ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΒΟΗΘΗΜΑ

19 Νοεμβρίου 2014 σε ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΝΕΑΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ Κ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

• ΔΕΝ ΗΡΘΑ ΝΑ ΚΑΛΕΣΩ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΣΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ” ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 2,17.

• “Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΑΝΘΙΣΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΑ” Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

 

Η αρρώστια της ψυχής είναι η αμαρτία. Την αρρωσταίνει και την οδηγεί στο θάνατό της. Για να απαλλαγούμε από την αμαρτία πρέπει να αναζητήσουμε το πνευματικό θεραπευτήριο, που είναι η Ιερά Εξομολόγηση.

Ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι τόσο ἀναγκαία γιὰ κάθε χριστιανό, ὅσο καὶ τὸ Βάπτισμα. Γιατί τὸ Βάπτισμα μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὶς προηγούμενες ἁμαρτίες μας, ἐνῶ ἡ Ἐξομολόγηση ἀπὸ ὅσες διαπράττουμε μετὰ τὸ Βάπτισμα. Χωρὶς τὸ Βάπτισμα δὲν μποροῦμε να κοινωνήσουμε τὰ ἄχραντα Μυστήρια τοῦ Κυρίου. Δὲν μποροῦμε ἐπίσης νὰ κοινωνήσουμε, ἂν δὲν ἐξομολογηθοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, ἀφοῦ αὐτὲς σὰν ἕνα τεῖχος μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεό.

Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀρρώστια τῆς ψυχῆς, ποὺ ἂν μείνει ἀθεράπευτη, ὁδηγεῖ στὸν πνευματικὸ θάνατο, στὸν αἰώνιο, δηλαδή, χωρισμὸ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸν Θεό. Τί κάνουμε ὅταν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα μας; Ἐπισκεπτόμαστε χωρὶς καθυστέρηση τὸ γιατρό, στὸν ὁποῖο ἀποκαλύπτουμε τὶς πληγές μας καὶ περιγράφουμε μὲ ἀκρίβεια ὅλα τὰ συμπτώματά μας. Ἐκεῖνος τότε μᾶς χορηγεῖ τὰ κατάλληλα φάρμακα καὶ τὶς ἰατρικὲς ὁδηγίες ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ θεραπευθοῦμε.

Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει ὅταν ἀσθενεῖ ἡ ψυχή μας καὶ ποθοῦμε νὰ ἀνακτήσουμε τὴν πνευματική μας ὑγεία. Προσερχόμαστε στὴν Ἐκκλησία ποὺ εἶναι ἕνα πνευματικὸ θεραπευτήριο. Ἐκεῖ ἀναζητοῦμε τὸν πνευματικό, στὸν ὁποῖο δίχως ντροπὴ ὁμολογοῦμε ὅλες τὶς ἁμαρτίες ποὺ τραυμάτισαν τὴν ψυχή μας. Στὴ συνέχεια ἐκεῖνος θὰ μᾶς διαβάσει τὴ συγχωρητικὴ εὐχὴ καὶ θά μᾶς ἀπευθύνει τὶς ἁρμόζουσες συμβουλὲς γιὰ τὴν εὐόδωση τῆς πνευματικῆς μας πορείας. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ φιλάνθρωπος Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἶναι παρὼν σὲ ὅλη τη διάρκεια τῆς Ἐξομολογήσεως, μᾶς χορηγεῖ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καὶ μᾶς ὑποδεικνύει τὸ δρόμο ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τῆς ἁμαρτίας.

                                                                           Ἱερά Μονή Παρακλήτου 

Τί εἶναι ἡ Ἐξομολόγηση;

Ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Μᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ «συμφιλιωθοῦμε» μὲ τὸν Θεό, νὰ ἐξετάσουμε τὴν πίστη καὶ τὴ ζωή μας καὶ νὰ ἐξασφαλίσουμε πνευματικὴ ὑγεία. Εἶναι πράξη μετανοίας. Καὶ μετάνοια σημαίνει ἀλλαγὴ τοῦ ἑαυτοῦ μας, στροφή, μεταμόρφωση. Ὅταν ἁμαρτάνουμε, ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅταν ὅμως μετανοοῦμε, ὁμολογοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας καὶ ζητᾶμε συγχώρεση, ἐπιστρέφουμε σ’ Αὐτόν.

