ἄγνοια τοῦ Ἕλληνα σήμερα, σχετικὰ μὲ τὴν πατρίδα του, συνέβαλε τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα, τὰ κατευθυνόμενα μέσα ἐνημέρωσης καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα οἱ κυβερνῶντες τῶν τελευταίων δεκαετιῶν ποὺ δὲν πίστεψαν στὴν πατρίδα μας, στοὺς συμπατριῶτες τους καὶ στὸν ρόλο ποὺ διαδραματίζει ὁ Ἑλληνισμὸς διαχρονικὰ ἐδῶ καὶ χιλιετίες.
***
Νὰ προσέξουμε τὴν πατρίδα μας καὶ νὰ κάνουμε τὸ καθῆκον μας (ἔτσι οἱ ὅποιες ἀντίθετες προσπάθειες τῶν ξένων καὶ τῶν ἑλληνόφωνων διαχειριστῶν τους θὰ πέσουν στὸ κενὸ)
Οἱ ξένοι ὅμως, εἴτε πρόκειται γιὰ πολυεθνικὲς εἴτε γιὰ κυβερνήσεις τῶν δυτικῶν κρατῶν καὶ μάλιστα τῶν ὑπερδυνάμεων καὶ γενικὰ ἡ παγκόσμια ἐλὶτ ὅπως αὐτὴ λειτουργεῖ μέσω πανίσχυρων χρηματοπιστωτικῶν ὁμίλων (βλέπε Rothscild, Lazard, Schiff κλπ) γνωρίζουν πολὺ καλὰ τὶς οἰκονομικὲς δυνατότητες τῆς Ἑλλάδας καὶ γι’ αὐτὸ στοχοποιοῦν κρατικὲς ὑποδομές, ἐνεργειακὲς ὑποδομές, ὀρυκτὸ πλοῦτο, τὴν βαρειὰ βιομηχανία της, λιμενικὲς ἐγκαταστάσεις κλπ.
Δὲν ἦταν συνεπῶς καθόλου τυχαῖο –γιὰ νὰ ἀναφέρουμε ἕνα παράδειγμα- ὅτι ἡ παραγωγὴ ἀλουμινίου παραχωρήθηκε στὴν γαλλικὴ Pechiney (1960) μὲ τὴν Ἑλλάδα νὰ εἶναι ἡ 1η χώρα στὴν Ε.Ε. στὴν παραγωγὴ βωξίτη καὶ 11η παγκοσμίως. Ἐνῶ δὲν εἶναι ἐπίσης τυχαῖο ὅτι τὰ μεγαλύτερα κοιτάσματα στὴν Ἑλλάδα σὲ χρυσό, ἄργυρο, σιδηροπυρίτη, μόλυβδο καὶ ψευδάργυρο –τὰ ὁποῖα βρίσκονται στὴν Β.Ἀνατ. Χαλκιδικὴ (κοιτάσματα Σκουριῶν, Ὀλυμπιάδας, Μαῦρες Πέτρες) ἔχουν παραχωρηθεῖ (2011) στὴν Καναδικὴ πολυεθνικὴ Eldorado Gold.
Κάποιες ἀπὸ τὶς πρωτιὲς τῆς Ἑλλάδας σὲ ὀρυκτὰ
Οἱ ἀνωτέρω πρωτιὲς τῆς Ἑλλάδας σὲ βιομηχανικὰ ὀρυκτά, μεταλλεύματα καὶ ἐνεργειακὰ ὀρυκτὰ δὲν εἶναι οἱ μόνες (βλέπε καὶ ἐδῶ). Ἐνδεικτικὰ καὶ ἐνημερωτικὰ μόνον ἀναφέρουμε ὅ,τι ἡ Ἑλλάδα εἶναι 1η στὴν Ε.Ε. καὶ στὸν κόσμο στὴν παραγωγὴ περλίτη (40% τῆς παγκόσμιας παραγωγῆς) καὶ 1η στὴν Ε.Ε. καὶ 3η στὸν κόσμο στὴν παραγωγὴ μπεντονίτη (9% τῆς παγκόσμιας παραγωγῆς). Ἐπιπλέον, ἡ Ἑλλάδα εἶναι 3η στὴν Ε.Ε. στὶς ἐξαγωγὲς μαρμάρων καὶ 6η στὸν κόσμο ἐνῶ εἶναι 2η στὴν παραγωγὴ λιγνίτη καὶ ἐντὸς 10άδας παγκοσμίως. Στὴν παραγωγὴ νικελίου ἡ Ἑλλάδα εἶναι 1η στὴν Ε.Ε. (40% τῆς συνολικῆς παραγωγῆς) καὶ 4η στὴν παραγωγὴ μαγνησίτη.
Δυστυχῶς οἱ κυβερνῶντες, μετὰ τὴν μεταπολίτευση, ἀκολούθησαν μιὰ πολιτικὴ καταστροφῆς τῆς ἐγχώριας βαρειᾶς βιομηχανίας, ὅπου ὁραματιστὲς ἐπιχειρηματίες εἶχαν ἀναπτύξει (βλέπε Πρόδρομος Μποδοσάκης, Ἀριστ. Σοφιανόπουλος, Δημ. Σκαλιστήρης, Μαλκότσης, Στρατὴς Ἀνδρεάδης, Σταῦρος Νιάρχος, Ἀριστοτέλης Ὠνάσης, Χρ. Κατσάμπας κ.α.). Πολλὲς ἀπὸ τὶς βιομηχανίες καταστράφηκαν μὲ τὸ Νόμο 1083/1980 ἢ Νόμο πανωτοκίων, περιῆλθαν ὡς μονόδρομος στὸ κράτος καὶ τελικὰ ἔκλεισαν. Ἀπὸ τὸ 2009 καὶ μετά, καὶ μὲ τὴν σύναψη τῶν δανειακῶν συμβάσεων καὶ τῶν μνημονίων (πρὶν λίγες ἡμέρες ψηφίστηκε τὸ 4ο) πολλὲς ἀπὸ τὶς βαρειὲς βιομηχανίες ποὺ ὑπολειτουργοῦσαν μὲ ὑπαιτιότητα τῶν κυβερνώντων καθὼς καὶ τὰ ἐξορυκτικά τους δικαιώματα περιῆλθαν στὸ ΤΑΙΠΕΔ καὶ ξεπουλήθηκαν σὲ πολυεθνικοὺς ὁμίλους ἢ ξεπουλιοῦνται.
