«Ἔλαμπε τόσο τό πρόσωπό του», διηγεῖται ὁ λειτουργός, «πού ὅταν τόν κοίταξα, ζαλίστηκα καί παρά λίγο νά πέσω κάτω. Ἔβαλα τό χέρι μου καί σκέπασα τά μάτια μου γιατί δέν ἄντεχα τό δυνατό φῶς. Ἔλαμπε ὁλόκληρος». Ὅταν σέ λίγο ὑπεστάλη τό ἄκτιστον φῶς καί συνῆλθε ὁ ἔκπληκτος ἱερέας, τότε τόν κοινώνησε.
ΙΑ’. Νηπτικός Αὐξέντιος Γρηγοριάτης