Ἡ Ἐξομολόγηση μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Ἐπιπλέον μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ συζητήσουμε τοὺς βαθύτερους προβληματισμούς μας, νὰ δεχτοῦμε συμβουλὲς καὶ νὰ ἐνισχυθοῦμε πνευματικά.

Πῶς καθιερώθηκε; Μήπως πρόκειται γιὰ πρόσφατη ἐπινόηση τῶν κληρικῶν;

Τὸ μυστήριο καθιερώθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Αὐτὸς ἔδωσε στοὺς Ἀποστόλους τὴν ἐξουσία νὰ συγχωροῦν ἁμαρτίες (Ἰω. 20,23). Στὴ συνέχεια οἱ Ἀπόστολοι μετέδωσαν τὸ χάρισμα αὐτὸ στοὺς ἐπισκόπους καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι, μέσω τῆς κανονικῆς χειροτονίας διαιωνίζεται.

Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ Ἐξομολόγηση γιὰ ὅλους;

Μόνο ἕνας ἀναμάρτητος δὲ χρειάζεται Ἐξομολόγηση. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος γράφει ὅτι ὅποιος θεωρεῖ τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀναμάρτητο βρίσκεται σὲ πλάνη καὶ μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια (Α΄ Ἰω. 1, 8). Ἀλλὰ καὶ ὁ μόνος ἀναμάρτητος, ὁ Χριστός, δέχτηκε τὸ βάπτισμα τῆς μετανοίας ἀπὸ τὸν Πρόδρομο καὶ ἔδειξε τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ μυστηρίου. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐξομολόγηση ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο στοιχεῖο τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ζωῆς.

Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἐξομολογεῖ;

Ὅπως προαναφέραμε, ἡ Ἐξομολόγηση γίνεται σὲ ἕναν πνευματικό. Δηλαδὴ σὲ ἱερέα ὁ ὁποῖος ἔχει χειροθετηθεῖ εἰδικὰ γι’ αὐτὸ τὸ ἔργο ἀπό τόν ἐπίσκοπο. Χρειάζεται βέβαια νὰ ἐπικοινωνήσουμε μαζί του γιὰ νὰ μᾶς ὁρίσει τὸν χρόνο καὶ τὸν τόπο, ἐκτὸς καὶ ἂν ἐξομολογεῖ σὲ καθορισμένες τακτικὲς ἡμέρες καὶ ὧρες, ὁπότε δὲν εἶναι ἀπαραίτητη ἡ προηγούμενη συνεννόηση.

Καὶ ὁ πνευματικὸς ἔχει ἁμαρτίες!

Ὁ πνευματικὸς δὲ συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες μας μὲ τὴ δική του ἁγιότητα ἢ δύναμη, ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη ποὺ τοῦ δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεό· αὐτὸς μεσολαβεῖ μόνο. Τὶς δικές του ἁμαρτίες φροντίζει νὰ τὶς ἐξομολογεῖται καὶ αὐτὸς σὲ κάποιον ἄλλον πνευματικό.

Ποῦ γίνεται ἡ Ἐξομολόγηση;

Συνήθως ἡ Ἐξομολόγηση γίνεται στὸ ναό. Μπορεῖ ὅμως νὰ γίνει καὶ σὲ κάποιο παρεκκλήσι ἢ ἄλλον χῶρο.

Πῶς γίνεται;

Καθόμαστε καὶ μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ πνευματικοῦ ἐξομολογούμαστε τὶς ἁμαρτίες μας. Μποροῦμε ἐπίσης νὰ συμβουλευτοῦμε τὸν πνευματικὸ γιὰ κάποιο θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ. Ὅταν ὁλοκληρώσουμε τὴν ἐξομολόγηση γονατίζουμε καὶ ὁ πνευματικὸς βάζοντας τὸ πετραχήλι (σύμβολο τῆς ἱερατικῆς λειτουργίας του) πάνω στὸ κεφάλι μας ζητᾶ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Φεύγοντας, ἀσπαζόμαστε τὸ πετραχήλι καὶ τὸ χέρι τοῦ πνευματικοῦ.

