Β΄. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Μέρος α’)

7 Σεπτεμβρίου 2025 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο Η ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΡΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2025, σελ. 103.  

Η Ἁγία Γραφή δέν ἀναφέρει τίποτε γιά τήν γέννηση τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν παραμονή της στά Ἅγια τῶν ἁγίων καί τήν Μετάστασή της. Αὐτά, καί ἄλλες λεπτομέρειες γιά τόν βίο της, εἶναι γνωστά ἀπό τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες ἐπαινεῖται ἡ ἀρετή τῶν γονέων τῆς Παναγίας, τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης. Ὁ Ἰωακείμ ἦταν ἄνθρωπος πρᾶος,   εὐλαβής καί τηρητής τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ζοῦσε μέ σωφροσύνη, ἔκανε δωρεές στόν ναό, ἐλεημοσύνες στούς φτωχούς καί προσευχόταν στόν Θεό. Ἡ  Ἄννα ἦταν φιλόθεη, καί γιά τίποτε ἄλλο δέν ἐνδιαφερόταν παρά μόνο νά φυλάττη τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἦταν σώφρων ἀλλά στεῖρα, φίλανδρος  ἀλλά ἄτεκνος. Εἶχε περάσει ἡ ἡλικία τους, καί παιδί δέν εἶχαν ἀποκτήσει[1]. Ὁ Ἰωακείμ ἦταν περίπου 50 ἐτῶν καί ἡ Ἄννα 35, σχετικά μεγάλη γιά τά δεδομένα τῆς τότε ἐποχῆς, πού τά κορίτσια ὑ- πανδρεύονταν ἀπό τήν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν.

Ὁ οἶκος τῆς Θεοτόκου στά Ἱεροσόλυμα

Οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας ἀποτελοῦσαν «ἱεράν ξυνωρίδα, ζεῦγος ἅγιον» καί φιλόθεο. Ὅλη τους ἡ ζωή ἦταν ὑπακοή στόν Θεό καί τήρηση τοῦ νόμου Του. «Ἦταν τελείως πνευματικοί, χωρίς κα- θόλου σαρκικό φρόνημα. Ἦταν τό ἀπαθέστερο   ἀνδρόγυνο πού ὑπῆρξε ποτέ»[2].

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας, ἀναφερόμενος στήν ἀρετή τῶν γονέων τῆς Παναγίας, γράφει: «Πῶς δέν εἶναι λαμπρή ἀπόδειξη τοῦ ὅτι τηρήσατε ἐξ ὁλοκλήρου τόν νόμο καί ὅτι σεβασθήκατε περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον τήν σκηνή τοῦ Μαρτυρίου, τό γεγονός ὅτι ἐσεῖς μόνοι ἀξιωθήκα-τε νά φέρετε στόν κόσμο – ἤ, ἀκόμη περισσότερο, νά δημιουργήσετε – τήν ἀληθινή σκηνή τοῦ Θε-  οῦ, μπροστά στήν ὁποία ἡ σκηνή τοῦ Μαρτυρίου εἶναι τόσο μικρή, ὥστε νά μήν ἀποτελῆ παρά μιά εἰκόνα της καί μιά σκιά; Γιατί βέβαια, δέν θά μπορούσατε νά γίνετε ἄξιοι τῶν μεγαλυτέρων, ἄν δέν ἀποδίδατε τήν ἀξία πού ἔπρεπε στά μικρότερα. Καί οὔτε θά ἦταν δυνατόν νά λάβετε  τήν ἀλήθεια, ἄν ἀδιαφορούσατε γιά τήν προτύπωσή της»[3].

Οἱ ἐνάρετοι ἀλλά ἄτεκνοι Ἰωακείμ καί Ἄννα, δέν ἔχασαν τήν ἐλπίδα τους νά γίνουν γονεῖς. «Γι᾿ αὐτό μέρα καί νύχτα, συνέχεια, μέ νηστεῖες καί ἀγαθοεργίες, ἀφοσιώνονται σέ ἀδιάλειπτες προσ-    ευχές στόν Θεό, πού εἰσακούει τήν δέηση τῶν δικαίων ἀνθρώπων. Καί προσθέτουν πώς, ἄν ἀποκτήσουν αὐτό πού ἐπιζητοῦν, θά τό προσφέρουν δῶρο στόν δωρεοδότη Θεό.

