(συνέχεια)
Αρχιμ. Κύριλλου (Κεφαλόπουλου)
Πολλοί άνθρωποι σήμερα, μέσα στις πολυάνθρωπες πόλεις αισθάνονται- τι περίεργο- μοναξιά και απομόνωση, είτε γιατί έχουν χάσει κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο, τον σύντροφο της ζωής τους, είτε γιατί είναι άνεργοι ή νοιώθουν μειονεκτικά έναντι των άλλων και αυτοαπομονώνονται. Η μοναξιά είναι μία σοβαρή αιτία καταθλίψεως, και πολλοί για να ξεφύγουν από την μοναξιά τους επιδίδονται σε συνεχή εργασία, ταξίδια, διασκεδάσεις, κοινωνικές συγκεντρώσεις, γλέντια, είτε ακόμη χειρότερα, στο ποτό και τα ναρκωτικά, για να ”ξεφύγουν και να ξεχάσουν”. Και πάλι δυστυχισμένοι και πιο μοναχικοί καταλήγουν. Διότι από την στιγμή που ο άνθρωπος επέλεξε να απομακρυνθεί από τον Θεό, βιώνει στην ζωή του έντονη την απουσία του Θεού, την έλλειψη χαράς και επικοινωνίας με τον Θεό αλλά και τον πλησίον. Εάν θέλει κάποιος να ξεφύγει από την μοναξιά, δεν έχει παρά να στραφεί στον Χριστό, και Εκείνος με την παρουσία Του θα γεμίσει τα κενά της ψυχής και θα μας συντροφεύσει. Θα αισθανόμαστε, ακόμη και όταν μένουμε μόνοι, την γλυκύτητα και την ζεστασιά της παρουσίας του Χριστού, θα Του μιλάμε με την προσευχή και θα έχουμε την κοινωνία μέσα στην Εκκλησία, με αγαπητούς αδελφούς στην πίστη, που μπορούν να μας στηρίξουν και να μας βοηθήσουν.
Να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής με θάρρος και εμπιστοσύνη στον Θεό. Για τον πιστό, φόβος δεν πρέπει να έχει θέση στην καρδιά του. Όταν επικαλούμαστε τον Κύριο, Αυτός μας καλύπτει και μας προστατεύει, όπως πολλές φορές το έχουν αισθανθεί οι πιστοί κάθε εποχής. Ο Δαυίδ που ένοιωθε διαρκώς την προστασία του Θεού από τους διώκτες του, ψάλλει : ”εξεζήτησα τον Κύριον, και επήκουσέ μου και εκ πασών των θλίψεών μου ερρύσατό με” (Ψαλμ. 33, 5). Όλη η στάση ζωής του πιστού χριστιανού οφείλει να είναι γενναία, αγωνιστική, θαρραλέα. Ο Θεός μας δίνει θάρρος και δύναμη. ”ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού” (Β’ Τιμ. 1, 7), μας λέγει ο Απόστολος Παύλος. Και όταν έρχονται κάποιες στιγμές στην ζωή μας που έχουμε φόβο και δειλιάζουμε, αυτό πιθανώς να είναι μία φυσιολογική αντίδραση μπροστά σε κίνδυνο ή δυσκολία, μαρτυρεί όμως και μία χαλαρή πίστη, περιορισμένη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, και ίσως μία εκ μέρους πνευματική χαλάρωση. Όταν έχουμε με το μέρος την δύναμη του Θεού, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. ”ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών;”. Τα πάντα υπερνικούμε με την βοήθεια του Χριστού
που μας αγάπησε” ( Ρωμ. 8, 31, 37). ”Φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη (του Θεού), αλλ’ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον” (Α’ Ιω. 4, 18).
Δυστυχώς, επειδή πολλοί σήμερα έχουν μεγάλη αγωνία και φόβο για το μέλλον, καταφεύγουν σε μάγους, χαρτορρίχτρες, μέντιουμ, καφετζούδες. Προτιμούν τα ψεύδη και τις απατηλές υποσχέσεις του σατανά και των οργάνων του (μέντιουμ, μάγων, αστρολόγων κλπ) από την αλήθεια του Χριστού. Σήμερα ο κόσμος πιστεύει εύκολα σε αυτά ενώ δεν θέλει να ακούει την γνήσια διδασκαλία του Χριστού και του Ευαγγελίου. ” Διότι θα έλθει καιρός, που δεν θα ανέχονται την υγιαίνουσα διδασκαλία, αλλά θα συσσωρεύσουν διδασκάλους, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, επειδή θα αισθάνονται γαργαλισμό στα αυτιά τους, και από την μεν αλήθεια θα αποστρέψουν την ακοή τους, θα στραφούν προς τους μύθους” (Β’ Τιμ. 4, 3-4).
