ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ Ε.ΡΩ. ΞΑΝΘΗΣ – 11 έως 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2018
ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΧΑΡΙΤΟΣ – ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ
Ένα πανέμορφο οδοιπορικό ξεκίνησε, επιθυμώντας να βαδίσουμε στα χνάρια του Αγίου Παϊσίου! Ως νεότητα της Ενωμένης Ρωμηοσύνης Ξάνθης, θελήσαμε να πραγματοποιήσουμε το πρώτο μας ταξίδι σε μέρη, όπου τα χώματα είναι ποτισμένα με το αίμα και τον ιδρώτα πολλών Αγίων, που μαρτύρησαν στις περιοχές της Ηπείρου όπως ο Άγιος Γεώργιος εξ Ιωαννίνων, η Αγία Θεοδώρα η Βασίλισσα της Άρτας, ο Όσιος Νείλος ο ηγιασμένος που ήταν ἡ σημαντικότερη ἀσκητικὴ φυσιογνωμία τοῦ θεσπρωτικοῦ χώρου και πολλοί άλλοι. Κύριοι προορισμοί μας, τα Ιωάννινα και η Κόνιτσα.
Με ένα 20αράκι λεωφορείο λοιπόν, γεμάτοι διάθεση και όρεξη για νέες ανακαλύψεις (κοσμικές και πνευματικές), ξεκινήσαμε ένα ανοιξιάτικο πρωινό του Απρίλη για το ταξίδι προς τα Ιωάννινα!! Μεσολάβησε ωστόσο, μια στάση στην όμορφη Δράμα, όπου μερικοί Ρωμνιοί ακόμη προστέθηκαν στην παρέα μας Έτσι η Ρωμηοσύνη ενώθηκε προς μια κοινή πορεία!
Κατά το μεσημεράκι, φτάσαμε στα Ιωάννινα κι αμέσως κατευθυνθήκαμε προς την προβλήτα της λίμνης, απ’ όπου το καραβάκι μας μετέφερε στο Νησάκι! Τι να πει κανείς γι’ αυτό το μικρό αλλά τόσο μεγάλο ιστορικά νησάκι… Όπου και να κοιτούσαμε ξεπρόβαλε και μια πονεμένη ιστορία.. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή του ξεχωριστού οδοιπορικού μας…
Ι.Μ. ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ (ΝΗΣΑΚΙ)
Η γερόντισσα της Μονής μάς ξενάγησε στον χώρο και μας διηγήθηκε εν συντομία την ιστορία του μοναστηριού. Αυτό όμως που μας καθήλωσε, ήταν οι αγιογραφίες στους τοίχους της εκκλησίας, οι οποίες μας μετέφεραν σε μια άλλη εποχή. Τότε που οι άνθρωποι για την αγάπη του Χριστού δέχονταν με υπομονή και δοξολογία τα φρικτά βασανιστήρια, τα οποία απεικονίζονται με λεπτομέρειες. Χαιρετίσαμε την γερόντισσα, την ευχαριστήσαμε γι’ αυτήν την πνευματική τροφή και συνεχίσαμε για τον επόμενο προορισμό μας…
Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΝΤΟΥΡΑΧΑΝΗ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)
Επόμενη στάση η Μονή Παναγίας Ντουραχάνη. Ένα “μοναστήρι” διαφορετικό, γεμάτο ευλογία και χάρη από τον Θεό, αφού εδώ και χρόνια αντί για αδελφότητα από μοναχούς-ές, φιλοξενεί παιδιά που η ζωούλα τους είναι σαν τα βράχια που τα χτυπάνε αλύπητα τα μανιασμένα κύματα αυτής της ζωής. Ο πολύ χαρισματικός γέροντας Αθανάσιος, είναι ο υπεύθυνος όλης αυτής της ζεστής αγκαλιάς που ανοίχτηκε γι’ αυτές τις αθώες ψυχούλες. Η μονή αυτή, εν ολίγοις, λειτουργεί ως οικοτροφείο.
Μια κυρία, που προσφέρει τις υπηρεσίες της εκεί, μας ξενάγησε στον χώρο. Η θέα εκπληκτική, καθώς και τα λόγια που μας είπε. Κυρίως όμως, μας εντυπωσίασαν οι πράξεις αυτών των ανθρώπων που αφιέρωσαν τη ζωή τους σ’ αυτό το έργο, δίνοντάς μας την ευκαιρία να γευτούμε και να θυμηθούμε την πράξη του Χριστού, την θυσία Του για εμάς. Έτσι λοιπόν, με την ευχή του γέροντα Αθανασίου, με την οποία και ‘έκλεισε’ αυτό το προσκύνημα, αναχωρήσαμε συγκινημένοι και με τις καλύτερες εντυπώσεις!
ΚΑΣΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Στη συνέχεια, το κάστρο των Ιωαννίνων και η Ακρόπολη της πόλης με τα περίφημα κανόνια, μας ταξίδεψαν στον χρόνο, τότε που οι μάχες ήταν καθημερινότητα των ανθρώπων.
Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΜΙΟΥ
Την επόμενη μέρα, αφού ξεκουραστήκαμε και πήραμε ένα καλό πρωινό, το οποίο μας ήταν απαραίτητο γι‘ αυτό που θα ακολουθούσε, ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας. Ντυμένοι στα αθλητικά, όπως απαιτούσε η περίσταση, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, η Ιερά Μονή Παναγίας Στομίου μας περίμενε. Η τοποθεσία της δυσπρόσιτη. Για να φτάσει κανείς εκεί, πρέπει να διανύσει μια απόσταση πέντε χιλιομέτρων και να διαθέσει μιάμιση ώρα, ακολουθώντας ένα πανέμορφο τοπίο δίπλα στον Αώο ποταμό. Η φύση μας χαιρετούσε κάθε τόσο με ένα απαλό δροσερό αεράκι, δίνοντάς μας μια γλυκιά ώθηση να συνεχίσουμε την πορεία μας, η οποία ήταν αρκετά κουραστική.
Φτάνοντας στη Μονή, μας υποδέχτηκε ένθερμα ο ηγούμενος πατέρας Κοσμάς, όπου μας κέρασε λουκουμάκι και καφέ. Συζητήσαμε μαζί του και μας είπε ότι ο Άγιος Παΐσιος έζησε εκεί για τέσσερα χρόνια πριν αναχωρήσει για το Όρος Σινά και έπειτα για το Άγιον Όρος. Επισκεφθήκαμε το κελάκι του Αγίου. Τόσο στενό και μικρό, έσκυβες για να μπεις μέσα! Ευλογία παντού και αγάπη…πολύ αγάπη!!! Πριν αναχωρήσουμε για τον επόμενο προορισμό μας, τελέσαμε αρτοκλασία στον ναό της Μονής με πολύ κατάνυξη, αφού σε εκείνα τα χώματα βάδιζε και ο Άγιος Παΐσιος.
Αφήνοντας τη Μονή Στομίου πίσω μας, συνεχίσαμε για την Κόνιτσα και το πατρικό του Αγίου Παϊσίου. Εκεί, μας υποδέχτηκε ο ανιψιός του, όπου και μας ξενάγησε στο σπίτι που έζησε τα παιδικά του χρόνια. Φεύγοντας από εκεί, πήγαμε σε ένα μέρος όπου ο Άγιος συνήθιζε να επισκέπτεται. Το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας. Χτισμένο σε έναν λόφο, με θέα την Κόνιτσα από ψηλά, το οποίο δεν απείχε πολλά μέτρα από το πατρικό σπίτι του Αγίου. Σ’ αυτό το εκκλησάκι, παρουσιάστηκε στον Άγιο ο ίδιος ο Χριστός, μπροστά στο ιερό. Έπειτα, επειδή ο Άγιος Παΐσιος ήθελε να κρατήσει αυτήν την εικόνα ζωντανή στο μυαλό του, αγιογράφησε τη μορφή του Χριστού. Αυτή η μικρή εικόνα υπάρχει ακόμη στο πατρικό του.
Το μεσημέρι είχε κάνει την εμφάνισή του για τα καλά. Έτσι λοιπόν κατευθυνθήκαμε προς τον Βοϊδομάτη ποταμό, όπου καθίσαμε για φαγητό σε μία εξαιρετική ταβέρνα με θέα το ποτάμι!
Αφού γεμίσαμε τις «μπαταρίες» μας με διάφορες λιχουδιές, συνεχίσαμε το ταξίδι με επόμενη στάση την Ι.Μ. Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης! Ένα πανέμορφο μοναστήρι στα σύνορα με την Βόρειο Ήπειρο. Η εικόνα της Παναγίας, εντός του Ναού, καθηλωτική με πολλούς προσκυνητές να καταφθάνουν, ώστε να προσευχηθούν και να παρακαλέσουν την Παναγία για ζητήματα που τους απασχολούν. Αξίζει να σημειωθεί πως η διατήρηση της Μονής οφείλεται στον Άγιο Παΐσιο, ο οποίος επέμεινε τη δεκαετία του 1980, ώστε η αδελφότητα να παραμείνει ως έχει και να μην αποδεκατιστεί.
