Ἑλένης Κώστα
Τόν τελευταῖο καιρό μέ ἀπασχολεῖ ἡ «κατάντια» τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί ἰδιαίτερα στά μέλη τῆς νεότερης γενιᾶς μετά καί ἀπό τήν ἒντονη χρήση τῆς «γλώσσας» πού ἐφηῦραν οἱ νέοι μας, τή λεγόμενη greeklish, τήν ὁποία χρησιμοποιοῦν εὑρέως στήν ἐπικοινωνία τους μέσω μηνυμάτων sms καί ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου. Δυστυχῶς οἱ σημερινοί μαθητές, ἒχουν χάσει τήν ἱκανότητά τους νά μποροῦν νά ἐκφραστοῦν σωστά ἀκόμα καί γιά τά πιό ἁπλά θέματα. Δέν τολμῶ δέ νά μιλήσω γιά ποικιλία λεξιλογίου. Αὐτά προκύπτουν καί ἀπό τίς γραπτές ἐργασίες τῶν μαθητῶν σύμφωνα μέ τούς δασκάλους καί τούς καθηγητές. Τούς προβληματισμούς μου ἒχω μοιραστεῖ καί μέ ἂλλους γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ὃπως φάνηκε ἒχουν τίς ἲδιες ἀνησυχίες γιά τό θέμα. Ἡ σκέψη τῆς διδασκαλίας τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν ἀκόμα καί ἀπό τό δημοτικό σχολεῖο περνᾶ συχνά ἀπό τήν σκέψη μου ὡς ἓνα ἀντίβαρο στήν εἰσβολή τοῦ δυτικόφερτου τρόπου ζωῆς καί τῆς συνεπακόλουθης φθορᾶς τῶν ἑλληνοχριστιανικῶν ἀξιῶν μας. Στό μυαλό μου ἒρχεται καί ἡ δήλωση τοῦ μισέλληνα ἀμερικανοῦ πολιτικοῦ Χένρυ Κίσσινγκερ… ὁ ὁποῖος πολέμησε μέ πάθος τούς ἓλληνες, ὃτι ἡ καταστροφή τῶν ἑλλήνων θά ἐπέλθει ὃταν καταφέρουμε νά τούς ἀποκόψουμε ἀπό τίς ρίζες τους. Ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς, δέν ὀδήγησε ἂραγε στήν ἀλλοίωση τῆς γλώσσας καί στίς πασιφανεῖς προσπάθειες ἀλλοίωσης τῆς ἱστορίας μας πού μέ μαθηματική ἀκρίβεια θά καταλήξουν στόν ἀφελληνισμό τῆς μικρῆς πατρίδας μας πού κατάφερε μέχρι σήμερα μέ τίς μυριάδες δυσκολίες νά διατηρηθεῖ ἑλληνική;
Ὁ βίαιος καί ἀπό ὃ,τι διαβάζω ἀντιεπιστημονικός τρόπος κατάργησης τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος καί αὐστηρότατης ἐπιβολῆς τοῦ μονοτονικοῦ, σέ συνδυασμό μέ τήν οὐσιαστική κατάργηση τῆς διδασκαλίας τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας στά σχολεῖα (1-2 ἒτη διδασκαλίας καί μόνο στό Λύκειο) καί τή σταδιακή φυσική ἐγκατάλειψη χρήσης τῆς γνήσιας κυπριακῆς διαλέκτου (ἡ ὁποία περιέχει καί ἀρχαῖες ἑλληνικές λέξεις ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ὁμήρου) πιστεύω ὃτι ἒχουν ὁδηγήσει τήν ἑλληνική γλώσσα στή σημερινή της κατάντια.
Ἒχει κριθεῖ ὃτι τά παιδιά μας εἶναι ἱκανά νά διδαχθοῦν ξένη γλώσσα (Ἀγγλικά) ἀπό τό δημοτικό, ἐνῶ στό Λύκειο νά μποροῦν νά διδαχθοῦν καί δεύτερη καί τρίτη ξένη γλώσσα, γλώσσα πού συνήθως ἒχει ἐντελῶς διαφορετική δομή, σύνταξη κ.λ.π. ἀπό τή δική μας, ἐνῶ ἡ ἀρχαία ἑλληνική δέν ἒχει τύχει τῆς ἲδιας κρίσης πού εἶναι στό κάτω-κάτω ἡ γενεσιουργός τῆς νέας ἑλληνικῆς.
Εἶναι ντροπή στό ἐξωτερικό νά ἀναγνωρίζουν τήν ἀνωτερότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί μάλιστα κάποιες ἑταιρεῖες (!!) νά προτρέπουν τά στελέχη τους νά μάθουν ἑλληνικά καί δη ἀρχαῖα ἑλληνικά (δές συνημμένο «ἡ ἑλληνική γλώσσα καί ἡ ἀξία της)) καί ἐμεῖς, οἱ γνήσιοι κάτοχοι της νά τήν ὑποβιβάζουμε καί νά τήν περιφρονοῦμε.
Πέραν ἀπό τά πιό πάνω, ἒχει ἐντοπιστεῖ μέσα ἀπό ἓρευνα πού ἒχει πραγματοποιηθεῖ στήν Ἑλλάδα, ὃτι ἡ διδασκαλία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν καί τοῦ πολυτονικοῦ συμβάλλει στή μείωση τῶν περιστατικῶν δυσλεξίας (δές συνημμένο «πολυτονικό, Ἀρχαῖα Ἑλληνικά καί δυσλεξία»).
Ἡ διδασκαλία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν πρέπει νά ἐνταχθεῖ στό σχολικό πρόγραμμα (ἀπό τό δημοτικό) τό συντομότερο, ὃσο οἱ γνήσιοι γνῶστες της βρίσκονται ἐν ζωῇ καί σέ κατάσταση νά μποροῦν νά διδάξουν. Γιατί δυστυχῶς πολλές χιλιάδες μαθητῶν (καί ἀνάμεσά τους δυστυχῶς καί ἐγώ) δέν γνωρίζουν ἀρχαῖα ἑλληνικά, γιατί δέν τά διδάχτηκαν ἐπαρκῶς (2 χρόνια τί νά πρωτομάθει κανείς ἀπό αὐτή τήν τόσο πλούσια γλώσσα!). Γι’ αὐτό καί αὐτοί πού γνωρίζουν πραγματικά ἀρχαῖα ἑλληνικά εἶναι οἱ μεγάλοι σέ ἡλικία.