Υιοθέτηση του ψηφίσματος Matić: Μια λανθασμένη εφαρμογή του δικαιώματος στην υγεία
Όπως πιθανόν ήδη γνωρίζετε, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει οριστικά υιοθετήσει το ψήφισμα Matić αναφορικά με την έκτρωση, με 378 ψήφους υπέρ, 255 κατά και 42 αποχές. Αποτελεί μια ήττα, η οποία ωστόσο χαρακτηρίζεται από μια ισχυρή κινητοποίηση όλων των δεξιών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του βασικού, το Κόμμα των Ευρωπαίων (EPP), των οποίων η δέσμευση για το αγέννητο παιδί δεν ήταν εξασφαλισμένη εκ των προτέρων.
Ωστόσο, η κινητοποίηση δεν ήταν αρκετή προκειμένου να αντιμετωπίσει την συμμαχία των φιλελεύθερων, των οικολόγων και των σοσιαλιστών οι οποίοι επί του παρόντος αποτελούν μια μεγάλη πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Συνεπώς, η νίκη αυτή ως επί το πλείστον είναι το αποτέλεσμα της ήττας της πλειονότητας της δεξιάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από τις τελευταίες Ευρωπαϊκές εκλογές. Ακόμα κι αν οι 3 ομάδες των δεξιών- η Κοινοβουλευτική Ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας (I&D), οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ECR) και το EPP είχαν ομόφωνα ψηφίσει κατά του ερευνητικού σχεδίου υπέρ των εκτρώσεων, δεν θα είχαν κερδίσει. Περίπου έτσι έχουν τα πράγματα: τα μέλη των I&D κα ECR ψήφισαν σχεδόν ομόφωνα κατά του ψηφίσματος Matić και το ίδιο έκαναν τα 2/3 του Κόμματος των Ευρωπαίων.
Από την άλλη πλευρά, η κεντροαριστερά δημιούργησε μια σχεδόν αψεγάδιαστη παρεμπόδιση σε αυτό το ζήτημα περί εκτρώσεων. Μόνο μια πολύ μικρή μειονότητα, που μπορεί να μετρηθεί στα δάχτυλα του ενός χεριού, απέφυγε να ψηφίσει υπέρ του ψηφίσματος Matić.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις ψήφους και κατανοώντας τις εναλλακτικές προτάσεις που κέρδισαν την αποδοχή των κομμάτων της δεξιάς, κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι παρά μόνο να παρατηρήσει την φιλελευθεροποίηση των κομμάτων αυτών σχετικά με το θέμα των εκτρώσεων. Μόνο μια μειονότητα των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι ενεργά αντίθετοι με το «δικαίωμα στην έκτρωση». Τα εναλλακτικά ψηφίσματα των κομμάτων ECR και EPP δεν έκαναν πρόταση προκειμένου να απαγορευθούν οι ευγονικές εκτρώσεις και οι εκτρώσεις κατά παραγγελία.
Η πρόταση του κόμματος των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) ήταν σύντομη και συναινετική εξαιτίας της αμερόληπτης υπενθύμισης του νόμου: Η ανικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το ζήτημα της υγείας: η έκτρωση δεν είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα αλλά μια αντίρρηση συνειδήσεως.
Η πρόταση του κόμματος των Ευρωπαίων ήταν λίγο εκτενέστερη. Κάνοντας κάποιες παραχωρήσεις, ιδιαίτερα στην προώθηση της «εμπεριστατωμένης σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης» αυτό το εναλλακτικό ψήφισμα δημιούργησε περισσότερες προτάσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Αρχικά, προώθησε μια ξεκάθαρη αντίθεση μεταξύ της «έκτρωσης» και της «σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας», καθώς οι «υποστηρικτές των εκτρώσεων» επιδιώκουν να ενσωματώσουν και να εξομοιώσουν την έκτρωση με το δικαίωμα στην σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία. Επιπλέον, το κόμμα των Ευρωπαίων επιθυμούσε να ανακαλέσει πως η έκτρωση δεν είναι μια μέθοδος αντισύλληψης και πως «τα πάντα πρέπει να γίνονται προκειμένου να μειωθεί ο αριθμός των εκτρώσεων», υποστηρίζοντας τις οικογένειες και βοηθώντας τες ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα στειρότητας.
