Πρεσβυτέρας Κυριακής Χιρς
Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος ο Μ.Α,Σ. Ομβριανός διοργάνωσε την Κυριακή 11 Μαΐου 2014 στις έντεκα το πρωί Γιορτή της Μητέρας στην πλατεία των Πετροκεράσων προς τιμήν των μητέρων που είναι μέλη και φίλοι του συλλόγου. Η πρεσβυτέρα κ. Κυριακή Δημητριάδη, στον λόγο της, τόνισε τόσο την αξία και τον ρόλο της “μητέρας” όσο και την ιδιαίτερη θέση που κατέχει μέσω της Παναγίας στον Χριστιανισμό.
Αιδεσιομολογιώτατε, Aξιότιμε κύριε Πρόεδρε του Συλλόγου, μέλη του Συλλόγου,
Αγαπητές Μητέρες, αγαπημένα μας παιδιά, Χριστός Ανέστη!
Και μέσα σ’ αυτή τη χαρμόσυνη ατμόσφαιρα της αναστάσιμης περιόδου κληθήκαμε σήμερα όλοι εδώ για να αποδώσουμε φόρο τιμής στο πρόσωπο της μητέρας.
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως το Σύλλογο για τη τιμή να με προσκαλέσει ως ομιλήτρια της εορτής. Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για τη μητέρα, την ηρωικότερη μορφή από όλους τους ήρωες όλων των αιώνων. Την προσωπικότητα εκείνη που αλλάζει το ρου της ιστορίας με την ιερή αποστολή και προσφορά της. Σήμερα είναι μία ημέρα μνήμης και τιμής του έργου της μητέρας, αλλά και μία ημέρα απολογισμού και αναθεώρησης των έργων μας. Εμείς οι μητέρες έχουμε την ευλογία να τιμώμαστε με την γιορτή αυτή για τον αγώνα μας, παράλληλα δε όμως και την ευθύνη να γνωρίζουμε την αλήθεια της αποστολής μας, να κάνουμε στο οικογενειακό μας ταμείο έναν απολογισμό και να αναθεωρούμε προς το βέλτιστο τη στάση μας.
Η Μάνα, η μητέρα, η μαμά, όπως και να ονομαστεί αποτελεί την γλυκύτερη έκφραση, την προσωποποίηση της αιώνιας δημιουργίας, την τροφό που ανέδειξε και αναδεικνύει την εξέλιξη της ζωής. Σήμερα εκφράζουμε κατά τον καλύτερο τρόπο την ευγνωμοσύνη μας για την ζωή που χαρίζει, τις θυσίες που κάνει και για όλα αυτά που συμβολίζει.
Η ζωή μας είναι γεμάτη από δυσκολίες, εμπόδια, αποτυχίες, ατυχήματα αλλά και καλές στιγμές. Σε κάθε μια από αυτές, χωρίς να το θέλουμε αυτή ακριβώς η λέξη Μάνα έρχεται στο στόμα μας. Όλα τα στάδια της ζωής μας έχουν μέσα το όνομα της μάνας, σαν φυλακτό. Αρκεί μονάχα να σκεφτούμε ποια είναι η πρώτη λέξη που ψιθυρίζουμε. Και όταν γεράσουμε πάλι την μάνα ζητάμε σαν να είμαστε μικρά παιδιά. Η λέξη μάνα είναι η πρώτη και η τελευταία που βγαίνει από τα χείλη μας. Μ’ αυτή γεννιόμαστε, μ’ αυτή θα πεθάνουμε.
Γιορτάζοντας την μητέρα, τιμούμε το ανθρώπινο γένος.
Ας ανατρέξουμε όμως στην αρχή της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους. Στο βιβλίο της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης (κεφ. 3, 20), μετά την έξωση των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, το θεόπνευστο αυτό κείμενο μας αναφέρει ότι : «Ο Αδάμ ονόμασε τότε την γυναίκα του «Εύα» (που στα εβραϊκά σημαίνει ζωή), γιατί αυτή έγινε μητέρα όλης της ανθρωπότητας». Η Εύα λοιπόν είναι η πρώτη μητέρα του ανθρωπίνου γένους και κατ’ εντολή του Θεού θα κυοφορεί και θα γεννά στο εξής με θλίψεις και πόνο τα τέκνα της.
