«Απομακρυνόμασταν από τα χωριά μας, περπατούσαμε ημέρες, εβδομάδες, και όταν συναντούσαμε χωριά κι ακούγαμε τους Τούρκους να τραγουδούν το “Γιασά Κεμάλ, γιασά” (Ζήτω Κεμάλ, ζήτω), κρυβόμασταν. Οι μανάδες κλείνανε τα στόματα των παιδιών τους για να μην ακούσουν τα κλάματα οι τσέτες. Αρκετοί ηλικιωμένοι δεν μπορούσαν να περπατήσουν, έπεφταν και δεν σηκώνονταν ποτέ. Πέθαιναν κι έμεναν εκεί άταφοι».
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ – Κλείνανε τα στόματα των παιδιών τους για να μην ακούσουν τα κλάματα οι τσέτες