Φώτη Γ. Παπαγεωργίου
Θεολόγου
«Πατρίς, να μακαρίζης όλους τους Έλληνες, ότι αγωνίστηκαν για σένα, να σ ‘αναστήσουν …»
Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου, επετείου της εθνικής μας παλιγγενεσίας, αποτελεί κορυφαία εκδήλωση απότισης φόρου τιμής στις στρατιές των επωνύμων και ανωνύμων προγόνων μας, οι οποίοι με τους αγώνες τα «κλέη» και τις θυσίες τους, μας χάρισαν το υπέρτατο αγαθό της Ελευθερίας.
Είναι συγχρόνως η βαθυτέρα εκδήλωση που επαναφέρει την εθνική μας μνήμη στα οριακά γεγονότα της ιστορικής μας πορείας ανά τους αιώνες, τα συνδέει με το παρόν και σφυρηλατεί την συνέχεια και την μελλοντική εξέλιξη της Εθνικής μας συνείδησης. Για όλους τους Λαούς, ιδιαίτερα για τον Ελληνικό, οι εορτασμοί των μεγάλων επετείων της ιστορίας του υπενθυμίζουν, διδάσκουν, οδηγούν, εμπνέουν και φρονηματίζουν. Και το «Εικοσιένα» αποτελεί μέγα γεγονός της Ελληνικής ιστορίας, γιατί δεν είναι μόνο το τέλος μιας εποχής στην οποία κυρίαρχο στοιχείο αποτελούσε η σκλαβιά, η ατίμωση, η αδικία, η ταπείνωση ενός υπερήφανου Λαού, αλλά η αφετηρία μιας νέας περιόδου του Ελληνισμού. Το «Εικοσιένα» συμπυκνώνει και εκφράζει με ένα τρόπο εκρηκτικό τα ιστορικά αιτήματα του Ελληνικού Λαού. Αποτελεί καρπό της Εθνικής του συνείδησης, που διαμορφώθηκε με την βιωματική παραδοχή των πανανθρώπινων ιδεωδών της ελευθερίας και της ατομικής αξιοπρέπειας.
Με την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως ετέθη βιαίως τέρμα στην κρατική υπόσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και το Έθνος δουλώθηκε για τέσσερις περίπου αιώνες, χωρίς ποτέ ο κατακτητής να κατορθώση να αλώσει τις ψυχές των υποδούλων. Το έθνος ούτε στιγμή δεν έπαυσε να υπάρχη, να ελπίζει, να αγωνίζεται.
Με την καλλιέργεια των γραμμάτων, με την εμπέδωση της πίστης του στην Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία των πατέρων του, η Ορθοδοξία απέβη στοργική μητέρα και κιβωτός σωτηρίας στους χαλεπούς, για το γένος, χρόνους. Με την οργάνωση των βάσεων της οικονομικής ζωής, με την ανάπτυξη των κατά ξηράν και θάλασσαν αγωνιστικών του δυνάμεων, με την ακράδαντη πίστη στην αναγέννηση και μεγαλοσύνη του, πέτυχε να διατηρήση αμόλυντες τις ρίζες της φυλετικής του καταγωγής και να επιβεβαιώση την ύπαρξή του ως Έθνος.
Και είναι αληθές ότι το έθνος επεχείρησε με σειρά προεπαναστατικών εξεγέρσεων να αποτινάξη το ζυγό της δουλείας. Και υπεβλήθη σε αναρίθμητες θυσίες και ποταμούς αιμάτων. Στερημένο το Έθνος πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας, ανοργάνωτο και στρατιωτικά απροετοίμαστο, ήταν εύλογο να στηρίζει και πέρα από τις δικές του δυνάμεις, τις ελπίδες του για την απελευθέρωσή του.
Έπρεπε να «έλθη το πλήρωμα του χρόνου» για να εμπεδωθή στην κοινή συνείδηση η πεποίθηση ότι η ανάκτηση της εθνικής ελευθερίας είναι δική του αποκλειστικά υπόθεση. Με σαγηνευτική απλότητα ο στρατηλάτης του αγώνα Θεόδωρος Κολοκοτρώνης διεκήρυξε σε κάθε κατεύθυνση «Είδα τότε ότι ό,τι κάνουμε, θα το κάνουμε μόνοι μας». Σοφά λόγια, που αποτελούν πολύτιμη υποθήκη για σήμερα και για πάντα.
