Τσουκάρας Ευάγγελος
Θεολόγος- Φιλόλογος
Σύμφωνα μέ τὶς πληροφορίες τῶν Εὐαγγελιστῶν, ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ Μαρία, πειθαρχῶντας σὲ αὐτοκρατορικὴ διαταγὴ γιὰ ἀπογραφή, ξεκίνησαν γιὰ τὴ Βηθλεέμ, τὴν πόλη ποὺ ἡ ἀρχαία παράδοση καὶ προφητεία την ἤθελαν ὡς τόπο γέννησης τοῦ Μεσσία. Ἡ Βηθλεέμ ἦταν μιὰ μικρὴ κωμόπολη τότε μὲ χίλιους περίπου κατοίκους, χωρὶς ἰδιαίτερη σπουδαιότητα καὶ σημασία τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλὰ μὲ ἕνα λαμπρὸ παρελθὸν στὴν ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ θύμιζαν τὰ μεγάλα ὀνόματα τοῦ Βοόζ, τῆς Ρούθ καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα τοῦ Δαβίδ, καὶ μὲ ἕνα προσδοκώμενο θαυμαστὸ μέλλον, γιατί συσχετιζόταν μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία. Πράγματι, ἡ Βηθλεέμ ἀναφέρεται στὰ ἱερὰ κείμενα ὡς μελλοντικὸς τόπος γέννησης τοῦ Μεσσία, ὄχι μόνο στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀλλὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, μὲ τὴ χαρακτηριστικὴ διατύπωση ὅτι ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴν Ἰουδαία καὶ « ἐκ σπέρματος Δαυὶδ καὶ ἀπὸ κώμης ὅπου ἦν Δαυίδ ». 1
Ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἐνανθρώπησή του ὑπέδειξε στὸν κόσμο τὴν ὁδὸ τῆς ταπεινώσεως, ποὺ δὲν εὐτελίζει, ἀλλὰ ἀνυψώνει τὸν ἄνθρωπο. Γιὰ αὐτὸ καὶ τὰ Χριστούγεννα, ἡ γιορτὴ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, εἶναι ταυτόχρονα καὶ ἡ γιορτὴ τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι κάτι ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια καὶ χάθηκε ἢ ἔμεινε ἐκεῖ. Τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ δὲν μοιάζουν μὲ τὰ ἀνθρώπινα ἔργα ποὺ γίνονται καὶ ἀπογίνονται. Ὁ Χριστὸς εἶναι χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Καὶ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔγιναν στὸ παρελθόν, προσφέρονται στὸ ἑκάστοτε παρὸν καὶ ἰσχύουν γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Ἔτσι ψάλλει ἡ Ἐκκλησία τὰ Χριστούγεννα « Σήμερον ὁ Χριστός…γεννάται ἐκ Παρθένου. Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται ».2
«Ἡ Παρθένος σήμερον,τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει.
Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι. Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι.
Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός ».
Αὐτὴ ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ὡς παιδιοῦ συνεχίζει νὰ λάμπει μέσα ἀπὸ τὶς εἰκόνες καὶ τὰ ἀναρίθμητα ἔργα τέχνης, φανερώνοντας πὼς ὅτι εἶναι οὐσιαστικότερο καὶ πλέον χαρμόσυνο στὸν Χριστιανισμὸ βρίσκεται ἀκριβῶς ἐδῶ, σὲ αὐτὴν τὴν αἰώνια παιδικότητα τοῦ Θεοῦ. Μόνο ὅταν εἰσχωρήσουμε στὸ παιδὶ ποὺ ζεί κρυμμένο μέσα μας, μποροῦμε νὰ κάνουμε δικό μας τὸ χαρμόσυνο μυστήριο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔρχεται πρὸς ἐμᾶς « ὡς παιδίον » .
Μὲ τὴ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων ἡ Ἐκκλησία μας ἀποκαλύπτει ἕνα μυστήριο χαρᾶς, τo μυστήριο μιᾶς ἐλεύθερα προσφερόμενης ἀγάπης ποὺ δὲν ἐπιβάλλεται σὲ κανένα. Μιᾶς ἀγάπης ἱκανῆς νὰ δεί, νὰ ἀναγνωρίσει καὶ νὰ ἀγαπήσει τὸ Θεὸ στὸ πρόσωπο τοῦ θείου Παιδιοῦ καὶ νὰ γίνει ἔτσι δῶρο μιᾶς νέας ζωής. 3
Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα, ἂς λάμψει- ὅπως τὸ Ἄστρο τῶν Χριστουγέννων – ἡ ἐλπίδα γιὰ ἕνα καλύτερο κόσμο καὶ ἂς γίνει ἡ καρδιά μας ἡ φάτνη ποὺ θὰ ἀναγεννηθεῖ ἡ ἀγάπη, τὸ φῶς καὶ ἡ γαλήνη.
1 Πατρώνος Γ. Η Ιστορική πορεία του Ιησού ,εκδ.Δόμος, Αθήνα 1997, σελ.123
2 Μαντζαρίδης Γ. Οδοιπορικό Θεολογικής Ανθρωπολογίας, Ι.Μ Βατοπαιδίου 2005, σελ.53
3 Σμέμαν Α.,Εορτολόγιο,εκδ.Ακρίτας,Αθήνα 2005, σελ 64