«Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ’ οὐρανῶν ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς ὑψώθητε. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πάσα ἡ γῆ, καὶ ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοὶ ὅτι δεδόξασται».
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τὸν τέταρτο αἰώνα μ.Χ. μὲ νωπὴ καὶ ζωντανὴ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, κηρύττει μὲ ζέση πίστεως λέγοντας: «Σήμερα λύθηκαν τὰ μακροχρόνια δεσμά. Ὁ διάβολος καταντροπιάστηκε. Οἱ δαίμονες δραπέτευσαν. Ὁ θάνατος (τῆς ψυχῆς) καταργήθηκε. Ὁ Παράδεισος ἀνοίχθηκε. Ἡ κατάρα ἐξαφανίστηκε. Ἡ ἁμαρτία διώχθηκε. Ἡ πλάνη ἀπομακρύνθηκε. Ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύφθηκε. Τὸ κήρυγμα τῆς εὐσέβειας ξεχύθηκε καὶ διαδόθηκε παντοῦ. Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μεταφυτεύθηκε στὴ γῆ. Οἱ Ἄγγελοι συνομιλοῦν μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ὅλα ἔγιναν ἕνα. Κατέβηκε ὁ Θεὸς στὴ γῆ κι ὁ ἄνθρωπος ἀνέβηκε στοὺς οὐρανούς. Κατέβηκε ὁ Θεὸς στὴ γῆ καὶ πάλι βρίσκεται στὸν Οὐρανό. Ὁλόκληρος βρίσκεται στὸν οὐρανὸ κι ὁλόκληρος εἶναι στὴ γῆ. Ἔγινε ἄνθρωπος καὶ εἶναι Θεός. Εἶναι Θεὸς καὶ ἔλαβε σάρκα».
Ἐνῷ λοιπὸν διαδραματίστηκαν ὅλα αὐτὰ τὰ κοσμοϊστορικὰ καὶ σωτήρια γεγονότα, ἔρχεται τώρα ὁ διάβολος καὶ μὲ τὰ ὄργανά του, τῆς «νέας ἐποχῆς», δίνουν μία ψεύτικη αἴσθηση τῆς μεγάλης ἑορτῆς, μὲ προβολὴ καὶ ἐπιβολὴ κοσμικῶν καὶ παγανιστικῶν –εἰδωλολατρικῶν- ἐκδηλώσεων, μὲ ἤθη καὶ ἔθιμα ἄσχετα μὲ τὴ Σωτήρια Ἑορτή, προκειμένου νὰ πετύχουν, ὅπως λένε, τὴ «μαγεία τῶν Χριστουγέννων», βάζοντας νὰ «λατρεύουμε» τὸ δέντρο μὲ τὰ παιχνίδια, τὰ φῶτα στὰ μπαλκόνια, τραγουδιστές, ἴσως ἀνθέλληνες καὶ ἀνήθικους, ὀργανώνοντας ρεβεγιόν, ἐκδρομές, ταξίδια, γλέντια μὲ ἄφθονο ἀλκοόλ, ψώνια πολλὰ γιὰ καλοφαγία, μὲ δάνεια ἀπὸ τὶς τράπεζες, ξενόφερτη μουσική, ἐνδυμασία προκλητική, διασκέδαση σὲ κλὰμπ καὶ μπαράκια, δημιουργώντας ἔτσι ἕναν ἀμερικανικὸ τρόπο ζωῆς ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος παρὰ ἡ παγκοσμιοποίηση καὶ σαλαμοποίηση-μαζοποίηση τῶν ἀνθρώπων. Ὅλα αὐτά μᾶς τὰ σερβίρουν γιὰ νὰ χάσουμε τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς Σωτήριας Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καὶ νὰ μᾶς κάνουν ὑποχείρια τῆς «νέας ἐποχῆς». Καμμία λοιπὸν ἀναφορά, ἀπὸ τοὺς λεγόμενους προστάτες τῶν λαῶν, στὴν πνευματικὴ προετοιμασία τῶν Χριστουγέννων, δηλαδὴ τὴ νηστεία, τὴν προετοιμασία μας γιὰ τὴν Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία καὶ τὴν ἀγάπη μας στὸν Θεό, στὸν συνάνθρωπό μας καὶ στὸν ἀσκητικότατο Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Μέγα καὶ Θαυματουργὸ Ἅγιο Βασίλειο, τὸν πραγματικὰ φιλάνθρωπο.
Ἔτσι, λοιπόν, ὅπως κατήντησε ἡ παγκοσμιοποίηση τὰ Χριστούγεννα, δὲν εἶναι τυχαῖο, γιατί ὁ ἕνας στοὺς τέσσερις μουσουλμάνους στὴ Γαλλία θεωρεῖ τὰ Χριστούγεννα ὡς τὴ σημαντικότερη γιορτὴ τοῦ χρόνου, γιατί δὲν ἔχει πιὰ καμμιὰ θρησκευτικὴ ἀναφορὰ στὸν Σωτήρα μας Χριστό, ἀφοῦ τὴν κατήντησαν μία ἐντελῶς κοσμικὴ ἑορτή.
