Σαπρανίδη Χρήστου
Γεωπόνου ΑΠΘ
Δ/νση Ἀγρ. Οἰκονομίας & Κτηνιατρικῆς Κιλκὶς
Πῶς νὰ γράψεις γιὰ ἁπλὰ πράγματα ὅταν εἶσαι πολύπλοκος σὰν ἄνθρωπος; Πῶς νὰ μιλήσεις γιὰ τὴ δημιουργία, ὅταν ἡ καθημερινότητα σὲ καθιστᾶ ἄπρακτο καὶ χωρὶς προσφορὰ στὸν πλησίον καὶ τὸν κόσμο; Πῶς νὰ μιλήσεις γιὰ τὸν Θεό, ὅταν εἶσαι πλάσμα Του καὶ δὲν ζεῖς «κατὰ φύσιν» οὔτε σὰν ἄνθρωπος οὔτε σὰν ἐπιστήμονας; Ἔγινε ἡ ἐπιστήμη μας μία συνήθεια. Ἀδράνεια γιὰ τὸν δημόσιο Γεωπόνο καὶ ἐμπόριο γιὰ τὸν ἰδιώτη συνάδελφο. Ἔγινε καὶ ὁ ἀγρότης μεροκαματιάρης τῶν ἐπιδοτήσεων. Ἀποτέλεσμα ὁ ἀνύπαρκτος σήμερα πρωτογενὴς τομέας σὲ μία χώρα μὲ τὰ καλύτερα στατιστικὰ σὲ γῆ, βοσκοτόπια, ἀνθρώπινο καὶ ἐπιστημονικὸ προσωπικό, περιβάλλον καὶ μηχανικὴ ὑποστήριξη, ἂν καὶ τὸ τελευταῖο εἶναι μόνο στατιστικὸ καὶ ὄχι οὐσιαστικὸ πλεονέκτημα καὶ ἀποτέλεσμα τῶν εὐρωπαϊκῶν πακέτων στήριξης σὲ πατερίτσες τῆς ἑλληνικῆς γεωργίας.
Εἰσαγωγὲς ὅλων τῶν βασικῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν, π.χ 90% τοῦ βόειου κρέατος, 75% τῆς ἐπιτραπέζιας ντομάτας. Συνέπεια νὰ φθάνει στὸ τραπέζι μας μόνο ἐξωτερικῆς προέλευσης προϊὸν καὶ μὴ φανταστεῖτε ὅτι εἶναι τὸ ἄριστο καὶ τὸ πλέον ἀσφαλὲς γιὰ τὴν ὑγεία μας. Μᾶλλον θεωρούμεθα τρίτος κόσμος ὡς καταναλωτές. Ἄδειασαν καὶ οἱ τσέπες μας καὶ ἔφθασε ὁ οἰκονομικὸς μαρασμὸς ὡς φυσικὸ ἐπακόλουθο, ὅταν καταβάλλονται ἐτησίως 6,5 δὶς εὑρὼ γιὰ εἰσαγωγὴ ἀγροτικῶν προϊόντων. Φυσικὰ καὶ αὐτὰ ποὺ παράγονται ἐδῶ λίγο συνεισφέρουν στὴν οἰκονομία καὶ ἴσα ποὺ καλύπτουν τὸ κόστος παραγωγῆς (ὁ ἐξοπλισμὸς ἔχει ὑψηλὸ κόστος) καὶ παράγονται ἀπὸ ἐργατικὰ χέρια ποὺ δὲν εἶναι ἑλληνικὰ μὲ συνέπεια πάλι τὴν ἀπώλεια.
