Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε το σημαντικό –για την κτηνοτροφία, γεωργία, βιομηχανία – και γενικά για την οικονομίας της πατρίδας μας θέμα των υδάτων της Ελλάδας. Ήδη στα δυο προηγούμενα άρθρα αναπτύξαμε μέρος των υδραυλικών και υδρενεργειακών δυνατοτήτων της πατρίδας μας (βλέπε εδώ) αλλά και τις τεράστιες –αναξιοποίητες δυστυχώς- δυνατότητες που υπάρχουν για περαιτέρω εκμετάλλευση (βλέπε εδώ).
Ειδικότερα όσον αφορά το πρώτο μας άρθρο –μεταξύ άλλων- σημειώσαμε ό,τι η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες σε ποσότητες υδάτων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο ενώ εκμεταλλευόμενοι, τις ποσότητες αυτές των υδάτων, θα μπορούσαμε να καταστήσουμε αρδεύσιμα τα 21 εκατομμύρια στρέμματα αρόσιμης γης με 3 καλλιέργειες το χρόνο αντί μιας και να μετατρέψουμε σε καλλιεργήσιμα άλλα 20 εκατομμύρια στρέμματα.
Στο δεύτερο άρθρο μας είχαμε παρουσιάσει τις δυνατότητες αξιοποίησης των υδάτων των ποταμών με τεχνητές λίμνες, την αξιοποίηση της ιλύς των ποταμών για τον εμπλουτισμό των χωραφιών με αζωτούχα στοιχεία καθώς και τη δυνατότητα, που υπάρχει, ανάπτυξης βιομηχανίας αζωτούχων λιπασμάτων που θα αξιοποιεί την υδρενέργεια των ποταμών.
Συνεχίζουμε στο παρόν άρθρο την μελέτη μας σχετικά με το θέμα των υδάτων. Αξιοποιούμε –όπως και τις προηγούμενες φορές- το πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη και διευθύνοντα συμβούλου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. χημικού κ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου (Σ.Σ.) υπό τον τίτλο: ‘’Οι ‘’Άγνωστες’’ πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία’’. Στο τέλος του κειμένου του Σ.Σ. παραθέτουμε αντίστοιχες διευκρινιστικές σημειώσεις.
Γράφει λοιπόν ο Σ.Σ. σε συνέχεια της μελέτης του από το προηγούμενό μας άρθρο:
‘’ Από τα λίγα που λέμε γίνεται αμέσως κατανοητό ότι στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει τα έργα υποδομής που πρέπει. Να λάβετε υπόψη σας ότι δεν υπάρχει ούτε ένα δάσος που να έχει δεξαμενές μεγάλες, της τάξεως των 20.000 κυβικών και άνω, ώστε να μπορέσουν τα πυροσβεστικά οχήματα να αντλήσουν νερό για την πυρόσβεση. (1) Η οποιαδήποτε οικονομική ανεξαρτησία της χώρας θα μας έδινε την δυνατότητα να κατασκευάσουμε ανεμογεννήτριες και υδροτουρμπίνες, που θα απασχολούσαν χιλιάδες εργαζομένους, από μηχανικούς έως απλούς εργάτες. Η αύξηση των υδάτινων πόρων θα μας δώσει την δυνατότητα να μεγαλουργήσουμε τόσο πολύ στη γεωργία, ιδιαιτέρως διά του θαυμάσιου κλίματος που έχουμε, αλλά και στην κτηνοτροφία, ώστε να γίνουμε α. αυτάρκης και β. εξαγωγός χώρα. (2)
Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος με το κανόνι νερού Regen ελληνικής κατασκευής
Η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί το φυσικό της περιβάλλον που και να θέλουν άλλοι λαοί δεν μπορούν να έχουν. Η δημιουργία των χιλιάδων λιμνών που απαιτεί η χώρα να κατασκευαστούν, θα δώσει και δυνατότητα σε αύξηση παραγωγής των κυπρίνων, των χελιών (3) και των καραβίδων, καθώς και της πέστροφας, που θα μειώσουν το κόστος διατροφής του πληθυσμού και θα μειώσουν στο μηδέν την ανεργία.