Οἱ Εὐρωπαϊκοὶ θεσμοὶ δὲν στηρίζουν θεμελιώδη δικαιώματα πολιτῶν
Ὅσον ἀφορᾶ τὰ ὕδατα τῆς Ἑλλάδας τώρα, ἃς μὴν εἴμαστε ἀφελεῖς ὅτι ὑπερεθνικὲς ἑνώσεις ἢ ὀργανισμοὶ θὰ προασπίσουν αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς –ἂν καὶ εἶναι ζωτικῆς σημασίας, ὅπως τὸ νερὸ- ἀφήνουμε ἕρμαια στὶς ὀρέξεις τῶν πολυεθνικῶν. Ἡ πρωτοβουλία τῶν Εὐρωπαίων Ἐλεύθερων Πολιτῶν «right2water» ἐξέφρασε φόβους, σχετικὰ μὲ τὸ ὅτι οἱ μυστικὲς διαπραγματεύσεις, στὰ πλαίσια τῆς ὑπογραφῆς τῆς «ἀνίερης» συμφωνίας «TISA» θὰ ἔχουν σοβαρότατες συνέπειες γιὰ τὴν κοινωνία μας.
Εἰδικότερα, φαίνεται ὅτι προωθεῖται κρυφὰ ἡ ἰδιωτικοποίηση τῶν δημοσίων κοινωφελῶν ἐπιχειρήσεων ὕδρευσης – ἐναντίον τῆς ὁποίας ἔχει τοποθετηθεῖ ἡ πρωτοβουλία, μὲ τὴν κατάθεση μίας ἀναφορᾶς (Petition) στὴν Κομισιόν, ὑπογεγραμμένης σχεδὸν ἀπὸ 2.000.000 Εὐρωπαίους Πολίτες. Ἡ –κατὰ τὰ λοιπά- …δημοκρατικὴ Εὐρώπη ἀγνόησε τοὺς πολίτες καὶ τὴν ἀναφορά τους καὶ ἀρνήθηκε νὰ συμπεριλάβει στὰ βασικὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τὴν ἀποκλειστικὴ ἰδιοκτησία τοῦ δικτύου ὕδρευσης ἀπὸ τὸ δημόσιό της ἑκάστοτε χώρας.
Ἡ ἴδια ἡ Κομισιὸν ἀποποιεῖται τὶς εὐθύνες ἀνακοινώνοντας ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἐγγυηθεῖ τὸ δικαίωμα τῶν ἀνθρώπων στὸ νερὸ πετώντας τὸ μπαλάκι στὶς ἐθνικὲς κυβερνήσεις. Αὐτὸ ποὺ ἡ Κομισιὸν ἀρνεῖται νὰ νομοθετήσει, ὑποτίθεται ὅτι θὰ πρέπει νὰ νομοθετήσουν οἱ ἐθνικὲς κυβερνήσεις τῶν ὁποίων –ἕνα μεγάλο ποσοστῶν νόμων ποὺ τὶς ἀφοροῦν- ψηφίζεται στὸ εὐρωπαϊκὸ κοινοβούλιο. (δεῖτε καὶ ἐδῶ)
Οι κοινωφελείς και στρατηγικοί οργανισμοί και επιχειρήσεις άρρηκτα συνδεδεμένοι με την εθνική κυριαρχία
Ὅλοι μας, ὡς πολίτες αὐτῆς τῆς χώρας, θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἰδιωτικοποίηση στρατηγικῶν τομέων τοῦ δημοσίου ἐνέχει μεγάλους κινδύνους καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις δὲν ἐπιτρέπεται. Στὸ βιβλίο «Τὰ Ὅρια τῶν Ἰδιωτικοποιήσεων/ Βιώσιμο Κράτος καὶ Δημόσια Κτήση», γραμμένο ἀπὸ τὴν κ.Μαρία Καραμανὼφ (Σύμβουλο Ἐπικρατείας καὶ Πρόεδρο τοῦ Ἐπιμελητηρίου Περιβάλλοντος) –μεταξὺ ἄλλων- σημειώνεται ὅτι τὰ στοιχεῖα Δημόσιας κτήσης (περιουσία τοῦ Δημοσίου) ἐξεταζόμενα ὑπὸ τὸ πρίσμα δημοσίων πολιτικῶν ποὺ ἐξυπηρετοῦν κατατάσσονται σὲ τρεῖς κατηγορίες (δεῖτε καὶ ἐδῶ καὶ ἐδῶ).
‘’…Ἡ πρώτη κατηγορία περιλαμβανει δημόσια ἀκίνητα ποὺ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένα μὲ τοὺς θεμελιώδεις δημοσιους σκοποὺς τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ τῆς βιώσιμης ἀναπτυξης (ἄμυνα, ἀσφάλεια, οὐσιώδη στοιχεῖα τοῦ φυσικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ περιβάλλοντος, βασικὲς ἐνεργειακὲς καὶ συγκοινωνιακὲς ὑποδομὲς κ.λπ.). Τὰ ἀκίνητα αὐτὰ δὲν ἐξυπηρετοῦν ἁπλῶς τοὺς ἀνωτέρω σκοπούς, ἀλλὰ ταυτίζονται μαζί τους. Ἡ οὐσία δηλαδὴ καὶ ἡ πραγμάτωση τοῦ δημοσίου σκοποῦ ἔγκειται ἀκριβῶς στὴ διαφύλαξη καὶ διαχείριση τῶν ἀκινήτων αὐτῶν, σύμφωνα μὲ τὸν προορισμὸ ἑκάστου. Ἂν ἡ φύση καὶ ὁ χαρακτήρας τοῦ ἀκινήτου ἀλλοιωθεῖ, πλήττεται ἀνεπανόρθωτα καὶ ὁ ἀντίστοιχος δημόσιος σκοπὸς καί, γιὰ τὸ λόγο αὐτό, τὰ ἀκίνητα αὐτᾶ δεν ειναι δεκτικὰ ἰδιωτικοποιήσεως.