Τεμπελιάσαμε ἀδελφοί, καὶ τώρα ποὺ πῆρε φωτιὰ τὸ τεμπελχανεῖο (ἵδρυμα γιὰ ἄεργους) δὲν ἔχουμε κουράγιο νὰ σηκωθοῦμε νὰ τὴν σβήσουμε. Τὸ πλάσμα ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶναι δημιουργικὸ καὶ ἐργατικό. Ἐμεῖς ὅμως τί νὰ ἀπολογίσουμε στὴν πορεία μας ἐκτὸς ἀπὸ ἀδιαφορία καὶ ἀνικανότητα; Δὲν γνωρίζω ποιό εἶναι περισσότερο ἐπικίνδυνο ἀπὸ τὰ δύο, ξέρω ὅμως ὅτι μᾶς φταῖνε ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ὅμως μποροῦμε νὰ γυρίσουμε πίσω γιατί δὲν εἶναι μακριὰ ἡ τελευταία στροφή. Μποροῦμε νὰ καλλιεργήσουμε τὴν ἑλληνικὴ γῆ πρὶν γεμίσει φωτοβολταϊκά, ἐνεργειακὰ φυτὰ καὶ πρὶν γίνει ἕνα ἀπέραντο μεταλλεῖο χρυσοῦ, ὅπως προορίζεται νὰ γίνει ἡ Β. Ἑλλάδα καὶ τὸ χωριό μου μαζί. Μποροῦμε νὰ κάνουμε τὴν Ἑλλάδα τὸ θερμοκήπιο τῆς Εὐρώπης, ποὺ χρόνια τὸ ἀκοῦμε καὶ ποτὲ δὲν τὸ εἴδαμε, καὶ ὄχι μόνο νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴ δική μας ἐπάρκεια.
Αὐτὸ φυσικὰ ἀπαιτεῖ πρῶτα νὰ τὸ πιστέψουμε ἐμεῖς γιατί θὰ τὸ ἀποτρέψουν αὐτοὶ ποὺ ἔφθασαν τὸν τόπο σὲ αὐτὴν τὴ θέση ὑποστηρίζοντας ἐμπορικὰ συμφέροντα καὶ ὄχι τὴν ὑγεία τῶν πολιτῶν καὶ τὴν οἰκονομικὴ εὐρωστία τοῦ τόπου. Ἐλᾶτε λοιπὸν νὰ καλλιεργήσουμε καὶ νὰ προστατεύσουμε τὴν ἑλληνικὴ γῆ, νὰ γεμίσουμε τὶς ἀγορὲς μὲ ντόπια προϊόντα ὑγειινὰ (γιατί εἶναι καθαρὴ ἡ γῆ μας), ὥστε νὰ ἀδειάσουν τὰ νοσοκομεῖα, νὰ ἐξασφαλίσουμε δουλειὰ γιὰ ὅλους μας καὶ νὰ διασφαλίσουμε τὴν οἰκονομία μας. Νὰ ἀποκτήσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ Γεωπόνοι τὴ χαμένη μας ὑπόσταση ποὺ τὴν ἀγαπήσαμε ἀπὸ τὸν Μεθοριακὸ σταθμὸ, ἀλλὰ μᾶς ἄλλαξαν τὴν πορεία οἱ σειρῆνες, στὴν Ὀδύσσεια ποὺ ζοῦμε. Καὶ πιστέψτε με ὑπάρχει ἀξιόλογο ἐξειδικευμένο προσωπικὸ ποὺ δαπανᾶται σὲ διοικητικὲς ἐργασίες καὶ ἀνούσιο ἔργο, ἀντὶ νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὸν προσανατολισμὸ τῆς γεωργίας, μὲ πειραματισμό, μὲ καινοτόμες δράσεις, μὲ γενετικὴ βελτίωση, μὲ διάσωση ἑλληνικῶν φυλῶν καὶ εἰδῶν καὶ τόσα ἄλλα. Ἂς ξαναγίνουν λοιπὸν ζῶνες καλλιέργειας. Ἂς παραχθοῦν προϊόντα ὀνομασίας προέλευσης.