Επίσης, η αύξηση της παραγωγής του νερού, θα μας δώσει την δυνατότητα να δενδροφυτεύσουμε διάφορες ελώδεις περιοχές και αυτό το ξύλο, εκτός του ότι θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ως υλικό, να δημιουργήσει μεγάλες επιχειρήσεις χάρτου, η δε αύξηση των υδροηλεκτρικών έργων, θα μας δώσει την δυνατότητα δημιουργίας μονάδων υπεροξειδίου του υδρογόνου (οξυζενέ) (4), για να παραγάγουμε και το χαρτί πολυτελείας που θέλει λεύκανση με υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου θα μας δώσει την δυνατότητα να παραγάγουμε και μηχανές εσωτερικής καύσεως υπεροξειδίου του υδρογόνου, που είναι φιλικές προς το περιβάλλον, και θα καταστήσουν και τη χώρα αυτάρκη σε αυτό το είδος που σήμερα εισάγουμε εξ’ ολοκλήρου. Η παραγωγή υπεροξειδίου του υδρογόνου δίνει σαν υποπροϊόν υδρογόνο, που κάλλιστα μπορεί να καίγεται παράγοντας ηλεκτρικό ρεύμα με παραγωγή νερού.
Γνωρίζω ότι όλα αυτά φαίνονται ακατόρθωτα στους περισσότερους Έλληνες, γιατί κανείς δεν έχει φροντίσει να τους πληροφορήσει, αλλά πιστέψτε με, είναι πολύ εφικτά. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου είναι ένα υλικό που μπορεί να υποκαταστήσει την ατομική ενέργεια, η οποία πρέπει παγκοσμίως να καταργηθεί, διότι δεν έχει βρεθεί ακόμη μέθοδος αποθήκευσης των πυρηνικών καυσίμων, γιατί σκοτώνουν πάσης φύσεως ζωή για χιλιάδες χρόνια.”
***
Σημείωση 1: Εδώ ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος αναφέρεται σε ένα σχέδιο που είχε εκπονήσει ο ίδιος σχετικά με την πυρόσβεση στα δάση αλλά και την συστηματική άρδευση ημιδασικών εκτάσεων, ώστε να μπορούν τα μηρυκαστικά να βρίσκουν βοσκή. Κατόπιν μελέτης ο Σ.Σ. ανέλυσε πως ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο τύπου Canadair με χωρητικότητα δεξαμενής 5 κυβικών και μέσο όρο ρίψεων ανά ώρα περί τις 8 έως 10 μπορεί να ρίξει το πολύ 50 κυβικά νερό στο φλεγόμενο δάσος. Από την άλλη πλευρά τα πυροσβεστικά οχήματα μπορούν να μεταφέρουν το μέγιστο 10 έως 15 κυβικά νερού αλλά μετά την ρίψη τους η δυνατότητα άμεσου ανεφοδιασμού είναι πολύ δύσκολη εκτός εάν κοντά υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί.
Παράλληλα, μεγάλο μειονέκτημα στην πυρόσβεση για τα αεροπλάνα είναι ότι α. δεν επιχειρούν τη νύχτα και β. ότι σε περίπτωση ταραχώδους θαλάσσης ή τρικυμίας δεν είναι δυνατή η λήψη νερού. Αυτό λοιπόν που πρότεινε κατόπιν μελέτης ο Σ. Σοφιανόπουλος ήταν η τοποθέτηση κανονιών νερού εντός της δασικής έκτασης κατόπιν βέβαια μελέτης. Τα κανόνια νερού Regen κατασκευάζονταν εξ’ ολοκλήρου από ελληνικές επιχειρήσεις και οι δυνατότητές τους ήταν: α. ρίψη 150 κυβικών νερού την ώρα και β. ακτίνα εκτόξευσης 80 μέτρα (με διάμετρο λόγω και της κυκλικής περιστροφικής κίνησης τα 160 μέτρα).