Ἡ δεύτερη κατηγορία περιλαμβανει ἀκίνητα ποὺ ἐξυπηρετοῦν δημόσιους σκοποὺς οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο στοιχεῖο του σύγχρονου κοινωνικοῦ κράτους καὶ ἀποτελοῦν τὴν ἀναγκαία ὑποδομὴ γιὰ τὴν παροχὴ τῶν ἀντίστοιχων δημοσίων ὑπηρεσιῶν (νοσοκομεῖα, σχολεῖα, δημόσια κτίρια, στρατόπεδα κ.λπ.). Αὐτὰ δὲν ἀποκλείεται νὰ ἐκποιοῦνται, μὲ τὸν ὄρο ὅμως ὅτι θα αντικαθίστανται με ἄλλα ἀντίστοιχα, ὥστε τὸ κράτος νὰ διαθέτει πάντα τὶς κατάλληλες ὑποδομὲς γιὰ τὴν παροχὴ τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτῶν…’’
Ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες πρόνοια γιὰ τὴν διάκριση τῆς δημόσιας περιουσίας σύμφωνα μὲ τὰ ἀνωτέρω πρὶν αὐτὴ ἐκποιηθεῖ στὸ ΤΑΙΠΕΔ καὶ σὲ πολυεθνικές;
***
Ἐπανερχόμαστε στὸ θέμα τῶν ὑδραυλικῶν-ὑδρενεργειακῶν δυνάμεων τῆς Ἑλλάδας βασιζόμενοι στὸ πόνημα τοῦ πρώην ἰδιοκτήτη τῆς ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου ”Οἱ ”Ἄγνωστες” πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ Πολιτικὴ τοὺς σημασία”.
Μὲ τὴν παροῦσα ἀνάρτηση συνεχίζουμε τὴν παρουσίαση στὸ ἴδιο θέμα σχετικὰ μὲ τὰ νερὰ καὶ τὶς δυνατότητες ἄρδευσης τῶν ἀρόσιμων ἀλλὰ καὶ μή, ἐκτάσεων που μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὸν πολλαπλασιασμὸ τοῦ γεωργικοῦ καὶ κτηνοτροφικοῦ Α.Ε.Π.
Θὰ παρατηρήσετε ὅτι ὁ ἔγκριτος ἐπιστήμονας Σ. Σοφιανόπουλος κάνει ἀναφορὲς καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα θέματα ποὺ χρήζουν εἰδικότερης παρουσίασης. Ὡστόσο, σὲ πρῶτο στάδιο ἑστιάζουμε στὰ θέματα ποὺ ἀφοροῦν στὶς ὑδροδυναμικὲς δυνατότητες τῆς πατρίδας μας καὶ τὰ ἄλλα θὰ ἀναπτυχθοῦν σὲ μελλοντικὲς ἀναρτήσεις.
Οἱ ὑπογραμμίσεις καὶ ἐπισημάνσεις μὲ bold εἶναι δικές μας προκειμένου νὰ βοηθήσουμε τὸν ἀναγνώστη νὰ ἑστιάσει σὲ βασικὰ σημεῖα. Στὸ τέλος τῆς ἀνάρτησης καταχωροῦμε σημειώσεις ποὺ βοηθοῦν τὸν ἀναγνώστη νὰ ἀντιληφθεῖ καλύτερά το θέμα.
Γράφει λοιπὸν ὁ Σ. Σοφιανόπουλος:
”’Ὅπως ἔλεγε ὁ Δημοσθένης «δεῖ δὴ χρημάτων, ὢ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ἄνευ χρημάτων οὐδὲν ἐστὶ γενέσθαι τῶν δεόντων», (1) ἐπομένως αντικειμενικος σκοπὸς μᾶς εἶναι ἡ ἐξεύρεση αὐτῶν τῶν χρημάτων ποὺ μόνο διὰ τῆς γεωργοκτηνοτροφικῆς παραγωγῆς δύναται νὰ γίνει. Και γιὰ νὰ ἐξελιχθεῖ ἡ γεωργοκτηνοτροφικὴ μᾶς παραγωγή, πρέπει νὰ ἐκμεταλλευθοῦμε στὸ ἔπακρο τὸν ὑδάτινο πλοῦτο τῆς Ἑλλάδος. Δεν θὰ πρέπει, εἰ δυνατόν, οἱ ἀτέλειωτες ποσότητες τῶν ὑδάτων νὰ καταλήγουν τὸ χειμώνα στὴ θάλασσα, ἂν προηγουμένως δὲν ἔχουν γεμίσει τὶς χιλιάδες λίμνες ποὺ πρέπει νὰ κατασκευαστοῦν. Για τὸ σκοπὸ αὐτὸ θὰ πρέπει στὰ ποτάμια νὰ δημιουργηθοῦν φράγματα καὶ ὅταν ἡ λίμνη γεμίσει, τότε νὰ ὑπερχειλίζει, γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ποτάμι τὸν ροῦ του. Βεβαίως, πρέπει νὰ γίνει ἔτσι τὸ φράγμα, ὥστε νὰ ὑπάρχει δυνατότης στὸ κάτω του μέρος νὰ μποροῦν νὰ ἀνοίγουν πόρτες, γιὰ νὰ φεύγει ἡ ἰλὺς (λάσπη). Αυτό βεβαίως μπορεῖ νὰ γίνει καὶ μὲ εἰδικὸ σύστημα ὅπου αὐτὸ τὸ χῶμα (λάσπη) νὰ βγαίνει στὴν ἐπιφάνεια, καὶ ἀφοῦ ξεραθεῖ σὲ εἰδικοὺς χώρους νὰ ἐμπλουτίζονται χωράφια μὲ φτωχὰ ἐδάφη, διότι ἡ ἰλὺς αὐτὴ τῶν ποταμῶν εἶναι πολὺ ἐμπλουτισμένη μὲ ἀζωτούχα προϊόντα, (2) ἄρα εἶναι καλὰ λιπασμένη.