»Εἰσάκουσε, λοιπόν, Αὐτός πού πραγματοποιεῖ τό θέλημα αὐτῶν πού τόν σέβονται. Δέν τούς κάνει ἁπλᾶ γονεῖς, ἀλλά τούς ξεχωρίζει ἀπό ὅ- λους, γιατί ὅσο ὑπερέχει χωρίς καμμιά σύγκριση ἡ Θεοτόκος ἀπό τά ἄλλα παιδιά, τόσο αὐτοί γίνονται γνωστοί ὡς ἀνώτεροι ὅλων τῶν γονέων.

… Ἔπρεπε οἱ γεννήτορες τῆς Θεοτόκου νά εἶναι ἀνώτεροι τῶν ἄλλων, ἀφοῦ αὐτοί ἐπρόκειτο νά γίνουν προπάτορες τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ   πού θά γεννοῦσε ἡ κόρη τους»[4]. Οἱ ὑπέρτεροι πάντων τῶν γεννητόρων, Ἰωακείμ καί Ἄννα, θά γεννήσουν ἐξ ἐπαγγελίας τήν ὑπερτέρα πάσης κτίσεως Θεοτόκο Μαρία.

Ἔτσι ἡ θεοπρομήτωρ Ἄννα «ἀπεκύησε τήν  ὑπέρ λόγον τόν Λόγον κυήσασαν», τήν κεχαριτωμένη Μαρία. Αὐτό τό «σωτήριον κύημα», ἡ θεόπαις Μαρία, ἦταν καρπός προσευχῆς καί κατα-κοσμήθηκε μέ ἀνέκφραστα κάλλη χάριτος ἀπό τόν Θεό[5]. «Οἱ γονεῖς της ζήτησαν ἁπλῶς παιδί, αὐτό πού θά τούς ἀφαιροῦσε τό ὄνειδος τῆς ἀτεκνίας. Ὁ Θεός, ὅμως, τούς χαρίζει τήν ἴδια τήν Μητέρα· αὐτή, πού ἰατρεύει τήν θλίψη ὄχι μόνο τῶν γονέων, ἀλλά αὐτή πού γεμίζει μέ πνευματική ἀληθινή χαρά ὅλη τήν φύση τῶν ἀνθρώπων»[6].  

Ὁ Κύριος τούς χάρισε «θυγάτριον ἀξιόθεον», κόρη, δηλαδή, πού εἶναι ἄξια γιά τόν Θεό, πού ἀξίζει νά γίνη μητέρα Θεοῦ, «τήν Μαρία πού ἔχει τό ὄνομα τοῦ Κυρίου… Ἡ κόρη θά γίνη ἡ θερα- πεία τῆς μητέρας, ἡ νέα ζύμη τῆς θείας ἀναπλάσεως, ἡ ρίζα τοῦ θεόρρητου κλαδιοῦ, ἡ ἀγαλλίαση τοῦ προπάτορα»[7].

Ἡ γέννηση τῆς Θεοτόκου ἔγινε ἐξ ἐπαγγελίας μέν, ἀλλά κατά τόν φυσικό τρόπο γεννήσεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων. «Συνελήφθη μέν μέ φυσικό τρόπο (ὄχι δηλαδή ἀσπόρως) ἀλλά τελείως ἀ- παθῶς, ὅπως ἤθελε ὁ Θεός νά γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι. Πρῶτα προσευχήθηκαν στόν Θεό μέ δάκρυα ὁ καθένας χωριστά νά τούς χαρίση ὁ Θεός παιδί καί μετά συνῆλθαν ἀπό ὑπακοή στόν Θεό ὄχι ἀπό σαρκική ἐπιθυμία»[8], κατά τόν ἅγιο Παΐσιο. «Οὔτε Θεός εἶναι ἡ Μαρία οὔτε εἶχε τό σῶμα της ἀπό τόν οὐρανό, ἀλλά ἀπό φυσιολογική σύλληψη καί συνάφεια ἄνδρα καί γυναίκας κατ᾽ ἐπαγγελίαν, ὅπως ὁ Ἰσαάκ»[9]. Μόνον ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός γεννήθηκε ἀπό τήν ἁγία Παρθένο ἐκτός συναφείας, ἀσπόρως, ἀφράστως καί ἀνερμηνεύτως.

