Εν μέσω «πανδημίας» του κορωνοϊού και με την δημόσια υγεία να βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων αξίζει να παρατηρήσουμε την υποκρισία της Δύσης που προάγει τον θάνατο είτε στα πρώτα στάδια της ζωής με τις εκτρώσεις είτε στα τελευταία με το περιβόητο και νομοθετημένο πλέον «δικαίωμα στο θάνατο». Ποιος θα υπερασπιστεί το θείο δώρο της Ζωής; Γιατί Κράτη και Οργανισμοί τηρούν δύο μέτρα και δύο σταθμά για την υπεράσπισή της; Τελικά, ο πολιτισμός μας αγαπά περισσότερο τον θάνατο; Σκέψεις προς προβληματισμό διαβάζοντας την παρακάτω θλιβερή είδηση…
Το 67,8% των ασθενών ήταν άνω των 70 ετών και το 39,3% των ασθενών ήταν άνω των 80 ετών. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων (83,1%), οι γιατροί είχαν διαγνώσει πως ο ασθενής θα απεβίωνε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η γλωσσική κατανομή των υποθέσεων ευθανασίας παρέμεινε σταθερή, με το 77,3% των αιτήσεων και εγγραφών για ευθανασία να προέρχονται από περιοχές του Βελγίου όπου οι κάτοικοι μιλούν ολλανδικά, ενώ το 22,7% να προέρχονται από περιοχές του Βελγίου όπου οι κάτοικοι μιλούν γαλλικά.
Πηγή: The Brussels Times