«Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια»
(Γαλ. 5, 22)
Με το Πνεύμα το Άγιο το Άκτιστο να δρα έξω από ανθρώπινους κανόνες, πέρα από την λογική του κόσμου και άνευ όρων ως προς την Σοφία που Το διέπει Αυτό, ο Απόστολος Παύλος μας δίνει ωστόσο κάποια από τα γνωρίσματα Του, που κατοικούν στον εν Αγίω Πνεύματι άνθρωπο μετά από αγώνα πνευματικό.
Σύμφωνα με τους Πατέρες, φαίνεται πως οι καρποί αυτοί ακολουθούνε μία ιεραρχία και αποκτώνται διαδοχικά αρχίζοντας από το τέλος κατ’ ουσίαν.
Εγκράτεια λοιπόν και πρόκειται για τον αυτοέλεγχο και την ελευθερία από οτιδήποτε μας υποδουλώνει, τόσο υλικό όσο και ιδεολογικό. Αυτό μας οδηγεί εις την Πραότητα το γέννημα της ταπεινοφροσύνης, εκεί όπου δεν χρειάζεται να αποδεικνύεις μία “ανωτερότητα” ολοσδιόλου ναρκισσιστική. Επίσης σε οδηγεί στην Πίστη. Στην εμπιστοσύνη σε κάτι πάνω από εσένα. Στην Πρόνοια του Θεού και τελικά το άφημα σε Εκείνον.
Με την Αγαθοσύνη θα επέλθει ο πλήρης εξαγνισμός από την πιο άξεστη πτυχή σου. Η καθαρή εικόνα Θεού. Χρηστότητα. Η χρησιμότητα απέναντι στον άλλον και τελικά στον ίδιο τον εαυτό. Πάνω απ’ όλα αρωγός στην θέληση πλέον του Θεού. Μικραίνουν οι αποστάσεις. Την έχεις επιτρέψει την Πρόνοια Του Θεού να ορίζει την ζωή σου και η Μακροθυμία έρχεται και σε απαλλάσσει απ’ τον θυμό, το άγχος…
Έφτασες στην Ειρήνη. Η εσωτερική αρμονία που τρέφεται από τον Θεό. Ειρήνη με εσένα, τον μεγαλύτερο σου εχθρό.
Χαρά. Όταν η εγκόσμια διαχρονική χαρά είναι ουτοπική, μιλάμε για την χαρά που καταργεί τον θάνατο. Μιλάμε για την ανώτερη, την Αναστάσιμη Χαρά.
Έφτασες στην Αγάπη, στην τελειότερη μορφή. Γνώριζες μονάχα αγάπη κοσμική με παθογένειες πολλές, όμως εδώ κάποιες στιγμές στην μέρα σου, έφτασες να αναπνέεις τον ίδιο τον Θεό…