Αγίου Πορφυρίου
Ὅλα γύρω μας εἶναι σταλαγματιὲς τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὰ ἔμψυχα καὶ τὰ ἄψυχα καὶ τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῶα καὶ τὰ πουλιὰ καὶ τὰ βουνὰ καὶ ἡ θάλασσα καὶ τὸ ἡλιοβασίλεμα καὶ ὁ ἔναστρος οὐρανός. Εἶναι οἱ μικρὲς ἀγάπες, μέσα ἀπ᾿ τὶς ὁποῖες φθάνομε στὴ μεγάλη Ἀγάπη, τὸν Χριστό. Γιὰ νὰ γίνει κανεὶς Χριστιανός, πρέπει νὰ ἔχει ποιητικὴ ψυχή, πρέπει νὰ γίνει ποιητής. «Χοντρὲς» ψυχὲς κοντά Του ὁ Χριστὸς δὲν θέλει. Ὁ Χριστιανός, ἔστω καὶ μόνο ὅταν ἀγαπάει, εἶναι ποιητής, εἶναι μὲς στὴν ποίηση. Τὴν ἀγάπη ποιητικὲς καρδιὲς τὴν ἐνστερνίζονται, τὴ βάζουν μέσα στὴν καρδιά τους, τὴν ἀγκαλιάζουν, τὴ νιώθουν βαθειά. Νὰ ἐκμεταλλεύεσθε τὶς ὡραῖες στιγμές.
Οἱ ὡραῖες στιγμὲς προδιαθέτουν τὴν ψυχὴ σὲ προσευχή, τὴν καθιστοῦν λεπτή, εὐγενική, ποιητική. Ξυπνῆστε τὸ πρωί, νὰ δεῖτε τὸ βασιλιὰ ἥλιο νὰ βγαίνει ὁλοπόρφυρος ἀπ᾿ τὸ πέλαγος. Ὅταν σᾶς ἐνθουσιάζει ἕνα ὡραῖο τοπίο, ἕνα ἐκκλησάκι, κάτι ὡραῖο, νὰ μὴ μένετε ἐκεῖ, νὰ πηγαίνετε πέραν αὐτοῦ, νὰ προχωρεῖτε σὲ Δοξολογία γιὰ ὅλα τὰ ὡραῖα, γιὰ νὰ ζεῖτε τὸν μόνον Ὡραῖον. Ὅλα εἶναι ἅγια, καὶ ἡ θάλασσα καὶ τὸ μπάνιο καὶ τὸ φαγητό. Ὅλα νὰ τὰ χαίρεσθε. Ὅλα μᾶς πλουτίζουν, ὅλα μᾶς ὁδηγοῦν στὴ μεγάλη Ἀγάπη, ὅλα μᾶς ὁδηγοῦν στὸν Χριστό. Νὰ παρατηρεῖτε ὅσα ἔφτειαξε ὁ ἄνθρωπος, τὰ σπίτια, τὰ κτήρια, μεγάλα ἢ μικρά, τὶς πόλεις, τὰ χωριά, τοὺς ἀνθρώπους, τὸν πολιτισμό τους. Νὰ ρωτᾶτε νὰ ὁλοκληρώνετε τὶς γνώσεις σας γιὰ τὸ καθετί, νὰ μὴ στέκεστε ἀδιάφοροι. Αὐτὸ σᾶς βοηθάει σὲ βαθύτερη μελέτη τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ.
Γίνονται ὅλα εὐκαιρίες νὰ συνδεόμαστε μὲ ὅλα καὶ μὲ ὅλους. Γίνονται αἰτίες εὐχαριστίας καὶ δεήσεως στὸν Κύριό τοῦ παντός. Νὰ ζῆτε μέσα σὲ ὅλα, στὴ φύση, στὰ πάντα. Ἡ φύση εἶναι τὸ μυστικὸ Εὐαγγέλιο. Ὅταν ὅμως δὲν ἔχει κανεὶς ἐσωτερικὴ χάρι, δὲν τὸν ὠφελεῖ ἡ φύση. Ἡ φύση μᾶς ξυπνάει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς πάει στὸν Παράδεισο. Ὁ πνευματέμφορος, αὐτὸς ποὺ ἔχει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, προσέχει ὅπου περνάει. εἶναι ὅλα μάτια, ὅλα ὄσφρηση. Ὅλες του οἱ αἰσθήσεις ζοῦνε, ἀλλὰ ζοῦνε μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀλλιώτικος. Ὅλα τὰ βλέπει κι ὅλα τὰ ἀκούει· βλέπει τὰ πουλιὰ, τὴν πέτρα, τὴν πεταλούδα… Περνάει ἀπὸ κάπου αἰσθάνεται τὸ καθετί, ἕνα ἄρωμα γιὰ παράδειγμα. Ζεῖ μέσα σὲ ὅλα· στὶς πεταλοῦδες, στὶς μέλισσες κ.λπ. Ἡ χάρις τὸν κάνει νὰ εἶναι προσεκτικός. Θέλει νὰ εἶναι μαζὶ μὲ ὅλα. Προσευχὴ εἶναι νὰ πλησιάζεις τὸ κάθε πλάσμα τοῦ Θεοῦ μὲ ἀγάπη καὶ νὰ ζεῖς μὲ ὅλα καὶ μὲ τὰ ἄγρια ἀκόμη, ἐν ἁρμονίᾳ. Αὐτὸ ἐπιθυμῶ καὶ προσπαθῶ νὰ τὸ ἐφαρμόζω.
Ἔπειτα ἀπὸ καιρὸ μᾶς ἐφέρανε ἄλλον παπαγάλο, αὐτὸν ποὺ ἔχομε τώρα… Εἶναι ἐγωϊστής, ὅμως, καὶ θέλει νὰ τὸν προσέχεις, νὰ τοῦ μιλάεις μὲ γλυκύτητα, νὰ μὴν τὸν περιφρονεῖς. Ζηλεύει ἰδιαιτέρως, γι᾿ αὐτὸ δὲν θέλει νὰ μιλάεις σ᾿ ἄλλον, οὔτε ν᾿ ἀγαπάεις ἄλλον. Ἀλλιῶς θυμώνει πολύ.