«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», θα γράψει ο Ανδρέας Κάλβος και οι αιώνες μαρτυρούν ότι ο Ελληνικός Λαός διαθέτει και αρετή και τόλμη και αδούλωτο πνεύμα. Αρετές που κορυφώνονται στις κρίσιμες ώρες του ιστορικού βίου. Η καταξίωση του «ζειν» μέσα από το «ευ ζειν». Η απόκριση η υπερήφανη του θρυλικού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον πορθητή: «το δε την Πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμόν εστί ούτε άλλου τινός των κατοικούντων ενταύθα κονή γαρ γνώμη αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα των ψυχών ημών». Ιστορική συνέχεια και συνέπεια, σκληρή και Θεόδοτη τιμή για τους Έλληνες «να φυλάγουν Θερμοπύλες» ποτέ από το χρέος μη κινούντες, κι αν ακόμη γνωρίζουν ότι και ο Εφιάλτης θα φανεί και οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.
Αυτή τη στάση ζωής διάλεξε και τότε και θα διαλέγη πάντοτε το Έθνος, γιατί δεν επιζητεί να διατηρήση την ιστορική του επιβίωση σαν ανάμνηση γοητευτικού παρελθόντος, αλλά ως δυναμική και ελπιδοφόρα πραγματικότητα, μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Πραγματικότητα πάνω στην οποία θεμελιώνεται βίος ελεύθερος και αξιοπρεπής, δημοκρατική οργάνωση της πολιτείας και όπως έχει λεχθεί «…συνειδητή βίωση της αρετής και των προγονικών αξιών, αι οποίαι διεφυλάσσοντο ως υπερηφάνεια και ελπίδα εις την καταθλιβομένην καρδίαν του γένους».
Στους ρυθμούς ζωής που επιβάλλει ο σημερινός σκληρά ανταγωνιστικός κόσμος πρέπει να βιώσουμε τις εθνικές ρίζες, την Ελληνική Παράδοση και την Αγία Ορθοδοξία μας. Να καταφύγουμε στις ανεξάντλητες και κρυστάλλινες πηγές της προγονικής αρετής για να αντλήσουμε και να πιούμε όλοι μαζί σαν ένας άνθρωπος, ενωμένοι και αγαπημένοι «το ύδωρ της ζωής» που θα φωτίσει και θα ακτινοβολήσει τον ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ του Έθνους πέρα από το Έθνος, στα πέρατα του κόσμου. Θα καταστήσει σεβαστή τη φωνή της Ελλάδας και θα μας οδηγήσει στην εθνική πρόοδο και προκοπή.
Η υπέρβαση των ποσοτικών υπολογισμών στις μεγάλες ώρες της ιστορίας μας, έδωσε στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα τον Μαραθώνα και την Σαλαμίνα, το Εικοσιένα και το έπος της Πίνδου… Λειτούργησε ως καθοδηγητική παιδαγωγική πυξίδα σε ατελεύτητες Γενιές Ελλήνων και έβαλε στο στόμα του ποιητή τους λόγους που δεν είναι απλά η φωνή του και η σκέψη του, αλλά χρησμός ιερός βγαλμένος από τα τρίσβαθα του Γένους:
«Η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα,
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα»!
Αταλάντευτη πορεία «αίματος» στον ιερό βωμό της ελευθερίας. Κοινή μοίρα, κοινό χρέος. Ίδια στάση ζωής στο διάβα των αιώνων, ίδια απάντηση. Στέρεα πίστη για το μέλλον μας, με όσες δυσκολίες και κρίσεις κι αν συναπαντιόμαστε.
Το διαμηνύει προφητικά η υπερήφανη απάντηση του εθνομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού, από τις 9 Ιουλίου του αιματοβαμμένου ’21 προς τον τότε και τους όποιας μορφής τυράννους και επιβουλευτές.
«Η Ρωμηοσύνη είναι φυλή συγκαιρινή
του κόσμου,
κανένας δεν ευρέθηκε για να την αφανίσει,
κανένας!
Γιατί σκέπη την από τα ύψη του
ο Θεός μου.
Η ρωμηοσύνη θα χαθεί, όντας ο κόσμος
Λείψει»!
Μαζί με τις αναρίθμητες στρατιές των αγωνιστών και μαρτύρων, της πίστης και της ελευθερίας, θεωρούμε το «ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ» ως τον πιο μεγάλο και τον πιο φωτεινό σταθμό της ιστορικής μας πορείας.
Επλάτυνε τους ηθικούς μας ορίζοντες και καθαγιασμένο στην εθνική συνείδηση, αποτελεί για πάντα ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για τον Ελληνισμό και δίδαγμα αιώνιο για την ανθρωπότητα.
Για την ΄΄ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ΄΄