Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων – Ἀληθεύοντες ἐν γλώσσῃ

Ὁρισμένοι συγγραφεῖς γράφουν «Σλαῦος». Εἶναι σωστό; Ὄχι δὲν εἶναι. Ἡ λέξη δὲν προέρχεται ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα, ἄρα πρέπῃ νὰ γραφῇ μὲ β, ἤτοι «Σλάβος». Στὴν ἑλληνικὴ γραμματεία ἀπαντᾶ γιὰ πρώτη φορὰ σὲ κείμενο τοῦ 12ου αἰῶνα: «Τῷ πρὸς πατρὸς πάππῳ αὐτῶν ἦν, φησίν, αὐτάδελφος τοὔνομα Σλάβος, κατέχων καὶ νεμόμενος ἰδίανὑπόστασιν·γεννήσας δὲ δύο θυγατέρας, ἀνδράσι ταύτας ἡρμόσατο, κινητοῖς μόνοις τὰς τούτων προῖκας συγκροτήσας πράγμασι καὶ μετ’ αὐτῶν εἰς τὰς τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν οἰκίας ταύτας παραπεμψάμενος». (Demetrius CHOMATENUS Scr., Πονήματα διάφορα, [Corpus Fontium Historiae Byzantinae. Series Berolinensis 38. Berlin: De Gruyter, 2002]: 5-462). Ὁ Σλάβος μᾶς ἔδωσε τὴ λέξη σκλάβος, λόγῳ τῆς ὑποδούλωσης τῶν Σλάβων στοὺς Γερμανοὺς καὶ τοὺς Βυζαντινούς.

 

Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα