Επιστολή προς την ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ*
Η πατρίδα μας διέρχεται αυτή τη στιγμή μια τρομακτική πολιτική και οικονομική κρίση, που στην πραγματικότητα βέβαια δεν είναι παρά απλώς η πιο ορατή πλευρά μιας βαθύτατης πνευματικής παρακμής, η οποία έρχεται να σφραγίσει μία μακρά περίοδο ευτέλειας, ιστορικής αμνησίας, πολιτισμικής διάβρωσης και ηθικής καταρράκωσης. Μια περίοδο σταδιακής αποσάθρωσης της ίδιας μας της συλλογικής ιδιοπροσωπείας και αυτοσυνειδησίας, κατά την οποία, εκούσια υποταγμένοι στα ανθυποσκύβαλα του ανερμάτιστου ευδαιμονισμού και της δυτικότροπης «εκσυγχρονιστικής» υστερίας, πετάξαμε στη χωματερή βιώματα, αξίες, παραδόσεις, ιδανικά και όλα ακόμη όσα μας διαμόρφωσαν ως λαό και μας κράτησαν ζωντανούς σε καιρούς χαλεπούς και δύσβατους, σε καιρούς ανέχειας, ξένης κατοχής, διωγμών και δοκιμασίας. Η σταδιακή απονέκρωση της ιστορικής μας μνήμης και κυρίως η απώλεια της ζωντανής και βιωματικής μας σχέσης με την Ορθοδοξία (που δεν ήταν απλώς μία «θρησκεία», αλλά το ίδιο το εσώτατο οξυγόνο της ταυτότητάς μας, ένας συνολικός τρόπος ζωής, συμπεριφοράς και συναντίληψης των πάντων), γέννησαν ήδη εδώ και πολλές δεκαετίες τα σπέρματα της σύγχρονης εθνικής μας ψυχασθένειας και της συλλογικής υπαρξιακής μας σύγχυσης.
Στο τέλος αυτής της διαδρομής, ήρθε και η τραγική επισφράγιση, με την περίοδο της λεγόμενης Μεταπολίτευσης. Εδώ και 40 περίπου χρόνια επιβλήθηκε σταδιακά στη χώρα μας – και εν ονόματι μιας κάποιας προόδου και ενός κάποιου εκσυγχρονισμού – το απόλυτο ξεχαρβάλωμα του παντός: μία πλημμυρίδα ασύδοτου πλουτισμού, πλήρους ατιμωρησίας, ελληνοφοβικής υστερίας, πολιτιστικής ασυναρτησίας, πολιτικής διαφθοράς, αδιάντροπης κλεπτοκρατίας, προκλητικής αναξιοκρατίας, εκκλησιαστικής εκκοσμίκευσης, εκποίησης κάθε αξίας, ευτελισμού όλων των θεσμών. Ας θυμηθούμε τον «εκδημοκρατισμό» (στην πραγματικότητα διάλυση) του στρατού και της αστυνομίας. Τον εκμαυλισμό της Δικαιοσύνης. Τη μέσω αλλεπάλληλων νομικών μεταρρυθμίσεων νομιμοποίηση της κλεψιάς και της λεηλασίας του δημοσίου χρήματος. Τον πλήρη ευτελισμό της λειτουργίας ενός πολιτεύματος, που έχει εδώ και καιρό αποδειχθεί εξ ολοκλήρου κίβδηλο και μόνο κατ’ ευφημισμόν δημοκρατικό. Και κυρίως την απολύτως εσκεμμένη και μεθοδική προσπάθεια εκ μέρους του γηγενούς πολιτικοοικονομικού συστήματος να καταστρέψει ό, τι είχε έως τότε απομείνει στον ελληνικό λαό από πλευράς ορθόδοξης πίστης, εθνικής συνείδησης και ιστορικής μνήμης. Στον βωμό του αφελληνισμού και της εκκλησιομαχικής παράνοιας κατομνύουν πλέον εδώ και πολλά χρόνια όλα τα μεγάλα ΜΜΕ και άπασα η προβεβλημένη από αυτά δήθεν διανόηση, ενώ πλέον τον ίδιο ρόλο παίζει δυστυχώς με τρόπο ολοένα και πιο απροκάλυπτο και η ίδια η δημόσια εκπαίδευση, σε όλες της ανεξαιρέτως τις βαθμίδες. Και αφού η χώρα απονευρώθηκε και ευνουχίστηκε πνευματικά, ήρθε εν τέλει και η ταφόπλακα των μνημονίων για να επιστεγάσει και υλικά – μέσω της οικονομικής καταστροφής, της κοινωνικής διάλυσης και της εθνικής υποδούλωσης – τη θανατική της καταδίκη.