Τί πρέπει νὰ πῶ στὴν Ἐξομολόγηση;

Στὴν Ἐξομολόγηση ἐξετάζουμε τὰ αἰσθήματα, τὶς σκέψεις, τὰ λόγια, τὶς πράξεις, τὴ συμπεριφορά, τὶς συνήθειες, τὶς ἀξίες, τὶς προτεραιότητες, τοὺς στόχους, τὴν κατεύθυνση καὶ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας. Δὲν περιοριζόμαστε στὴν προσωπική μας πνευματικὴ ζωή, ἀλλὰ συνεξετάζουμε τὶς οἰκογενειακὲς σχέσεις, τὶς κοινωνικὲς σχέσεις, τὴν ἐργασία, ἀκόμα καὶ τὴ διασκέδασή μας. Καὶ αὐτὸ, συμβαίνει ἐπειδὴ ὅλη μας ἡ ζωὴ πρέπει νὰ φωτιστεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὄχι γιὰ νὰ καταδικάσουμε τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴν πορεία μας πρὸς τὸν Χριστό. Μποροῦμε λοιπὸν νὰ θέσουμε στὴν κρίση τοῦ πνευματικοῦ ζητήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν, ὥστε νὰ πάρουμε ἀποφάσεις καὶ  νὰ κάνουμε ἐπιλογὲς ποῦ μᾶς προάγουν πνευματικὰ, ἀποφεύγοντας ταυτόχρονα ἄλλες ποὺ μποροῦν νὰ ζημιώσουν τὴν ψυχή μας.

Δὲ σκότωσα, οὔτε ἔκλεψα… τί νὰ ἐξομολογηθῶ;

Ὅταν ἔχουμε τέτοια ἀπορία, ἀποκαλύπτουμε ὅτι δὲ γνωρίζουμε τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς μᾶς διδάσκει ὅτι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ λογισμοὶ ἀκόμα μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐπίσης, ἁμαρτάνουμε ὄχι μόνο ὅταν πράττουμε κάτι κακό, ἄλλα καὶ ὅταν δὲν ἐφαρμόζουμε τὸ καλό. Ἄραγε ποιὸς μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἐκπληρώνει πραγματικὰ τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης καὶ μάλιστα πρὸς τοὺς ἐχθρούς του;

Ὑπάρχει ἕνας εὔκολος τρόπος ἐξέτασης τοῦ ἑαυτοῦ μου σύμφωνα μὲ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ;

Ὑπάρχουν οἱ Δέκα Ἐντολὲς καὶ ἡ ἑρμηνεία τοὺς κάτω ἀπὸ τὸ πρίσμα τῆς Καινῆς Διαθήκης, τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸ τελειότερο ὅμως καὶ ἀκριβέστερο κριτήριο εἶναι ἡ τήρηση τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸν συνάνθρωπο, γιά τήν ὁποία πληροφορεῖ ἡ συνείδηση. Σύμφωνα μὲ τὰ λόγια του Χριστοῦ, σ’ αὐτὴ τὴν ἐντολὴ περιέχονται ὅλες οἳ ἄλλες ἐντολὲς (βλ. Μάτθ. 22,40). Δὲ μποροῦμε, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ καὶ νὰ παραβαίνουμε τὶς ἐντολές Του. Οὔτε γίνεται νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς ἀνθρώπους καὶ ταυτόχρονα νὰ διαπράττουμε ἀδικίες σὲ βάρος τους. Μάλιστα ἡ γνησιότητα τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ ἀποκαλύπτεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο (Α΄ Ἰω. 4,20). Ἔτσι, ὅταν ἀδιαφοροῦμε γιὰ τοὺς ἄλλους ἢ τοὺς κακομεταχειριζόμαστε, δείχνουμε ὅτι δὲν ἔχουμε ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό. Περιφρονοῦμε τὴν ἐντολή Του γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο καὶ δὲ σεβόμαστε τὰ δημιουργήματά Του.