***
Τὸ φράγμα τοῦ ποταμοῦ Λάδωνα στὴν θέση Πήδημα στὴν Ἀρκαδία (1950-1955)
(*) Το Φράγμα τοῦ ποταμοῦ Λάδωνα (βρίσκεται στὰ ὅρια τῶν νομῶν Ἀχαΐας καὶ Ἀρκαδίας) εἶναι κατασκευασμένο στὴν περιοχὴ Πήδημα, σὲ ὑψόμετρο 422,40m καὶ ἔχει ὕψος 56m, πλάτος στέψης 3,4m, μῆκος 101,5m, ἐνῶ συγκεντρώνει 49.000.000 κυβικὰ μέτρα νεροῦ. Ἡ κατασκευὴ τοῦ ὁλοκληρώθηκε τὸ 1954, στὰ πλαίσια ἰταλικῶν πολεμικῶν ἀποζημιώσεων. Ὁ Ὑδροηλεκτρικὸς Σταθμὸς Λάδωνας τῆς Δ.Ε.Η., βρίσκεται στὴν περιοχὴ Κάτω Σπάθαρι (τῆς Δημοτικῆς Ἑνότητας Τροπαίων), σὲ ἀπόσταση 6 χλμ ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ ὁδὸ Τριπόλεως-Πύργου. Ὁ Σταθμὸς λειτουργεῖ μὲ τὰ νερὰ τῆς τεχνητῆς Λίμνης, ποὺ δημιουργήθηκε μὲ τὴν κατασκευὴ φράγματος στὸν ποταμὸ Λάδωνα. Τὸ νερὸ ἀπὸ τὸ φράγμα διοχετεύεται στοὺς ὑδροστροβίλους τῶν δύο ἠλεκτρογεννητριῶν τοῦ ἐργοστασίου, μὲ σήραγγα μήκους 8.620 μ.
***
Εἶναι δύσκολο στὸν ἁπλὸ ἄνθρωπο νὰ καταλάβει το θέμα τοῦ λιπάσματος, ἀλλὰ ἡ αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ζώων αὐξάνει καὶ τὰ κόπρανα τῶν ζώων ποὺ ἐμπλουτίζουν τὸ χῶμα μὲ βιολογικὸ λίπασμα. Πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι ἡ Ὀλλανδία εἶναι μία μικρὴ χώρα 3,5 φορὲς μικρότερή της Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ὅμως ἔχει καταφέρει διὰ τῶν 50 ἑκατομμυρίων τόνων ζωικῶν κοπράνων ἐτησίως νὰ μετατρέψει τὰ ἀλμυροχώραφά της (διότι μεγάλο μέρος τῆς εἶναι ὑπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας) σὲ ὑγιέστατο ἔδαφος στὸ ὁποῖο καταφέρνουν καὶ διαβιώνουν τουλάχιστον 7 ἑκατομμύρια ἀγελάδες. Πρέπει νὰ γίνουν εἰδικὲς ἐπιστημονικὲς μελέτες καὶ νὰ μποῦν σὲ εἰδικὸ χάρτη τὰ παράκτια ὕδατα καὶ οἱ ποσότητες αὐτῶν. π.χ. πόσο νερὸ βγαίνει ἀπὸ τὸν Παρνασσὸ στὴν περιοχὴ τῆς Ἰτέας καὶ αὐτὸ πῶς μποροῦμε νὰ τὸ συλλέξουμε; Η περισυλλογὴ τοῦ ὕδατος θὰ μᾶς δώσει καὶ πάρα πολλὰ ὑδροηλεκτρικὰ ἔργα ποὺ θὰ μᾶς καταστήσουν αὐτάρκεις καὶ ἐξαγωγεῖς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος σὲ τόσο φθηνὲς τιμὲς ποὺ κανένας δὲν θὰ μπορέσει νὰ μᾶς συναγωνισθεῖ. Εδώ θὰ πρέπει νὰ προσθέσω ὅτι πρέπει νὰ γίνει καλωδιακὴ διασύνδεση ὅλων των νήσων τοῦ Ἰονίου καὶ τοῦ Αἰγαίου μεταξύ τους καὶ μὲ τὴν ἠπειρωτικὴ χώρα, ὥστε τὸ αἰολικὸ δυναμικό του Αἰγαίου, ποὺ εἶναι κατὰ μέσον ὄρο σὲ ταχύτητες ἀνέμου ἴσο μὲ τουλάχιστον 9 μέτρα τὸ δευτερόλεπτο ἐπὶ ἐτησίας βάσεως, νὰ μὴν πηγαίνει χαμένο καὶ νὰ τροφοδοτεῖ σιγὰ σιγὰ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ὥστε νὰ καταργηθοῦν οἱ θερμικοὶ παραγωγοὶ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος ἀπὸ πετρέλαιο.
