Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΕΡΩ ΤΕΥΧΟΣ 21»

Τό ἑλληνικό ἀλφάβητο

Ἄν οἱ γλώσσες εἶναι τὸ «ροῦχο» τῶν πολιτισμῶν, ἄν, ὅπως ο Wittgenstein ἐπισημαίνει χαρακτηριστικά, τὰ ὅρια τῆς γλώσσας ταυτίζονται μὲ τὰ ὅρια τοῦ κόσμου ποὺ ὁ κάθε πολιτισμὸς ὁριοθετεῖ μὲ τὴ δράση καὶ τὴν παρουσία του, τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο καὶ ἡ πολύχρονη ἱστορία του ἀποδεικνύουν ἔκτυπα αὐτὲς τὶς ἐπισημάνσεις.

Ἡ ἑλληνική γλώσσα ὡς μέσον γιά τή διάδοση τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας

Τὴν ἐποχὴ ποὺ γεννήθηκε ὁ χριστιανισμὸς κυριαρχοῦσαν στὸ γεωγραφικὸ χῶρο τῆς Μεσογείου οἱ γλῶσσες: ἑβραϊκή, ρωμαϊκὴ καὶ ἑλληνική, ὅπως δηλώνει ἡ ἐπιγραφὴ τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸ σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ. Ἦταν γραμμένη «ἑβραϊστί, ἑλληνιστί, ρωμαϊστί» (Ἰω. 19,20). Περισσότερο ἀπ’ ὅλες ὅμως κυριαρχοῦσε ἡ ἑλληνική.

Ἡ διάδοση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στήν Παλαιστίνη τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ

Ἡ Παλαιστίνη στὸν 1ο μ.Χ. αἰῶνα, καὶ εἰδικότερα ἡ περιοχὴ τῆς Γαλιλαίας, εὑρίσκοντο ὑπὸ τὴν ἐμφανῆ ἐπίδραση τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, καὶ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἦταν εὐρέως διαδεδομένη καὶ ὁμιλουμένη. Γνωστὴ ἐπίσης καὶ ὡς «Γαλιλαία τῶν Ἐθνῶν» (Ματθαῖος 4:15), ἡ Γαλιλαία ἀποτελοῦσε τὸ κέντρο τοῦ ἐμπορίου μεταξὺ Μεσογείου, τῆς Θάλασσας τῆς Γαλιλαίας καὶ τῶν περιοχῶν τῆς Δεκαπόλεως.

Ἡ καταγωγή τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας

Ἡ ἑλληνική, μιὰ ἀπὸ τὶς πέντε χιλιάδες περίπου γλῶσσες ποὺ μιλιοῦνται σήμερα στὸν κόσμο, κατέχει ἕνα μοναδικὸ χαρακτηριστικό. Εἶναι ἡ μόνη ζωντανὴ γλῶσσα τῆς ὁποίας μπορεῖ κανεὶς νὰ παρακολουθήσει τὴν ἐξέλιξη ἐπὶ τριανταεπτὰ αἰῶνες.

Ἕλληνες, οἱ πρῶτοι ἐφευρέτες τῆς γραφῆς καί τοῦ ἀλφαβήτου

Τὰ ἐπιστημονικὰ δεδομένα, ποὺ θὰ παρουσιάσω συνοπτικὰ ἐδῶ, ἀνοίγουν νέες προοπτικὲς ἱστορικὲς καὶ πολιτιστικὲς στὸ ζήτημα τοῦ πρώτου ἐφευρέτη λαοῦ, ποὺ ὅπως ἀποδεικνύεται μὲ βάσιμα τεκμήρια εἶναι ὁ ἑλληνικὸς …

Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ἡ ἑλληνική γλώσσα καί ὁ πολιτισμός

Μαθητὴς τοῦ Ἀριστοτέλη, γνώστης τοῦ Ὁμήρου, θαυμαστὴς τοῦ ὁμηρικοῦ Ἀχιλλέως, τὸν ὁποῖο εἶχε ὡς πρότυπο, δὲν ἐλησμόνησε τὸν πολιτισμό του, ὅταν κληρονόμησε τὸν θρόνο τοῦ πατέρα του. Ὡς κατακτητὴς δὲν διέπραξε τὶς βαρβαρότητες τὶς ὁποῖες διέπραξαν ἄλλοι πρὶν καὶ μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνον.

Η ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ ΩΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Πελαγίδη Εὐσταθίου Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Παν/μίου Δυτικῆς Μακεδονίας Ὁ Ποντιακὸς Ἑλληνισμός, ὡς τμῆμα τοῦ εὐρύτερου ἑλληνισμοῦ, ἔχει νὰ ἐπιδείξει, στὴν ἱστορική […]

ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Ἡρακλῆ Ρεράκη Καθηγητοῦ Παιδαγωγικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ Ὅταν ἀναφέρεται κανεὶς στὴ θέση ποὺ ἔχουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ κείμενα στὴν Ἐκπαίδευση, εἶναι […]

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ «ἔχει “γλῶσσα” ἀπὸ τὶς πύρινες Γλῶσσες τῆς Πεντηκοστῆς»

Ἀλεξίας Κρητίδου θεολόγου-οἰκονομολόγου Ἡ ὡραιότητα τῆς λειτουργικῆς γλώσσας ἀλλὰ καὶ ἡ ἁγιότητά της πηγάζουν τόσο ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου […]

Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Χαράλαμπου Στεργιούλη Φιλόλογου-δρος Βυζαντινῆς Φιλολογίας Οἱ Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτὸς ἀπὸ σπουδαῖοι θεολόγοι, ὑπῆρξαν καὶ ἐξαιρετικοὶ γνῶστες τῆς ἀρχαίας […]