Αν λοιπόν τοποθετήσουμε ανά ένα χιλιόμετρο 8 εκτοξευτές νερού Regen θα έχουμε μια ζώνη μήκους 1.000 μέτρων και πλάτους 160 μέτρων, η οποία ζώνη θα δέχεται 8*150=1.200 κυβικά νερό την ώρα. Σε συγκριτική αναλογία για να πετύχουμε στην ανωτέρω ζώνη ρίψη 1.200 κυβικών νερού θα απαιτούντο η επιχείρηση 80 πυροσβεστικών οχημάτων των 15 κυβικών (=1.200 κυβικά) ή εναλλακτικά 20 πυροσβεστικά αεροπλάνα με 12 ρίψεις των 5 κυβικών ανά ώρα, υποθέτοντας (που είναι μάλλον αδύνατο ανά 1 ρίψη 5 λεπτά πτήση) (=1.200 κυβικά).
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το κόστος πτήσης ενός Canadair είναι πολύ μεγάλο και αν συνυπολογίσουμε: καύσιμα, συντήρηση, τυχόν ζημίες, αποσβέσεις πάγιου υλικού κλπ ξεπερνάει μια ώρα πτήσης τα 2.900-3.000 ευρώ. (οι υπολογισμοί σε ευρώ είναι σχετικοί και κατά προσέγγιση πρώτον διότι αυτά τα είχε παρουσιάσει ο Σ.Σ. την περίοδο 1996-2000 και δεύτερο διότι τότε χρησιμοποιούσαμε δραχμές και όχι ευρώ).
Τώρα όσον αφορά το κόστος του κάθε κανονιού Regen ανέρχεται περίπου σε 600 ευρώ. Άρα με ένα κόστος 8*600=4.800 ευρώ έχουμε την μόνιμη υποδομή σε ένα δάσος άρα το κόστος είναι αμελητέο. Απ’ εκεί και πέρα χρειάζεται αν πρόκειται για περιοχή πεδινή π.χ. Κορινθία να φτιαχτεί αντί δεξαμενής ένα μεγάλο πηγάδι πλησίον της θαλάσσης κι απ’ εκεί με αγωγούς, κεντρικούς και ημικεντρικούς, θα φθάνει το νερό στα κανόνια. Το νερό από το πηγάδι θα μεταφέρεται είτε με ηλεκτρική ενέργεια της Δ.Ε.Η. είτε με πετρελαιομηχανές.
Σε περίπτωση δε που υπάρχει επικλινές έδαφος λόγω όγκου οροσειράς π.χ. ορεινός όγκος της Σάμου με 1.600 μέτρα μέγιστο υψόμετρο απαιτείται μια κεντρική αντλία που θα ανεβάζει το νερό σε μια δεξαμενή των π.χ. 3.000 κυβικών, η οποία θα βρίσκεται πολύ ψηλότερα από την περιοχή με τα κανόνια, οπότε το νερό βάσει μανομέτρου θα κατέρχεται στα π.χ. παρακάτω 80 μέτρα με πίεση 8 ατμοσφαιρών -που λειτουργούν τα κανόνια- αποδίδοντας το μέγιστο δηλ. 80 μέτρα ακτίνα εκτόξευσης χωρίς να απαιτείται αντλία που θα καταναλώνει ηλεκτρικό ρεύμα.
Επομένως σύμφωνα με τις μελέτες που είχε κάνει ο Σ.Σ. μια δασική έκταση θα χωρίζεται σε ζώνες, χωρίς βέβαια να είναι απαραίτητο το βεληνεκές των κανονιών να καλύπτουν όλη την δασική έκταση, και όπου υπάρξει φωτιά με την ενεργοποίηση κάποιων από τις ζώνες η φωτιά θα σταματούσε άμεσα να επεκτείνεται, ο οποίος είναι και ο βασικός σκοπός (δηλαδή η μη επέκταση της πυρκαγιάς).