Ἡ προσευχή τῶν Προπατόρων (Ἱ. Μ. Μ. Βατοπαιδίου).

Εἶναι μεγάλη καί ἀσύγκριτη ἡ τιμή καί ἡ δό- ξα τῶν Θεοπατόρων, διότι ἐγέννησαν αὐτήν, πού «θά τήν προσκυνήσουν βασιλεῖς ἀπό ὅλα τά ἔθνη, φέροντες δῶρα… Εἶναι (ἡ Μαρία) ἡ πιό εὐλο- γημένη ἀνάμεσα στίς γυναῖκες καί εὐλογημένος (εἶναι) ὁ καρπός τῆς κοιλίας της (Χριστός). Εἶναι κόρη τοῦ Δαυΐδ καί μητέρα τοῦ παμβασιλέως Θεοῦ»[10]. Τί τιμή γιά τήν χαριτώνυμη Ἄννα νά γεννήση τήν μητέρα τοῦ Θεοῦ καί νά γίνη προμή- τωρ τοῦ Χριστοῦ, καί μαζί μέ τόν Ἰωακείμ νά ἀποκαλοῦνται Θεοπάτορες! «Ἀληθινά οἱ δίκαιοι  γεννήτορες τῆς Θεοτόκου ἐπειδή ἦταν ἄξιοι, ἔγιναν συγγενεῖς μέ τόν Χριστό κατά τήν σάρκα»[11].

συνέχιζεται αύριο….

1. 1. Βλ. Ἁγ. Ἀνδρέου Κρήτης, Λόγ. Α΄, Εἰς τό Γενέθλι- ον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 97, 816B.
2. 2. Ἱερομ. Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορεί- του, ⁸2012, σ. 176.
3. 3. Ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα, …, σ. 51.
4. 4. Ἁγ. Πέτρου Ἀργῶν, Εἰς τήν σύλληψιν τῆς Ἁγίας Ἄννης, PG 104, 1360BC.
5. 5. Βλ. Ἰσιδώρου Θεσσαλονίκης, Λόγ. Α΄, Εἰς τήν Γέν- νησιν τῆς Θεομήτορος, PG 139, 29B.
6. 6. Νικήτα Παφλαγόνος, Λόγ. Εἰς τό Γενέσιον τῆς ὑ- περαγίας Θεοτόκου, PG 105, 24BC.
7. 7. Ἁγ. Δαμασκηνοῦ, Λόγ. Β΄, Εἰς τό Γενέσιον τῆς ὑ- περαγίας Θεοτόκου, ΕΠΕ 9, σ. 219.
8. 8. Ἱερομ. Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορεί- του, ⁸2012, σ. 176.
9. 9. Ἁγ. Ἐπιφανίου Κύπρου, Κατά αἱρέσεων Γ΄ , 2, Κα– τά Ἀντιδοκομαριανιτῶν, 78, ΚΔ΄, PG 42, 737B.
10. 10. Ἁγ. Δαμασκηνοῦ, Λόγ. Α΄, Εἰς τό Γενέσιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, PG 96, 673D–676A.
11. 11. Κοσμᾶ Βεστήτορος, Λόγ. Εἰς τούς ἁγίους Ἰω- ακείμ καί Ἄννα, τούς ἐνδόξους γονεῖς τῆς Θεοτόκου Μαρίας, PG 106, 1012A.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο Η ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΡΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2025, σελ. 103.