Ωστόσο, παρά τις παραχωρήσεις και τον συναινετικό σχεδιασμό, η πρόταση του Κόμματος των Ευρωπαίων είχε μόνο μια ψήφο από την αριστερά, αυτή ενός μέλους της Πράσινης – Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας (Green/EFA).
Η αριστερά είναι πράγματι ολοένα και περισσότερο συντονισμένη και αποφασισμένη να προωθήσει το δικαίωμα στην έκτρωση, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην υφίσταται πλέον αντικειμενικά το «δικαίωμα στην επιλογή» αλλά μόνο το «δικαίωμα στην έκτρωση». Στην πραγματικότητα, όλες οι προσπάθειες να τροποποιήσει την απόφαση Matić ανακαλώντας την υποχρέωση και το ενδιαφέρον της πολιτείας να αποτρέπει την έκτρωση και να βοηθάει τις γυναίκες να κρατούν τα παιδιά τους απορρίφθηκαν στην κοινοβουλευτική επιτροπή. Ο αγώνας της αριστεράς ενάντια στις περιόδους χαλάρωσης των γυναικών πριν από μια έκτρωση αποτυπώνει επίσης αυτήν την αποφασιστικότητα να ωθούν κατά πολύ τις γυναίκες να διακόπτουν την κύηση, σαν να μην έπρεπε να υπάρχει η εναλλακτική της έκτρωσης. Η αντίρρηση της συνείδησης έχει γίνει για την αριστερά μια νόμιμη σκουριά, ένα ίχνος μιας ηθικής εντολής η οποία πρέπει να σταματήσει. Το ψήφισμα αφιερώνει 3 παραγράφους σε αυτό (από την παράγραφο 36 έως την παράγραφο 38) προκειμένου να παροτρύνει την Πολιτεία να το αδειάσει από τα συστατικά και την αποτελεσματικότητά του. Όταν πρόκειται για έκτρωση, οι γυναίκες και το ιατρικό προσωπικό δεν πρέπει να το πολυσκέφτονται.
Η ιδεολογική τύφλωση είναι επιπροσθέτως τέλεια αποτυπωμένη από τον Γάλλο Raphaël Glucksmann, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος υπήρξε ένας ένθερμος υποστηρικτής του Ψηφίσματος Matić καθ’ όλη τη διάρκεια των ντιμπέιτ. Λίγες μέρες πριν την ψηφοφορία, οι οργανώσεις κατά των αμβλώσεων έστειλαν ένα μικρό κουτί σε όλα τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το περιεχόμενο του οποίου κοινοποιήθηκε από ορισμένους, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Glucksmann:
Μπροστά στο θέαμα αυτό, ο κ. Glucksmann κραύγασε μέσω του λογαριασμού του στο Linkedin εναντίον των οργανώσεων οι οποίες έστειλαν το πλαστικό έμβρυο: «δεν μας εντυπωσιάζετε. Αντιθέτως, μας ενθαρρύνετε να υπερασπιστούμε την ελευθερία στην επιλογή και την αυτοδιάθεση!»
Πως δεν μπορεί ο ίδιος να καταλάβει πως αυτές οι οργανώσεις επιθυμούν να τον κάνουν να κατανοήσει με τον πιο δυνατό χειροπιαστό τρόπο ποιο είναι το αποτέλεσμα μιας κύησης που τερματίστηκε την 12η βδομάδα; Τι τύφλωση!
Παρεμπιπτόντως, η μόνη αναφορά της λέξεως «παιδί» που υπήρχε στην κινητικότητα Matić πρός ψήφισμα διαγράφηκε από την τελική ψήφο στην παράγραφο 38, η οποία αφορά την αντίρρηση της συνειδήσεως. Η πρόταση διακήρυττε πως «αυτή η πρόταση συνείδησης επίσης παρακωλύει την πρόσβαση σε προγεννητική προβολή … Ακόμη σε πολλές περιπτώσεις παρεμποδίζει την επιτυχημένη θεραπευτική αγωγή ενός παιδιού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή αμέσως μετά.» Η τελική εκδοχή ακόμη προσάπτει πως η αντίρρηση της συνειδήσεως αποτρέπει «την επιτυχημένη θεραπευτική αγωγή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή αμέσως μετά.» αλλά δεν αναφέρεται πια στο «παιδί». Αυτή είναι η μοναδική αλλαγή στο έγγραφο ανάμεσα στην πρόταση και το τελικό ψήφισμα.