Ἐπισης η Κρήτη μᾶς εἶναι τὸ σπουδαιότερο σημεῖο τῆς Γῆς, ἐλέγχει Δαρδανέλια, Σουὲζ καὶ Γιβραλτὰρ καὶ ἑνώνει 3 ἠπείρους, δηλ. Εὐρώπη, Ἀσία καὶ Ἀφρική. Έχει δὲ τόσα πολλὰ νερά, ποὺ κανένας δὲν ξέρει πόσα. Έγινε μάλιστα μία μελέτη στὸ παρελθὸν νὰ μεταφερθοῦν τὰ νερὰ τῆς Κρήτης στὸ Ἰσραήλ. (3) Εἶναι δὲ καὶ ἕνα μέρος ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει εἰδικὸ κρασί, διότι ζεῖ 4ος μύκητας μετὰ τὰ 600 μέτρα ὑψόμετρο, ὁ ὁποῖος ἀντέχει σὲ ποσοστὸ οἰνοπνεύματος μέχρι καὶ 19%. Πέραν αὐτοῦ το ὑψόμετρο καὶ ἡ ὑγρασία καὶ ἡ ζέστη εἶναι οἱ προϋποθέσεις γιὰ τὴν παραγωγὴ καφέ. Από ὅλα αὐτὰ τίποτε δὲν ἔχει γίνει καὶ βρισκόμαστε ἀκόμη σὲ σημεῖο πρωτογονισμοῦ. Νὰ λάβετε ὑπόψη σᾶς ὅτι μεταξὺ Χανίων καὶ Ρεθύμνης ὑπάρχει μία λίμνη, ὅπου εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἐναλλαγὴ τοῦ νεροῦ, μπαίνει τὸ νερὸ ἀπὸ τὰ Ν.Α. τῆς σύνορα καὶ χάνεται σὲ βάραθρα στὰ ΒΔ τῆς, ὥστε τὸ νερὸ εἶναι πεντακάθαρο. Πόσο νερὸ μπαίνει καὶ πόσο νερὸ βγαίνει οὐδεὶς γνωρίζει. Πρέπει αὐτὰ τὰ βάραθρα νὰ κλείσουν ὄλα καὶ πρῶτα πρέπει νὰ κλείσουν τὰ 2 βάραθρα τῆς λίμνης Ὑλίκης, ποὺ εἶναι τῆς τάξεως τῶν 50.000 κυβικῶν ὠριαίως. Η Ὑλίκη γενικῶς εἶναι χωρητικότητας 300.000.000 κυβικῶν μέτρων.
Ἡ λίμνη Ὑλίκη συνολικῆς χωρητικότητας 300 ἑκατ. κυβικῶν μέτρων
(**) Η Υλίκη είναι φυσικὴ λίμνη στὴ Βοιωτία, βόρειά της Θήβας, μὲ ὄχθες ἀπόκρημνες, στοὺς πρόποδες τῶν δυτικῶν προεκτάσεων τοῦ Πτώου Ὅρους καὶ τῶν ἀνατολικῶν του Μεσσαπίου. Ὀνομάζεται και Λικέρι, καὶ ἔχει ἔκταση κατὰ μέσο ὄρο 19,1 τετρ. χιλιόμετρα. Τὸ 1959 ἄρχισε νὰ λειτουργεῖ σύνδεση παροχῆς νεροῦ στὴν τεχνητὴ Λίμνη τοῦ Μαραθώνα ἀπὸ τὴ λίμνη Ὑλίκη, καθὼς ἡ μεγάλη πληθυσμιακὴ ἀνάπτυξη τῆς πρωτεύουσας καθιστοῦσε πλέον ἀνεπαρκῆ τὴν ὕδρευσή της ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὴν πρώτη. Καὶ πάλι ὅμως ἡ αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ τῶν Ἀθηνῶν ξεπέρασε τὶς δυνατότητες τῶν δύο λιμνῶν, ὥστε ἀπὸ τὸ 1981 τὸ περισσότερο νερὸ γιὰ τὴν ὕδρευση τῆς ἑλληνικῆς πρωτεύουσας προέρχεται ἀπὸ τὴν τεχνητὴ Λίμνη τοῦ Μόρνου.
***
Τὸ φράγμα τοῦ Μαραθώνα (1926-1929)
Στὸν παρακάτω σύνδεσμο μπορεῖτε νὰ παρακολουθήσετε ἕνα ὀλιγόλεπτο ἐξαιρετικὸ βίντεο ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τῆς ΕΥΔΑΠ τὸ ὁποῖο καταγράφει μοναδικὰ πλάνα ἀπὸ τὴν κατασκευὴ τοῦ φράγματος τοῦ Μαραθώνα. Τεχνίτες μὲ ἀγάπη καὶ μεράκι γιὰ τὴν δουλειά τους, πολλοὶ ἐξ’ αὐτῶν ἀπὸ τὶς ἀλύτρωτες πατρίδες -πρόσφυγες τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς- δίνουν τὸν καλύτερο ἑαυτό τους γιὰ τὴν οἰκοδόμηση τοῦ φράγματος καὶ τῆς Ἑλλάδας. Δεῖτε ἐδῶ.
Ἡ Ἀδριάνειος Δεξαμενὴ (134-140 μ.Χ.)
Ἐπίσης στὸν παρακάτω σύνδεσμο μπορεῖτε νὰ παρακολουθήσετε ἕνα ὀλιγόλεπτο βίντεο, ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τῆς ΕΥΔΑΠ, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν ὑδροδότηση τῆς ἀρχαίας πόλης τῶν Ἀθηνῶν ἕως καὶ τὴν κατασκευὴ τοῦ φράγματος τοῦ Μαραθώνα μὲ ἀνάδοχο τὴν ἀμερικανικὴ ἑταιρεία Οὖλεν. Δεῖτε ἐδῶ.
