Ὁ Κωνσταντῖνος Ζάππας, πρῶτος ξάδερφος τοῦ Εὐάγγελου Ζάππα, γεννήθηκε στὸ Λάμποβο τῆς Βορείου Ἠπείρου τὸ 1814.
Τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς του τὰ περνᾶ στὸ χωριό του καὶ τὸ 1835 σὲ ἡλικία 21 ἐτῶν, κατόπιν προτροπῆς τοῦ ξαδέλφου του, πηγαίνει στὴ Βλαχιὰ καὶ πιὸ συγκεκριμένα στὸ Βουκουρέστι. Ἐκεῖ ἐργάζεται στὴν ἀρχὴ ὡς βοηθός του κι ἀργότερα ὡς συνέταιρός του. Ἐπιδεικνύοντας ἐργατικότητα καὶ ἐμπορικὸ νοῦ, ὄχι μόνο διατηρεῖ ἀλλὰ κι αὐξάνει τὴν ἤδη μεγάλη περιουσία τοῦ ξαδέλφου του, τῆς ὁποίας μάλιστα ὁρίζεται κληρονόμος καὶ ἐκτελεστὴς τῆς διαθήκης του. Ἔχοντας τὰ ἴδια αἰσθήματα φιλοπατρίας καὶ ἀγάπης γιὰ τὸν συνάνθρωπό του, ὁ Κωνσταντῖνος Ζάππας διακρίνεται γιὰ τὴν πλούσια ἀγαθοεργὴ δράση του.
Ἐκδίδει μὲ ἔξοδά του τὸν Γ΄τόμο τῶν «Παράλληλων Βίων» τοῦ Γούδα καὶ βοηθᾶ σημαντικὰ στὴν ἵδρυση καὶ ἐπιχορήγηση σὲ ἐτήσια βάση σχολείων στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα του, τὴ Βόρειο Ἤπειρο.
Ὁρίζει στὸ πατρικό του σπίτι στὸ Λάμποβο νὰ λειτουργήσει Ὑφαντουργικὴ Σχολὴ γιὰ νὰ φοιτοῦν, νὰ ἐργάζονται καὶ νὰ ἀμείβονται τὰ ἄπορα κορίτσια τῆς περιοχῆς.
Διορίζει στὸ χωριό του σὲ μόνιμη βάση ἰατρό, ἀναλαμβάνοντας τὴν ἀμοιβή του κι ὅ,τι ἄλλο χρειαζόταν , γιὰ νὰ μεριμνᾶ γιὰ τὴ δωρεὰν παροχὴ ὑπηρεσιῶν ὑγείας τῶν μαθητῶν, τῶν δασκάλων, ἀλλὰ καὶ τῶν φτωχῶν κατοίκων τῆς εὐρύτερης περιοχῆς. Ἡ δράση του ὅμως δὲν σταματᾶ μόνο ἐκεῖ. Ἱδρύει τὰ περίφημα Ζάππεια Παρθεναγωγεῖα στὴν Κωνσταντινούπολη, τὴν Ἀνδριανούπολη κι ἀλλοῦ. Δημιουργεῖ Ὑφαντικὴ Σχολὴ στὴ Θεσσαλία, γιατί, ὅπως ἀναφέρει καὶ στὴ διαθήκη του, «εἶμαι ἐξ Ἠπείρου, πολίτης Ἕλλην , δημότης Τρικάλων, χριστιανὸς ὀρθόδοξος…» καὶ κληροδοτεῖ στὸ Ἑλληνικὸ Κράτος ἀπέραντες ἐκτάσεις στὶς Παραδουνάβιες Ἡγεμονίες.
Ἡ σημαντικότερή του προσφορὰ ὅμως ὑπῆρξε, ἐκφράζοντας παράλληλα καὶ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ξαδέλφου τοῦ Εὐάγγελου Ζάππα, ἡ ἀνέγερση στὴν Ἀθήνα τοῦ κτιρίου τῶν Ὀλυμπίων, τοῦ γνωστοῦ καὶ περίλαμπρου Ζαππείου Μεγάρου.
Τὰ ἐγκαίνια μάλιστα ἔγιναν ἀπὸ τὸν Βασιλιὰ Γεώργιο Α’ τὸ ἔτος 1888 , ἐνῷ ὁ Κωνσταντῖνος Ζάππας ἔγινε δεκτὸς τόσο ἀπὸ τὸν Βασιλιὰ ὅσο κι ἀπὸ τὸν Πρωθυπουργὸ τῆς Ἑλλάδας Χ. Τρικούπη μὲ ἰδιαίτερες τιμές.
Πέθανε στὸ Menton τῆς Γαλλίας τὸ 1892. –