Μοῦ φαίνεται δύσκολο νὰ μιλήσω γιὰ τόσο προσωπικὰ Θέματα. Αἰσθάνομαι ντροπή. Τί θὰ σκεφτεῖ ὁ πνευματικός;

Πρέπει νὰ βλέπουμε τὸ ἐξομολογητήριο σὰν ἰατρεῖο καὶ τὸν πνευματικὸ σὰν γιατρό. Γιὰ ἐμᾶς ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι θέμα ψυχικῆς -συχνὰ καὶ σωματικῆς- ὑγείας. Γιὰ τὸν πνευματικὸ πάλι εἶναι κάτι τὸ συνηθισμένο. Δὲν πρόκειται νὰ σοκαριστεῖ ἀπὸ τὶς δικές μας ἁμαρτίες. Σίγουρα ἔχει ἀκούσει χειρότερες. Ἐξάλλου, δὲν εἶναι περίεργο ἡ ντροπή, ποῦ μᾶς λείπει τὴν ὥρα τῆς ἁμαρτίας, νὰ μᾶς κυριεύει τὴν ὥρα τῆς μετανοίας;

Φοβᾶμαι μήπως ὁ πνευματικὸς φανερώσει τὶς ἁμαρτίες μου.

Ὁ πνευματικὸς ἔχει ἱερὸ καθῆκον νὰ τηρεῖ τὸ ἀπόρρητο τῆς Ἐξομολογήσεως, τὸ ὁποῖο μάλιστα ἀναγνωρίζεται καὶ ἀπὸ τὸν νόμο. Σὲ περίπτωση παράβασης αὐτοῦ του καθήκοντος ἐλέγχεται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του καὶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Δικαιοσύνη. Ὅπως ἀναφέραμε πρωτύτερα, τὸν πνευματικὸ θὰ πρέπει νὰ τὸν ἀντιμετωπίζουμε ὡς ἰατρό θεραπευτή. Ἔτσι χρειάζεται νὰ τὸν περιβάλλουμε καὶ μὲ ἀνάλογη ἐμπιστοσύνη. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν ἐπιλέγουμε ἐλεύθερα καὶ μὲ δική μας εὐθύνη τὸν πνευματικό, ὥστε νὰ εἶναι πρόσωπο μὲ πίστη καὶ ἀρετὴ καὶ νὰ ἔχει τὴν καλὴ μαρτυρία τῶν πιστῶν. Μάλιστα ἡ  παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μᾶς συνιστᾶ τὴν τακτικὴ ἐξομολόγηση στὸν ἴδιο πνευματικὸ καὶ τὴν ἀποφυγὴ τῆς ἐναλλαγῆς του, ἐκτός κι ἄν συντρέχουν σοβαροί λόγοι (ἠθικοί ἤ πίστεως), ὁπότε ἀναζητοῦμε ἄλλον πνευματικό.

Πῶς πρέπει νὰ λέγονται οἱ ἁμαρτίες στὸν πνευματικό;

Ἀρκεῖ μία ἁπλή, σαφὴς καὶ σύντομη ἀναφορά. Δὲ χρειάζονται οὔτε λεπτομέρειες (ἰδιαίτερα γιὰ τὰ σαρκικὰ θέματα), οὔτε μακροσκελεῖς εἰσαγωγὲς ἢ δικαιολογίες. Ἂν εἶναι ἀπαραίτητο, θὰ ζητήσει ὁ πνευματικὸς περισσότερες πληροφορίες. Αὐτὸ ποὺ σίγουρα χρειάζεται εἶναι ταπείνωση καὶ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας.

Τί μπορεῖ νὰ μοῦ πεῖ ὁ πνευματικός;

Νὰ ἐξηγήσει τὴ σπουδαιότητα μίας ἁμαρτίας. Νὰ συμβουλεύσει γιὰ τὴν ἀποφυγή της. Νὰ δώσει ἀπάντηση σὲ κάποιο ἐρώτημα ποὺ τοῦ θέσαμε.                                         

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Μετὰ τὴν εὐχὴ τοῦ πνευματικοῦ ἔχουν συγχωρεθεῖ ὅλες οἱ ἁμαρτίες μου; Μήπως κάποιες θὰ πρέπει νὰ τὶς ἐξομολογηθῶ πάλι;

Ἡ εὐχὴ τοῦ πνευματικοῦ δίνει τὴν ἄφεση ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν πού ἕξαγορεύσαμε. Συνεπῶς τυχὸν ἀμφιβολία μας γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ δείχνει ἔλλειψη πίστης στὸ μυστήριο καὶ στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ.