***
Σημείωση 1: Σχετικὰ μὲ τὸ ὅ,τι κύριο μέλημα τῆς πατρίδος μᾶς πρέπει νὰ εἶναι -σὲ πρώτη φάση- ἡ ἀπόκτηση αὐτάρκειας σὲ βασικὰ ἀγαθὰ ὅπως τὸ γάλα, τὸ κρέας, τὸ τυρί, τὰ αὐγὰ (τὰ ὁποῖα σὲ μεγάλο ποσοστὸ εἰσάγουμε) καὶ τὸ ὅτι ὑπάρχουν οἱ δυνατότητες νὰ ἐπιτευχθοῦν αὐτά, δεδομένου ὅτι ἡ πατρίδα μᾶς διαθέτει στρατηγικὰ πλεονεκτήματα ποὺ δὲν ἔχουν ἄλλες χῶρες π.χ. κλίμα, ἔδαφος, γεωγραφικὴ θέση κλπ ἔχουμε ἀναφερθεῖ ἀρκετὲς φορὲς (δεῖτε καὶ ἐδῶ καὶ ἐδῶ)
Σημείωση 2: Τὸ ζήτημα τῶν ἀζωτούχων προϊόντων καὶ δὴ ἀζωτούχων λιπασμάτων εἶναι μὲν εἰδικὸ θέμα ἀλλὰ κεφαλαιώδους σημασίας γιὰ τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία. Στο σπουδαῖο πόνημα τοὺ ”Ἡ βαρειὰ βιομηχανία στὴν Ἑλλάδα” (1947) ὁ Δημήτρης Μπάτσης ἀνάμεσα στὸν κατάλογο τῶν μονάδων βαρειᾶς μεταλλουργικῆς καὶ χημικῆς βιομηχανίας ἐντάσσει καὶ τὶς βιομηχανίες ἀζώτου καὶ λιπασμάτων. Αλλά καὶ ὁ μηχανικὸς Στ. Σταυρόπουλος (σύγχρονος ἐπιστήμονας τοῦ Δημ. Μπάτση) ἀνέλυσε τὴν ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη δημιουργίας βιομηχανίας ἀζωτούχων λιπασμάτων σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀξιοποίηση τοῦ Ἀχελώου καὶ τὴν δημιουργία σίδηρο-μεταλλουργικῆς βιομηχανίας.
Τὸ ἄζωτο εἶναι μιὰ πολύτιμη ὕλη γιὰ τὴν παραγωγὴ λιπασμάτων ἀλλὰ χρησιμοποιεῖται μὲ μορφὴ σύνθετη σὰν πρώτη ὕλη στὴ βιομηχανία φαρμάκων καὶ χρωστικῶν οὐσιών καθως καὶ στὴν εἰρηνικὴ καὶ πολεμικὴ βιομηχανία γιὰ τὴν παραγωγὴ ἐκρηκτικῶν ὑλῶν.
Ἡ δέσμευση τοῦ ἀζώτου γιὰ τὴν κατασκευὴ ἀζωτούχων λιπασμάτων γίνεται ἀπὸ τὸν ἀτμοσφαιρικὸ ἀέρα, δηλαδὴ μὲ τὴ δέσμευση τοῦ ἀτμοσφαιρικοῦ ἀζώτου σὲ ἀέριο ἀμμωνία κατασκευάζονται τὰ ἀζωτικὰ λιπάσματα με τὴ μορφὴ κυρίως τῆς θειϊκῆς ἀμμωνίας καὶ τῆς νιτρικῆς ἀμμωνίας.
Τὰ στάδια τῆς διαδικασίας γιὰ τὴν βιομηχανικὴ παραγωγὴ ἀζωτούχων λιπασμάτων ἔχει συνοπτικὰ ὡς ἑξῆς: –κατὰ τὴν ξηρὴ ἀπόσταξη τοῦ καρβούνου στὴ σιδηρομεταλλουργία γιὰ τὴν παραγωγὴ κόκ, παράγεται τὸ κοκκαέριο ποὺ εἶναι πλούσιο σὲ καύσιμα συστατικὰ -κατὰ τὴν ἀναγωγὴ τοῦ σιδερομεταλλεύματος στὴν ἠλεκτροκάμινο παράγεται καὶ ἕνα ἄλλο ἀέριο ποὺ εἶναι πλούσιο σὲ μονοξείδιο τοῦ ἀνθρακος – ἀπὸ τὰ δυὸ αὐτὰ ἀέρια: τὸ κοκκαέιο καὶ τὸ ἀέριο ἠλεκτροκαμίνου ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴ μεταλλουργικὴ κατεργασία τοῦ σίδερου, μὲ καταλυτική τους μετατροπὴ (στὶς ἐγκαταστάσεις τῆς βιομηχανίας ἀζώτου) παίρνουμε σὰν προϊὸν ὑδρογόνο ποὺ μὲ τὸν ἀτμοσφαιρικὸ ἀέρα μᾶς δίνει ἀέριο μίγμα ἀζώτου καὶ ὑδρογόνου. Ἀπὸ τὸ μίγμα αὐτὸ ἔχουμε τὴ σύνθεση τῆς ἀερίου ἀμμωνίας -ἀπὸ τὴν ἀέριο ἀμμωνία μὲ δέσμευση τῶν ποσοτήτων ἀζώτου ποὺ χρειάζονται παράγονται: ἡ θειϊκὴ ἀμμωνία καὶ τὸ νιτρικὸ ὀξύ, τὸ χλωριοῦχο ἀμμώνιο καὶ ἡ νιτρικὴ ἀμμωνία καὶ τὸ νιτρικὸ ἀσβέστιο. Ἀπὸ αὐτὰ τὰ προϊόντα ἀζώτου ἔχουμε τοὺς βασικοὺς τύπους ἀζωτούχων λιπασμάτων ποὺ εἶναι τὸ θειϊκὸ καὶ νιτρικὸ ἀμμώνιο καὶ τὸ νιτρικὸ ἀσβέστιο. (βλέπε Δ.Μπάτσης ‘’Βαρειὰ Βιομηχανία στὴν Ἑλλάδα’’ σέλ.150-165)
Ἑπομένως ἡ βιομηχανία ἀζώτου λειτουργεῖ συνδυασμένα μὲ τὴ σιδηρομεταλλουργία καὶ τὴν ὑδροηλεκτρικὴ -δηλαδὴ φθηνὴ παραγωγὴ ἠλεκτρικῆς- ἐνέργειας, ἡ ὁποία μὲ τὴ σειρὰ τῆς ἐγκαθίσταται σὲ ἐνεργειακὰ συγκροτήματα π.χ. τοῦ Ἀλιάκμονα (ὅπως τὸ εἶχε ὁραματιστεῖ ὁ Δ. Μπάτσης καὶ οἱ λοιποὶ σύγχρονοι εἰδικοὶ ἐπιστήμονες ὅπως ὁ Θ. Ραυτόπουλος, ὁ Α. Δεληγιάννης κ.α.).
Γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴ σπουδαιότητα τῆς βιομηχανίας ἀζώτου ἀρκεῖ νὰ λάβουμε ὑπόψιν τὸ ἑξῆς: τὸ προνόμιο τῆς ἵδρυσης βιομηχανίας ἀζώτου παραχωρήθηκε τὸ 1940 μὲ τὴ Σύμβαση Cooper στὸν ἐν λόγω ἀμερικανικὸ ὅμιλο ποὺ βρῆκε ἐξαιρετικὰ συμφέρουσα τὴν ἐκμετάλλευση τῶν πτώσεων τοῦ Ἀχελώου γιὰ παραγωγὴ φθηνῆς ἠλεκτρενέργειας ποὺ θὰ τροφοδοτοῦσε τὴ βιομηχανία αὐτή.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ – γράφει ὁ Δ. Μπάτσης- μὲ πόση καπιταλιστικὴ ὀξυδέρκεια τὸ ξένο κεφάλαιο διακρίνει τοὺς στόχους τῆς τοποθέτησής του στὴ χώρα μας. Ένας ἀντιπρόσωπος τοῦ ἀμερικανικοῦ οἴκου Cooper ἀκούγοντας συνεχῶς τὶς ἀντιρρήσεις ἀπὸ ἑλληνικοὺς κύκλους κατὰ πόσο εἶναι δυνατὸ νὰ ἐξασφαλιστεῖ καταναλωτικὴ ἀγορὰ γιὰ φθηνὴ ἐνέργεια ἀπὸ τὶς ὑδραυλικὲς δυνάμεις τοῦ Ἀχελώου ἀπάντησε: ”Ἂν δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε τίποτ’ ἄλλο μὲ τὴν ἐνέργεια ποὺ θὰ παράγουμε θὰ καβουρντίζουμε τὸν ἀέρα”. Ὁ τετραπέρατος ἐπιχειρηματίας -συνεχίζει ὁ Δ. Μπάτσης- ἔβλεπε τὴ σημασία ἵδρυσης βιομηχανίας ἀζώτου μὲ δέσμευση ἀτμοσφαιρικοῦ ἀέρα γιὰ τὴν παραγωγὴ ἀζωτούχων λιπασμάτων.
Ἐπιγραμματικὰ σημειώνουμε ὅτι σημαντικοὶ ἐπιχειρηματίες στὴ πατρίδα μᾶς ὅπως ὁ Πρόδρομος Μποδοσάκης καὶ ὁ καθηγητὴς Στρατὴς Ἀνδρεάδης ἀξιοποίησαν τὶς δυνατότητες τῆς πατρίδας μᾶς και δημιούργησαν ὁ μὲν πρῶτος τὴν Ἑλληνικὴ Ἑταιρεία Χημικῶν Προϊόντων στὴ Δραπετσώνα καθὼς καὶ τὴ Χημικὴ Βιομηχανία Βορείου Ἑλλάδος στὴ Θεσσαλονίκη ὁ δὲ Στρατὴς Ἀνδρεάδης τὴ Βιομηχανία Φωσφορικῶν Λιπασμάτων στὴ Νέα Καρβάλη.
Τὶς βιομηχανίες αὐτὲς θὰ καταστρέψουν –μεταξὺ ἄλλων-: ἡ δολοφονία τοῦ ἀνιψιοῦ τοῦ Πρόδρομου Μποδοσάκη, τοῦ Ἀλέξανδρου Ἀθανασιάδη Μποδοσάκη (ἀπὸ τὴν ”17 Νοέμβρη” τὸ 1988), ἡ κρατικοποίηση τῶν ἑταιρειῶν τοῦ Ὁμίλου Ἀνδρεάδη, τὸ 1975, ἀπὸ τὸν Κων.Καραμανλὴ (ἐνέργεια ἡ ὁποία σχεδιάστηκε νὰ πλήξει εὐθέως ἕναν ἀπὸ τοὺς στυλοβάτες τῆς ἑλληνικῆς βιομηχανίας ἤτοι τὸν Στρατὴ Ἀνδρεάδη καὶ τῆς ἐπενδυτικῆς τράπεζας ποὺ διέθετε καὶ παρῆχε φθηνὰ κεφάλαια σὲ πολλὲς ἐπιχειρήσεις ἐθνικοῦ σκοποῦ γιὰ νὰ ἀνοίξει μετὰ (ὁ Κ. Κραμανλὴς καὶ ὄχι μόνον) τὴν πόρτα στὶς πολυεθνικὲς καὶ νὰ γίνουμε σήμερα μιὰ …καταναλώτρια χώρα καὶ μόνον καὶ αὐτὸ μὲ δανεικὰ ἀλλὰ καὶ ὁ προδοτικὸς Νόμος 1083/1980 τῶν πανωτοκίων ποὺ ἔδωσε τὸ ὁριστικὸ χτύπημα στὶς περισσότερες -ἂν ὄχι ὅλες- τὶς βιομηχανικὲς μονάδες ποὺ εἶχαν ἀπομείνει.
