Το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως πολλές άλλες δυτικές χώρες, ακολουθεί το περιορισμένης πρόσβασης QR [Quick Response – γρήγορης απάντησης] σύστημα ψηφιακής ταυτότητας της Κίνας, ενώ διαρκώς επιζητεί να λάβει το ηθικό πλεονέκτημα έναντι του Πεκίνου. Η τακτική αυτή ονομάζεται υποκρισία στην καλύτερη εκδοχή της.
Δαιμονοποιείται η Κίνα ενώ παράλληλα αντιγράφει (το Ηνωμένο Βασίλειο) την χειρότερη πλευρά αυτού του παραπάνω συστήματος. Είναι, εν ολίγοις, αυτό το οποίο η δυτική ελίτ που βρίσκεται στην εξουσία συνεχίζει να κάνει αυτούς τους τελευταίους 18 μήνες υπό το πρίσμα της πάλης με έναν ιό.
«Ο κωδικός QR της Κίνας για την παρακολούθηση της κατάστασης για τον Covid-19», αυτός ήταν ο τίτλος ενός ενημερωτικού άρθρου που δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα Financial Time στις αρχές Μαΐου 2020. «Οι τοπικές αρχές σε ολόκληρη την Κίνα έχουν πρωτοπαρουσιάσει συστήματα σχετικά με την κατάσταση της υγείας με κωδικό, τα οποία είναι προσβάσιμα μέσω εφαρμογών στα έξυπνα κινητά τηλέφωνα, προκειμένου να ελέγχουν την κίνηση των ανθρώπων και να ταυτοποιούν αυτούς οι οποίοι είχαν διαγνωσθεί με ιό ή επισκέφθηκαν υψηλής μόλυνσης περιοχές. Μερικές φορές μοιάζει πως η κάθε δοσοληψία – ακόμη και η είσοδος σ’ ένα πάρκο- εξαρτάται από την έγκριση της κυβέρνησης», έγραψε ο συγγραφέας Don Weinland.
Τον Μάρτιο του 2021, σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Οι νέοι κώδικες διέπουν την καθημερινή ζωή στην Κίνα», το πρακτορείο ειδήσεων AFP μετέδωσε από το Πεκίνο:
«Είναι σύνηθες το γεγονός πως έχει γίνει δύσκολο να αποφύγει η Κίνα αυτό το σύστημα- η σάρωση ενός κωδικού με το κινητό σου τηλέφωνο και επίδειξη των πιστοποιητικών υγείας σου μέσω μιας εφαρμογής, σου δίνουν το πράσινο φως για να συνεχίσεις. Ή όχι.»
Το άρθρο συνέχισε σημειώνοντας: «Η είσοδος σε κτίρια, επιχειρήσεις ή σε ένα πάρκο, το ταξίδι με αεροπλάνο, τρένο ή ταξί, ή απλά το να προσπαθείς να φτάσεις στο σπίτι, έχεις συμβουλευθεί σωστά ώστε να σιγουρευτείς πως η μπαταρία του τηλεφώνου σου είναι φορτισμένη.»
Ακούγεται αρκετά τρομακτικό, ή μήπως όχι; Αλλά ρίξε μια ματιά για το τι συμβαίνει σήμερα σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο.
Στην Γαλλία, το «πιστοποιητικό άδειας εισόδου», το οποίο χρησιμοποιεί QR κωδικούς οι οποίοι σαρώνονται από ένα έξυπνο κινητό τηλέφωνο προκειμένου να επιδειχθεί ότι κάποιος έχει εμβολιασθεί, έχει τεθεί σε ισχύ από τον Αύγουστο. Τώρα είναι υποχρεωτικό να παρουσιάσει κάποιος ένα «πιστοποιητικό άδειας εισόδου» προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε καφετέριες, εστιατόρια, κέντρα υγείας, βιβλιοθήκες, πολυκαταστήματα, τρένα μεγάλης διαδρομής και σε ολόκληρη την πληθώρα των δημόσιων σημείων. Πεκίνο και Παρίσι. Εντοπίσατε τη διαφορά; Εκτός από τον Πύργο του Άιφελ δεν υπάρχει καμία άλλη διαφορά. Παρομοίως Κύπρος και Κίνα. Ισραήλ και Κίνα. Ιρλανδία και Κίνα. Νέα Υόρκη και Κίνα.
Εν τω μεταξύ, στην Αγγλία και την Σκωτία, μας έγινε γνωστό πως μόνο διαβατήρια εμβολιασμού – ξανά με τη χρήση μιας εφαρμογής σε έξυπνο κινητό τηλέφωνο – θα εισαχθούν στο τέλος του μήνα ώστε να περιοριστεί η πρόσβαση σε νυχτερινά κέντρα και σε «μεγάλης διάρκειας εκδηλώσεις».