Ἂν ξεχάσω κάποια ἁμαρτία; Ἂν κρύψω κάποια ἀπὸ ντροπή;

Ἂν ξεχάσαμε κάτι μποροῦμε νὰ τὸ ἀναφέρουμε στὴν ἑπόμενη ἐξομολόγηση. Ἂν ὅμως παραλείψαμε κάποια ἁμαρτία ἐσκεμμένα, τότε δὲν πρέπει νὰ θεωροῦμε ὅτι μᾶς δόθηκε ἄφεση καὶ οὔτε πρέπει νὰ κοινωνήσουμε, ἀκόμη καὶ ἂν πήραμε τὴν ἄδεια τοῦ πνευματικοῦ.

Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ Θεία Κοινωνία μετὰ τὴν Ἐξομολόγηση;

Ἡ μετάνοια δὲν περιορίζεται στὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως. Ἡ «συμφιλίωση» καὶ ἡ ἑνωσή μας μὲ τὸν Θεὸ δὲν ὁλοκληρώνεται χωρὶς τὴ Θεία Κοινωνία. Αὐτή εἶναι ἡ μυστηριακὴ ἕνωση μὲ τὸν Θεάνθρωπο Χριστό. Τὸ ἀποκορύφωμα τῶν μυστηρίων. Ἡ Ἐξομολόγηση μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὴ Θεία Κοινωνία.

Μπορῶ νὰ κοινωνήσω λοιπὸν ἀφοῦ ἐξομολογήθηκα;

Μετὰ τὴν ἐξομολόγηση θὰ πρέπει νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν πνευματικὸ τὴν ἄδεια νὰ μεταλάβουμε. Αὐτὸς θὰ ὁρίσει τὸν χρόνο, τὴ συχνότητα καὶ τὸν τρόπο τῆς προετοιμασίας μας (νηστεία, προσευχή, συγχώρεση – συμφιλίωση μὲ τοὺς ἄλλους).

Ὅμως, τί νόημα ἔχει νὰ ἐξομολογοῦμαι τακτικά, ὅταν γνωρίζω ὅτι θὰ ἐπαναλάβω τὶς ἴδιες ἁμαρτίες;

Ὅπως κάποιος πού πάσχει ἀπὸ χρόνια ἀσθένεια δὲν παύει νὰ προσπαθεῖ γιὰ τὴν ἀπαλλαγή του, ἔτσι καὶ ἐκεῖνος ποῦ ἐπιθυμεῖ πραγματικὰ τὴν πνευματικὴ ὑγεία φροντίζει ἀδιάκοπα νὰ τὴν ἀποκτήσει. Αὐτὸς εἶναι ὁ πνευματικὸς ἀγώνας τοῦ ἀνθρώπου: ἡ διὰ βίου μετάνοια. Τὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης ἐξασφαλίζει ὅτι καμιὰ ἁμαρτία δὲ μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἡ ἔλλειψη μετανοίας μπορεῖ νὰ μᾶς καταδικάσει στὴν αἰώνια στέρησή Του.

Τὸ παρὸν ἐκδίδεται μὲ τὴν ἄδεια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας  

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ  

Τώρα βλέπεις, τὰ ἀνδρόγυνα χωρίζουν στὰ καλὰ καθούμενα, δὲν εἶναι ὅπως παλιά.

Ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως, γι’ αὐτὸ καὶ πνίγονται ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς καὶ τὰ πάθη. Πόσοι ἔρχονται καὶ ζητοῦν νὰ τοὺς βοηθήσω σὲ κάποιο πρόβλημά τους, καὶ οὔτε ἐξομολογοῦνται οὔτε ἐκκλησιάζονται! «Ἐκκλησιάζεσαι καθόλου;», τοὺς ρωτάω. «Ὄχι», μοῦ λένε. «Ἐξομολογήθηκες καμιὰ φορά;».

«Ὄχι. Ἦρθα νὰ μὲ κάνεις καλά».

«Μὰ πῶς; Πρέπει νὰ μετανοήσεις γιὰ τὰ σφάλματά σου, νὰ ἐξομολογεῖσαι, νὰ ἐκκλησιάζεσαι, νὰ κοινωνᾶς ὅταν ἔχεις εὐλογία ἀπὸ τὸν πνευματικό σου, καὶ ἐγὼ θὰ κάνω προσευχὴ νὰ γίνεις καλά. Ξεχνᾶς ὅτι ὑπάρχει καὶ ἄλλη ζωὴ καὶ πρέπει νὰ ἑτοιμασθοῦμε γιὰ ἐκεῖ;».