Κύριο μέλημα της Εύας θα είναι η καλή ανατροφή των τέκνων της, η προσπάθεια συμφιλίωσης με το Θεό και η επιστροφή στον Παράδεισο (βλ. επιστολή Αποστόλου Παύλου, Προς Τιμ. Α’, κεφ.2, στιχ. 14-15 «h` de. gunh. evxapathqei/sa evn paraba,sei ge,gonen\ swqh,setai de. dia. th/j teknogoni,aj(eva.n mei,nwsin evn pi,stei kai. avga,ph| kai. a`giasmw/| meta. swfrosu,nhj\). Τότε η Εύα και κάθε στο εξής μητέρα θα λάβει μέγάλη αμοιβή από το Θεό, εάν τα παιδιά που γεννώνται παραμένουν στην πίστη και στην αγάπη και στον αγιασμό.
Σε αυτή τη σχέση όμως της Εύας και κάθε μετέπειτα μάνας με τα τέκνα της, θα υφίσταται έκτοτε και αιωνίως ένας θεοδώρητος, άρρηκτος και μυστηριακός δεσμός.
Και η ιστορία προχωράει. Πολλαπλασιάζονται με την πάροδο των αιώνων οι απόγονοι. Η ανθρωπότητα εξαπλώνεται. Δημιουργούνται διάφοροι πολιτισμοί. Ο ίδιος ο Θεός δίνει στον προφήτη Μωυσή γύρω στο 1500 πΧ τις δέκα εντολές μεταξύ των οποίων επισημαίνει την βαθιά εκτίμηση, τον σεβασμό και την βοήθεια που οφείλουμε στους γονείς με την πέμπτη εντολή του: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, για να γίνεις μακροχρόνιος πάνω στη γη, που σου δίνει ο Κύριος ο Θεός σου».
Τόσο από την Παλαιά Διαθήκη, όσο και από άλλα αρχαία κείμενα και ευρήματα αρχαιολογικά, ελληνικά και μη, γίνεται φανερή η παρουσία της μητέρας και η σημασία της, κατά την εποχή του χαλκού, την αρχαϊκή και κλασσική εποχή. Προχριστιανικά στην αρχαία μυθολογία αναφέρεται η Γαία, η μητέρα Γη, ως μητέρα όλων των θεών και ανθρώπων.
Με την ενανθρώπιση όμως του Ιησού Χριστού, εμφανίζεται στην ιστορία η νέα «Εύα», η νέα «Μητέρα», η Παναγία, η μητέρα του αληθινού Θεού, του Κυρίου μας, αυτή που έδωσε ζωή στον Ζωοδότη Χριστό, η ζωοδόχος πηγή, ο μόνος άνθρωπος που έζησε δίπλα στο Χριστό κατά την επίγεια ζωή του από τη γέννησή Του έως τον Σταυρό, χωρίς να Τον εγκαταλείψει ως πραγματική μητέρα. Το πρότυπο της μητρότητας, η μεγάλη μητέρα όλων μας, που θα μας αναλάβει φιλόστοργα από το χέρι για να μας οδηγήσει ως καλή λαοδηγήτρια και πάλι στον Παράδεισο. Στο πρόσωπο της Παναγίας μυστηριακώς προστρέχουμε, ως την υπέρτατη μητέρα μας, όταν πελαγοδρομούμε μέσα στη δίνη της σκληρής καθημερινότητας, για να αντλήσουμε κουράγιο, προστασία και δύναμη. Να παραδειγματισθούμε από το άγιο παράδειγμά της. Η πρώτη φράση που έρχεται στο στόμα μας σε κάποια δύσκολη στιγμή είναι «Παναγιά μου». Η Παναγία-μάνα είναι η κλίμακα ανάμεσα σε γη και ουρανό που σώζει τον άνθρωπο. Η απλή μάνα γίνεται και αυτή το σκαλοπάτι για το παιδί της με στόχο την επίγεια και επουράνια αναζήτηση, ανατρέφοντάς το, εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.
