Ἱερός Ναός Ἁγίας Τριάδος Συμφερουπόλεως, Κριμαίας
11 Ἰουνίου 2011
Ἑορτή ἁγίου Λουκά Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας
Ὀμιλία π. Νεκταρίου Ἀντωνοπούλου
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Ἀκοῦμε συχνά καί ἐπαναλαμβάνουμε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, τή φράση ὅτι ἡ κοινωνία μας χάλασε, ὁ κόσμος ἔγινε ζούγκλα. Καί πολλές φορές, πιστεύουμε ὅτι γιά ὅλα τά κακά πού συμβαίνουν μέσα μας καί γύρω μας, γιά ὅλα αὐτά φταίει ἡ κακή καί βρώμικη κοινωνία μας. Λησμονοῦμε ὅμως πώς αὐτή τή κοινωνία τήν ἀποτελοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Καί ἐάν ἡ κοινωνία μας εἶναι κακή, σημαίνει ὅτι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι εἴμαστε κακοί. Καί κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε, γιά νά γίνει ἡ κοινωνία μας ἀκόμα χειρότερη. Προβάλλουμε μέ κάθε τρόπο τό κακό, τόν παλιάνθρωπο, τόν ἄνθρωπο πού εἶναι ἀδίστακτος, πού πατάει ἐπί πτωμάτων γιά νά ἀνέβει.
Ὅμως ὑπάρχει καί μία ἄλλη κοινωνία, ἡ Θεία κοινωνία, ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πού προβάλλει κάτι ἅγιο, κάτι ἄλλο. Ἡ ἐκκλησία μας λοιπόν προβάλλει τόν ἅγιο. Καί μᾶς καλεῖ τό κάθε ἅγιο νά τόν πλησιάσουμε, νά τό γνωρίσουμε καί νά προσπαθήσουμε νά τόν μιμηθούμε. Κάθε μέρα καί ὅλο τό χρόνο ἡ ἐκκλησία μας προβάλλει κάποιον ἅγιο ἤ κάποιους ἁγίους.
Σήμερα, αὐτή τή μεγάλη ἡμέρα, ἡ ἐκκλησία μας προβάλλει ἕνα σύγχρονο πολύ μεγάλο ἅγιο. Τόν ἅγιο Λουκᾶ. Ποιό ἦταν τό χαρακτηριστικό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀλλά καί τοῦ κάθε ἁγίου; Ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἀλλά καί κάθε ἅγιος, πῆρε στά σοβαρά τό λόγο τοῦ Χριστοῦ. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι.» Καί πράγματι ὁ ἅγιος Λουκᾶς σήκωσε τό σταυρό του μέ συνέπεια.
Ὁ πρῶτος σταυρός ἦταν ὁ σταυρός τῆς ἐπιστήμης, τῆς ἰατρικῆς. Ἀνέλαβε αὐτό τό σταυρό, ἔγινε γιατρός ὄχι ἀπό ἐπαγγελματισμό, ὄχι γιά νά βγάλει χρήματα, ἀλλά γιά νά ὑπηρετήσει τόν ἄνθρωπο. Καί θαυμάζουμε μέ πόση συνέπεια σήκωσε αὐτό τό σταυρό καί μέ πόση αὐταπάρνηση ὑπηρέτησε τό πάσχοντα ἄνθρωπο.
Ὁ δεύτερος σταυρός ἦταν ὁ σταυρός τῆς χηρείας. Πολλοί νέος εἶδε τή γυναίκα του νά πεθαίνει καί νά μένει χῆρος μέ τέσσερα παιδιά. Καί βλέπουμε νά μή γογγύζει, νά μή διαμαρτύρεται, ἀλλά νά σηκώνει ταπεινά αὐτό τό δεύτερο σταυρό.
Ὁ τρίτος σταυρός ἦταν ὁ σταυρός τῆς ἱερωσύνης. Πρῶτα ἦταν μόνο γιατρός σωμάτων, τώρα γίνεται καί γιατρός ψυχῶν. Καί μόνο ὅταν εἶναι κανείς ἱερέας, μπορεῖ νά καταλάβει πόσο μεγάλος σταυρός εἶναι ὁ σταυρός τῆς ἱερωσύνης.
Ὁ τέταρτος σταυρός ἦταν καί ὁ μεγαλύτερος. Ἦταν ὁ σταυρός τῆς συκοφαντίας, τῆς φυλακῆς, τῆς ἐξορίας, τοῦ μαρτυρίου, τῶν στρατοπέδων, τῶν βασανιστηρίων. Σήκωσε αὐτό τόν μεγάλο σταυρό μέ ἀπίστευτη ὑπομονή, αὐταπάρνηση καί ἀγάπη πρός τό Θεό.