Καὶ βλέπεις, πολλοί, ἐνῶ ἔχουν προβλήματα ποὺ τὰ προκάλεσαν οἱ ἁμαρτίες τους, δὲν πηγαίνουν στὸν πνευματικὸ ποὺ μπορεῖ νὰ τοὺς βοηθήσει θετικά, ἀλλὰ καταλήγουν νὰ ἐξομολογοῦνται στοὺς ψυχολόγους. Λένε τὸ ἱστορικό τους, τοὺς συμβουλεύονται γιὰ τὰ προβλήματά τους καί, ἂν ἔχουν νὰ περάσουν ἕνα ποτάμι, τοὺς ρίχνουν μέσα καὶ ἢ πνίγονται ἢ βγαίνουν, ἀλλὰ ποῦ βγαίνουν… Ἐνῶ, ἂν πᾶνε νὰ ἐξομολογηθοῦν στὸν πνευματικό, θὰ περάσουν στὴν ἄλλη ὄχθη ἀπὸ τὴν γέφυρα ἄνετα, γιατί μὲ τὸ Μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως ἐνεργεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ λυτρώνονται.

– Γέροντα, μερικοὶ λένε: «Δὲν βρίσκουμε καλοὺς πνευματικούς, γι’ αὐτὸ δὲν πᾶμε νὰ ἐξομολογηθοῦμε».

– Αὐτὰ εἶναι δικαιολογίες. Κάθε πνευματικὸς ἔχει Θεία ἐξουσία, ἐφόσον φοράει πετραχήλι. Τελεῖ τὸ Μυστήριο, ἔχει τὴν Θεία Χάρη καί, ὅταν διαβάσει τὴν συγχωρητικὴ εὐχή, ὁ Θεὸς σβήνει ὅλες τὶς ἁμαρτίες τὶς ὁποῖες ἐξομολογηθήκαμε μὲ εἰλικρινῆ μετάνοια. Ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται πόσο θὰ βοηθηθοῦμε ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως.

– Γέροντα, ἕνας ἄνθρωπος ποῦ δὲν ἐξομολογεῖται μπορεῖ νὰ εἶναι ἐσωτερικὰ ἀναπαυμένος;

– Πῶς νὰ εἶναι ἀναπαυμένος; Γιὰ νὰ νιώσει κανεὶς ἀνάπαυση, πρέπει νὰ πετάξει τὰ μπάζα ἀπὸ μέσα του. Αὐτὸ θὰ γίνει μὲ τὴν ἐξομολόγηση. Ἀνοίγοντας ὁ ἄνθρωπος τὴν καρδιά του στὸν πνευματικὸ καὶ λέγοντας τὰ σφάλματά του, ταπεινώνεται, καὶ ἔτσι ἀνοίγει τὴν πύλη τοῦ Οὐρανοῦ, ἔρχεται πλούσια ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἐλευθερώνεται.

Πρὶν ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση στὴν κορυφὴ του ὑπάρχει ὁμίχλη, βλέπει θαμπὰ καὶ δικαιολογεῖ τὰ σφάλματά του. Γιατί, ὅταν ὁ νοῦς του εἶναι σκοτισμένος ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, δὲν βλέπει καθαρά. Μὲ τὴν ἐξομολόγηση κάνει μία «φούουου», φεύγει ἡ ὁμίχλη καὶ καθαρίζει ὁ ὁρίζοντας. Γι’ αὐτό, ὅσους ἔρχονται νὰ συζητήσουμε ἕνα θέμα ἢ νὰ μοῦ ζητήσουν μία συμβουλὴ κ.λπ., ἂν δὲν ἔχουν ἐξομολογηθεῖ ποτέ, τοὺς στέλνω πρῶτα νὰ ἐξομολογηθοῦν καὶ μετὰ νὰ ἔρθουν νὰ μιλήσουμε.

Μερικοί μου λένε: «Γέροντα, ἀφοῦ ἐσὺ μπορεῖς νὰ καταλάβεις τί πρέπει νὰ κάνω γι’ αὐτὸ τὸ θέμα, πές μου».