Αυτό συμβαίνει μολονότι γνωρίζουμε πως ο εμβολιασμένος δεν προστατεύει κανέναν να νοσήσει με Covid-19 ή να μεταφέρει τον ιό. Τα διαβατήρια εμβολιασμού αποσκοπούν ξεκάθαρα όχι τόσο στη δημόσια υγεία, αλλά στον έλεγχο των ανθρώπων. Δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο οφθαλμοφανές.
Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ότι άπαξ και καθοριστούν, αυτά τα «διαβατήρια» θα επεκταθούν και σε άλλους χώρους, όπως έγινε στη Γαλλία, και δεν θα είναι προσωρινά- κανένας δεν αναφέρει μια ημερομηνία λήξης- και θα μετατραπούν στο κοινωνικό πιστωτικό σύστημα της Κίνας.
Προγενέστερα από το 2020, η αντίληψη πως η Δύση θα αντέγραφε το Πεκίνο και θα βάδιζε τον δρόμο για τον ψηφιακό έλεγχο και την περιορισμένη πρόσβαση που βασίζεται σε QR κωδικούς, θα ήταν αντιμέτωπη με την κατακραυγή- «Είμαστε ο δυτικός κόσμος. Υποστηρίζουμε την ελευθερία!»
Αλλά ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που θα υποστήριζαν την παραπάνω θέση το 2019 όχι μόνο παρουσιάζουν ως ασήμαντο αυτό που τα διαβατήρια εμβολιασμού αντιπροσωπεύουν με όρους απώλειας της ελευθερίας και θα εγκαθιδρύουν μια νέα, δοσοληπτική σχέση ανάμεσα στον πολίτη και την πολιτεία, αλλά τις προωθούν ενεργά ως κάτι το «καλό».
Ο Υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Dominic Raab ήταν σφοδρός στην κριτική του για την Κίνα- Τον Φεβρουάριο κατηγόρησε το Πεκίνο για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε «βιομηχανική κλίμακα». Ωστόσο ο ίδιος ο Dominic Raab επίσης δήλωσε τον Φεβρουάριο πως τα διαβατήρια εμβολιασμού για καταστήματα και εστιατόρια είναι πιθανό να υπάρξουν στην Αγγλία.
Αν κοιτάξεις κατά μήκος του καθεστώτος του Ηνωμένου Βασιλείου, συμπεριλαμβανομένων και των ΜΜΕ, βλέπεις την ίδια εικόνα. Η αναπνοή σου γίνεται πιο γρήγορη σχετικά με το «άθλιο αρχείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων» της Κίνας καθώς παραγγέλνοντας «Κινέζικο σε πακέτο» ενισχύεται η περιορισμένη πρόσβαση στην καθημερινή ζωή των «ανεπιθύμητων»- γνωστοί ως «ανεμβολίαστοι» ή «αντιεμβολιαστές»- που δεν κατέχουν την σωστή εφαρμογή ή τον κωδικό QR.
Φοβία και φιλία απέναντι στην αμαρτία. Ταυτόχρονα. Στους ίδιους ανθρώπους. Πώς εξηγούμε αυτήν την νοητική δυσαρμονία; Αυτό που η Δυτική αφρόκρεμα και οι στενογράφοι των δικών τους ΜΜΕ θέλουν να κάνουν είναι, να αντιγράψουν το κινέζικο σύστημα ενδοοικογενειακώς- ή τουλάχιστον τον κωδικό QR ή την ψηφιακή ταυτότητα ως μέρος αυτού (σίγουρα δεν επιθυμούν την θανατική ποινή για διαφθορά και «οικονομικά εγκλήματα»)- ενώ παράλληλα αντιτίθενται στον ρόλο του Πεκίνου στα διεθνή ζητήματα.
Η αναπτυσσόμενη επίδραση [του Πεκίνου] στην Αφρική, η φιλία του με τη Ρωσία και η στρατηγική συνεργασία του με το Ιράν… Όλα αυτά εξηγούν γιατί η αφρόκρεμα θέλει να μετατρέψει τις ίδιες τους τις χώρες σε αντίγραφα της Κίνας, με σκοπό να γίνουν ένα ψηφιακό κοινωνικό πιστωτικό σύστημα ψηφιακής ταυτοποίησης το οποίο θα μπορεί μαζικά να αυξάνει τον έλεγχο πάνω στους πολίτες και να απαγορεύει την είσοδο στη δημόσια ζωή στους «αντιφρονούντες» ενώ τραβάει την προσοχή του Πεκίνου και αποπνέει τον 19ο αιώνα ως τρόπο ηθικής ανωτερότητάς του σε κάθε ευκαιρία.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι όσο περισσότερο η Δύση μετατρέπεται σε Κίνα, τόσο περισσότερο η αντι-κινεζική ρητορική αυξάνεται. Υποκρισία; Είναι πραγματικά εκτός λογικής.