Μετά τον πόλεμο του 1897 και ειδικότερα από το 1901, η Ελλάδα και η Τουρκία άρχισαν διαπραγματεύσεις με Ευρωπαϊκά ναυπηγεία, για αγορά πολεμικών πλοίων. Από πλευρά θωρηκτών η Τουρκία είχε ήδη αγοράσει 2 γερμανικά θωρηκτά, ένα αγγλικό και ένα αμερικάνικο καταδρομικό. Η Ελλάδα βρισκόταν σε δίλλημα να εκσυγχρονίσει τα τρία παλαιά γαλλικά θωρηκτά τns, τα ΥΔΡΑ-ΣΠΕΤΣΕΣ-ΨΑΡΑ ή να αγοράσει ένα σύγχρονο θωρηκτό ή θωρακισμένο καταδρομικό. Ευτυχώς προτιμήθηκε η δεύτερη πρόταση. Το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ άρχισε τη ναυπήγησή του στα Ναυπηγεία ORLANDO του LIVORNO το 1907 για λογαριασμό της ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ. Το 1909 οι εργασίες σταμάτησαν, λόγω αθετήσεως των όρων πληρωμής. Το πλοίο αυτό εθεωρείτο επαναστατικό, γιατί μπορούσε να συνδυάζει την θωράκιση και τον Βαρύ οπλισμό των θωρηκτών με την ταχύτητα και την ευελιξία των καταδρομικών. Η Τουρκία αμέσως έδειξε παράλληλο ενδιαφέρον για το ίδιο πλοίο, αρχίζοντας έναν έντονο ανταγωνισμό ανάμεσα σε προσφορές και αντιπροσφορές με το προαναφερθέν ναυπηγείο της ΙΤΑΛΙΑΣ. Τελικά ενίκησε η Ελλάδα, χάρη στην γεναιοδωρία του πλούσιου ομογενούς εξ Αιγύπτου Γεωργίου ΑΒΕΡΩΦ, που πρόσφερε ένα μεγάλο μέρος της ολικής αξίας του, που ανερχότανε στο ποσό του ενός εκατομμυρίου λιρών Αγγλίας. Η καθέλκυση του πλοίου έγινε στιs 12-3-1910 και η περάτωσή του στίς 16-5-1911. Πρώτος του Κυβερνήτης ήταν ο Πλοίαρχος ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ο οποίos απέπλευσε μετά τις δοκιμές εν πλω για το PORTSMOUTH της ΑΓΓΛΙΑΣ για να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα στην τελετή στέψης του Βασιλέως Γεωργίου του 5ου.
Δυστυχώς προσάραξε στο SPITHEAD της Αγγλίας χωρίς να προκύψει ζημία στο πλοίο. Κατά τα ειωθότα του Ναυτικού έπρεπε να αντικατασταθεί ο Κυβερνήτης του και έτσι στάλθηκε να παραλάβει το πλοίο ο Πλοίαρχος Π. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ συνδέοντας άρρηκτα το όνομά του με αυτό το πλοίο που κυριολεκτικά συνετέλεσαν στον διπλασιασμό της Ελλάδος.