Ένα άλλο πλεονέκτημα, τουλάχιστον την περίοδο 1996-2000 που παρουσίαζε τα ανωτέρω σχέδια ο Σ.Σ. ήταν ότι όλο αυτό το πυροσβεστικό-αρδευτικό σύστημα θα μπορούσε να φτιαχτεί εξ’ ολοκλήρου από ελληνικά υλικά και χέρια. Υπάρχουν στην Ελλάδα πολλές σωληνουργίες και εταιρείες που κατασκευάζουν αντλίες. Το μόνο που έλειπε ήταν οι πετρελαιομηχανές, δηλαδή τύπου ντίζελ τις οποίες κατασκεύαζε η ιστορική επιχείρηση του Μαλκότση (βλέπε συνημμένα φώτο και βίντεο), την οποία -όπως και τόσες άλλες- κατέστρεψε το ίδιο το ελληνικό κράτος με το Νόμο των πανωτοκίων 1083/1980 αλλά και άλλους νόμους.
Μια από τις θρυλικές μηχανές που κατασκεύαζε το εργοστάσιο του Μαλκότση
Όσον αφορά τώρα την αξιοποίηση του ανωτέρω συστήματος ως αρδευτικό, ο Σ. Σ., ο οποίος είχε μελετήσει διεξοδικά τα θέματα αυτά σημείωνε πως είναι εσφαλμένη η άποψη ότι για να αναπτυχθούν τα μηρυκαστικά απαιτείται να τρέφονται με καλαμπόκια και σιτάρι. Για το μηρυκαστικό αρκεί και το φρέσκο χορτάρι άρα σκεφτείτε την τεράστια σημασία που θα έχει για την κτηνοτροφία μας να αρδεύονται δασικές και ημιδασικές εκτάσεις με το ανωτέρω σύστημα και να εκτρέφονται σε αυτές μηρυκαστικά π.χ. αγελάδες, κατσίκια, πρόβατα κλπ.
***
Οι μηχανές της ‘’Τεχνικά Σ. Μαλκότση Α.Ε.’’
Παρακάτω μπορείτε να δείτε κάποια βίντεο με τις μηχανές του Μαλκότση τις οποίες επισκεύασε η Αγροτική Στέγη. Πραγματικά αξίζει τον κόπο για να κατανοήσουμε το υψηλό επίπεδο βιομηχανίας που είχε η πατρίδα μας κατασκευάζοντας πετρελαιοκίνητες μηχανές και γεννήτριες ήδη από τις δεκαετίες του 1920 και 1930. Όσοι καλοπροαίρετοι μπορούμε να σκεφτούμε σε ποιο επίπεδο θα ήταν σήμερα η αυτοκινητοβιομηχανία και η παραγωγή μηχανών (τρακτέρ, φορτηγών, ερπυστριοφόρων κλπ.) αν δεν τις κατέστρεφαν -οι υπαγορευμένοι από τα κέντρα των υπερδυνάμεων και των πολυεθνικών- νόμοι του κράτους που υπέγραψαν οι πολιτικοί ως ο Νόμος 1083/1980 ή αλλιώς νόμος των πανωτοκίων.
Δείτε βίντεο με την μηχανή πετρελαίου του Μαλκότση εδώ, την ίδια μηχανή ανακατασκευασμένη δείτε εδώ. Επιπλέον μπορείτε να δείτε μια ακόμη μηχανή της ‘’Τεχνικά Σ. Μαλκότσης Α.Ε.’’ (όπως ήταν η επωνυμία της εταιρείας του Ναλκότση) μαζί με γεννήτρια του Βαλιάδη εδώ. Δείτε εδώ και εδώ μηχανή του Μαλκότση επί το έργον, να λειτουργεί ρολόι πενήντα και εξήντα χρόνια μετά την κατασκευή της. Εδώ μπορείτε να δείτε τρακτέρ του Μαλκότση. Περισσότερα για την εταιρεία του Σωκράτη Μαλκότση και την υπονόμευσή της από το κράτος διαβάστε εδώ.