«Καὶ νὰ καταλάβω ἐγὼ τί πρέπει νὰ κάνεις, τοὺς λέω, δὲν θὰ καταλάβεις ἐσὺ τί θὰ σοὺ πῶ. Γι’ αὐτὸ πήγαινε πρῶτα νὰ ἐξομολογηθεῖς καὶ ὕστερα ἔλα νὰ συζητήσουμε».

Γιατί, πῶς νὰ ἐπικοινωνήσεις καὶ νὰ συνεννοηθεῖς μὲ ἕναν ἄνθρωπο, ὅταν βρίσκεται σὲ ἄλλη συχνότητα;

Μὲ τὴν ἐξομολόγηση πετάει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ μέσα τοῦ ὅ,τι ἄχρηστο ἔχει καὶ καρποφορεῖ πνευματικά.

– Γέροντα, ὅταν στὸν ἀγώνα μου ἔχω πτώσεις, πανικοβάλλομαι.

– Μὴ φοβᾶσαι. Ἀγώνας εἶναι καὶ θὰ ἔχουμε καὶ τραύματα. Μὲ τὴν ἐξομολόγηση αὐτὰ θεραπεύονται. Βλέπεις, οἱ στρατιῶτες στὸν πόλεμο, ὅταν τραυματίζονται ἐπάνω στὴν μάχη, τρέχουν ἀμέσως στὸν γιατρό, δένουν τὸ τραῦμα τους καὶ συνεχίζουν νὰ πολεμοῦν φιλότιμα. Ἐν τῷ μεταξὺ ἀποκτοῦν καὶ πείρα ἀπὸ τὸν τραυματισμὸ καὶ προφυλάγονται καλύτερα, ὥστε νὰ μὴν ξανατραυματισθοῦν.

Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ὅταν τραυματιζόμαστε πάνω στὸν ἀγώνα μας, δὲν πρέπει νὰ δειλιάζουμε, ἀλλὰ νὰ τρέχουμε στὸν γιατρὸ – στὸν πνευματικὸ –, νὰ τοῦ δείχνουμε τὸ τραῦμα μας, νὰ θεραπευόμαστε πνευματικά, καὶ πάλι νὰ συνεχίζουμε «τὸν καλὸν ἀγῶνα». Κακὸ εἶναι, ὅταν δὲν ψάχνουμε νὰ βροῦμε τοὺς φοβεροὺς ἐχθρούς της ψυχῆς, τὰ πάθη, καὶ δὲν ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ τοὺς ἐξοντώσουμε.

  Πηγή: ἀπό τό βιβλίο:  “ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
«Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΟΒΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ» Γέροντος Παϊσίου Ἀγιορείτου

Νὰ πᾶνε τουλάχιστον οἱ ἄνθρωποι σὲ ἕναν Πνευματικὸ νὰ ἐξομολογηθοῦν, νὰ φύγη ἡ δαιμονικὴ ἐπίδραση, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ σκέφτωνται λιγάκι. Τώρα δὲν μποροῦν οὔτε νὰ σκεφθοῦν ἀπὸ τὴν δαιμονικὴ ἐπίδραση. Ἡ μετάνοια, ἡ ἐξομολόγηση κόβει τὸ δικαίωμα τοῦ διαβόλου.

Ὅταν ὁ διάβολος ἔχη ἀποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἔχη κυριεύσει, τότε πρέπει νὰ βρεθῆ αἰτία, γιὰ νὰ κοποῦν τὰ δικαιώματα. Ἀλλιῶς, ὅση προσευχὴ καὶ νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι, αὐτὸς δὲν φεύγει. Σακατεύει τὸν ἄνθρωπο. Οἱ ἱερεῖς δώσ’ τοῦ-δώσ’ τοῦ ἐξορκισμούς, καὶ τελικὰ τὰ πληρώνει ὁ ἄνθρωπος, γιατί βασανίζεται ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ τὸν διάβολο. Πρέπει νὰ μετανοήση ὁ ἄνθρωπος, νὰ ἐξομολογηθῆ, νὰ κοποῦν τὰ δικαιώματα ποὺ ἔχει δώσει, καὶ μετὰ θὰ φύγη ὁ διάβολος· ἀλλιῶς θὰ ταλαιπωρῆται. Μία μέρα, δυὸ μέρες, ἑβδομάδες, μῆνες, χρόνια, διάβασε-διάβασε ἐξορκισμούς, ἀφοῦ ὁ διάβολος ἔχει δικαιώματα, δὲν φεύγει.