Πολλές γυναίκες θα τη μιμηθούν και θα προσφέρουν στην Εκκλησία αγίους. Η Αγία Ελένη τον Μέγα Κωνσταντίνο και μαζί θα ανεύρουν τον Τίμιο Σταυρό, που ευλογεί το χωριό μας μέχρι σήμερα. Η Αγία Εμμέλεια τον Μέγα Βασίλειο, η Αγία Ανθούσα τον Άγ. Ιωάννη Χρυσόστομο, η Αγία Νόννα τον Άγ. Γρηγόριο, του τρεις Ιεράρχες προστάτες των γραμμάτων. Η Αγ. Πολυχρονία τον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο, η Αγ. Μόνικα τον Αγ. Αυγουστίνο, η ανώνυμη μητέρα από το γειτονικό μας Ζαγκλιβέρι την Αγ. Ακυλίνα, και ο κατάλογος των αγίων μένει ανοικτός ως σήμερα αναμένοντας …Αλλά και η ελληνίδα ηρωίδα μητέρα θα γίνει σύμβολο και θα μας θυμίζει το μεγαλείο της ψυχής της Ελληνίδας μάνας, μιας μάνας που συνέβαλε με ένα μοναδικό τρόπο στους αγώνες της πατρίδας μας. Μιας μάνας που θυσίασε τα παιδιά της για την ελευθερία, την πίστη και την αξιοπρέπεια.
Πώς λοιπόν θα σκιαγραφήσουμε το πορτραίτο της καλής μητέρας;
Κατ’ αρχήν η μητέρα είναι η μ ε γ ά λ η π α ι δ α γ ω γ ό ς. Η παρουσία της μέσα στο σπίτι ασκεί μεγάλη, απεριόριστη και διαρκή επίδραση. Αυτή εμπνέει και κατευθύνει. Αυτή με την καλή της διάθεση μπορεί να σκορπίσει τη χαρά, τη θαλπωρή και την αγάπη. Διαπλάθει συνειδητά και ασυνείδητα το χαρακτήρα του παιδιού της. Συνειδητά με τις γνώσεις και τις εμπειρίες της ζωής της. Ασυνείδητα με τη φυσική, ενστικτώδη δύναμη που της χάρισε ο πλαστουργός Θεός. Τα παιδιά ως άδειες κασέτες, όπως τα χαρακτηρίζει ο πατήρ Παΐσιος, αντιγράφουν πιστά ό,τι βλέπουν και ακούν από τους γονείς, ιδίως από τη μάνα με την οποία υπάρχει στενότερος φυσικός δεσμός.
Η μητέρα είναι αυτή που θα δικτυώσει τη ζωή του παιδιού της με τις καλές συνήθειες, που θα το εξυψώσουν και θα του εμπλουτίσουν την ψυχή με την υπακοή, την αγνότητα, την ευγνωμοσύνη, τη γενναιότητα, το σεβασμό, την καλοσύνη.
Οι γονείς έχουν την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου κατά τον Απόστολο Παύλο.
Ακόμη και η σύγχρονη παιδοψυχολογία δέχεται ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαπλάθεται τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του. Κάποιος παιδαγωγός ονόματι Μπλέλερ τόνισε χαρακτηριστικά τα εξής: «Μπορεί κανείς να προϊδεί, από την ηλικία αυτή, σ’ ένα παιδί, το δράμα της ενήλικης ζωής του.» Μεγάλο επομένως το μέγεθος της αποστολής της μητέρας.
Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης δίνοντας τις θεοφώτιστες συμβουλές του σε διάφορους γονείς σχετικά με την αγωγή των παιδιών, τονίζει πως αυτή αρχίζει από την ώρα της σύλληψης. Χαρακτηριστικά λέει: «Το έμβρυο ακούει και αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, πόνο, λύπη, άγχος, το ζει κι αυτό.»
Επίσης ο πατήρ Παΐσιος τονίζει ότι το γάλα της μάνας δίνει υγεία στα παιδιά της και ότι τα παιδιά δεν θηλάζουν μόνο γάλα, θηλάζουν και αγάπη και στοργή, παρηγοριά, ασφάλεια και αποκτούν δυνατό χαρακτήρα.