Έτσι σήμερα η πατρίδα μας δείχνει μοιραία πια να βουλιάζει μέσα στην πιο ζοφερή απόγνωση. Στερημένη πλέον από τα βασικότερα δομικά στοιχεία της ταυτότητάς της, παραλυμένη από την ιστορική αμνησία, αποξενωμένη από τις αξίες της, σε πλήρη αποστασία από τον Θεό αλλά κι απ’ τον ίδιο τον εσώτατο εαυτό της, επιδέξια χειρουργημένη επί χρόνια με το νυστέρι της δανεικής ευμάρειας και του εύκολου πλουτισμού, που αποστέγνωσαν μέσα μας κάθε έννοια πνευματικής ισορροπίας και εθνικής αξιοπρέπειας, κυριεύεται πλέον από άγχος, κατάθλιψη και πανικό και οδηγείται – μάλλον φυσιολογικά υπό αυτές τις συνθήκες – στην απελπισία και τις αυτοκτονίες, τώρα που η ευδαιμονία της χλιδής απομακρύνεται πια οριστικά από τα μάτια της. Μετά από τόσα χρόνια πνευματικής παρακμής, παρασιτισμού, χυδαιότητας και ευτέλειας, δείχνει να ξυπνά απότομα από την αποχαύνωση στην οποία είχε περιέλθει, και διαπιστώνει με τρόμο, πως έχει φτάσει πια στον πάτο.
Μπροστά στην κατάρρευση που επίκειται (και την οποία τίποτε αυτή τη στιγμή δεν δείχνει ικανό να την ανακόψει) και καθώς η πατρίδα μας σύρεται ως «πρόβατον επί σφαγή» προς την πτώχευση και τον ολοκληρωτικό αφανισμό κάτω από τη μπότα της ξένης κατοχής και των ντόπιων δωσιλόγων τοποτηρητών της, είναι φανερό ότι όσες υγιείς δυνάμεις έχουν απομείνει πλέον ζωντανές στον τόπο μας πρέπει να εγερθούν και να δράσουν με αποφασιστικότητα για τη σωτηρία του. Οι πάσης φύσεως έως τώρα ηγεσίες και όλες ανεξαιρέτως οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις, ρημαγμένες από τη φαυλότητα, την ιδιοτέλεια ή τη μετριότητα, είναι φανερό πως είναι είτε απρόθυμες είτε ανίκανες να ανασχέσουν την επερχόμενη καταστροφή.
Ήρθε λοιπόν η ώρα της κινητοποίησης του λαού, της συστράτευσης και της πραγματικής αντίστασης στα σχέδια των ολετήρων της πατρίδας και την επανασύνδεσή του με τις παραδοσιακές αξίες του. Ήρθε η ώρα ο Έλληνας να βασιστεί ξανά στο φως της Ορθοδοξίας και τα ιδεώδη του Ελληνισμού και να επιδιώξει το τέλος του παρασιτισμού, τη δημιουργία υποδομών πρωτογενούς παραγωγής στον οικονομικό τομέα, αλλά και την αξιοποίηση των άφθονων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, προς όφελος όμως της Πατρίδος και όχι των ξένων συμφερόντων.
Ήδη μάλιστα έχει χαθεί υπερπολύτιμος χρόνος. Την ώρα που όλα γύρω μας καταρρέουν με πάταγο, τη στιγμή που ο τόπος μας, οι μνήμες μας, οι ζωές μας οι ίδιες καταστρέφονται και ξεπουλιούνται, κανείς πραγματικός Έλληνας δεν έχει πια το δικαίωμα να παραμένει απαθής και ανενεργός…
*τα στοιχεία του συντάκτη βρίσκονται στη διάθεσή μας