Σήμερα, όσοι ασχολούνται με την μαγεία και τον αποκρυφισμό δεν μπορούν να ονομάζονται χριστιανοί, αντιθέτως έχουν παραδοθεί θεληματικά στην εξουσία και την επιρροή του διαβόλου. Όσοι μάλιστα εξασκούν ενεργά τέτοιες πρακτικές χαρακτηρίζονται ως ”πονηροί άνθρωποι και απατεώνες θα προκόψουν στο χειρότερο, πλανώντας και τους άλλους και τον εαυτόν τους” (Β’ Τιμ. 3, 13). Όσοι πιστεύουν ότι με την μαγεία θα βρουν λύση στα αγχώδη και πολυσύνθετα προβλήματα της ζωής, διαψεύδονται και απογοητεύονται. Διότι είτε κανείς ασχολείται σοβαρά ή για αστείο, για διασκέδαση ή από περιέργεια, είτε πειραματίζεται εναλλακτικές θεραπείες ή αποκρυφιστικές θεωρίες, όλα αυτά οδηγούν σε εξάρτηση και υποταγή στον διάβολο, διότι σιγά σιγά απομακρύνεται από τον Θεό και παραχωρεί δικαιώματα και εξουσίες στον διάβολο. Συχνά οι ασχολούμενοι με τέτοιες πρακτικές μαγικές ή αποκρυφιστικές αισθάνονται συναισθηματικές και ψυχικές διαταραχές, κατάθλιψη, νευρώσεις, σκέψεις αυτοκτονίας, αποτελέσματα της ενασχολήσεως με την μαγεία.
Για τον πιστό χριστιανό ο λόγος του Θεού είναι σαφής. Κάθε ενασχόληση με μαγεία και αποκρυφισμό αποτελεί ειδωλολατρεία, προσκύνηση δαιμόνων, ανάμειξη του σκότους με το φως. Τι σχέση λοιπόν μπορεί να έχει ο πιστός με αυτά; Καμία. (Α’ Κορ. 10, 14-22). Δεν μπορεί να δηλώνει πιστός χριστιανός και ταυτοχρόνως να καταφεύγει σε μάγους, αστρολόγους και μέντιουμ.
Πως μπορεί να απαλλαγεί κάποιος από την εξάρτηση της μαγείας και την επιρροή των δαιμόνων; Να απομακρύνει δαιμονικά αντικείμενα από το σπίτι του, μαγικά, βιβλία μαγείας κλπ τα οποία χρησιμοποιούνται σε αυτήν και έχουν πάνω τους σκοτεινές δυνάμεις. Διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων ότι πολλοί ειδωλολάτρες που πίστευσαν στον Χριστό έκαψαν τα μαγικά τους βιβλία (Πράξ. 19, 17-20). Να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του και την ενασχόλησή του την
προσωπική ή άλλων κοντινών του προσώπων με αυτά. Να απομακρυνθεί και να διακόψει επικοινωνία με όσους ασχολούνται με την μαγεία. Να αποκηρύξει εμπράκτως τον διάβολο και τα έργα του, και να στραφεί στον Χριστό κάνοντας ένα νέο πνευματική ξεκίνημα στην ζωή του.
Μόνον στρεφόμενος με πίστη στον Θεό της αγάπης θα βρει απαλλαγή και λύτρωση από το βάρος της αμαρτίας και το άγχος της ζωής, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου ” ελάτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς ” (Ματθ. 11, 28). Να αρχίζει να ζει πιο πνευματικά, να συμμετέχει στην θεία κοινωνία, την λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, να έχει κέντρο της ζωής του τον Χριστό, να ζει και να βαδίζει αγιοπνευματικά (Γαλ. 5, 25).
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ως χριστιανοί θα ζούμε χωρίς πειρασμούς και δοκιμασίες προερχόμενες από τον διάβολο. Ωστόσο, η πίστη μας στην δύναμη του Χριστού και η υποταγή μας στο θέλημα του Θεού αποτελούν εγγύηση. ”υποταχθείτε λοιπόν στον Θεό, αντισταθείτε στον διάβολο και αυτός θα απομακρυνθεί από σας” (Ιακ. 4, 7). Αν παραμείνουμε σε πνευματική εγρήγορση και ετοιμότητα, σταθεροί στην πίστη, ο αντίδικός μας διάβολος θα ηττηθεί, μας λέγει ο Απόστολος Πέτρος ( Α’ Πετρ 5, 8-9). Και ας χρησιμοποιούμε στον πνευματικό μας αγώνα την πανοπλία του Θεού, όπως μας την περιγράφει ο Παύλος (Εφεσ. 6, 10-18), την προσευχή, την μελέτη του λόγου του Θεού, την γνώση της αλήθειας των όσων πιστεύουμε και την εφαρμογή του θελήματος του Θεού στην ζωή μας. Τότε πραγματικά θα είμαστε ελεύθεροι από την εξουσία του διαβόλου, διότι ο ίδιος ο Χριστός μας βεβαιώνει ότι ”σας ελευθέρωσα από την εξουσία του σκότους και σας μετέφερα στην Βασιλεία μου”.
Συνεχίζεται…