Εδώ ένα βίντεο με μηχανή ενός άλλου μεγαλοκατασκευαστή πετρελαιοκινητήρων του ΑΞΕΛΟΥ (εργοστάσια στον Βόλο και Πειραιά)
Τρακτέρ της εταιρείας του Σ.Μαλκότση
Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες από τις κολοσσιαίες ελληνικές επιχειρήσεις που κατέστρεψε το ‘’ελληνικό’’ κράτος με εντολή των κυβερνώντων υπονομεύοντας κάθε προσπάθεια της πατρίδας μας να διατηρήσει μια υψηλή και όλο βελτιούμενη βιομηχανία όπως αυτή που είχε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Αυτές είναι: η ΙΖΟΛΑ (ψυγεία, πλυντήρια, κουζίνες κλπ.), η ΧΡΩ.ΠΕΙ. (φάρμακα, όπλα, ζωοτροφές, τορπιλάκατοι κλπ.), ΜΑΛΚΟΤΣΗΣ (δίχρονες, τετράχρονες μηχανές, τρακτέρ), ΒΙΑΜΑΞ (αμαξώματα λεωφορείων, 3η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις), ΒΟΜΒΥΞ και ΒΟΜΒΥΚΡΥΛ (κλωστοϋφαντουργίες), ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ (κλωστοϋφαντουργίες), ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ (ατμάμαξες, γέφυρες, πλοία), ΔΗΜΑΔΗΣ-ΚΑΝΑΚΗΣ (Βόλος-εργοστάσια πετρελαιοκινητήρων), ΑΞΕΛΟΣ (πετρελαιοκινητήρες), ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ (πετρελαιοκινητήρες), ΕΛ.ΒΙ.Λ. (βιομηχανία λιπαντικών). Οι ανωτέρω επιχειρήσεις διαλύθηκαν -εξ’ αιτίας του Νόμου 1083- και τα περιουσιακά τους στοιχεία περιήλθαν στις τράπεζες με πρώτη εξ΄ αυτών την Εθνική Τράπεζα.
***
Σημείωση 2: Επανειλημμένως έχουμε αναφερθεί στα θέματα τόσο των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που έχει η πατρίδα μας (βλέπε: κλίμα, εδαφολογικές συνθήκες, ηλιοφάνεια-φωτοσυνθετικές ικανότητες κλπ) για την ανάπτυξη της γεωργίας, την παραγωγή ζωοτροφών και επομένως την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας της σε σύγκριση με άλλες χώρες που έχουν ψυχρά κλίματα π.χ. Γερμανία, Γαλλία κλπ βλέπε σχετικά εδώ και εδώ καθώς και την επίτευξη του στρατηγικού στόχου να καταστήσουμε την πατρίδα μας αυτάρκη σε πρώτη φάση και εξαγωγό χώρα σε δεύτερη τόσο σε αγροτικά προϊόντα και ζωοτροφές, πρωτίστως την σόγια, όσο και σε γάλα, τυροκομικά και κρέατα, βλέπε σχετικά εδώ, εδώ και εδώ.
Σημείωση 3: Οι επισημάνσεις του Σ.Σ. για το χέλι είναι πολύ σημαντικές. Ακόμη και σήμερα, πάνω από 20-25 χρόνια από τότε που τα έγραφε τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ. Επιχειρηματίες με αγάπη για το αντικείμενο και την Ελλάδα μελέτησαν την εκτροφή χελιού και μετά από πολύ κόπο και χρόνο κατάφεραν να στήσουν εταιρείες που εισάγουν τα υαλόχελα από το εξωτερικό και τα εκτρέφουν, μεγαλώνουν και μεταποιούν στην Ελλάδα.