Έπειτα από αυτήν την κουραστική αλλά και γεμάτη ημέρα, ξεκουραστήκαμε καλά, διότι την επομένη μας περίμεναν αντίστοιχες όμορφες στιγμές και πολλά μέρη. Ξημέρωσε ο Θεός την Παρασκευή, οπότε και εκκλησιαστήκαμε στην Ι.Μ. Αγ. Αικατερίνης Σινά, καθότι ήταν η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής. Η εκκλησία αυτή, αποτελεί μετόχι του ομώνυμου μοναστηριού που βρίσκεται στη χερσόνησο του Σινά.
Αφού μαζέψαμε τα πράγματά μας και πήραμε ένα καλό πρωινό, επισκεφθήκαμε τον Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου εξ Ιωαννίνων εντός του οποίου βρίσκονται τα ιερά λείψανα του Αγίου. Ακολούθως, πήγαμε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αθανασίου, όπου στη βόρεια πλευρά του προσκολλήθηκε, κατά το παρελθόν, παρεκκλήσι κι εκεί στεγάζεται ο τάφος του Αγίου Γεωργίου εξ Ιωαννίνων. Αφού προσκυνήσαμε όλοι και ακούσαμε για τα μαρτύρια που πέρασε από τους Τούρκους, αποχαιρετήσαμε τα πανέμορφα και ηλιόλουστα Ιωάννινα και κατευθυνθήκαμε προς τα Βόρεια του νομού.
Δειλά δειλά άρχισαν να ξεπροβάλλουν τα Ζαγοροχώρια. Πέτρινα, μικρά αλλά και μεγάλα, ρομαντικά σπιτάκια έκαναν την εμφάνισή τους κι εμείς ανυπομονούσαμε να κατεβούμε, ώστε να περπατήσουμε στα καλντερίμια τους. Όπως και έγινε. Η στάση μας έγινε στο χωριό Μονοδένδρι, το οποίο μας ενθουσίασε με την πρώτη ματιά. Αμέσως ακολουθήσαμε τις πινακίδες που οδηγούσαν στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής και μέρος από την χαράδρα του Βίκου.
Εκεί, μας υποδέχτηκε ο υπεύθυνος ιερέας του ναού. Μας καλωσόρισε και μας διηγήθηκε με παραστατικό τρόπο την ιστορία του ναού, που στο παρελθόν αποτέλεσε κρησφύγετο για τους κατοίκους των γύρω χωριών. Επίσης, θαυμάσαμε τις υπέροχες αγιογραφίες του, οι οποίες είναι αποτέλεσμα πολλών ωρών προσωπικής δουλειάς και κόπου.
Αφού βγάλαμε φωτογραφίες στο απαράμιλλο τοπίο του Βίκου, περπατήσαμε μέχρι την κεντρική πλατεία του χωριού και απολαύσαμε, όπως το πρόσταζε η περίσταση, ελληνικό καφέ και χειροποίητες πίτες.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να φύγει κανείς από τα Ιωάννινα χωρίς να επισκεφθεί το Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Παύλου Βρέλλη. Αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης και πατριώτης ζωντανεύει μέσα από τα κέρινα ομοιώματα του την νεότερη ελληνική ιστορία και όχι μόνο, δίνοντας έμφαση κυρίως στην Επανάσταση του 1821. Οι μορφές των ομοιωμάτων είναι τόσο ζωντανές που σε αφήνουν άναυδο. Θυμάσαι τι πέρασε αυτός ο λαός για να είναι ελεύθερος αλλά και ότι πάντα είχαν σύμμαχό τους τον Χριστό και την Παναγία. Βγαίνοντας από το μουσείο, έχεις μια γλυκιά και συγκινητική αίσθηση.
Τελευταίος προορισμός μας, το ξακουστό Μέτσοβο. Μέσα από στροφές, καταπράσινα τοπία αλλά και χιονισμένες βουνοκορφές, φτάσαμε. Στην κεντρική πλατεία του χωριού, δίπλα σε πανύψηλα πλατάνια, ο ναός της Αγίας Παρασκευής μας περίμενε. Αφού θαυμάσαμε τις υπέροχες αγιογραφίες του ναού και προσκυνήσαμε την εικόνα της, καθίσαμε σε ένα από τα πολλά ταβερνάκια για να γευτούμε τις νοστιμιές της περιοχής.
Έτσι λοιπόν, γεμάτοι από τόσες εμπειρίες και μοναδικές αναμνήσεις το ταξίδι μας έφτασε στο τέλος του και ήρθε η ώρα της επιστροφής. Η πνευματική τροφή που εισπράξαμε όλοι, θα μείνει για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας.
Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να επισκεφθούμε και στο μέλλον αυτά τα Άγια χώματα που τόσοι Άγιοι της Εκκλησίας μας βάδισαν.