Στίχοι π. Χαράλαμπος Γκιόκας
Δώσε κάτι από αυτά που έχεις, δώσε τόσο όσο αντέχεις,
και να δίνεις χαμογελαστός, ιλαρόν δότην ζητά ο Χριστός.
Έστω και λίγο, δώσε! Τον πόνο του αδύναμου νιώσε.
Σκέψου με πόση χαρά, γεμίζει η φτωχή του καρδιά.
Ψάξε βαθιά με σοφία να βρεις την αξία αυτής της ζωής,
και τότε αλήθεια θα καταλάβεις, σαν δώσεις αυξάνεις και όχι σαν λάβεις.
Όσα η αγάπη σκορπά, δεν είναι χαμένα λεφτά,
ο Θεός, που είναι αγάπη, σε εκείνον που δίνει, χρωστά.
Η χαρά του φτωχού που βοηθάς, είναι τροφή της δικής σου καρδιάς,
η αγάπη σαν ενεργεί χαρίζει ζωή στην ψυχή.
Ψάξε βαθιά με σοφία να βρεις την αξία αυτής της ζωής,
και τότε αλήθεια θα καταλάβεις, σαν δώσεις αυξάνεις και όχι σαν λάβεις.
Να μοιάσεις με τον Πατέρα Θεό, που τρέφει τον καλό και τον κακό.
Δίνει αέρα, ύδωρ και φως, ζωή, ενέργεια μα δε μένει φτωχός.
Το άγχος και ο φόβος μες στην καρδιά, σκληρότητα φέρνουν κι απανθρωπιά,
άπιστο, άθεο και ασεβή, που πιστεύει τυχαία πως είναι η ζωή.
Φοβάται αρρώστια και μοναξιά, μαζεύει λεφτά για σιγουριά.
Ψάξε βαθιά με σοφία να βρεις την αξία αυτής της ζωής,
και τότε αλήθεια θα καταλάβεις, σαν δώσεις αυξάνεις και όχι σαν λάβεις.
Κι αν έρθει ο Κύριος σαν ένας φτωχός, να δει αν ο δούλός Του είναι πιστός,
αλλού το πρόσωπό να μη γυρνάς, με θράσος αδιαφορία μη προσπερνάς.
Θα έρθει η μέρα που απ’ αυτόν θα ζητήσεις, όταν για πάντα τα μάτια σου κλείσεις.