Θέλουμε να μάθουμε από που προήρθαμε και σε αυτό το ερώτημα υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία λέει ότι ήρθαμε τυχαία ως αποτέλεσμα της εξέλιξης. Η άλλη λέει ότι μας έπλασε ο Θεός. Τα απολιθώματα παίζουν τεράστιο ρόλο σε αυτή τη συζήτηση. Οπότε καλό είναι να γνωρίζουμε τι μας λένε.
Τι είναι τα απολιθώματα;
Τα απολιθώματα είναι οργανισμοί που θάφτηκαν σε λάσπη. Υπάρχουν δύο ειδών. Σε μερικές περιπτώσεις η λάσπη ξεραίνεται και δημιουργεί ένα κέλυφος γύρω από τον οργανισμό που όταν αποσυντίθεται μένει μόνο το κέλυφος που με τον καιρό απολιθώνεται. Σε άλλες περιπτώσεις οι θαμμένοι οργανισμοί απολιθώνονται με την πάροδο του χρόνου, δηλαδή γίνονται πέτρα. Απολιθώματα υπάρχουν παντού. Οπότε, όταν βλέπουμε απολιθώματα βλέπουμε τις μορφές ζωής που υπήρχαν στο παρελθόν.
Μικρο-εξέλιξη και μακρο-εξέλιξη
Καλό θα ήταν εδώ να κάνουμε μια διευκρίνηση. Υπάρχουν δύο ειδών εξελίξεις, η μικρο-εξέλιξη και η μακρο-εξέλιξη. Η μικρο-εξέλιξη αφορά τις μικρές αλλαγές σε έναν οργανισμό που οδηγούν στην πολυμορφία, χωρίς όμως να αλλάζει η βασική δομή του οργανισμού. Για παράδειγμα, άνθρωποι που ζούνε σε κρύα κλίματα τείνουν να είναι ανοιχτόχρωμοι με πιο ξανθά μαλλιά, ενώ αυτοί που ζούνε σε ζεστές χώρες είναι πιο σκούροι. Ο λόγος αυτής της διαφοροποίησης είναι ότι τα επίπεδα μελανίνης που υπάρχουν στον οργανισμό προσαρμόζονται ανάλογα για να προστατέψουν το δέρμα από τον ήλιο. Οι άνθρωποι όμως, είτε είναι ανοιχτόχρωμοι είτε σκούροι, παραμένουν άνθρωποι. Άλλα παραδείγματα μικρο-εξέλιξης είναι οι δεκάδες ράτσες σκυλιών, τα δεκάδες είδη τριαντάφυλλων κλπ, κλπ. Η μικρο-εξέλιξη είναι επιστημονικό γεγονός, την βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και ουδείς την αμφισβητεί.
Η μακρο-εξέλιξη, αντίθετα υποθέτει ότι αλλαγή στην αλλαγή ένας οργανισμός μπορεί να αλλάξει από ένας είδος ζωής σε ένα τελείως διαφορετικό. Ακούγεται λογικό;
Ακούγεται. Ο Δαρβίνος μάλιστα, ο πατέρας της θεωρίας της εξέλιξης, ξεκίνησε τη θεωρία του όταν είδε ότι διάφορα πουλιά είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά από νησί σε νησί στα νησιά Γαλάπαγος. Ο Δαρβίνος είδε μικρο-εξέλιξη. Σκέφτηκε όμως ότι αλλαγή στην αλλαγή θα μπορούσε ένας οργανισμός να μεταλλαχτεί σε άλλον τελείως διαφορετικό. Αυτή είναι η βάση της θεωρίας της εξέλιξης.
Το πρόβλημα είναι ότι πουθενά δεν βλέπουμε σήμερα μακρο-εξέλιξη, πουθενά! Ουδέν πρόβλημα, σκέφτηκε ο Δαρβίνος. Ο λόγος που δεν βλέπουμε μακρο-εξέλιξη είναι ότι χρειάζονται εκατομμύρια χρόνια για να επιτευχθεί και εμείς βέβαια ζούμε μόνο λίγες δεκαετίες. Αν όμως ψάξουμε τα απολιθώματα, σίγουρα θα βρούμε πλούσια παραδείγματα μακρο-εξέλιξης. Αυτή ήταν η άποψη του Δαρβίνου και των ομοϊδεατών του.
Οι ενδιάμεσοι κρίκοι λείπουν
Τα απολιθώματα που ήλπιζε ο Δαρβίνος θα βρεθούν ήταν οι λεγόμενοι «χαμένοι κρίκοι». Τι εννοούμε με αυτή την φράση; Ας πούμε για παράδειγμα ότι μια γάτα εξελίχθηκε σε σκύλο. Αυτή η εξέλιξη θα χρειάστηκε εκατομμύρια χρόνια. Σε αυτά τα εκατομμύρια χρόνια θα υπήρχαν ζώα στο στάδιο της εξέλιξης, δηλαδή ¾ γάτα και ¼ σκύλος, αργότερα μισό-μισό και αργότερα πάλι ¾ σκύλος και ¼, γάτα, σωστά? Το ίδιο φυσικά και για οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη. Κοιτάζοντας λοιπόν τα απολιθώματα που χρονολογούνται στα εκατομμύρια χρόνια θα έπρεπε να βρούμε μαζί με τις γάτες και τους σκύλους και πολλές ενδιάμεσες μορφές. Και το ίδιο φυσικά για όλα τα εκατοντάδες και χιλιάδες στάδια της εξέλιξης.
