Στη Σπολάιτα Αιτωλοακαρνανίας, συναντήσαμε τον 80χρονο κύριο Γιώργο, ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας τις ιστορίες και τα μαθήματα ζωής του.
Θυμάται τα παιδικά του χρόνια, τότε που η φτώχεια ήταν καθημερινότητα. Πολλά παιδιά, πήγαιναν ξυπόλητα στο σχολείο, με ρούχα πλεκτά από τα χέρια των μανάδων τους.
Οι γυναίκες, σηκώνοντας το βάρος της οικογένειας, έπλεναν τα ρούχα στο ποτάμι και άλεθαν το σιτάρι στο μύλο για να φτιάξουν ψωμί. Στα χωράφια, η σκληρή δουλειά γινόταν με τη βοήθεια αλόγων.
Μεγαλώνοντας, ο κύριος Γιώργος ονειρεύτηκε μια καλύτερη ζωή. Ξενιτεύτηκε στον Καναδά, όπου δούλεψε σκληρά σε εργοστάσιο. Τα χρήματα ήταν μεν αρκετά, αλλά η ψυχή του πονούσε. Νοσταλγούσε την Ελλάδα, την οικογένεια και τους φίλους του.
Τελικά, η αγάπη για την πατρίδα τον έφερε πίσω. Παντρεύτηκε, δημιούργησε οικογένεια και σήμερα, συνταξιούχος πλέον, απολαμβάνει τον κήπο του και τις μικρές χαρές της καθημερινότητας.
Η ιστορία του κυρίου Γιώργου είναι μια ιστορία γεμάτη αγάπη για την Ελλάδα, νοσταλγία για το παρελθόν και αισιοδοξία για το μέλλον. Μια ιστορία που μας υπενθυμίζει ότι η ευτυχία δεν κρύβεται πάντα στα υλικά αγαθά, αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις και στις αυθεντικές αξίες.