Η υιοθεσία του ψηφίσματος Matić αποτελεί επιπρόσθετα ένα καινούριο βήμα. Δεν πρόκειται για μια τελική νίκη για την Αριστερά, καθώς οι πολιτείες δεν είναι υποχρεωμένες να μεταφέρουν το περιεχόμενό του μέσα στα πλαίσια του κρατικού τους νόμου, αλλά αποτελεί ένα επιπρόσθετο κείμενο το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ώστε να ασκήσει πίεση στις συντηρητικές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ο πόλεμος ενάντια σε αυτήν την απόκλιση πρέπει να συνεχιστεί επειδή αποτελεί, για μια ακόμη φορά, το μοναδικό βήμα για να γίνει η άμβλωση παντού στην Ευρώπη όχι μόνο «ελευθερία» αλλά «δικαίωμα» στο όνομα της υγείας και πιθανόν σύντομα «υποχρέωση» στο όνομα της οικολογίας. Στην πραγματικότητα, νομικώς, μόλις ο νομοθέτης κατοχυρώσει μια εφαρμογή σύμφωνα με τον νόμο, γίνεται ένα εμπόρευμα. Λογικά, ο νομοθέτης μπορεί επίσης να ενθαρρύνει και μερικές φορές, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, να αναγκάσει τους κατόχους αυτού του δικαιώματος να το ασκήσουν. Το παραπάνω είναι ακριβώς αυτό που συγκεκριμένοι πράσινοι πολιτικοί, οι οποίοι θεωρούν πλήρως πως είναι νέο-Μαλθουσιανοί, έχουν ξεκινήσει να προωθούν, όπως ο Yves Coche, πρώην Γάλλος Υπουργός Περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τον ίδιο, το οικογενειακό εισόδημα πρέπει να μειωθεί: «Όσα περισσότερο παιδιά γενάτε, τόσο περισσότερο το εισόδημά σας μειώνεται μέχρι να εξαφανιστεί μετά τον τρίτο τοκετό»: και αυτό πρέπει να γίνει στο όνομα της οικολογίας: «Το να μην γενάτε περισσότερα παιδιά αποτελεί την πρώτη οικολογική κίνηση.»
Ολοένα και περισσότερα άρθρα στον τύπο επαναλαμβάνουν το αντίκτυπο που έχει στο περιβάλλον ένα επιπλέον παιδί εκτιμώντας το διοξείδιο του άνθρακα που θα παράγει. Ομάδες πολιτών, καθώς επίσης και προσωπικότητες των ΜΜΕ, ισχυρίζονται ότι επιθυμούν να κάνουν λιγότερα ή και καθόλου παιδιά, ως ένδειξη σεβασμού προς τον πλανήτη.
Ένα είδος τακτικής «ενός παιδιού» με μια περιβαλλοντολογική διαστρέβλωση ελλοχεύει στην Ευρώπη. Αν και αυτή η προοπτική ίσως να φαίνεται ότι είναι μακρινή ή ψευδής, η Ευρωπαϊκή αριστερά θα συνεχίσει τον αγώνα της ενάντια στην συνειδησιακή αντίρρηση και την προώθηση της άμβλωσης ως μέρος του δικαιώματος στην υγεία.
Αυτά τα αποτελέσματα και οι προοπτικές της ψηφοφορίας επιβεβαιώνουν την ανάγκη υιοθεσίας και τις δυο προσεγγίσεις, την κοινωνική και την πνευματική στο θέμα της έκτρωσης.
Πνευματική (προσέγγιση): επειδή πρέπει να υπερασπιστούμε τα πραγματικά ανθρώπινα δικαιώματα και να καταπολεμήσουμε την κουλτούρα του θανάτου στις ρίζες του.
Κοινωνική (προσέγγιση): επειδή κρίνεται αναγκαίο να βοηθήσουμε τα ζευγάρια και τις γυναίκες να μη θεωρήσουν ως λύση ανάγκης την άμβλωση, προωθώντας μια κοινωνική τακτική πρόληψης της έκτρωσης.
Δεν είναι εφικτό να πολεμήσουμε την κουλτούρα του θανάτου χωρίς να κάνουμε μια προσπάθεια να την κατανοήσουμε και χωρίς να προταθεί μια τακτική αποδοχής και σεβασμού της ζωής. Στο ECLJ, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, πεπεισμένοι για την αξία της κάθε ανθρώπινης ζωής.