 Πηγή: Ἀπὸ τὸ βιβλίο:  ” ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ) ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

                                              Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς

 «Ὁ ἀνεξομολόγητος ἄνθρωπος εἶναι ὅμοιος μὲ ἕναν ἀβάπτιστον καὶ εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθῆ. Καὶ ἀνίσως ἕνας ὅπου ἀπέθανεν ἐὰν μὲν καὶ ἐπρόφθασε νὰ ἐξομολογηθῆ καὶ ἂς μὴ κοινώνησεν εἶναι ἐλπίδα εἰς αὐτόν. 

Ἐὰν δὲ καὶ δὲν ἐξομολογηθῆ, ἂς κοινωνήσει ὅσες φορὲς θέλει, τίποτες δὲν ὠφελεῖται, μάλιστα βλάπτεται, ἐπειδὴ καὶ κοινωνεῖ ἀνάξια καὶ ἀλλοίμονον εἰς αὐτόν. 

Πρῶτον πρέπει νὰ γίνεται ἡ ἐξομολόγησις, ἔπειτα ἡ Ἁγία Κοινωνία. Πρῶτον νὰ πλύνωμε καὶ νὰ καθαρίσωμεν τὸ ἀγγεῖον καὶ ὕστερα νὰ βάλωμεν τὸ πολύτιμον πρᾶγμα μέσα».  

   ΠΡΩΤ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΩΝ. ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΣ

Γιὰ τὴν κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεὸς χάρισε τὸ φιλάνθρωπο μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας ὁ Θεὸς διὰ τοῦ πνευματικοῦ Ἱερέως συγχωρεῖ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα ποὺ διεπράχθησαν μετὰ τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ μυστήριο αὐτὸ χαρακτηρίζεται δεύτερο Βάπτισμα.

Ἔτσι ὁ κάθε ἁμαρτωλὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ καταφεύγει στὸν πνευματικό, προκειμένου νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτημάτων του.  

ΤΑ ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ (Ἐξομολογητάριον Ἁγίου Νικοδήμου)            

ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ Ἀνυποταξία, Καταγέλασις, Ὑποκρισία, Πεῖσμα, Ἀνθρωπαρέσκεια, Οἴησις, Καύχησις, Κενοδοξία.

ΦΘΟΝΟΣ Καταλαλιά, Λύπη ἐπὶ τῶν καλῶν του φθονουμένου, Χαιρεκακία, Ἐπιβουλή, Ἀπάτη, Προδοσία, Ἔχθρα, Φιλονικεία, Ἀχαριστία, Φόνος.

ΘΥΜΟΣ Φιλονικεία – Ὕβρις – Βλασφημία – Ἐπιορκία – Κατάρα – Μίσος – Μνησικακία – Ἐκδίκησις – Διαπληκτισμὸς – Μάχη – Φόνος.

ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ Πλεονεξία – Ἀνελεημοσύνη – Σκληρότης – Κλεψιὰ – Ἁρπαγὴ – Ἀδικία – Τοκογλυφία – Ψεῦδος – Ἐπιορκία – Δολιότης – Σιμωνία – Ἱεροσυλία – Ἀπιστία.

ΑΣΕΛΓΕΙΑ Ἀναίδεια – Αὐνανισμὸς – Συγκυλισμὸς – Παρθενοφθορία – Πορνεία – Μοιχεία – Παιδοφθορία – Ἀρσενοκοιτία – Αἱμομιξία – Κτηνοβατία – Τύφλωσις τοῦ νοός – Ἀθεοφοβία.

ΑΚΗΔΙΑ Θηλυπρέπεια – Μικροψυχία – Προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις – Νωθρώτις – Ἔλλειψις καλῶν ἔργων – Ἀπόγνωσις – Ἀπιστία.

ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑ Λαιμαργία – Μέθη – Καρηβαρία – Ἀκηδία – Ἀσωτία – Λαγνεία.                         

“Μετὰ τὸν θάνατο δὲν ὑπάρχει πλέον καιρὸς μετανοίας, καὶ στὸν ἅδη ἡ ψυχὴ ἡ ὁποία νεκρώθηκε ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν, δὲν μπορεῖ πλέον νὰ ἐπανέλθει στὴν ζωὴν τὴν κατὰ Θεὸν” (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

http://katanixis.blogspot.gr/