Μια από τις εταιρείες αυτές είναι του Β. Γείτονα στην Άρτα. Άλλες εταιρείες είναι των Αδελφών Σιμώνη στην Χαλκιδική και του Τσιάλου στα Ιωάννινα (αναφέραμε ενδεικτικά για να καταδείξουμε το επιχειρηματικό πνεύμα των συμπατριωτών μας). Η τιμή του καπνιστού χελιού ανά κιλό σήμερα, ανέρχεται στα 76-80 ευρώ. Να σημειώσουμε ότι η εκτροφή και η μεταποίηση του χελιού ήταν μια διαδικασία που σχεδόν κανείς δεν γνώριζε στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε επίπεδο εντατικής παραγωγής με σκοπό την εμπορία. Ενώ το αλιευτικό προϊόν θα μπορούσε να αναβαθμιστεί και να πολλαπλασιαστεί το ελληνικό κράτος και το Υπ. Γεωργίας δεν έκαναν τίποτε. Μετά από μελέτη και αναζήτηση οι ανωτέρω εταιρείες κατάφεραν να παράγουν συστηματικά χέλια. Αυτά δείχνουν για μια ακόμη φορά τις οικονομικές δυνατότητες που έχει η πατρίδα μας.
Σημείωση 4: Η εταιρεία ΧΡΩ.ΠΕΙ. του Σωτήρη Σοφιανόπουλου είχε -μεταξύ άλλων εκατοντάδων προϊόντων όπως φάρμακα, ορούς, πολεμικά τυφέκια, ρουκέτες, πολεμικά σκάφη κλπ- καταφέρει να φτιάχνει και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το ελληνικό κράτος δια του Νόμου 1083 κι άλλων μεθοδεύσεων την έκλεισε!
Το υπεροξείδιο του υδρογόνου (κοινός όρος: οξυζενέ) έχει ένα πλήθος εφαρμογών. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
- Στην βιομηχανία: Περίπου το 60% της παγκόσμιας παραγωγής υπεροξειδίου του υδρογόνου χρησιμοποιείται για τη λεύκανση χαρτοπολτού και χαρτιού. Η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανική εφαρμογή του υπεροξειδίου του υδρογόνου είναι η παραγωγή υπερανθρακικού νατρίου και υπερβορικού νατρίου, που χρησιμοποιούνται και τα δυο ως ήπια λευκαντικά σε απορρυπαντικά πλυντηρίου.
- Στην Ιατρική: Το υπεροξείδιο του υδρογόνου φαίνεται ως περιβαλλοντικά ασφαλές λευκαντικό, εναλλακτικό της χλωρίνης, εφόσον διασπάται σταδιακά σε νερό και οξυγόνο. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως απολυμαντικό σε διάφορες επιφάνειες και γενικά αναγνωρίζεται ως ασφαλές αντιμικροβιακό μέσο από τη Διοίκηση Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ.
- Ως προωθητικό: Τα υδατικά διαλύματα υψηλής συγκέντρωσης σε υπεροξείδιο του υδρογόνου αναφέρονται ως High Test Peroxide (HTP) (απόδοση στα ελληνικά: «Πείραμα υψηλής συγκέντρωσης υπεροεξειδίου του υδρογόνου»). Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο ως μονοπροωθητικό (δηλαδή χωρία ανάμειξη με άλλη ουσία, καύσιμη ή οξειδωτική), όσο και ως οξειδωτικό ενός διπροωθητικού πυραύλου.
Όταν χρησιμοποιείται ως μονοπροωθητικό, ο πύραυλος με βάση το υπεροξείδιο του υδρογόνου βασίζεται στη διάσπαση υψηλής συγκέντρωσης υπεροεξειδίου του υδρογόνου (70-98%) σε υδρατμούς και οξυγόνο. (για περισσότερα βλέπε εδώ)
Τα πολεμικά τυφέκια που κατασκεύαζε η ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Για την Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Αντώνης Κ. Καλόγηρος
Εκπαιδευτικός-οικονομολόγος