Όταν ο Δαρβίνος έγραψε τη θεωρία του, ήταν σίγουρος ότι τέτοιες ενδιάμεσες μορφές, τέτοιοι χαμένοι κρίκοι, υπήρχαν άφθονοι στα απολιθώματα και θα έδιναν τη μαρτυρία τους για την ορθότητα της θεωρίας της εξέλιξης. 165 χρόνια αργότερα όμως, και ενώ έχουν ανακαλυφθεί εκατομμύρια τόνοι απολιθωμάτων δεν έχει βρεθεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΜΟΡΦΗ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΡΙΚΟΣ! Όλοι οι οργανισμοί που έχουν βρεθεί, μπορεί μεν να διαφέρουν με τους οργανισμούς που ζούνε σήμερα, ανήκουν όμως ακριβώς στις ίδιες οικογένειες, δεν υπάρχει ούτε μια μορφή που να είναι ενδιάμεση.
Όταν προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα
Οι εξελικτικοί επιστήμονες αναγνωρίζουν το πρόβλημα και προτείνουν δύο εναλλακτικές θεωρίες. Η μία είναι οι μεταλλαγές (mutations). Μεταλλαγές είναι ξαφνικές αλλαγές που επέρχονται σε οργανισμούς εξαιτίας του περιβάλλοντος. Χρησιμοποιώντας λοιπόν τις μεταλλαγές κάποιοι επιστήμονες λένε ότι η εξέλιξη δεν έγινε ακριβώς σταδιακά όπως έλεγαν παλαιότερα, αλλά με άλματα που προήλθαν από τις μεταλλαγές, δηλαδή έρχονταν μεγάλες αλλαγές σε μικρό χρονικό διάστημα και έτσι δεν καταγράφηκαν στα απολιθώματα.
Προκύπτει όμως ένα (τεράστιο) πρόβλημα. Όλες οι γνωστές μεταλλαγές (α) έχουν αρνητικά αποτελέσματα στον οργανισμό, και (β) οδηγούν γρήγορα στο θάνατο. Οπότε το να μας πουν ότι αυτές οι καταστροφικές μεταλλαγές έκαναν το βάτραχο να γίνει άνθρωπος ακούγεται τουλάχιστον αστείο.
Punctuated equilibrium – Διακεκομμένη ισορροπία
Η δεύτερη εναλλακτική θεωρία για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα είναι η διακεκομμένη ισορροπία. Τι εννοούν με αυτό. Εννοούν ότι με τις γνωστές, παρούσες περιβαντολογικές συνθήκες η μακρο-εξέλιξη είναι αδύνατη. Αλλά υπήρχαν στιγμές στο παρελθόν που το περιβάλλον άλλαζε ξαφνικά και τρομακτικά με αποτέλεσμα να επέρχονται τεράστιες αλλαγές στους οργανισμούς σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, και έτσι δεν έμεινα απολιθώματα από αυτές τις ξαφνικές αλλαγές.
Βέβαια, αυτή η ερμηνεία είναι ακόμη πιο ευφάνταστη και εξωπραγματική. Πρώτον, δεν υπάρχουν οι παραμικρές ενδείξεις για τέτοιες τρομακτικές αλλαγές στο περιβάλλον. Δεύτερον, δεν υπάρχουν οι παραμικρές ενδείξεις ότι τέτοιες αλλαγές θα άλλαζαν τις γάτες και θα τις έκαναν σκύλους! Για να το πούμε σε απλά και λαϊκά ελληνικά, αυτή η θεωρία είναι ένα ακόμη παραμύθι της Χαλιμάς που μας σερβίρουν για να μας πείσουν να πιστέψουμε την εξέλιξη.
Η ουσία
Και οι δήθεν μεταλλαγές και η δήθεν διακεκομμένη ισορροπία είναι απόδειξη ότι η θεωρία της εξέλιξης δεν συνάδει με τα απολιθώματα. Μεταλλαγές και διακεκομμένη ισορροπία στηρίζονται στις μεγάλες αλλαγές σε μικρό χρονικό διάστημα, ακριβώς το αντίθετο δηλαδή με τη θεωρία της εξέλιξης που λέει πολύ μικρές αλλαγές σε πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα. Οι θεωρίες λοιπόν που δόθηκαν για να στηρίξουν τη θεωρία της εξέλιξης αποδεικνύουν ότι η εξέλιξη απλά δεν έγινε ποτέ!
Η αλήθεια
Η Αγία Γραφή μας λέει ότι στην αρχή δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη γη (Γένεση 1:1) και όλα όσα υπάρχουν και ότι μάλιστα τα δημιούργησε το κάθε τι «κατά το είδος» του (Γένεση 1:1,12,21,24,25). Αυτό ακριβώς βλέπουμε στα απολιθώματα. Τεράστια ποικιλία ζωής, πολύ μεγαλύτερη από ότι έχουμε σήμερα, αλλά όλα ανήκουν στο «είδος τους» και δεν υπάρχει τίποτε το ενδιάμεσο.
Πέραν αυτού, για να δημιουργηθούν απολιθώματα χρειάζονται ιδιαίτερες συνθήκες, πρώτιστα να θαφτεί ο οργανισμός κάτω από μεγάλες ποσότητες λάσπης σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Για να γίνει αυτό με τις παρούσες συνθήκες (βροχή, λασποπλυμμήρες, κλπ) είναι πολύ σπάνιο. Αντίθετα, η Αγία Γραφή μιλάει για έναν τεράστιο κατακλυσμό που κάλυψε τη γη με νερό και λάσπη. Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχουν εκατομμύρια τόνοι απολιθώματα σε όλα τα σημεία του πλανήτη συνάδει απόλυτα με την ιστορία της Γραφής για έναν παγκόσμιο κατακλυσμό.
Λοιπόν, θεωρία της εξέλιξης; Τα απολιθώματα λένε ένα τεράστιο ΌΧΙ!
Duane Gish, Evolution? The Fossils Say No! (Εξέλιξη; Τ’απολιθώματα λένε Όχι!)