Ο κ. Χρηστίδης εξηγεί γιατί αν η αντίδραση μας τότε στρατιωτικά, ήταν αποφασιστική από την τότε πολιτική ηγεσία, η Τουρκία και οι απαιτήσεις της στο Αιγαίο θα είχαν κλείσει για 100 χρόνια. Αλλά επειδή η ιστορία δεν γράφεται με τα “αν” από τα Ίμια φτάσαμε στην Μαδρίτη και το Ελσίνκι έως τις σημερινές αφηγήσεις της Τουρκίας με απαιτήσεις για την λεγόμενη “γαλάζια πατρίδα”. Οι συνθήκες και το χάσμα εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας και τότε ήταν εμφανής και δυστυχώς συνεχίζεται, αν δει κανείς για παράδειγμα σήμερα τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ. Η πολιτική ηγεσία διαχρονικά έχει φοβικά σύνδρομα ακόμη και στο πεδίο της αποτροπής.
Ο ναύαρχος ε.α. Κοσμάς Χρηστίδης κατέδειξε την διαφορά αντίληψης μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και ηγεσίας στρατεύματος, αναφερόμενος σε μια επιχείρηση “μικρών Ιμίων” στη Ζουράφα το 2012, όπου ο αρμόδιος υπουργός είχε “εξαφανιστεί”, για να επανεμφανιστεί επικοινωνιακά για τα εύσημα της επιτυχούς διαχείρισης, όπου ο ίδιος τότε ως αρχηγός ΓΕΝ τον συνάντησε για να αντιληφθεί ότι το δεύτερο σκέλος της επιχείρησης που ετοιμάζονταν είχε ήδη “διαρρεύσει” για να αναρωτηθεί για τα τότε και τα σήμερα , “ποιος παρακολουθεί, ποιον τελικά και για ποιο όφελος”;