τῆς Ἄννας Γκάγκαλη
Ἂν γινόταν καταγγελία τῆς Ἀλβανίας στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς γιὰ τρομοκρατία σὲ βάρος τῶν ἐκεῖ Ἑλλήνων τῆς Β. Ἠπείρου, ἂν ζητούσαμε τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κέρκυρας γιὰ αὐτονόμηση τῆς Βόρειας Ἠπείρου, δὲν θὰ εἴχαμε σήμερα τούς μεγαλοϊδεατισμοὺς τῆς ΄΄Μεγάλης Ἀλβανιας΄΄ καί, συνολικά, θὰ ἤμασταν πράγματι ὁ παράγοντας σταθερότητας στὴ Χερσόνησο τοῦ Αἵμου. Ἔχουμε πάψει νὰ ἀντιδροῦμε, νὰ κρίνουμε, νὰ σκεφτόμαστε καὶ νὰ ἀναλύουμε, ἔχουμε γίνει πολιτικὰ ζόμπι. Ἐπιτέλους, ἂς διαβάσουμε λίγο Ἀριστοτέλη, λίγο Πλάτωνα. Πῶς ὀνομαζόμαστε “πολίτες” ἂν δὲν ἀσχολούμαστε μέ τὰ “πολιτικά”;
Ἡ μελέτη τῆς Ἱστορίας εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ μᾶς δώσει πίσω τὴν χαμένη μᾶς κριτικὴ σκέψη καὶ θὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὰ νύχια αὐτῶν ποὺ θέλουν νὰ κατευθύνουν τὴ σκέψη καὶ τὴ κρίση μας. Οἱ ἀσχολούμενοι μὲ τὴν παιδεία ἀπὸ κάπου πῆραν τὴν μόρφωσή τους. Τὸ σχολεῖο καὶ τὸ πανεπιστήμιο εἶναι οἱ κύριοι φορεῖς τῆς ἐκπαίδευσης. Ὅταν ὅμως ἀπὸ ἐκεῖ δὲν διδάσκεται ἡ σωστὴ μόρφωση εἶναι λογικὸ νὰ γίνονται λάθος ἐνέργειες. Παράδειγμα εἶναι ἡ ἀφαίρεση τῶν κεφαλαίων ἀπὸ τὴν ὕλη ποὺ διδάσκεται στὰ σχολεῖα στὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας. Πουθενὰ δὲν ἀναφέρονται τὰ γεγονότα τῆς Β. Ἠπείρου μὲ ἀποτέλεσμα ὅταν σὲ ρωτᾶνε τὴν καταγωγή σου καὶ λές: «Εἶμαι ἀπὸ τὴν Β. Ἤπειρο» κατευθείαν νὰ σοὺ δίνουν τὴν ἀπάντηση: « Ἀα εἶσαι ἀπὸ τὴν Ἀλβανία δηλαδή..».
Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ μὲ τὴν Κύπρο καὶ πόσο μᾶλλον μὲ τὶς ἐθνικὲς ἑορτὲς ποῦ ἀρκετοὶ σημερινοὶ λένε ὅτι τὸ 1940 πολέμησαν οἱ Ἕλληνες κατὰ τῶν Τούρκων, ἐνῶ σὲ ἄλλους τομεῖς ὅπως εἶναι τὰ ἀθλητικὰ ἢ τὰ καλλιτεχνικὰ θέματα τὰ ξέρουν ὅλα φαρσί! Οἱ Σκοπιανοὶ ζητοῦν νὰ ὀνομάζονται “Μακεδονία”; Αὐτὸ λέγεται κλοπὴ ἐθνικοῦ ὀνόματος καὶ οἱ Ἕλληνες θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουν ἀντεπίθεση! Οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἀκόμη ἕνα ἐλάττωμα: σὲ περίοδο εἰρήνης δὲν εἴμαστε ποτὲ ἑνωμένοι. Ὁ ἕνας κοιτάει πῶς νὰ βγάλει τὸ μάτι τοῦ ἄλλου, ὅπως ἄλλωστε εἶναι ὁ ἑλληνικὸς τρόπος.
Ἄραγε, ποιὰ θὰ ἦταν ἡ κατάλληλη ἀπάντηση στὸ ζήτημα τῶν Ἀλβανῶν γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς μειονότητας στὴν χώρα μας καὶ ἀποζημιώσεις τῶν Τσάμηδων; Προσφυγὴ στὸν ΟΗΕ νὰ εἶναι ἡ ἑλληνικὴ ἀπάντηση, γιὰ τὰ βασανιστήρια ποὺ ἐπὶ δεκαετίες δέχονται οἱ Βορειοηπειρῶτες. Δὲν χρειάζονται ἀποδείξεις γιὰ τὰ γεγονότα αὐτά, ἀφοῦ ἤδη οἱ ἀποδείξεις εἶναι ζωντανές, βλέποντας τοὺς συμπατριῶτες μας νὰ διηγοῦνται ὅλα ὅσα ἔζησαν μὲ κάθε λεπτομέρεια.
Δὲν διεκδικοῦμε τίποτα ἀπὸ κανέναν, ἀλλὰ ὅλοι διεκδικοῦν ἀπὸ ἐμᾶς! Αὐτὸ τὸ παρανοϊκὸ γεγονὸς μόνο στὴν Ἑλλάδα θὰ μποροῦσε νὰ συμβεῖ.
Μία ἐπίσκεψη ἀντιπροσώπων διεθνῶν φορέων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων στὴν Ἀλβανία θὰ ἦταν τὸ ἰσχυρότερο χτύπημα.
Εὐχαριστῶ γιὰ τὸν χρόνο σου!
21/1/2012