Ποιὰ εἶναι ὅμως τὰ ἀληθινὰ Ἑλληνικὰ Χριστούγεννα;
Στολίζουμε καραβάκι (ὄχι δέντρο) ποὺ συμβολίζει τὴν Ναῦ τῆς Ἐκκλησίας, σὰν λαὸς Ὀρθόδοξος καὶ θαλασσινός, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῶν Ἁγίων ἡμερῶν. Τὸ δέντρο πρὶν ἀπὸ δύο αἰῶνες ἦταν τελείως ἄγνωστο σὲ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ κόσμου πλὴν τῆς Γερμανίας, ἀπὸ τὴν ὁποία ἦρθε καὶ στὴν Ἑλλάδα, μέσῳ τῶν Βαυαρῶν τοῦ Ὄθωνα. Ἐπίσης ἔχει τὶς ρίζες του στὴν δενδρολατρεία τῆς ἀρχαίας ἐποχῆς καί στὶς τελετὲς ποὺ γίνονται αὐτὴν τῆς ἐποχὴ τοῦ χρόνου (Κέλτες, Δρυῖδες κ.λ.π., ὑπάρχει βιβλιογραφία σχετική).
Ὁ στολισμὸς τοῦ δέντρου ἀποβλέπει στὸ νὰ ἀποδοθοῦν τιμὲς στὴ λατρευόμενη ψεύτικη θεότητα, πρὸς τιμήν τῆς ὁποίας στολίζεται. Ἔτσι ἐμεῖς, χωρὶς νὰ γνωρίσουμε αὐτά, συνεχίζουμε νὰ στολίζουμε τὸ εἰδωλολατρικὸ δέντρο, τιμώντας δῆθεν τὸν νεογέννητο Χριστό.
Τιμοῦμε τὸν δικό μας Μέγα Βασίλειο, τὸν ἀσκητικὸ καὶ ἐλεήμονα ἀπὸ τὴν Καισαρεία, ποὺ ἀγαπᾶ νέους, γέρους, παιδιὰ καὶ ὄχι τὸν ξενόφερτο «σάντα κλάουζ», ποὺ μὲ αὐτὸ ἡ «νέα ἐποχὴ» θέλει νὰ γελοιοποιήσει τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τήν Ἁγία καὶ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἅγιος Βασίλειος μὲ τὴ χάρη καὶ τήν Ἁγιότητά του κερδίζει τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ προσφέρει μὲ ὅλη του τήν ἀγάπη στὰ παιδιά, στοὺς μεγάλους, στὸν φτωχό, στὸν πάσχοντα καὶ ἄρρωστο ἄνθρωπο ποὺ τὸν ἐπικαλεῖται, κάθε βοήθεια, ὄχι μόνον τὴν Πρωτοχρονιά, ἀλλὰ καὶ στὴ διάρκεια ὅλου του χρόνου. Ὁ σάντα κλάουζ ἦρθε στὴ χώρα μας μαζὶ μὲ τὸ δέντρο καὶ ἐνσαρκώνει τὴν πίστη τῶν ἀρχαίων λαῶν σ’ ἕνα «καλὸ πνεῦμα», ποὺ μοιράζει δῶρα στὰ παιδιὰ μὲ πράξεις μαγικές, πετώντας μὲ τὸ ἕλκηθρο ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι, φορώντας κόκκινα ροῦχα, ἐμπνευσμένα ἀπὸ τοὺς κόκκινους νάνους, οἱ ὁποῖοι συμβολίζουν τὴ ζωὴ καὶ τὸ αἷμα καὶ ποὺ διατηροῦν ζωντανὲς τὶς ρίζες τῶν δέντρων, σύμφωνα μὲ παλιὲς δεισιδαιμονίες. Τὸν χρησιμοποίησε ἡ κόκα κόλα γιὰ διαφήμιση τὸ 1930 καὶ ἔκτοτε καθιερώθηκε σὲ ὅλους τούς λαούς, σάν τὸ καλὸ πνεῦμα ποὺ φέρνει τὰ δῶρα καὶ τὸν χαβαλὲ τῆς «νέας ἐποχῆς», ἀδιαφορώντας γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς, μὲ δάνεια, κάρτες, κατασχέσεις, λαχεῖα διάφορα, τράπουλες, καζίνα, ἱπποδρομίες, ποδόσφαιρα, γυμναστήρια, κέντρα ἀδυνατίσματος, χυδαῖες διασκεδάσεις καὶ τραγούδια. Ἀναλογίζεσθε ἂν εἶναι σωστὸ νὰ ἐπιτρέπουν σ’ αὐτὸ τὸ σύμβολο- κατασκεύασμα τῆς δύσης καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης νὰ ὑποκαθιστᾶ τὸν Μέγα καὶ Ἅγιο Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ δὲν παραπλανᾶ καὶ δὲ ζημιώνει σὲ τίποτα τὰ παιδιά;