Καί τελικά ὁ ἅγιος Λουκᾶς σήκωσε τό μεγαλύτερο σταυρό, πού λέγεται ὁ σταυρός τῆς ἀγάπης. Γιατί ἡ ἀγάπη δέν εἶναι ρομαντισμός, δέν εἶναι συναίσθημα, ἀλλά ἕνας σταυρός. Ὅταν λέει κανείς πώς ἀγαπάει, σημαίνει ὅτι εἶναι πάνω στό σταυρό. Γι΄αυτό καί ἀφοῦ ἀπέκτησε αὐτή τή μεγάλη ἀρετή τῆς ἀγάπης, ὁ Θεός τοῦ χάρισε, ὅπως λέει καί ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Στή σημερίνη του γιορτή, πού μαζευτήκαμε τόσοι ἄνθρωποι ἐδῶ νά τόν τιμήσουμε, μᾶς καλεί κι ἐμᾶς νά σηκώσουμε τό σταυρό μας. Τόν ὅποιο σταυρό. Τῆς συκοφαντίας τῆς αδικίας, τῆς ἀρρώστιας, τοῦ πόνου.
Δέν θά ἤθελα νά τελειώσω αὐτή τή μικρή ὁμιλία, παρά μόνο μέ τά λόγια τοῦ ἁγίου Λουκᾶ. Πρίν πενήντα περίπου χρόνια, ἐδῶ σ΄ αὐτό τό Ναό, εἶχε ἐκφωνήσει ἕναν ἀπό τούς τελευταίους ὑπέροχους λόγους του. Ἄς ἀκούσουμε λοιπόν τή φωνή του καί σήμερα, πού εἶναι τόσο ἐπίκαιρη:
«Θά μέ ρωτήσετε, γράφει: “Εἶναι εὔκολο νά εἶσαι καταδιωγμένος; Εἶναι εὔκολο νά περνᾶς ἀπό τή στενή πύλη καί ἀπό τό δρόμο μέ ἀγκάθια;” Θά μέ ρωτήσετε μέ ἀπορία. Στήν καρδιά σας ἴσως φωλιάσει ἡ ἀμφιβολία, ἄν εἶναι ἐλαφρύς ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ἐγώ ὅμως θά σᾶς πῶ: “Ναί, ναί! Εἶναι ἐλαφρύς, ἐξαιρετικά ἐλαφρύς.” Καί γιατί εἶναι ἐλαφρύς; Γιατί εἶναι εὔκολο νά τόν ἀκολουθεῖς σ΄αὐτό τόν ἀγκαθωτό δρόμο; Διότι δέν θά προχωρᾶς μόνος σου. Θά σέ συνοδεύει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Διότι τό ἄπειρο ἔλεός Του θά σέ ἐνδυναμώνει, ὅταν θά λυγίζεις ἀπό τό βάρος τοῦ σταυροῦ. Διότι ὁ ἴδιος θά σέ στηρίζει, θά σέ βοηθάει νά σηκώνεις τό σταυρό σου.
Δέν μιλάω μόνο ἀπό γνώση, ἀλλά καί ἀπό προσωπική ἐμπειρία. Πρέπει νά σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι ὅταν προχωροῦσα σ΄αὐτόν τόν δύσκολο δρόμο, ὅταν σήκωνα τό βαρύ σταυρό τοῦ Χριστοῦ, δέν τόν ἔνιωθα βαρύ καί ὁ δρόμος αὐτός ἦταν ὁ δρόμος τῆς χαρᾶς, ἐπειδή τό ἔνιωθα ἀπόλυτα καί τό διαισθανόμουν ὅτι δίπλα μου πορεύεται ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί ὅτι μέ βοηθάει νά σηκώνω τό σταυρό μου. Ἦταν βαρύ τό φορτίο ἀλλά τό θυμᾶμαι σά νά ἦταν λαμπρή χαρά, σά νά ἦταν εὐλογία τοῦ Κυρίου. Διότι ὁ Κύριος εἶναι ἐλεήμων γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους πού σηκώνουν τό σταυρό τους… δέν θά ἐγκαταλείψει μόνο του ἐκεῖνον πού πῆρε τό σταυρό του καί Τόν ἀκολούθησε, ἀλλά θά πορεύεται δίπλα του, θά εἶναι στήριγμα στό δρόμο του καί θά τόν ἐνδυναμώνει μέ τή χάρη Του.
Νά θυμᾶστε τά ἅγια λόγια Του, διότι κρύβεται μεγάλη ἀλήθεια σ΄ αὐτά: “Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ΄ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ΄ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν’’.
Ὅλους ἐσᾶς, ὅλους πού πίστεψαν στόν Κύριο καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσετε, νά σηκώσετε τό φορτίο του, τό σταυρό Του. Μή φοβᾶστε, λοιπόν. Προχωρεῖτε μέ θάρρος. Μή σᾶς φοβίζουν οἱ ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου, πού σᾶς ἐμποδίζει νά προχωρεῖται στό δρόμο αὐτό. Φτύστε τό διάβολο, διῶξτε τον μέ τό σταυρό τοῦ Κυρίου, στό ὄνομά Του.»
Ἅγιε τῆς Κριμαίας πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν. Ἀμήν.