Σημείωση 3: Ἡ στρατηγικὴ σημασία τῆς κατοχῆς καὶ χρήσης τῶν ὑδάτων εἶναι κεφαλαιώδους σημασίας σήμερα. Ἤδη τόσο ἡ Τουρκία ὅσο καὶ τὸ Ἰσραὴλ χρησιμοποιοῦν τὰ ὕδατα ὡς μέσο διπλωματικῆς πίεσης. Είναι δὲ γνωστό το σύμπλεγμα φραγμάτων (φράγμα Ἀττατοὺρκ καὶ ἄλλα) ποὺ ἔχει κατασκευάσει ἡ Τουρκία τὰ τελευταῖα χρόνια στὸν Εὐφράτη ποταμὸ καὶ οἱ συνεχεῖς προστριβὲς ποὺ ἔχει μὲ τὴν Συρία καὶ τὸ Ἰρὰκ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Τουρκία ἔχει μειώσει δραματικὰ τὴ ροὴ τοῦ ποταμοῦ πρὸς τὶς δυὸ ἀνωτέρω χῶρες μὲ ἀποτέλεσμα τεράστια οἰκονομικὴ ζημία γι’ αὐτὲς (ἀδυναμία ἄρδευσης ἐκτάσεων, ὕδρευσης τοῦ πληθυσμοῦ κλπ).
Δὲν θὰ πρέπει νὰ ξενίζει τὸν ἀναγνώστη ἡ μελέτη τῶν Ἰσραηλινών (σήμ. τὸ ζητούμενο εἶναι τί κάνουμε ἐμεῖς γιὰ τὴν πατρίδα μας) μὲ σκοπὸ τὴν μεταφορὰ τῶν ὑδάτων τῆς Κρήτης στὸ Ἰσραήλ. Γιὰ παράδειγμα τὸ 2013 τὸ Ἰσραήλ, ἡ Ἰορδανία καὶ οἱ Παλαιστίνιοι συμφωνησαν στὴν Οὐάσιγκτον νὰ προχωρήσουν σὲ ἕνα γιγαντιαῖο ἔργο ζωτικῆς σημασίας ποὺ θὰ κάνει τὸ νερὸ διαθέσιμο στοὺς πληθυσμοὺς καὶ τῶν τριῶν πλευρῶν ἐνῶ θὰ συμβάλει στὴν καταπολέμηση τῆς ὑδάτινης συρρίκνωσης τῆς Νεκρᾶς Θάλασσας.
Τὸ ἔργο κόστους ἄνω των 400 ἑκατομμυρίων δολαρίων θὰ μεταφέρει νερὸ ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ πρὸς τὴ Νεκρὰ Θάλασσα, τὴν ἁλμυρὴ λίμνη ποὺ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴ στάθμη τῆς θάλασσας. Ἕνα ἐργοστάσιο ποὺ θὰ κατασκευαστεῖ στὴν πόλη Ἄκαμπα στὶς ἀκτὲς τῆς Ἰορδανίας στὴν Ἐρυθρά, θὰ κάνει ἀφαλάτωση τοῦ θαλασσινοῦ νεροῦ τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι ἕτοιμο γιὰ χρήση τόσο στὴν Ἰορδανία ὅσο καὶ στὶς κοντινὲς ἰσραηλινὲς περιοχές. Η μονάδα ἀφαλάτωσης ἀναμένεται νὰ παρέχει περισσότερο ἀπὸ 100 ἑκατομμύρια κυβικὰ μέτρα νεροῦ ἐτησίως σὲ λογικὲς τιμές, σύμφωνα μὲ δηλώσεις Ἰορδανῶν ἀξιωματούχων.
Ἡ ἅλμη ποὺ θὰ ἀπομένει ἀπὸ τὴ διαδικασία ἀφαλάτωσης θὰ διοχετευθεῖ μέσω ἀγωγοῦ 180 χιλιόμετρα βόρεια πρὸς τὴ Νεκρὰ Θάλασσα, ἡ ὁποία ἀπειλεῖται μὲ συρρίκνωση τῶν νερῶν της, εἰδικὰ ἀφότου ἡ ροὴ τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη ἔχει ἐκτραπεῖ γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν γεωργία τόσο τῶν Ἰσραηλινῶν ὅσο καὶ τῆς Ἰορδανίας. Ἡ Νεκρὰ Θάλασσα ἔχει ἤδη πτώση τῆς στάθμης τῆς κατὰ 1 μέτρο σὲ ἐτήσια βάση. Στὸ πλαίσιο τῆς συμφωνίας, τὸ Ἰσραὴλ θὰ αὐξήσει τὶς πωλήσεις τοῦ νεροῦ στὴν Παλαιστινιακὴ Ἀρχὴ καὶ θὰ ἀπελευθερώσει ἐπίσης περισσότερο νερὸ ἀπὸ τὴ λίμνη Τιβεριάδα γιὰ χρήση στὴν Ἰορδανία.
Ἡ Ἰορδανία ἀντιμετωπίζει σοβαρὸ πρόβλημα μὲ τὴν παροχὴ νεροῦ διότι ἡ ζήτηση ἔχει αὐξηθεῖ κοντὰ στὸ 20% σὲ σχέση μὲ τὸ πρόσφατο παρελθὸν λόγω τῆς εἰσροῆς πάνω ἀπὸ μισὸ ἑκατομμύριο προσφύγων ἀπὸ τὴ Συρία. Ἰορδανοὶ ἀξιωματοῦχοι σημειώνουν ὅτι ἡ συμφωνία ἐξασφαλίζει γιὰ τοὺς Παλαιστίνιους τὸ “φυσικὸ καὶ πολιτικὸ δικαίωμα” σὲ πόσιμο νερό, περίπου 30 ἑκατομμυρίων κυβικῶν μέτρων ἐτησίως. (βλέπε καὶ ἐδῶ)
Γιὰ τὴν Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη
Ἀντώνης Καλόγηρος
Ἐκπαιδευτικὸς-οἰκονομολόγος