Ἂς ἀναστήσουμε τὴν παραδοσιακὴ οἰκοτεχνία. Ἂς ἀναζωογονηθεῖ ἡ ὕπαιθρος ποὺ μαράζωσε, ὅπως μαράζωσαν καὶ οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὴν ἐγκατέλειψαν ἀναζητώντας ἕνα εὔκολο ἢ δύσκολο ἔνσημο καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὴν πατρικὴ εὐχή: «Μάθε γράμματα καὶ φύγε ἀπὸ τὸ χωριό». Ποιός ἄραγε ἔβαλε αὐτὴν τὴν εὐχὴ σὲ πατρικὸ στόμα; Ἂς ἀγωνισθοῦμε γιὰ νὰ κερδίσουμε ξανὰ τὴν ὑγεία μας, πνευματικὴ καὶ σωματική, ὁδηγούμενοι σὲ ἠρεμία καὶ εἰρήνη καρδίας, μία καὶ ἀσθενήσαμε σκεπτόμενοι σὲ ἀδιέξοδους δρόμους καὶ καταναλώνοντας προχειρότητες. Ἂς ξανακαπνίσουν οἱ φοῦρνοι στὰ χωριά, νὰ πάψει ἡ μεγαλύτερη κατάρα καὶ νὰ γίνει πάλι εὐλογία. Νὰ εὐχαριστηθεῖ καὶ ὁ Δημιουργὸς βλέποντας ἀπὸ ψηλὰ τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀγωνίζονται γιὰ νὰ ξανακερδίσουν τὴ φύση τους. Νὰ ἀναπαυθοῦν καὶ οἱ Ἥρωες καὶ οἱ Ἅγιοι ποὺ δὲν ἀγωνίσθηκαν ἄδικα γιὰ τὸν τόπο τους.
Ἴσως ὅλα αὐτὰ νὰ φαίνονται ἀσύνδετα καὶ θεωρίες, ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν σὲ πολλὲς συζητήσεις στὴν καθημερινή μας ζωὴ καὶ δημιουργοῦν περισσότερο σύγχυση παρὰ δίνουν λύσεις. Ἐμεῖς, γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς δημιουργήσαμε μιά ὁμάδα λίγων ἀνθρώπων καὶ καλλιεργοῦμε ἐφέτος: 11 στρέμματα πατάτας προσπαθώντας μάλιστα νὰ πολλαπλασιάσουμε μία ντόπια ποικιλία, 10 στρέμματα ρεβύθι, 14 στρέμματα φακές, 5 στρέμματα χειμερινὰ λαχανικά (λάχανο, μπρόκολο καὶ κουνουπίδι), 2 στρέμματα ντομάτα καὶ 2 στρέμματα καλοκαιρινὸ μπαξέ (πιπεριά, μελιτζάνα κ.λπ.), προσπαθώντας νὰ προσεγγίσουμε ὅλα τὰ παραπάνω καὶ προσανατολιζόμενοι πάντα στὴ βιολογικὴ παραγωγὴ καὶ τὴ διατήρηση τῆς ἑλληνικῆς βιοποικιλότητας. Ἐπιτύχαμε ἀρκετά. Μεγάλη μέσα σὲ ὅλα εἶναι καὶ ἡ χαρά μας ἀπὸ τὴν προσφορὰ στὸν ἐλάχιστο ἀδελφὸ ἀπὸ τὸ «περίσσευμα» (τὸ ὑστέρημα θέλει πολλὴ δουλειὰ ἀκόμη) Εἴμαστε πιστεύω καλοὶ στρατιῶτες, ὅπως καὶ ἀλλοῦ πιστεύω ὅτι ὑπάρχουν πολλοί, γιατί δὲν στέρεψε ἀκόμη ὁ τόπος. Θὰ βρεθοῦν καὶ στρατηγοὶ σὲ αὐτὸν τὸ δύσκολο ἀγώνα, γιατί δὲν κερδίζεται χωρὶς σχεδιασμὸ καὶ καλὴ ὀργάνωση. Θὰ κάνουμε τὰ πάντα γιὰ νὰ γυρίσουμε πίσω μιά καὶ εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ πᾶμε μπροστά, ὅπως ἄκουσα νὰ λέει ἕνας καλὸς φίλος μικρὸς τὸ δέμας, ἀλλὰ ψιλὸς τὴ σύνεση. Καλὴ δύναμη σὲ ὅλους καὶ καλὴ ἀντάμωση!