Συνδυάζοντας λοιπόν τις απόψεις της παιδοψυχολογίας και τα λόγια των σύγχρονων γερόντων συμπεραίνουμε ότι η αποστολή της μητέρας για την ανατροφή του παιδιού της ξεκινάει από πολύ νωρίς, από το στάδιο της σύλληψης, ως ένα στάδιο προετοιμασίας για την υποδοχή της νέας ζωής και συνεχίζει κυρίως στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού, όπου τίθενται τα θεμέλια της προσωπικότητάς του.
Συνεχίζοντας τη σκιαγράφιση του πορτραίτου της καλής μητέρας θα προσθέσουμε και ότι η μητέρα είναι η σ τ υ λ ο β ά τ η ς του σπιτιού.
Διαβάζουμε στις Παροιμίες της Παλαιάς Διαθήκης (κεφ.14,1) ότι: «Η σοφή γυναίκα οικοδομεί το σπίτι της, η ανόητη με τα ίδια της τα χέρια γκρεμίζει». Συνεπώς, η μητέρα στυλοβάτης με το ευλογημένο όπλο της αγάπης και της υπομονής, αναδεικνύεται σε φωτεινή λαμπάδα που φωτίζει τον οίκο της και λιώνει ως θυσία υπέρ της σωτηρίας της οικογένειας. Χωρίς παράπονα και αξιώσεις. Μία προσφορά δίχως ανταλλάγματα. Μοναδική ανταμοιβή η ευτυχία των παιδιών. Παραβλέπει αδυναμίες, συγχωρεί, αντιμετωπίζει την καθημερινότητα με «έξω καρδιά». Δεν είναι εύθικτη αλλά ψύχραιμα διατηρεί την ειρήνη μέσα της για να μη ψυχραθεί η αγάπη στην καρδιά της. Για την μητέρα στυλοβάτη η χαρά δεν είναι απλώς ένα εξωτερικό φαινόμενο (πχ. επιτυχία κοινωνική, χρήματα κ.α.) αλλά κάτι βαθύτερο. Μία διάθεση ψυχής. Μία διάθεση να μεταμορφώνει κάθετι δυσάρεστο σε ευχάριστο, εμπιστευόμενη τα πάντα στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού. Η προσευχή των γονέων, ιδίως της μάνας, επειδή είναι καρδιακή και έχει πόνο, πολύ εισακούεται από τον Θεό, κατά τον πατέρα Παϊσιο.
Η μητέρα στυλοβάτης προσπαθεί να έχει ψυχική επαφή με τα παιδιά της. Να είναι φίλη και σύμβουλος χωρίς να εξουθενώνει την πρωτοβουλία. Να παίζει και να συζητάει μαζί τους χωρίς να χάνει τη σοβαρότητά της. Κερδίζει έτσι την εμπιστοσύνη και το άνοιγμα της καρδιάς τους. Σπέρνει αξίες και ιδανικά χωρίς να φοράει παρωπίδες. Έχει ισορροπία μεταξύ συναισθήματος και λογικής.
Δε ξεχνά επίσης πως είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας. Πλαταίνει την καρδιά της και αγκαλιάζει όλα τα πονεμένα παιδιά του Θεού. Γίνεται ένας ε ρ γ ά τ η ς τ ο υ κ α λ ο ύ θυμίζοντας με αυτό τον τρόπο τα λόγια του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού, που παροτρύνει τις μάνες όταν κάνουν ένα ρούχο για το παιδί τους να κάνουν και ένα για το πτωχό παιδί και ο Θεός για το χατίρι του πτωχού παιδιού θα ευλογεί το παιδί τους.
Κάποτε ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία. Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Στην ερώτησή του πώς κατάφερε οικονομικά να κάνει αυτές τις σπουδές ο νεαρός απάντησε ότι μεγάλωσε ορφανός από πατέρα από ενός έτους και πως η μητέρα του ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρα του. Αναρωτήθηκε ο διευθυντής που εργαζόταν η μητέρα του. Αυτός απάντησε πως η μητέρα του εργαζόταν ως καθαρίστρια ρούχων. Έπλενε ρούχα για άλλους. Τότε ο διευθυντής ζήτησε από τον νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά. Ρώτησε εκ νέου ο διευθυντής τον νέο, εάν έχει βοηθήσει ποτέ τη μητέρα του στο πλύσιμο των ρούχων. Αυτός απάντησε ότι ποτέ δεν βοήθησε και ότι η μητέρα του ήθελε πάντα να μελετά και να διαβάζει όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα του έπλενε τα ρούχα πιο γρήγορα από αυτόν. Ο διευθυντής του ζήτησε όταν πάει σπίτι να καθαρίσει τα χέρια της μητέρας του και την άλλη μέρα να έρθει πάλι στην εταιρία να μιλήσουν.
Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της.
Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.
Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της. Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά – σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάνα συγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα» «Μάνα συγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα»… ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.
Την άλλη μέρα όταν ο διευθυντής τον ρώτησε τι έγινε, εάν έκανε αυτό που του ζήτησε και εάν έμαθε κάτι από αυτό, ο νεαρός απάντησε ότι καθάρισε τα χέρια της μητέρας του, αλλά και έπλυνε τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο και συνειδητοποίησε τον αγώνα της μητέρας του. Ότι χωρίς τη μητέρα του δεν θα ήταν αυτό που έγινε. Συνειδητοποίησε με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική ήταν η βοήθεια που του προσέφερε και ότι εκτιμά πλέον την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία».
Ο διευθυντής τότε του είπε ότι ήθελε να προσλάβει ένα άτομο που δεν θα σκεφτόταν μόνο τον εαυτό του, που θα μπορούσε να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχθούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα έθετε τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έτσι τον προσέλαβε.
Οι επιδόσεις της εταιρείας μάλιστα βελτιώθηκαν σημαντικά. Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρηση και είχε καλή συνεργασία με όλους.
Ο ρόλος της μητέρας λοιπόν, όπως αναφέραμε εξαρχής, και η μυστηριακή της σχέση με το παιδί είναι θεοδώρητα και έχουν τις ρίζες τους στην αρχή της δημιουργίας. Σήμερα τιμούμε τη μητέρα, γιατί είναι το πρόσωπο που φέρει μέσα της τη ζωή, παίρνει τη ζωή αυτή στα χέρια της και με την αγάπη και τη θυσία προσπαθεί να την αναθρέψει εν Κυρίω εμφυσώντας την το φόβο του Θεού, την καλοσύνη, την αξιοπρέπεια, την ευγνωμοσύνη, την ευγένεια….
Σήμερα τιμούμε τη μητέρα, γιατί χάρη σε αυτήν, που μέσα στις δυσκολίες των καιρών μας τολμάει να φέρει έναν ακόμα άνθρωπο στον κόσμο και να τον μεγαλώσει σύμφωνα με τα ιδανικά της πίστεως και της πατρίδας μας, συνεχίζεται η ιστορία μας…
Σήμερα οφείλουμε να αποδώσουμε στην κάθε Μάνα, είτε βρίσκεται στη γη είτε έφυγε στον ουρανό, σεβασμό και ευγνωμοσύνη, για όλες τις θυσίες και τους κόπους της να μας μεγαλώσει, για τα ξενύχτια της όταν αρρωσταίναμε, για τη συμπαράστασή της στις στενοχώριες μας, για τη βοήθειά της όταν σπουδάζαμε, για την ακούραστη συνδρομής της όταν ξεκινήσαμε τη δική μας οικογένεια, για την παρηγοριά της όταν πονούσαμε.
Τιμούμε και τη νέα μητέρα και την ενθαρρύνουμε ότι θα καταφέρει να επιτελέσει την αποστολή της στην δύσκολη εποχή μας. Χρειάζεται όμως σε κάθε περίπτωση για όλους μας, πέρα από τις ανθρώπινες δυνάμεις και η δύναμη του Θεού. Χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι με την πηγή της ζωής, τον Χριστό, αλλά και να βαδίζουμε στα χνάρια της Παναγίας μας, της τέλειας Μητέρας, της Μητέρας των Μητέρων, της Λαοδηγήτριας, που θα μας αναλάβει μυστηριακά από το χέρι για να μας οδηγήσει μέσα από αυτόν τον επίγειο αγώνα στον ουράνιο και ατελεύτητο Παράδεισο …
Γιορτή της μάνας λοιπόν σήμερα, γιορτή όλων μας.
Χρόνια Πολλά !
Σας ευχαριστώ….
