Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ διανύσαμε ἤδη τὴν κύρια περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἀποτελοῦν τὸν «λαιμό», ποὺ συνδέει τὸν «κορμό» τοῦ Τριῳδίου μὲ τὴν «κεφαλή», τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν κορύφωση, στὸν Σταυρὸ καὶ τελικὰ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.
Γιορτάσαμε και φέτος με καμάρι την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Μπορεί να είμαστε λίγοι μαθητές σ’ ετούτο το μικρό νησάκι, όμως δεν είμαστε μόνοι. Κουβαλάμε μέσα μας σαν παρακαταθήκη ιερή την ιστορία και τη μνήμη των ηρώων του λαού μας. Ζήτω το γένος των Ρωμιών! Ζήτω η Ελλάδα μας!
Αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε τον θεολογικό προβληματισμό των μελών της Ενώσεώς μας, για το θέμα της μετακίνησης της ημέρας και της ώρας του εορτασμού της Αναστάσεως, από την Κυριακή (ώρα 00.00), στο Σάββατο (ώρα 21.00 – κατά τρεις ώρες ενωρίτερα).